واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به قلم دکتر سعید نیاکوثری: برای حسین علیزاده ، پهلوان عرصه هنر و موسیقی ایران زمین حسین علیزاده آهنگساز و موسیقیدان برجسته کشورمان که داشتن همین نام را برای خود کافی می داند اخیرا دریافت نشان شوالیه را از کشور فرانسه رد کرد ، این اقدام تحسین برانگیز علیزاده براستی باید الگویی برای همه کسانی باشد که طالب ماندن در میان مردم هستند که پهلوان عرصه هنر و موسیقی را نیازی به شوالیه گری نیست.
فرهنگ و هنر سرزمین کهن ایران بیش از آنکه شکوه و عظمت خویش را مرهون آفرینش های بدیع وخلاقیت های جمیل هنری که قرنها بر کتیبه روح افزای فرهنگ و دیبای فریبای هنر نقش بسته باشد، مدیون شأن جلیل و طبع منیع هنرمندان و فرهنگورانی است که آفرینشگر این همه شکوه و خالق این همه عظمت وصف ناپذیری هستند که جهانی در پای ژرفای آن زانو به ارادت بر زمین می نهد.
هنرمندانی که نفس ربانی خویش را در کالبد هنر دمیدند و شمع هنر را از آتش مجمر دل، شعله افروختند. دیباگرانی که دیباج هنر را به کلک معرفت بیاراستند و طاق طغرای هنر را به تغراق آزادگی ارج گذارند و پاک باخته هر آنچه داشتند پیش نهادند تا دولت هنر را از صولت یغمای سیاست وتالان گزمه های تاریخ و مهلب طراران حسیب برهانند. چراغ هنر به مشکات خرد روشنی افروزند و باده فرهنگ به یاقوت تاک آویزند. آزاد مردانی که کوچه باغ فرهنگ و هنر هرگز از حضورشان خالی نماند و پیچ و تاب تاریخ نیز از طنین نامشان همواره لبریز است.
در این مکتب چه بزرگ مردانی که پروریدند و چه مرشحانی که پروراندند. حسین علیزاده از پروردگان این مکتب است که سرود مهر را درقلمرو بهشت با دختران خورشید و چوپانان کویر سرود تا در چشم باد، نوای نور را در خاطر سواران دشت امید سر دهد و در نوروزی شور انگیز راز و نیاز دلشدگان را با نو بانگ کهن در گوش مادران زمین زمزمه کرد و فریاد هجرانی پرنده ها را در حصار سرود گل نواخت و سلانه را به تماشای آبهای سپید رساند.
نخستین بار که نوای دلکش سازش الا ای پیر فرزانه را بر پرده تار به نغمه نوا سرود، نامش را بر زبانها انداخت و مهرش را بر دلها نشاند.
پس از آن سواران دشت امید و نی نوا را بر تاج هنر، مرصع نمود.آفرینش های هنری او چندان بدیع بود که حتی اساتید طراز اول نیز لب به تحسینش گشودند و تازگی آثارش را ستودند تازگی که در تمام آثار او به روشنی دیده می شود تا آنجا که گمان می داری این همه ساخته یک روح و تفکر نباشد و از این حیث به جرأت می توان او را ممتاز از دیگران دانست.
اما علیزاده بدان خاطر علیزاده است که تفکرش نو است. جوهره ی هنر بیشتر از آنکه از سر پنجه های هنرمندش تراود، روح و تفکر او را درنوردیده است و استغنای طبع منیعش نیز مضرابهای چابکش را...تا آنجا که نه در حصار "گِرَمی" (1) گرفتار آمد و نه به دام نخجیر نشان "شوالیه" (2) فرو رفت.
درد بیداد و کم توجهی مسئولان به خورشید موسیقی ایران، او را دلخوش به چراغک پر طمطراق شوالیه هنر و ادب فرانسه نکرد که او خود، میراث دار فرهنگی است که در طول قرنها ، نستوه و استوار درفش سرفرازی و بیرق آزادگی اش بر ستیغ قله های رفیع هنر به اهتزاز است و بدین لحاظ سالهاست به پاس این همه شکوه و عظمت به دل برای مردمی که هنرمندانشان را دل می دهند و می سازند و می پرورانند ، می نوازد.
علیزاده ایمان دارد که آراسته به هنری است که فراتر از هر مرز جغرافیایی، پیام آور عشق ،صلح ،دوستی برادری و برابری است. هنری که تا ابد برای هر دلی که می تپد در دیار او یا هر دیار دیگر، نقشی است جاودانه از مهر و هور و باور دارد که هنرمند در دیار خود برای آنکه جهانی را بپروراند ساخته می شود .
علیزاده خود پهلوانی است در جهان هنر و پهلوان را چه حاجت به شوالیه گری .
(1) جایزهٔ گِرَمی (به انگلیسی: Grammy Awards) نام مراسم اهدای جوایزی است که توسط آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط به دستاوردهای برجسته در تولید موسیقی تعلق می گیرد.
(2) نشان هنر و ادب شوالیه از سوی وزارت فرهنگ فرانسه به هنرمندان و نویسندگان اعطا می شود، بیش از 50 سال سابقه دارد و تاکنون تعدادی از هنرمندان و نویسندگان این جایزه را از آن خود کرده اند.
*دکتر سعید نیاکوثری - آهنگساز و موسیقیدان برجسته استان فارس
677 / 667
11/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]