واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: گوش سپردن به صدای گروه های حاشیه ای - روزبه کردونی از سال 1993 به این سو سازمان ملل 17 اکتبر را روز جهانی ریشه کنی فقر نامگذاری کرده است با این هدف که ضرورت مبارزه با فقر در همه کشورها مورد توجه بیشتر قرار گیرد.
فقر امروزه دامنگیر بیش از 4/1 میلیارد نفر در کشورهای در حال توسعه است، کسانی که با درآمد زیر 25/1 دلار در روز زندگی می کنند. آمارهای بین المللی بیانگر این است که روزانه 22 هزار کودک بر اثر فقر از بین می روند و بیش از 800 میلیون نفر در سراسر جهان دچار گرسنگی هستند که 520 میلیون نفر آنها در آسیا زندگی می کنند.
در این میان طی سال های اخیر رویکردهای متفاوتی برای مبارزه با فقر ارائه شده است. یکی از این رویکردها، بر ضرورت توانمندسازی حاشیه نشینان و مشارکت تأثیرگذار آنها در فرایند سیاستگذاری و تصمیم سازی تأکید می ورزد. اما چرا باید صدای گروه های حاشیه ای و فقرا رساتر شود؟ چرا برای مبارزه با فقر باید گروه های حاشیه ای توانمند شوند و از رهگذر توانمندی آنها، مشارکت حاشیه نشینان در فرایندهای سیاستگذاری و تصمیم سازی گسترش یابد؟
در حوزه سیاستگذاری عمومی (Public policy) که به یک سری اقدامات هدفمند و پایدار دولت در برخورد با مشکلات اطلاق می شود، معمولاً سؤال مهم این است که در میان انبوه مشکلات، کدام مسأله باید در اولویت سیاستگذاران قرار گیرد؟ در این حوزه سیاستگذاری باید حاشیه نشینان مورد توجه قرار گیرند. از آنجا که معمولاً گروه های حاشیه ای به ندرت می توانند در رقابت با گروه ها و باندهای قدرتمند، ثروتمند و لابی گر پیروز شوند و به منابع قدرت و سطوح تصمیم گیر دسترسی پیدا کنند، مطالبات و دغدغه های آنها در دستور کار سیاستگذاران قرار نمی گیرد.
براین اساس امروزه گفتمان های نوین مبارزه با فقر بویژه رویکردهای «اجتماع محور» تأکید دارند که برای پاسخگویی به مشکلات و مطالبات گروه های محروم، بی قدرت و حاشیه ای باید این گروه ها حمایت و سازماندهی شوند، زمینه برای ارتباط آنها با تصمیم گیران و سیاستگذاران برقرار شود، صدای آنها بلند و رسا گردد و البته دولت هم گوش شنوا برای شنیدن داشته باشد.
وزیر کار دولت اعتدال بر تحقق همین رویکرد تأکید دارد و می گوید: «اگر امروز از کارگران و فقرا و محرومان حرف نزنیم بدون شک صدای آنان کوتاه خواهد شد... ما باید یک جنبش عظیم به وجود آوریم که صدای فقرا، محرومان و کارگران شنیده شود.»
به نظر می آید دولت یازدهم در مواجهه با مطالبات و مسائل گروه های محروم و فقیر، نگاهی را که منطبق با گفتمان های روز دنیا است برگزیده است.
نظریه «توانمندسازی گروه های حاشیه نشین» معتقد است با تقویت و گسترش نهادهای مدنی مرتبط با فقرا، تسهیل ارتباط گروه های فقیر و محروم با دولت و شنیدن مطالبات و دغدغه های آنها امکان حل مسائل و مشکلات این گروه ها به وجود خواهد آمد. می توان امیدوار بود که این نظریه در وضعیت فعلی جامعه ایران زمینه را برای تحقق اصول اقتصاد مقاومتی که بر مشارکت حداکثری آحاد جامعه با تأمین شرایط و فعال سازی تمامی امکانات و منابع مالی و سرمایه های انسانی و علمی کشور تأکید دارد، فراهم کند.
در مجموع برای حرکت به سمت کاهش فقر و توسعه عدالت اقتصادی که یک مطالبه جهانی است، توانمند شدن گروه های محروم و فقیر و شنیدن دغدغه های آنها اهمیت دارد، چرا که تا زمانی که صدای گروه های حاشیه ای از سوی مدیران و دولتمردان شنیده نشود، دغدغه های آنها در دستور کار دولتمردان و سیاستگذاران قرار نخواهد گرفت و بالطبع عزم ملی برای حل مسائل آنها شکل نخواهد گرفت.
*روزنامه ایران
اول**
27/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]