تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805170912
برونداد عجیب تفکرات خود برتربینی
واضح آرشیو وب فارسی:الف: برونداد عجیب تفکرات خود برتربینی
بخش تعاملی الف - سلیمان کرمی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : شنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۱۲
پیرامون ما مالامال از واقعیاتی است که انکار می شوند؛ لابد قبول این واقعیات ها مسئولیت آور خواهد بود. مثل این می ماند که ببینیم همنوعی افتاده و احتیاج به این دارد که ما کمک کنیم او برخیزد ولی اعتناعی نمی کنیم و از کنار او نگاه نکنان ردمی شویم!یا عین این است که همنوع نابینایی برای رد شدن از خیابان از ما کمک بخواهد و ما خود را به نشنیدن بزنیم و به او کمک نکنیم! این همیاری های بدون خرج نیزکم کم دارند منسوخ می شوند! دیگربه آن نقطه رسیده ایم که اسم این بی خاصیتی ها و بهتر بگویم بی وجدانی ها را گذاشته ایم فرهنگ امروزی! یعنی امروز دیگر معنی ندارد اگر بخواهیم به همنوع خود کمک کنیم؛ خودمان از هر نظر واجب تریم؛ علت واضح این پندارهای مدرن تنها و تنها خود ارجح پنداشتن است. چطور می شود آدم دوست داشته باشد دیگران بمیرند تا او بیشتر برخوردار شود؟!این تفکر عجیب چطور به مخیله ها خطورکرده است؟ دورتر نرویم، درکوبانی، جلوی چشم دنیا مشتی انسان بی یار و یاور را محاصره کرده اند تا سرشان را ببرند، به آنان تجاوز کنند، دارایی شان را غارت کنند و خود را فاتح بنامند؛ این کلمه ی فتح چقدر مظلوم شده است واقعاً! این مردم نظاره گر، دنیا را بعد از مرگ آن همه کودک معصوم برای چه می خواهند؟ برای این می خواهند که نمیرند تا سرنوشت مانند آنان سراغشان بیاید؟ و این دور نیست که آتش این بی توجهی ها و بی خاصیتی ها دامن همه را بگیرد. مشتی آدم وحشی و خبیث و بهتر بگویم کثیف، برخاسته اند و از بریدن سر، دریدن شکم، تجاوز به کودکان و زنان بی دفاع لذت می برند، خون می خورند و زخم پس می دهند. و فکر نکنیم جنایت فقط با این قیافه ظاهرشده و شکل دیگری ندارد؛ از این ویرانگری های عصر نفرین شده ی جدید بین خود ما هم هست منتها با اشکال دیگر که داد می زند بدتر از جنایات داعش است ولی ما داریم توجیه می کنیم. فرق جنایات داعش با جنایاتی که پیرامون ما اتفاق می افتند، درفرم است و الا محتوای هر دو یکی است. اگر جنایات داعش عده ای از مردم غیر همسو با تفکر آنان را نابود می کند، در پیش ما جنایات یک عده همنوع، همکیشان را به نیستی سوق می دهد؛ این دیگرجنایت آمیزتر از افعال داعش است! اگر خواست مردم دنیا این است که بساط داعش حتماً برچیده شود، آرزویی است که محال می نماید؛ چون داعش درشکل های بعدی خود ظاهر خواهدشد؛ برای این که رفتارهای موجود مانند کارخانه ای که خط تولید خود را به تناسب روند بازار تغییرمی دهد و انواع دیگری محصول تولید می کند، جریان های حاکم بر مردم دنیا، حتی اگر داعش را بر اندازد، نوع دیگری از ناهنجاری را تولید خواهدکرد، هر چند داعش بهتر می تواند منافع قدرت ها را تأمین کند ولی انگیزه ی قدرت ها درصدد ایجاد رفتارهایی است که کمتر از داعش دردسر آفرین باشد؛ اما نیت همان است که هست. این فضای کلی جهان است و گریزی از آن نیست؛ اما رفتارهای خودی ها دیگر قابل اغماض نمی باشد؛ قبل از نگاه به فجایع داعش، چشم ها را باید معطوف برخی اتفاقات ویرانگر در داخل کرد که چگونه مانند درندگان فرصت به دست آورده خوش گوشت ها را درجنگل شکارمی کنند و وقتی سیر می شوند، باقی را می کشند تا فردا تناول کنند، البته نمی توان کم کاری و بی دقتی دولتمردان دراین خصوص را نادیده گرفت که انتقادات خاص خود را دارد؛ منتها چیزی که بیشتر آزار می دهد، اقداماتی است که همنوعان ما در برابر چشم دیگر هموطنان انجام می دهند؛ گرانترین ماشین عالم را سوار می شوند و می دانند این چندان هم لازم نیست؛ بزرگترین و پرهزینه ترین خانه را می سازند و می دانند این باعث بی خانه ماندن خیلی ها خواهدشد، بیشترین مسافرت های پرخرج و غیرضروری را انجام می دهند و می دانند با اندکی از این پول ها دخترانی به خانه ی بخت می روند و پسرانی سروسامان می گسرند، تفریحات چندش آور تکراری را هر روز و همه وقت برای خود تدارک می بینند ومی دانند این همه تفریح برای یک نفرخیلی هم واجب و لازم نیست.این ها می دانند و می کنند، اگر نمی دانستند می توانستیم بگوییم بی شعورند ولی چون دانسته این اعمال را انجام می دهند، می توان گفت مشتی تبهکارند و با این تبهکاران نباید جز با مشت آهنین برخورد کرد و الا آنقدر می دانند که اگر آزاد باشند، همه ی حال و آینده ی کشور را خواهند بلعید؛ لطفاً جلوی این ها را بگیرید مسئولین محترم! شکر خدا که در کشور ما سال های سال است که مومنین خدا ترس برسر کارند؛ همه می دانیم مسئولان شریف ما مانند مسئولان اغلب کشورهای جهان اهل الکل و قمار و فسق و فجور دیگر نیستند و می دانیم اهل نمازند و طرفدار حرام و حلال، خود متقی اند و مردم را نیز به تقوی دعوت می کنند؛ صد البته با تأسی به حضرت امیرمومنان حضرت علی (ع) خود سیر نمی خورند مگر اینکه انسانی با شکم خالی سر به بالین نگذاشته باشد؛ طرفدار حقند و جز حق کلامی به زبان نمی آورند.اما چرا در حکومت این مردان صالح و زنان صالحه این مشکلات به بارآمده است؟ آیا کودکان کار، زیبنده ی این صالحان است؟ آیا کارتن خواب ها و بی خانمان های خانه بدوش درشأن این صالحان است؟ و آیا وقتی هردقیقه از ساعت زن و شوهری بخاطرتنگی معیشت ازهم جدا می شوند و فرزندان را در تنگنای عاطفی قرارمی دهند، با ایده ی چنین مسئولین ممتاز در دنیا سازگار است؟ می باید کمی جدی بود؛ نباید این دزدان بی وجدان رابه حال خود رهاکرد؛ مردم به جز این که از مسئولان مردمی خود انتظار برخورد داشته باشند، چه کاری می توانند بکنند؟ آیا بی توجهی و کم کاری و عدم برخورد جدی با ناملایمات ازشأن مسئولان ما در دراز مدت نخواهدکاست؟ امید به روزی داریم که در کشورما، فقط جلوی چپاول ها گرفته شود و نیزمال هایی که بناحق ازحق مردم برده شده، به صاحبان اصلی بازگردانده شود و این نیز توقع بیجایی نیست...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها