واضح آرشیو وب فارسی:مهر: مشاور وزیر انرژی آمریکا در گفتگو با مهر:
توافق جامع هسته ای منافع همه طرف ها را تامین می کند/ اوباما به دنبال راه حلی واقع گرایانه است
"متیو بان" استاد دانشگاه هاروارد و مشاور وزیر انرژی آمریکا گفت یک توافق جامع هسته ای می تواند منافع ملی هر دو کشور ایران و آمریکا و نیز منافع جامعه جهانی را حتی اگر مستلزم سازش های دردناکی باشد، تامین کند. پروفسور "متیو بان" مشاور وزیر انرژی آمریکا و استاد دانشگاه هاروارد در گفتگو با خبرگزاری مهر به تشریح چالش ها و چشم انداز مذاکرات هسته ای ایران و گروه کشورهای 1+5 پرداخت.خبرگزاری مهر-گروه بین الملل: "ولی رضا نصر" می گوید ما در وضعیتی قرار داریم که بهترین زمان برای رسیدن به توافق هسته ای با ایران است، سازمان های اطلاعاتی عربستان نیز در گزارش جدید خود اعلام کرده اند قدرت های غربی به هر قیمتی به دنبال دستیابی به توافق با ایران هستند. شما این وضعیت را چگونه ارزیابی می کنید؟هیچ یک از طرفین به دنبال رسیدن به یک توافق به هر قیمتی نیست. هر دو آنها تنها توافقی را می پذیرند که منافع ملی شان را حفظ کند. خوشبختانه بر این باورم که امکان دستیابی به توافقی که حافظ منافع ملی ایران و آمریکا باشد، وجود دارد. اما این امر به راحتی دست یافتنی نیست. آنها همچنان بر سر برخی موارد با هم اختلاف دارند. اگر بنا بر رسیدن به یک توافق باشد، دو طرف باید در خصوص این موارد به سازش برسند.ایران باید بداند توافقی که منجر به لغو بخش اعظم تحریم ها می شود بدون کاهش قابل توجه شمار کنونی سانتریفیوژ ها ممکن نیست. جای امیدواری است که ایران گام هایی در طراحی سانتریفیوژ های جدید برداشته است. این امر می تواند گامی به جلو در راستای برنامه ای کارآمد و موثر برای ایران بوده و پیام آن به مذاکره کنندگان این است که "ما دیگر نمی خواهیم سانتریفیوژ های قدیمی و ناکارامد را به کار گیریم اما می خواهیم بر روی آخرین فناوری مان تمرکز کنیم".از این رو یک توافقی که در آن چند هزار سانتریفیوژ ایران حفظ شده است به معنی انصراف این کشور از برنامه هسته ای اش نیست، با این حال مسیر جدیدی پیش روی یک برنامه هسته ای صلح آمیز، کارآمد و مقرون به صرفه برای ایران می گشاید، راهی که با آن این کشور می تواند یک برنامه تولید انرژی صلح آمیز هسته ای داشته و به سوی لغو تحریم ها، بازسازی روابط با اروپا و روابطی از اساس متفاوت با ایالات متحده رهنمون شود.مجموعه ای از عوامل دیگری نیز برای چنین توافقی مورد نیاز است: مقیاسی برای اطمینان بخشی از این که رآکتور اراک دیگر نمی تواند پلوتونیوم نظامی تولید کند (موضوعی که دو طرف در مورد آن به درک متقابلی رسیده اند)، افزایش بازرسی ها و شفاف سازی و نگاه واقع بینانه به اطلاعات منابعی که در گذشته آژانس را به این گمان انداخته اند که ایران در حال فعالیت برای ساخت سلاح هسته ای است. در مقابل ایران باید انتظار لغو و یا کاهش تحریم های هسته ای را داشته باشد، همراه با گسترش روابط بازرگانی و سرمایه گذاری و همکاری بالقوه در موضوع فناوری صلح آمیز هسته ای. برای مثال ایران می تواند برای کاستن از ریسک اتمام سوخت و داشتن سوخت چندین سال نیروگاه بوشهر و هر رآکتوری که برای آینده در حال ساخت است، برنامه ریزی کند.طی روزهای اخیر گزارش هایی مبنی بر این که اوباما می خواهد بدون اجازه کنگره آمریکا به تحریم های ایران خاتمه دهد، منتشر شده است. اگر صحت این گزارش ها را بپذیریم، چرا اوباما اقدامی می کند که موجب نارضایتی جمهوریخواهان و محافظه کاران است؟ رئیس جمهور اوباما به دنبال واقع گرایانه ترین راه برای اجرایی کردن یک توافق بالقوه با ایران است، رویکردی که چشم انداز سیاسی کنونی در آمریکا را ایجاد می کند. ایران باید بداند که این کار ساده ای نیست که اوباما نظر هر دو مجلس نمایندگان و سنا را برای لغو تحریم های ایران جلب کند، به ویژه پس از انتخابات هفته آینده که انتظار می رود به قدرت جمهوریخواهان در کنگره بیافزاید. بنا بر این اقدام آمریکا در خصوص تحریم ها به شکل تحرکات شخص رئیس جمهور نمود می یابد. این اقدامات به شکل موقت است. اما اگر پذیرش دو جانبه و توافق اجرایی برای چند سال وجود داشته باشد، امکان دارد که نهاد قانونگذاری با لغو دائمی تحریم های بیشتری موافقت کند.اگر ایران و کشورهای 1+5 تا بیست و چهارم نوامبر به توافق نرسند، آیا انتخابات میاندوره ای کنگره و نتایج آن تاثیری بر مذاکرات هسته ای می گذارد؟انتخابات میاندوره ای حتی کمتر از گذشته امکان لغو قانونی تحریم های ضدایرانی را فراهم می کند. آنها نباید مانع دستیابی دولت اوباما به توافقی شوند که دربرگیرنده لغو تحریم های ایالات متحده بدون مجوز کنگره، لغو تحریم های سازمان ملل و لغو تحریم های اتحادیه اروپا بوده و بر تمایل ایران به توافقی که در راستای توجیه تلاش های 1+5 باشد، صحه بگذارد. برخی از کارشناسان معتقدند رسیدن به توافقی جامع تا 24 نوامبر ممکن نیست، به همین دلیل بهتر است ایران و کشورهای 1+5 "توافقی میان مدت" را در خصوص برنامه هسته ای ایران امضا کنند. این چه نوع توافقی است و کارکرد آن چگونه است؟یک راه این است که توافق دیگری مانند آن که با "طرح اقدام مشترک" در ماه جولای ارائه شد_با لغو شمار بیشتری از تحریم ها در ازای توقف میزان بیشتری از فعالیت های هسته ای_ انجام گیرد. مسئله تمدید مذاکرات خود موضوع دشواری برای مذاکره است؛ احتمالا، دو طرف ممکن است به سادگی طرح اقدام مشترک را برای دوره ای کوتاه پس از بیست و چهارم نوامبر به منظور دادن زمانی برای مذاکره در مورد تعیین دوره ای طولانی تر مسکوت بگذارند.در هر حال اصل قضیه این است که یک توافق جامع می تواند منافع ملی هر دو کشور ایران و آمریکا_و به همین ترتیب منافع جهان_ را حتی اگر مستلزم سازش های دردناکی باشد، تامین کند. برای ایران این به معنی برنامه صلح آمیز هسته ای، لغو تحریم ها، کاهش چشمگیر خطر جنگ و بهبود روابط با شماری از بزرگترین قدرت های جهان است و برای آمریکا به معنی کاهش چشمگیر خطر دستیابی ایران به سلاح هسته ای، کاهش خطر جنگ و به شکل بالقوه از سرگیری روابط با کشوری کلیدی در خاورمیانه خواهد بود................گفتگو از فریدون ناعمی
شنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۳ - ۰۸:۱۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]