واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آزمایشگاهی برای خنثی کردن بمب ایدز - هومن محمدکرمی* راه اندازی آزمایشگاه تخصصی و منطقه ای تشخیص ایدز در بندرعباس مرکز استان هرمزگان در میان خبرهای این روزها اتفاق فرخنده ای است که آن را می توان قدم اول در پیمودن مسیری طولانی مقابله با ایدز دانست.
اهمیت راه اندازی این آزمایشگاه در بندرعباس وقتی روشن می شود که گفته سال های نه چندان دور یکی از مسوولان ارشد وزارت بهداشت را به خاطر بیاوریم که از هرمزگان به عنوان دروازه ورود HIV به ایران نام برد.
اما واقعیت اینست که راه اندازی این آزمایشگاه در آستانه روز جهانی مبارزه با ایدز (10آذر) اگر به دنبال آن برنامه ریزی برای بهره وری بهینه از آن نباشد راه به جایی نخواهد برد و چه بسا به سرنوشت طرح هایی دچار شود که هزینه نگهداری آنها به مراتب بیش از منفعتشان بوده است.
باید توجه داشت که راه اندازی این آزمایشگاه به این معنی نبوده که پیش ازاین امکان تشخیص ایدز در آزمایشگاه های استان نبوده بلکه صحبت از ایجاد یک آزمایشگاه قطب با هدف های متفاوت است.
یکی از این هدف های متفاوت پرداختن به لایه های پنهان یا به عبارت ساده تر شناسایی مبتلایانی است که از آلوده بودن خود به این ویروس بی خبرند.
سازمان مبارزه با ایدز سازمان ملل متحد اعلام کرده 35 میلیون نفر در جهان مبتلا به بیماری ایدز هستند که از این تعداد 19 میلیون نفراز بیماری خود اطلاع ندارند و به عبارت دیگر حدود 53 درصد مبتلایان از بیماری خود بی خبر هستند.
در هرمزگان نیز بر اساس آمار رسمی یک هزار و 121 نفر مبتلا به ایدز شناسایی شده اند و بر اساس همان محاسبه جهانی انجام شده درباره مبتلایان پنهان، مسوولان بهداشتی هرمزگان نیز، بیشتر بودن مبتلایان به ایدز در استان را نه یک احتمال بلکه واقعیتی غیرقابل انکار می دانند.
حال این سئوال پیش می آید که با توجه به ویژگی های هرمزگان به لحاظ ورود و خروج اتباع بیگانه، همجواری با برخی کشورهایی که پذیرای برخی گردشگران با الگوهای رفتار جنسی پرخطر هستند، آمار قابل توجه معتادان تزریقی و شاخص های ناخوشایند دیگر می توان چشم بر ضرورت اجرای طرح پایش و استفاده بهینه از آزمایشگاه تشخیص ایدز فرو بست؟
یک پژوهش میدانی در مدارس حاشیه و مناطق فقیرنشین بندرعباس مانند بلوار کمربندی حقایقی را روشن می کند که هیچ راه گریزی برای فرار از مسوولیت اجرای طرح پایش باقی نماند.
به عنوان مثال در یک کلاس پایه اول دبیرستان از31 دانش آموز دختر،11نفرآنان در خانواده با دو معتاد زندگی می کنند و هفت نفر نیز با ناپدری و در شرایط ناهنجار زندگی می کنند.
زندگی یک دختر اول دبیرستانی با دو فرد معتاد در خانواده می تواند گویای این حقیقت تلخ باشد که برخی از این دختران ناچارند با کار نامتعارف شبانه، هزینه زندگی سایر اعضای خانواده و مواد مخدرهم خانه های معتاد خود را تامین کنند.
توجه به همین حقایق و پرهیز از نادیده گرفتن مسائلی که مسوولان بهتر از رسانه ها از آن باخبرند، در پیش گرفتن راه حل های منطقی برای کاهش تبعات این گونه آسیب ها را طلب می کند که اجرای طرح پایش برای افراد در معرض خطر تنها یکی از این راه حل هاست.
بدیهی است اجرای طرح پایش نیازمند همگرایی و درک این ضرورت از سوی نهادهای مختلف و از همه مهمتر مدیریت ارشد استان و رایزنی و تامین هزینه ها با منابع استانی و ملی و همچنین همکاری مجموعه هایی مانند آموزش و پرورش و بهزیستی و توجه محض به حقیقت و اطمینان نکردن به آمارهای کلیشه ای و رسمی بالادست پسند است.
با راه اندازی آزمایشگاه تشخیص ایدز در بندرعباس که اقدامی شایسته و قابل تقدیر است، مسوولان دو گزینه بیشتر پیش رو ندارند یا می توانند با اجرای طرح پایش بمب ایدز را خنثی و کم اثر کنند و یا منتظر بمانند تا این ضامن کشیده شده، درکمترین زمان ممکن فاجعه ای با ابعاد غیرقابل پیش بینی رقم بزند.
* خبرنگار ایرنا در استان هرمزگان
09/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]