تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836324704
رقابت ميان فرزندان
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
رقابت ميان فرزندان والدين در طول زندگى شاهد رقابت ميان فرزندان خواهند بود. پدر و مادر هرگز نبايد مانع انجام اين عمل در ميان آنان گردند بلكه بايد به كار و برنامهريزى صحيح، رقابت ميان فرزندان را تحت كنترل خود بگيرند و اداره نمايند. گاهى اوقات اين رقابتها خفيف است و تنها گهگاهى به دخالت نيازمندست. اگر چنين مواردى ميان فرزندان وجود داشت والدين نبايد نگران باشند بلكه بايد سعى كنند كه فرزندان را به درستى هدايت نمايند تا مسير درست را در پيش گيرند. نسبت به رقابت ميان فرزندانتان غفلت نكنيد و يا بيش از حد احساساتى نشويد گاهى اوقات همچشمىهاى ميان فرزندان به درگيرى، عصبانيت و تندخويى مىانجامد، و چندين بار در روز موجب برخورد ميان آنان مىگردد. در مواردى كه خشونت و تندخويى حاكم است مداخلهى والدين ضرورى به نظر مىرسد. حتى گهگاه نياز به مداخلهى حرفهاى به معنى مشاوره با روان پزشك يا مشاور خانواده لازم است، همچنين بايد به خاطر داشت كه اين رقابتها ممكن است سالهاى كمى و يا حتى در تمام طول عمر ادامه پيدا كند. رقابت امرى طبيعى است و در اين ميان كسى مقصر نمىباشد رقابت ميان خواهر و برادر امرى طبيعى است. پدر و مادر نبايد فرزندان و يا خود را به خاطر اين عمل، مقصر بشمارند. هدف واقع گرايانه اين است كه به فرزندان كمك شود كه راههايى را بيابند تا با اين حسادتها، برخوردها، تضادها و عصبانيتها كنار بيايند. حسادت ميان خواهر و برادر بسيار شايع است و معمولا زمانى آغاز مىشود كه فرزند جديد متولد مىشود. نوزاد تازه متولد شده، توجه والدين را به خود جلب مىكند چون او به اين توجه بيش از حد نيازمند است. حال تصور كنيد كه وقتى فرزند جديدى متولد مىشود و تمام توجه پدر و مادر را به خود جلب مىكند چه حسى براى فرزند پيشين ايجاد مىگردد؟ در اين هنگام احساس تنفر، حسادت و حتى عصبانيت در ذهن فرزند به وجود خواهد آمد. آدل فيبر (1) و الين مازليش (2) در كتاب جالب خود تحت عنوان «خواهر و برادرهاى بدون رقابت» تشابه زيبايى را مطرح مىكنند. آنها چنين ابراز مىدارند كه احساسى كه به دنبال به دنيا آمدن فرزند دوم در كودك پيشين ايجاد مىشود درست مانند اين است كه شوهر انسان، همسر جديدى اختيار كند. تصور كنيد كه شما زنى هستيد كه شوهرتان به شما مىگويد: عزيزم، من به تو بسيار عشق مىورزم به همين خاطر تصميم گرفتهام همسر ديگرى درست همانند تو به خانه بياورم، در اين زمان چه احساسى داريد؟ چطور مىخواهيد با شخصى جديد روبرو شويد و برخورد نماييد؛ با كسى كه رقيب شماست و عشق و توجه همسرتان را مىربايد؟ حال شما تصور كنيد كه در سنين 10...،4،3 سالگى هستيد و فرزند جديدى به عنوان رقيب وارد مىشود، اكنون چه احساسى خواهيد داشت؟ اگر به دقت به اين قضيه بنگريد، متوجه مىشويد كه رقابت ميان فرزندان قسمتى از ماهيت و طبيعت وجودى بشر است. كودكان در مورد توجه، عشق والدين، جايگاه اجتماعى و خانوادگى و دوستان خود با يكديگر رقابت كرده و كشمكش دارند، فرزندان كوچكتر سعى دارند كه در مقابل فرزندان بزرگتر از خود مقاومت نشان دهند و بزرگترها نيز كوشش مىكنند كه كوچكترها را سر جاى خود بنشانند. نقش والدين، كنار گذاشتن اين رفتارها نيست زيرا فرزندان بايد در محدودهى مناسب و درست به رقابت با يكديگر بپردازند و پدران و مادران نبايد از كودكان بخواهند كه اين گونه رفتارها را كنار بگذارند. وقتى كه ما به اين مشكلات مىپردازيم مهم است دريابيم كه رقابت ميان خواهر و برادرها مىتواند تجربهى مثبت و سازندهاى در زندگى آنها باشد. بسيارى از والدين بر اين امر واقف نيستند و با خواندن اين جمله كه «هم چشمى و رقابت ميان كودكان سازنده و مثبت است» سر خود را تكان مىدهند و متعجب مىشوند دقت كنيد كه به هر حال بسيارى از كشمكشها و رقابتها ميان فرزندان، تجربهى ارزشمندى است كه آنها را براى رويارويى با مشكلات زندگى آماده مىكند. نتيجهى صريحى كه مىتوان از اين برخوردها كسب كرد اين است كه وقتى فرزندان با يكديگر رقابت داشته باشند همان طور كه بزرگ مىشوند مىآموزند كه چطور با ديگران روبرو شوند و چطور در مواجهه با عدم توافقها و عصبانيتها به طور مناسبى واكنش نشان داده، با رفتارهاى خصمانه مقابله كرده و در نهايت در امور شراكتى و اجتماعى وارد شوند. به هر حال همهى خانوادهها به اهميت اين موضوع واقف نيستند و نمىدانند كه وقتى فرزند 5 سالهى آنها در تلاش است كه اسباب سازى خود را از كودك سه سالهشان بگيرد در واقع در حال خودسازى و شكل گيرى مىباشد و اين عمل منفعتهاى بىشمارى را به دنبال دارد. نقش والدين چيست وقتى اين حقيقت را پذيرفتيم كه هم چشمى و رقابت ميان خواهر و برادرها امرى شايع و واقعى است و نبايد كنار گذاشته شود، در اين زمان مسئوليتهايمان به عنوان پدر و مادر مهمتر جلوه مىكند و بايد اين وظيفهى مهم را به بهترين وجه ممكن انجام دهيم. از كجا بايد شروع كرد؟ مهم است كه مقرراتى ميان افراد خانواده وضع گردد تا رفتارهاى مورد قبول خانواده مورد بررسى قرار گيرد و واكنشهاى نادرست، كنار زده شود. وظيفهى والدين اين است كه اين گونه مقررات و قوانين را به فرزندانشان بياموزند و آموزش خود را تا زمانى كه فرزندان به اين رفتارها خو بگيرند ادامه دهند. پدران و مادران بايد توجه داشته باشند كه فرزندان همچون آنان نيازهايى دارند كه تك تك افراد خانواده بايد به اين حوايج اهميت داده و احترام بگذارند، به طور مثال نياز به تنهايى و آسايش براى فرزندان وجود دارد و آنها نيز دوست دارند ديگران براى ورود به اتاقشان اجازه بگيرند. از جمله مقرراتى كه والدين بايد در منزل اجرا كنند اين است كه هر يك از فرزندان بايد به ديگرى احترام بگذارد و براى استفاده از وسايل خواهر و برادرش اجازه بگيرد. مهم است كه همهى افراد به صورت محترمانه احساسات واقعى خود را بيان كنند و هرگز درصدد سوء استفاده كردن از ديگرى نباشند و سعى نكنند تا با مداخلهى فيزيكى و جسمى (زد و خورد بدنى) به وسايل خواهر و برادر خود دسترسى پيدا كنند. پس بايد اين مقررات هر يك از افراد خانواده از بزرگ تا كوچك روشن شود و به اين وسيله آنها با يكديگر به طور محترمانهاى برخورد كرده و رقابت ميان فرزندان در محدودهى درستى پيش گرفته شود. والدين بايد به فرزندان بياموزند كه اگر اختلافاتشان و مشكلاتشان جزئى است، ميان خود حل و فصل نمايند. يكى از كارهاى مفيدى كه والدين مىتوانند انجام دهند اين است كه بنشينند و به هر دو طرف به شايستگى گوش دهند، انصاف داشته باشند و راه حل مناسبى ارائه كنند و سپس اتاق را ترك كنند. اشتباهى كه بسيارى از پدران و مادران مرتكب مىشوند اين است كه سعى مىكنند به طور عادلانه، رفتارهاى درست و غلط را به پاى هر دوى آنها بنويسند. اين عملى نادرست است و سبب مىشود كه احساسات واقعى يكى از فرزندان زير پا گذاشته شود و خدشهدار گردد. والدين بايد بدانند كه پرسيدن اين سؤال كه كدام يك دعوا را شروع كردهايد، سازنده و مفيد نيست. زيرا هميشه پاسخ سؤال اين است كه او آغاز كرد. اين جواب بدان معنى نيست كه فرزندان درصدد دروغ گفتن به شما هستند، بلكه در واقع هر كدام از آنها از ديدگاه خود مسئله را مطرح مىكند. در اين ميان عمل سازنده اين است كه والدين توجه فرزندان را روى پيدا كردن راه حل متمركز كنند نه اين كه بخواهند بدانند كدام يك شروع كنندهى اين كشمكش بوده است. هنگامى كه عصبانيت به زد و خورد بدنى تبديل مىشود گاهى اوقات مداخلهى والدين ضرورى به نظر مىرسد خصوصا اگر تضاد ميان فرزندان تشديد پيدا كند و باعث زد و خورد بدنى گردد. در اين زمان والدين بايد از قدرت و اقتدار پدر و مادرى خود استفاده كنند و فرزندان را از يكديگر جدا كرده و هر كدام را به اتاق جداگانه بفرستند تا آرام شوند و هنگامى كه عصبانيت فرزندان فرو نشست زمان مناسبى است كه مىتوان در مورد مشكل ميان آنها به بحث و گفتگو نشست. بايد به فرزندان اجازه دهيم كه احساسات خود را بيان كنند و حقيقتا ما والدين بايد آنها را به اين كار تشويق كنيم تا هر گونه احساسى، چه عصبانيت و چه دلخورى و رنجش را، مطرح كنند. لازم است كه فرزندان احساسات خود را به صورت مناسبى ابراز بدارند يعنى به وسيلهى كلمات و نه با رفتارهاى تهاجمى، كتك زدن، لگد زدن و پرتاب وسايل. والدين بايد مقرراتى را براى فرزندان مبنى بر عدم آسيب به يكديگر و رفتارهاى تهاجمى مطرح كنند و روى آن تأكيد بورزند و بايد به خاطر داشت كه بچههاى كوچك هم مىتوانند اين قوانين را متوجه شوند و درك كنند كه افراد براى آسيب رساندن به يكديگر به وجود نيامدهاند. مطالبى كه در موقع عصبانيت گفته مىشود نبايد توهينآميز و به صورت فحش و ناسزا باشد. كودكان بايد اين قانون را متوجه شوند و به آن عمل كنند، هر چند كه در وسط دعوا رعايت اين مقررات مشكل است. در اين ميان والدين وظيفه دارند كه محدوديتهايى را پيرامون آن چه كه فرزندان اجازهى انجامش را دارند و آن چه را كه ندارند، قرار دهند. به طور مثال من مادرى را مىشناسم كه قانونش به اين صورت است: با هم برخورد داشته باشيد اما بدون خونريزى و شكستى استخوان. و تعدادى از والدين نيز هستند كه به هيچ وجه نمىتوانند كلمات توهينآميز و ناسزا را تحمل كنند و مقررات سختى را براى اين عمل وضع مىكنند. برقرارى ارتباط بهترين كارى كه والدين در قبال كشمكش ميان فرزندان خود مىتوانند انجام دهند اين است كه ارتباطى ميان آنان برقرار كنند، به اين صورت فرزندان مىتوانند مشكلات ميان خود را برطرف سازند. احساسات بايد شناخته شود و به زبان آيد؛ به اين علت كه هر دو فرزند بتوانند تأثير بچهها با هم همكارى مىكنند احساسات مثبت و سازنده نيز همچون احساسات منفى روشن گردد. گاهى اوقات بهتر است كه فرزندان احساسات خود را به روش خلاقانهاى مطرح كنند كه اين عمل سبب مىشود كه آنها به صورت عينىتر و روشنتر يكديگر را درك كنند. نوشتن نامه به كسى كه از دست او عصبانى هستيد راه خوبى است و كمك مىكند كه احساسات خود را كه حاكى از تنفر و نااميدى است بنويسيد بدون اين كه آسيبى به طرف مقابل برساند. نوشتن فهرستى از خطاهاى بچهها و به تصوير كشيدن خصوصيات فردى كه از دست او عصبانى هستيم نيز مفيد است زيرا مىتوان اين مطالب را در اختيار والدين گذاشت تا در مورد احساسات منفى گفتگو نمود. دادن پيشنهادات مفيد به فرزندان در اين زمان بسيار سازنده است و پلههاى ايجاد همكارى ميان آنان را فراهم مىنمايد. گفتن عباراتى همچون «تو مزاحم هستى، من نمىخواهم به وسايلم دست بزنى» به خواهر يا برادرمان عمل شايستهاى نيست، بهتر است كه به جاى اين گونه صحبت كردن چنين بگوييم:«من مايل نيستم كه تو نوارهاى من را بردارى، اگر چيزى مىخواهى اول از من اجازه بگير...» مراحل يا درجات كشمكش ميان خواهرها و برادرها «فيبر» و «مازليش» در كتاب «خواهر و برادرهاى بدون رقابت»، در مورد مراحل كشمكش ميان فرزندان بحث مىكنند و در واقع بگو و مگوهايى را مطرح مىكنند كه در ميان اين افراد شايع و مشترك است. زمانى كه درگيرى ميان فرزندان بالا گرفته است ممكن است كه دخالت والدين لازم باشد. آگاهى والدين از علل عصبانيت آنها مىتواند مفيد واقع شود. پدران و مادران مىتوانند ديدگاه فرزندان خود را در نظر گرفته و به آنها توجه كرده و شنواى حرفهايشان باشند، مشكل را برايشان توضيح دهند و راه حل مناسب را پيش روى آنها بگذارند. سپس پدر و مادر بايد اتاق را ترك كنند و اجازه دهند كه كودكان خود مشكلشان را حل كنند. زمانى كه موقعيت به گونهى خطرناكى است و امكان دارد كه فرزندان به هم توهين كرده و يا صدمه بزنند، پدر و مادر بايد مقررات خود را به اجرا گذارند. همچنين اگر موقعيت به گونهاى است كه فرزندان به هم آسيب رساندهاند مداخلهى والدين بسيار ضرورى است و بايد آنها را از هم جدا كنند تا آرامش خود را بازيابند. داستان تئو (3) و دونا (4) كه در ذيل آمده، نشان مى دهد كه چطور رقابت ميان دو فرزند شكل مىگيرد و به كشمكش تبديل مىشود. همچنين اين مطلب به والدين مىآموزد كه چطور عدالت و انصاف را در زندگى با كودكان رعايت كنند. داستان تئو و دونا دونا 5 سال بعد از تئو متولد شد. معمولا اين اختلاف سنى باعث رقابت ميان خواهر و برادر مىگردد. تئو پيش از به دنيا آمدن دونا تنها فرزند خانواده بود و همچنين پرنسسى دوست داشتنى با او رفتار مىشد. وقتى كه او متوجه حاملگى مادرش شد در ابتدا بسيار هيجان زده شد و در اشتياق به دنيا آمدن خواهر يا برادرى بود كه بتواند با او بازى كند. به هر حال وقتى دونا متولد شد، تئو بسيار گيج و متحير شد چون دائما مىديد كه والدينش وقت و توجه خود را صرف رسيدگى به دونا كوچولو مىكردند. دونا مرتبا گريه مىكرد و علاقهاى به بازى كردن به تئو نشان نمىداد. به همين جهت تئو بيشتر زمان خود را صرف بازى با دوستانش در خارج از منزل مىكرد و در اين زمان مادر به نوزاد تازه متولد شده و كارهاى خانه رسيدگى مىكرد. ضمنا تئو شاگرد بسيار منظم و درس خوانى بود و گر چه دونا توجه والدينش را به خود جلب كرده بود، اما تئو با گرفتن نمرههاى خوب توانسته بود توجه پدر و مادر را از آن خود سازد. درگيرى مختصر و سپس جنگ تا زمانى كه دونا كوچك بود، تئو خود را با سرگرمىهاى خاصى همچون تماشاى فيلمهاى كارتونى و بازىهاى ويديويى مشغول مىكرد. از نظر تئو، خواهر كوچولوى او اغلب باعث اذيت و آزار مىشد. دختر كوچولو سعى داشت كه با برادرش به خارج از منزل برود و يا به اتاق او وارد شود و آن جا را به هم بريزد كه همگى از نظر تئو ناپسند بود، همچنين با وجود اين كه تئو تذكر مىداد كه از اتاقم بيرون برو، ولى دونا توجهى نمىكرد. روزى تئو يك بستنى چوبى روى ميز كلكسيون بازىهاى ويدئويىاش پيدا كرد، جيغ زنان به سمت اتاق نشيمن رفت. در آن جا خواهرش مشغول رنگ كردن كتاب نقاشىاش بود. مادرش با تعجب به تئو نگاه كرد و گفت:«دونا تنها يك بچه است و بيشتر از اين نبايد از او انتظار داشت.» و ضمنا گفت:«تئو، تو بزرگتر هستى و نبايد به اين سرعت خونسردى خود را از دست دهى.» به هر جهت تئو پذيرفت ولى مجبور شد كه نوارهاى خود را به داخل حمام ببرد و بشويد. اين اتفاق سبب گرديد كه ارتباط ميان اين خواهر و برادر وخيم شود. دونا در رقابت با برادرش براى جذب توجه پدر و مادر موفق بود. خصوصا وقتى دونا مشغول بازى با دوستانش بود، تئو او را اذيت مىكرد و او را به گريه مىانداخت. تئو در بيرون از منزل هم حوصلهى خواهرش را نداشت و در منزل هم از ديدن او آزرده خاطر مىشد، از نظر او دونا تنها موجودى مزاحم محسوب مىشد. در اين جا بايد به اين نكته اشاره داشت كه نه تنها تئو خواهرش را از خود مىراند بلكه رفتار والدين نيز در تشديد فاصلهى بين آن دو تأثيرگذار بود. از طرف ديگر والدين تئو درك نمىكردند كه چرا پسر مؤدبشان كه همواره رفتار شايستهاى با ديگران دارد چنين رفتارى با خواهر خود دارد و مرتبا سر به سر او مىگذارد و اذيتش مىكند. چطور ممكن است كه او اين طور نسبت به خواهر خود حسادت بورزد؟ آنها به طور يكسان با فرزندان خود رفتار نكردهاند؟ آيا محبت خود را به طور مساوى تقسيم نكردهاند؟ به هر جهت تصميمى كه والدين تئو گرفتند اين بود كه وقتى تئو رفتار نادرستى با خواهر خود دارد، نسبت به او سختگيرى كنند. مادر چنين اظهار مىدارد:«تئو بايد ياد بگيرد كه با خواهر خود مهربانتر باشد، دونا كوچكتر از تئوست و با رفتارهاى ناشايست تئو ممكن است آسيب ببيند.» درسى براى مادروقتى دونا 6 ساله بود، روزى با مادرش در حال تماشاى كارتون تام و جرى بود.گربهى كارتون كه اسمش تام بود هميشه دنبال جرى كوچولوى بيچاره مىكرد. البته هميشه موش بود كه پيروز مىشد. دونا به مادر خود نگاهى انداخت و با غرور گفت:«تام و جرى مثل من و تئو هستند.» مادر پرسيد: «منظورت از اين حرف چيست؟» دختر كوچولو دوباره متكبرانه جواب داد:«من جرى موشه هستم و تئو هم تام است، او از من بزرگتر است اما من هميشه پيروز مىشوم و او را به زحمت مىاندازم.» در اين هنگام مادر در حالى كه به دختر كوچولوى شيطانش نگاه مىكرد از صحبت دست كشيد و خنده را سر داد. از آن روز به بعد، وقتى كه اين دو فرزند با هم دعوا مىكردند مادر هر دو را به اتاقهايشان مىفرستاد و به طور يكسان تنبيهشان مىكرد و ديگر مهم نبود كه تئو چه كارى انجام داده و يا دونا واكنشش چه بوده است. كمكم وقتى پدر و مادر با بچهها اين گونه رفتار كردند، سر به سر گذاشتنها و اذيت و آزارها هم از بين رفت. هر دو فرزند تشويق شدند كه به كارهاى مورد علاقهى خود بپردازند و به خاطر موفقيتهاى شخصى خود تشويق شوند. دونا ديگر آن موجود مزاحم و موذى و تئو نيز ديگر آن موجود بدجنس نبود، البته گاهى اوقات آنها سر به سر هم مىگذاشتند، اما ديگر صدمهى بدنى و حالات تهاجمى وجود نداشت. با وجود اين كه ما به عنوان والدين بايد به فرزندانمان توجه خاصى داشته باشيم، اما هرگز اين امكان وجود ندارد كه به صورت مساوى با آنها برخورد كنيم. ما نمىتوانيم زمان، عشق، پول و يا كمك در زمينهى انجام تكاليفشان را به طور مساوى برايشان در نظر بگيريم. در واقع نكتهى مهم مساوى رفتار كردن نيست، بلكه منصفانه رفتار كردن است. زيرا رفتار يكسان داشتن ممكن است هميشه امكانپذير نباشد. از جمله كارهايى كه مىتوانيم انجام دهيم اين است كه مثلا به فرزندان بزرگتر پول توجيبى بيشترى بدهيم يا به طور مثال به آنها اجازه دهيم كه ديرتر به تخت خواب بروند. شايسته است كه وقتى يكى از فرزندانمان امتحان دارد يا روى يك پروژه كار مىكند، وقت و زمان بيشترى را صرف كمك كردن به او بنماييم. والدين بايد ارزشها، حقوق و مقرراتى را براى خانواده در نظر بگيرند. وقتى كه اين حقوق و مقررات به طور منصفانهاى باشد متقابلا فرزندان نيز به اين قوانين احترام بيشترى خواهند گذاشت. فرزندان را با هم مقايسه نكنيد و صفت خاصى را به آنها نسبت ندهيد طبيعى است كه فرزندان يك خانواده در زندگى با يكديگر رقابتهايى مىكنند. والدين گاهى اوقات مىتوانند با رفتارهاى شخصى سبب افزايش اين رقابتها گردند؛ گرچه اگر به آنها اين موضوع گفته شود سريعا منكر آن خواهند شد. گه گاه والدين به يكى از فرزندان توجه بيشترى مىكنند كه اين تبعيض مىتواند روى خلق و خو و شخصيت، نگاه، موفقيت و يا ضعف فرزند اثر بگذارد. راه ديگرى كه سبب مىشود والدين رقابت ميان فرزندان را افزايش دهند اين است كه صفات خاصى را به آنها نسبت دهند. به طور مثال اگر مادر يكى از فرزندانش را به عنوان پسر باهوشم خطاب كند، ديگران احساس مىكنند كه فرزند ديگر كودن است. اين عمل سبب مىشود كه ميان فرزندان حسادت و تنفر ايجاد گردد. بيشتر بچهها وقتى در حال خودشناسى و آشنايى نقش خاصشان در خانواده هستند، خود را با يكديگر مقايسه مىكنند. در اين ميان والدين بىخبر و يا ناآگاه با مقايسهى فرزندان با يكديگر اين عمل را تشديد مىكنند. نكتهاى كه در اين جا قابل ذكر است اين است كه:«فرزندان را با هم مقايسه نكنيد.» والدين بايد به جاى مقايسهى فرزندان با يكديگر (بيلى هميشه كت خود را آويزان مىكند چرا تو اين كار را نمىكنى؟) رفتار درست را به او بياموزند و بگويند عزيزم، تو بايد اين كار را انجام دهى. (من ناراحت مىشوم وقتى مىبينم كت تو كف اتاق افتاده. لطفا آن را روى جالباسى آويزان كن). مقايسه به دو صورت امكانپذير است: مثبت و منفى. مثالى كه در بالا ذكر شد مقايسه منفى بود كه به هيچ وجه درست نمىباشد. بايد به خاطر داشت كه مقايسهى مثبت گونه هم اصلا بجا و درست نيست. مثلا والدين به جاى اين كه فرزند خود را با خواهر يا برادرش مقايسهى مثبت گونه كنند و بگويند:«تو نسبت به خواهرت بهتر انشاء مىنويسى» بايد تنها رفتار شايستهى او را تحسين كنند. به طور مثال بگويند:«تو خيلى خوب مىنويسى. من واقعا به تو افتخار مىكنم.» هر فرزندى با ديگرى متفاوت است و مهم است كه به صورت متفاوتى با آنها برخورد شود. وقتى كه والدين هر فرزندى را به گونهى متفاوتى مىنگرند و با ديگرى مقايسه نمىكنند، اين عمل سبب ايجاد حالت و حال و هوايى پر از درك و فهم و لذت مىگردد كه در مقايسه ميان فرزندان چنين فضايى هرگز ايجاد نمىگردد. خانوادههايى كه نگران فرزندان و تربيت آنها هستند بر اين باورند كه هيچ چيز در زندگى براى هميشه ادامه پيدا نخواهد كرد. پس رقابت ميان فرزندان هم در بيشتر موارد مستمر نخواهد بود. ارتباطات عوض مىشود و همان طور كه افراد بالغ مىشوند، روابط آنها نيز متحول شده و تكامل مىيابد و در اين ميان خواهر و برادرها ياد مىگيرند كه رفتار بهترى با هم داشته باشند و اختلافشان را فرو نشانند و تفاوتهاى يكديگر را پذيرا باشند. بيشتر بچههايى كه در دوران كودكى همديگر را تحمل نمىكنند و مرتبا با هم دعوا مىكنند، سرانجام در دوران بلوغ و بزرگسالى دوستان خوبى براى يكديگر مىكردند. والدينى كه كشمكشها و رقابتهاى فرزندان خود را كنترل مىكنند و به آنها مهارتهايى را مىآموزند كه روابط بهترى با هم برقرار كنند، در واقع نقش خود را به عنوان پدر و مادر به بهترين وجه انجام دادهاند. پی نوشت ها :(1). Adele Faber(2). Elain Mazlish(3). Theo(4). Donna/خ
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 505]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها