واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/مصطفیپور
سناریوهای موجود برای روزهای پایانی مذاکرات هستهای
آنچه هنوز معضل اصلی و بیپایان مذاکرات است، زیاده خواهی غرب و بهانه تراشی آنان برای مقابله با جمهوری اسلامی است که به نظر نمیرسد بتوان پایانی را برای آن متصور شد، البته فرسایشی شدن مذاکرات، نه تنها کمکی به حل موضوع نمیکند بلکه سیر قهقرایی این مذاکرات را نشان میکند.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، سجاد مصطفی پور دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بینالملل دانشگاه تربیت مدرس در یادداشتی به سناریوهای متصور از مذاکرات هستهای کشورمان با 5+1 اشاره کرده است که در ادامه متن این یادداشت آمده است. «مذاکرات ایران و گروه 1+5 پس از یک سال مذاکراه و چانه زنی بر سر موضوعات اختلافی پس از توافق «موقت ژنو» یا همان «برنامه مشترک اقدام » به روزهای پایانی خود رسیده است و قرار است با آخرین دور مذاکرات نمایندگان ایران و 1+5، در 27 آبان در وین، ماحصل تلاش های دیپلمات ها اعلام شود. 3 سناریو متصور برای نتیجه مذاکرات هسته ای ایران و 1+5: الف- شکست مذاکرات؛ این سناریو در 3 آذر حاصل نخواهد شد، آینده سیاسی جریانهای حاکم در آمریکا (دموکرات ها) و ایران (اعتدال) ارتباط عمیقی به نتیجه مذاکرات هستهای دارد. پیروزی جمهوری خواهان در کنگره آمریکا که نشانه کاهش محبوبیت دولت اوباما و شکست سیاستهای دموکرات ها در آمریکا از سال 2008 است، در صورت ناکامی سیاست های آمریکا در موضوعات داخلی و خارجی در دو سال پایانی باراک اوباما، به ویژه در موضوع مذاکرات هسته ای با جمهوری اسلامی ایران، میتواند تبدیل به پیروزی این حزب، در انتخابات آینده ریاست جمهوری آمریکا شود. از سوی دیگر محقق نشدن وعدههای انتخاباتی دولت اوباما، باعث تضعیف جایگاه حزب دموکرات در بین مردم خواهد شد. در طرف مقابل، دولت حسن روحانی که حدود یک سال است مدیریت اجرایی کشور را برعهده گرفته است، به نظر نمیرسد «شکست مذاکرات» گزینه مطلوبی برایش باشد. چرا که، در وهله اول، دولت اعتدال، با گرهزدن مسائل داخلی و خارجی به موضوع «پرونده هستهای» عملا خواسته یا ناخواسته، وارد مسیر دشوار و سختی شده است. در وهله دوم، محکوم کردن تلاشهای تیم قبلی مذاکرات و ستایش اقدامات ظریف و همکارانش در تصویرسازی اینکه توافق هسته ای در شرایط برد-برد امکان پذیر است، باعث ایجاد انتظارهایی در به نتیجه رسیدن مذاکرات بین افکار عمومی شده است و در وهله سوم بقای سیاسی جریان اعتدال با توجه به دو فرض مذکور، ارتباط گسترده ای به توافق در پرونده هسته ای دارد. ب- به نتیجه رسیدن مذاکرات؛ با توجه به آنچه از نشست سه جانبه (ظریف،کری و اشتون) در مسقط، در رسانهها منتشر شده است، این سناریو هم تا موعد مقرر 3 آذر در تمامی ابعاد دست نیافتنی است. گمانه زنیها درباره پیشنهادهای نه چندان مطلوب طرف غربی برای رفع کامل تحریمهای ایران در مقابل پذیرش موارد مربوط به غنی سازی و تعداد سانتریفیوژها از سوی مذاکره کنندگان ایرانی، نمیتواند حتی در پازل خواستههای دولت اعتدال جایی داشته باشد، اگر چه باید در این باره روزهای پیش رو نظاره کرد، ولی بدیهی است که توافق با شرایط مذکور، اثبات فرضیه ای است که می گویند غرب به دنبال «توافق خوب» با ایران است در حالیکه دولت جمهوری اسلامی ایران به دنبال صرفا «توافق» در موضوع هسته ای است. ج- تمدید مذاکرات؛ به نظر میرسد محتملترین گزینه پیش رو برای مذاکرات هسته ای «تمدید مذاکرات» برای 4 ماه باشد، اینگونه می توان گفت که ایران و 1+5 بدلیل موارد اختلافی موجود در میز مذاکرات، با توافقات جدید و تا حدودی گسترده تر از توافق موقت ژنو، رسیدن به توافق جامع را به حل اختلاف های موجود که بیش تر ناظر بر چگونگی رفع تحریم های ایران است، خواهند کرد. البته می توان گفت، فرسایشی شدن مذاکرات برای یک دوره دیگر، نه تنها کمکی به حل موضوع نخواهد کرد بلکه سیر قهقرایی مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 را نشان خواهد داد. به نظر می رسد حسن نیت و گام های اعتمادساز و شاید فراتر از معاهده NPT تیم مذاکره کننده ایرانی در مذاکرات هسته ای ایران که نشانه های آن را می توان در چارچوب گزارش های آژانس و اظهارات مقامات غربی دید، امری بدیهی و روشن برای افکار عمومی باشد، ولی آنچه هنوز معضل اصلی و بی پایان مذاکرات است، زیاده خواهی غرب و بهانه تراشی آنان برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران است که به نظر نمی رسد بتوان پایانی را برای آن متصور شد. شاید مذاکرات پیش رو، به سرنوشت مذاکرات سعدآباد، پاریس و بروکسل منتهی شود. به گونهای که محمد جواد ظریف در مقاله ای یا سخنرانی چندسال دیگر بگوید با وجود تمامی گام های اعتمادساز و بسته های پیشنهادی ایران، به دلیل اینکه ملاحظات سیاسی جایگزین مباحث فنی از سوی آمریکا شد، مذاکرات شکست خورد. (این موضوع همان چیزی است که ظریف در مقاله ای در یکی از نشریات دانشگاه کلمبیا درباره به نتیجه نرسیدن مذاکرات سال های 84-1382 بدان اشاره کرده است).» انتهای پیام/
93/08/24 - 13:34
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]