تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834996198
برقرارى پيوند و به هم پيوستگى، داشتن والدين ناتنى
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
برقرارى پيوند و به هم پيوستگى، داشتن والدين ناتنى با توجه به آمار روز افزون طلاق و افزايش خانوادههايى كه توسط يكى از والدين اداره مىشوند، مردم بر اين باورند كه خانوادههاى متشكل از پدر و مادر در كنار فرزندان، در آستانهى نابودى و انقراض است. هرگز نمىتوان از اين حقيقت فرار كرد كه هنوز هم بهترين نوع خانواده، آن است كه هر دو والد (يعنى پدر و مادر) در كنار هم حضور داشته باشند زيرا حضور اين دو سبب تكميل و تكامل مسائل روحى و روانى، مالى و رفع نيازهاى كودكان و بزرگسالان مىگردد. علاوه بر اين، حضور پدر و مادر در كنار يكديگر و فرزندان از لحاظ اقتصادى اهميت فراوانى دارد چون مسئوليتها و مشكلات زندگى بين هر دو نفر تقسيم مىگردد. به مخالفتهايى كه پيرامون نقش پدر و مادر ناتنى وجود دارد، توجه كنيد وقتى افراد از يكديگر جدا مىشوند اغلب مجددا ازدواج مىكنند. چيزى كه امروز در جامعهى آمريكا رواج پيدا كرده است مسئله طلاق و ازدواج مجدد مىباشد كه در اين ميان فرزندان با مسئلهى والدين ناتنى روبرو مىشوند. 50 درصد كودكانى كه در آمريكا متولد مىشوند قبل از رسيدن به سن 18 سالگى شاهد جدايى پدر و مادر خود هستند. 25 درصد از كودكان اين كشور، قبل از رسيدن به سن بزرگسالى، پدر يا مادر ناتنى دارند. در حدود يك دوم افرادى كه از همسر خود جدا مىشوند در سه سال اول بعد از جدايى، مجددا ازدواج مىكنند. نيمى و يا حتى بيشتر ازدواجهاى مجدد افراد، در 10 سال اول منجر به طلاق مىشود و به اين صورت، بسيارى از بچهها كه شاهد جدايى پدر و مادر خود بودهاند زندگى با والدين ناتنى را تجربه مىكنند. تطابقها، اميدها و مخالفتها مخالفتها در مورد خانوادهى ناتنى فراوان است. اولين شكايتى كه از شكل گيرى چنين خانوادهاى وجود دارد، ناشى از درد و رنج به هم خوردن ازدواج پيشين و ترك خانهى قديمى است. غم و غصهى ناشى از متلاشى شدن خانوادهى قبلى، مدتها با كودك همراه است و اين روند ضرورتا به پايان نمىرسد زيرا يكى يا هر دو والدين آنها تصميم به ازدواج مجدد گرفتهاند. لازم به ذكر است كه والدين بايد بعد از طلاق، بتوانند بر احساسات خود غلبه كنند و باور داشته باشند كه اين جدايى هم از لحاظ قانونى و هم از لحاظ عاطفى، صورت گرفته است. وجود درگيرى بين دو نفر بعد از طلاق، عامل مخربى هم براى خود و هم براى فرزندان مىباشد. كودكان به برقرارى ارتباط با هر دو نفر والدين،نياز دارند و بايد براى اين موضوع آنها را تشويق نمود. ترس از ازدواج مجدد بىمعنى است ترس از ازدواج مجدد، باعث ايجاد فشارهاى روحى و روانى براى افراد مىگردد. مهم است كه والدين بدانند، فرزندان نيز چنين ترسى را تجربه مىكنند، گرچه ممكن است ترس خود را به زبان نياورند و در مورد آن بحثى به ميان نيايد. افرادى كه اخيرا با يكديگر ازدواج كردهاند، بايد مقررات و انتظارات خانوادهى جديد را به روشنى و به وضوح مطرح نمايند و نقش مناسب اعضاى خانواده، شامل كوچكترها و بزرگترها را در نظر بگيرند و مشخص نمايند، و در صورت امكان در خانواده اين اطمينان را ايجاد كنند كه والدين در مورد مسئوليتها، مقررات و آزادىها به توافق رسيدهاند. حال سؤالى كه مطرح است به قرار زير مىباشد كه آيا خانوادهى نو پا، در انجام همهى اين وظايف موفق خواهد بود؟ جواب اين سؤال به چگونگى پيوستگى و پيوند اعضاى خانواده با يكديگر، در نظر گرفتن تفاوتها و مشكلاتشان و توفيق پيدا كردن در ايجاد خانهاى پر از عشق و صفا، بستگى دارد. وقتى كه والدين ناتنى از ابتدا، انتظارات، اهداف و مقررات خانوادهى جديد را درك ننمايند، قطعا تضاد و اختلاف در اين خانواده بروز و رشد مىكند و تمامى اميدها تبديل به خاكستر مىشود. انتظارات غير منطقى و ناگفتنى، همچون منطقهى مين گذارى شدهاى است كه هر آن امكان انفجار آن وجود دارد. ايجاد خانوادهى جديد، مستلزم صرف وقت است و نياز به صبر و حوصلهى افراد خانواده دارد. برقرارى مقررات، انتظارات، شرايط مناسب و اطمينان در خانواده نياز به صرف زمان دارد و در واقع محبت تزريقى و اجبارى نيست و دستور العملى نيز براى عشق دائمى وجود ندارد بلكه با گذشت زمان، صبر و حوصله و ارتباطات دوستانه، محبت و عشق شكل مىپذيرد. اولين قدم مهم براى ايجاد اطمينان در خانواده، داشتن نظر موافق است. افراد گاهى اوقات با هم موافق، و زمانى مخالفند و سعى مىكنند كه راههايى را در جهت سازش و مصالحه پيدا كنند، اما چيزى كه واقعا اهميت دارد، يافتن زمينههاى مناسب و مشترك براى زندگى است كه بر مبناى آن همهى افراد قادر به ادامهى زندگى خانوادگى باشند. افراد از دو خانوادهى مجزا آمدهاند كه هر يك انتظارات، عادات، رسم و رسومات خاص خود را دارند و موارد دوست داشتن و تنفر آنان با يكديگر متفاوت است. دراين جا بر آن نيستيم كه بگوييم كدام عادات بهتر از ديگرى است يا كدام يك درست يا غلط است. به طور مثال ممكن است جشن خاصى براى يك خانواده اهميت داشته باشد و جشنى ديگر براى خانوادهى ديگر، بايد دقت نمود كه همكارى و همفكرى براى حل اين مسئله داراى اهميت فراوانى است و آنچه كه با ارزشتر و مهمتر است بايد مد نظر قرار گيرد. پيدا كردن راههايى براى پذيرش نظرات يكديگر و توجه به اختلافات ميان خانواده، سبب مىگردد كه هماهنگى و همكارى ميان آنان شكل گيرد. احساسات دوستانه و درست، با همكارى كردن در موضوعات مشترك شكل مىگيرد نه با پيروزى در رقابت براى دستيابى به اهداف خودمان. در اين جا بايد خاطر نشان كنيم كه وظيفهى پدر و مادر است كه مقررات و انتظارات اين خانوادهى نو پا را تعريف كنند و اين عمل بايد هر چه زودتر يا پيش از مراسم ازدواج، انجام پذيرد. والدين بايد به سؤالات پيرامون زندگى جديد، پاسخ درست و مستقيمى بدهند و آشكارا در مورد اين مسائل با فرزندان صحبت نمايند. از جمله اين سؤالات مىتوان به موارد زير اشاره داشت: در كجا زندگى خواهيم كرد؟ آزادىهاى كودكان تا چه حد است؟ والدين چه مقرراتى را براى كودكان مىگذارند؟ آيا والدين مىخواهند دوباره بچهدار شوند؟ اختلافات چگونه حل مىشود؟ والدين چگونه با همسر سابق خود كنار مىآيند و تضادها و كشمكشها را برطرف مىكنند؟ نقش پدر و مادر ناتنى يكى از مواردى كه در خانوادهى نو پا بايد به آن دقت شود نقش والدين ناتنى در زندگى فرزندان مىباشد. اغلب اوقات كودك در تعريف اين نقش كمك مىكند، اگر چه نقش بزرگترها در ماهيت اين ارتباطات مستحكمتر است. نظرات والدين در مورد چگونگى برقرارى ارتباط فرزندان با پدر يا مادر ناتنى خود، متفاوت است. گروهى بر اين عقيدهاند كه بايد بچهها را مجبور به ايجاد رابطه نمود، بدون اين كه توجهى به اين موضوع داشته باشيم كه آنها، آمادگى اين ارتباط را دارا هستند. گروهى نيز اصلا توجهى به موضوع برقرارى ارتباط ندارند و به اصطلاح مىگويند «هر چه پيش آيد خوش آيد». به هر جهت هيچ يك از اين نگرشها به درستى عمل نمىكند. اليزابت انستين (1) و ليندا آلبرت (2) در كتاب «مستحكم كردن خانوادهى ناتنىتان» كمك بزرگى را در تعريف نقشهاى والدين در چنين خانوادهاى انجام دادهاند و اين كه افراد با قرار گرفتن در چنين موقعيتى، چه نقشها و وظايفى را به عهده دارند. وقتى كه پدر يا مادر ناتنى، خود را تحت عنوان دوست معرفى مىكند در اين صورت مىتواند خود را به فرزند همسرش نزديك كند و حمايت و مراقبت كودكان همسرش را به عهده بگيرد. كودكان قبلا تنها يك پدر و مادر داشتهاند و به ندرت آرزو دارند كه نفر سومى نيز وارد شود. حال اگر اين پدر يا مادر ناتنى خود را به عنوان دوست فرزند معرفى كند، احتمال تهديد و خطر كمترى وجود دارد كه كودك فكر كند اين فرد آمده تا كنترل زندگى او را به عهده بگيرند و سعى دارد كه جاى پدر يا مادر غايب او را پر كند. وقتى افراد با يكديگر دوست شوند، با گذشت زمان، اطمينان و احترام متقابل ايجاد خواهد گرديد. البته دوست بودن با كودك، به اين معنى نيست كه او را به عنوان رفيق و يا فرد همسن خود در نظر بگيريم، چون به هر حال پدر يا مادر ناتنى فردى بزرگسال است و نيازمند احترام، پس بايد نقش پدر يا مادرى او حفظ گردد. وقتى كه پدر و مادر ناتنى، به عنوان محرم راز كودك نقش خود را ايفا مىكند اين نقش سبب مىشود كه والدين ناتنى، به عنوان مشاورى براى فرزند همسرشان در نظر گرفته شوند. اين موضوع خصوصا وقتى كه فرزند در دوران نوجوانى به سر مىبرد بسيار مفيد است. همچنين اين نقش سبب مىشود كه والدين ناتنى، خود را به عنوان چهرهى جديدى نزدى كودك معرفى نمايند و زمانى كه كودك نمىتواند با پدر و مادر تنى خود ارتباط برقرار كند، از اين نقش والدين ناتنى استفاده مىنمايد. در اين گونه مواقع والدين ناتنى بايد به خاطر داشته باشند كه آنها هرگز جايگزين والدين واقعى نيستند و براى سلامت كودك لازم است كه محبت و وفادارى والدين تنى از او دريغ نگردد. والدين ناتنى كه نقش مشاور و مربى را براى كودك بازى مىكنند، در واقع به عنوان شخصيتهايى كه عقل، دانش و مشاوره را در اختيار كودك قرار مىدهند ايفاى نقش مىنمايند. هر يك از افراد بزرگسال كه مربيگرى اشخاص جوان را به عهده دارند مىتواند آنها را راهنمايى كرده و براى زندگى آينده آماده كند و پدر و مادر ناتنى كه ارتباط دقيقى را با بچههاى همسرش برقرار كرده باشد قادر به انجام اين اعمال خواهد بود. والدين ناتنى مىتوانند به گونهاى رفتار كنند كه بچهها، آنان را به عنوان الگو و اسوه در نظر گرفته و رفتارهاى اجتماعى را از آنان بياموزند. البته بايد توجه داشت كه اين شيوهى الگو بردارى مىتواند مثبت و يا منفى باشد و وظيفهى والدين ناتنى اين است كه نمونههاى درست و بجا را در اختيار فرزندان همسرشان قرار دهند و الگوى مناسبى براى آنها باشند. اهميت مقررات و انضباط مداوم يكى از مهمترين مشكلات خانوادهى جديد، كه با ازدواج مجدد يكى از والدين ايجاد گرديده، اين است كه آنها (پدر و مادر) در چگونگى برقرارى انضباط و نظم و تربيت در خانواده با هم توافق ندارند. هر يك از اين دو نفر نگرشهاى متفاوتى پيرامون تربيت كودكان خود دارد، به طور مثال يكى از آنها ممكن است بسيار سختگير باشد و مقررات انضباطى سختى را به اجرا در آورد و ديگرى ممكن است صبور باشد و با بچهها سازگارى نمايد. به هر حال در اين چنين خانوادهاى، برخورد سليقه و شيوههاى تربيتى مىتواند سبب سردرگمى و تضاد گردد، اين جاست كه والدين مىتوانند شيوههاى انضباطى و تربيتى منسجمى را در نظر بگيرند و در پايدارى اين روشها بكوشند. اغلب اوقات كودكان به اندازهى كافى با والدين جديدشان ارتباط برقرار نمىكنند، به اين صورت ممكن است احترام لازم را به پدر يا مادر ناتنى خود نگذارند و تشكيل خانوادهى باثبات را به تعويق بيندازند. بسيار ديده مىشود كه در خانوادههاى نو پا، كودكان والدين ناتنى خود را امتحان مىكنند و از مقررات آنها سرپيچى مىنمايند. در اين گونه موارد، والدين بايد به درستى نقش خود و فرزندان را بيان كنند و به يكديگر يارى رسانند تا نظم و انضباط واقعى در خانواده حكمفرما شود. وقتى كه كودكان درك كنند كه ارتباط والدين، بر مبناى همكارى و درك متقابل است، در اين صورت آنها نيز به اين مقررات احترام بيشترى مىگذارند و پذيراى آن خواهند بود. براى يك خانوادهى جديد، كنار آمدن با پدر يا مادر ناتنى نتيجهى مسرت بخشى خواهد داشت و سبب ايجاد اميد، غلبه بر ترس، ايجاد اطمينان، حل مشكلات، پذيرش يكديگر و گسترش ارتباطات دوستانه مىگردد. ايجاد يك خانوادهى سالم، از طريق وجود والدينى صورت مىپذيرد كه اهداف خانواده را براى اعضاى آن به طور روشن و واضح تعريف نمايند. والدين بايد ابتدا با يكديگر ارتباط برقرار كنند و سپس به طور مستقيم و بدون هيچ ريايى با فرزندان مرتبط گردند. ايمان و اطمينان، به راستگويى و صميميت نيازمند است، احساسات بايد مطرح گردد، چه مثبت و چه منفى، چه دردناك و چه شادى بخش. مشكلات بايد مورد بحث و گفتگو قرار گيرد. مسكوت گذاشتن مشكلات، معمولا وضع را از آنچه كه هست، بدتر مىكند و سبب مىشود كه كنترل آن، مشكلتر گردد. به هر حال گر چه والدين هستند كه پايههاى زندگى جديد را بنا مىگذارند اما مسئوليت ادامه و نگهدارى آن به عهدهى همهى اعضاى خانواده است و تنها با حضور همهى افراد، زندگى لذت بخش مىگردد. پي نوشت : (1). Elizabeth Einstein(2). Linda Albert/س
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 366]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها