تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869518506
چالش ها و ضرورت های تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: چالش ها و ضرورت های تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری ساری - ایرنا - طرح ملی تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری یکی از محوری ترین طرح توسعه کشت برنج است که پس از گذشت 23 سال از آغاز اجرای آن در کشور هنوز به فرجام نرسیده است.
برخی کارشناسان حوزه کشاورزی بر این باورند که محدودیت های اقتصادی، قانونی و اجتماعی بر اجرای کامل این طرح راهبردی اثرگذار بوده است.
سطح زیر کشت برنج در کشور اکنون حدود 615 هزار هکتار است که حدود 540 هزار هکتار آن در سه استان مازندران و گیلان و گلستان قرار دارد.
نگاهی به تاریخچه طرح ملی تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری در ایران نشان می دهد که ایستگاه بررسی برنج قدیمی ترین و شاید بزرگترین طرح در این زمینه است.
این طرح در 350 هکتار در سال 1329 در شهر رشت اجرا شد و سپس طرح مشابه دیگری با همین نام در سطح 25 هکتار در شهر آمل به اجرا درآمد.
طرح ملی تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری از ابتدای دهه 70 در ایران آغاز شد و بنا به اعلام منابع رسمی تاکنون در استان مازندران حدود 45 هزار هکتار، در استان گیلان 68 هزار هکتار و در استان گلستان بیش از 63 هزار هکتار اراضی شالیزاری با مشارکت کشورهای خارجی اجرا شده است.
این طرح قرار است از سال آینده در سطحی حدود 50 هزار هکتار از شالیزارهای استان مازندران ادامه یابد.
طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری شامل تجمیع و یکپارچه سازی اراضی، تسطیح علمی اراضی، احداث کانال ها و زهکشی های سطحی و احداث جاده های بین مزارع و قطعات است.
افزایش بازده تولید برنج، مکانیزه کردن کشت، امکان کشت دوم، بهبود حفاظت از آب و خاک، مدیریت و صرفه جویی آب، افزایش بهره وری آبیاری، ارتقای وضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه کشاورزان، کاهش سختی کار، کاهش استفاده از نهاده های کشاورزی، افزایش بهره وری و امکان یکجا زراعی و کشت یکپارچه از مزایای طرح ملی تجهیز و نوسازی اراضی است.
کش و قوس به اتمام نرسیدن این طرح باوجود نیاز ضروری شالیزارها به اجرای آن برای تامین امنیت غذایی هموطنان به گفته کارشناسان جای تامل دارد.
امروز دانشگاهیان و مسوولان نقد و نظرهای متفاوتی در زمینه اجرای این طرح ملی دارند؛ علت تاخیر در اجرا و نبود برنامه ریزی منسجم از سوی مدیران پیشین بخش کشاورزی از پرسش های اساسی کارشناسان درباره شیوه اجرای این طرح است.
نبود برنامه ریزی منسجم در این بخش در حالی است که وزارت جهاد کشاورزی از آغاز اجرای آن تاکنون همچنان آن را از جمله طرح های اولویت دار خود اعلام می کند و بر اجرای آن اصرار دارد.
برخی استادان دانشگاه می گویند طرح تجهیز و نوسازی اراضی نیاز ضروری اراضی شالیزاری کشور بوده ولی در فرآیند اجرای این طرح مهم در ابتدا به مطالعات کارشناسی و برنامه ریزی اصولی نیاز داشت.
*ضرورت بومی سازی طرح
عضو هیات عملی گروه آب دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری بر ضرورت بومی سازی طرح تجهیز و نوسازی اراضی در ایران تاکید دارد.
علی شاهنظری در گفت و گو با ایرنا افزود: این طرح مربوط به ژاپن بود اما برای اجرای آن در ایران ضروری بود بومی سازی بر اساس اقلیم مناطق مختلف صورت گیرد.
وی گفت: این طرح شامل مجموعه کاملی از جمله تسطیح زمین، نحوه آبیاری، جاده دسترسی، استفاده از ماشین آلات و کشت دوم است و از این رو باید بررسی شود آیا این موارد بعد از اجرای آن در ایران لحاظ شده است یا نه.
این استاد دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی مازندران خاطرنشان کرد: در فرآیند اجرای این طرح مباحث اجتماعی نیز مطرح بوده است تا شالیکاران برای دستیابی به اهداف مورد نظر بتوانند با یکدیگر بیشتر همکاری کنند.
شاهنظری تصریح کرد: بعد از اجرای کلیات طرح تجهیز و نوسازی در ایران که حدود 25 سال از آغاز آن می گذرد، امروز ضروری است این طرح به صورت فنی و مهندسی مورد بررسی دقیق قرار گیرد.
وی ادامه داد: در این بررسی ها باید از کارشناسانی خارج از مجموعه وزارت جهاد کشاورزی و کشاورزان نظر خواهی شود تا معایب و مزایا این طرح به طور واقعی گفته شود.
این استاد دانشگاه بیان داشت: پس از این بررسی می توان به طور تخصصی و با در نظر گرفتن معیارهای جدید برای جلوگیری از خسارت ها و بهبود روند کار تصمیم گیری شود.
وی با بیان این که دستور العمل مدونی برای اجرای طرح تجهیز و نوسازی در اراضی شمال ایران وجود ندارد، ادامه داد: اگر این طرح در اراضی با قطعات 100 در 30 متر یا 80 در 20 متر انجام می شد، امروز لازم است کارشناسان نقایص را بررسی و رفع کنند.
شاهنظری یادآور شد: اشتباه دیگر مجریان این طرح این است که 10 تا 15 سانتی متر خاک سطحی اراضی را برای جاده سازی بین مزارع استفاده می کنند.
وی گفت: توسعه کشت دوم از دیگر اهداف اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی است باید میزان تحقق این هدف مورد بررسی قرار گیرد.
عضو هیات علمی دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری داشتن تجهیزات و ماشین آلات را از دیگر لوازم اجرای این طرح برشمرد و خاطر نشان کرد که تجهیزات کافی در اختیار کشاورزان نیست.
وی تاکید کرد: اتمام طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری ایران نیازمند برنامه زمان بندی دقیق است یعنی زمان اجرای آن باید از ماه های شهریور و مهر - نه از ماه بهمن و اسفند - آغاز شود.
عضو هیات علمی گروه آب دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری تصریح کرد: جان کشاورز به زمینش وابسته است و اجرای این طرح در ایام نزدیک به فصل بهار بر دغدغه آنان می افزاید و موجب اعتراض آنان می شود.
شاهنظری به مشکلات قانونی در مسیر اجرای این طرح اشاره و تصریح کرد: در ایران شاخص تفکیک زمین نداریم در حالی که در دیگر کشورهایی که این طرح را اجرا کرده اند، قوانین لازم برای رفع این مشکل وجود دارد.
وی یادآور شد: برای نمونه در برخی کشورهایی که این طرح را اجرا کرده اند، همه سندهای مقدار زمین موردنظر باطل و سند جدیدی به کشاورز ارایه می شود.
وی با تاکید بر جدی گرفتن بحث آب در اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی یادآور شد: در اجرای این طرح باید نحوه بهتری برای توزیع آب برنامه ریزی کرد و آب حجمی در اختیار کشاورزان قرار گیرد.
شاهنظری ایجاد تشکل های کشاورزی برای به دست گرفتن نحوه حفاظت و حراست از اراضی را ضروری دانست.
به گفته این استاد دانشگاه ، متاسفانه نهاد مربوطه بعد از اجرای طرح های تجهیز و نوسازی یا زهکشی در اراضی، آن را به حال خود رها می کند.
وی درباره اعتبار هزینه شده برای اجرای این طرح افزود: هر جا اعتباری کلانی برای اجرای طرح های بزرگ از جمله این طرح هزینه می شود مسوولان امر باید پاسخگو باشند و نتایج و خروجی اهداف طرح مورد بررسی قرار گیرد.
*مشوق های مناسبی برای کشاورزان لحاظ شود
یک عضو هیات علمی گروه آب دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری نیز گفت: پیش از اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی در ایران، فرهنگ سازی و مطالعات کارشناسی در حوزه اجتماعی صورت نگرفته است.
«عبدالله درزی» در گفت و گو با ایرنا افزود: حدود سه سال است به دنبال اطلاعات مورد نیاز طرح تجهیز و نوسازی از قبیل میزان اراضی نوسازی شده و تاثیر آن بر بهره وری زمین کشاورزی هستم اما جهاد کشاورزی داده های دقیقی از روند اجرای این طرح ندارد.
این استاد دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی مازندران تصریح کرد: برای نمونه در منطقه قائمشهر به ساری بخش از اراضی تجهیز و نوسازی شده که تغییر کاربری در آن ممنوع است ولی کشاورزان دور زمین را برای انجام مقاصدی حصارکشی کرده اند.
وی ادامه داد: نتایج این عملکردها و رها شدن این طرح بعد از اجرا، روند کار را تضعیف می کند.
این استاد دانشگاه با بیان این که دولت باید مشوق های مناسبی برای کشاورزان در نظر بگیرد، تاکید کرد: اگر بعد از اجرای این طرح مشوق مناسبی نباشد، کشاورز آن زمین تجهیز شده را می فروشد و یا تغییر کاربری می دهد.
درزی بیان داشت: در اجرای این طرح مشکلات زهکشی وجود دارد؛ اکنون بخشی از اراضی تجهیز شده با مشکل انباشت آب مواجه اند و شرایط کشت دوم را ندارند.
وی تاکید کرد: در اجرای این طرح باید زهکشی زیر زمینی پیگیری می شد اما متاسفانه مسوولان و تصمیم گیران در این زمینه چاره اندیشی نکرده اند.
درزی یادآور شد: جهادکشاورزی باید الگوی صحیح زهکشی که نمونه ای از آن در دانشگاه کشاورزی مازندران پیگیری و اجرا شده است را به کشاورزان معرفی و در این زمینه فرهنگ سازی کند.
به عقیده این استاد دانشگاه، اعتبار تخصیصی برای انجام طرح زهکشی در کشور اصولی هزینه نمی شود.
درزی با تاکید بر تامین هزینه های اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری از محل منابع دولتی گفت: باید اخذ هرگونه پول با عنوان خودیاری از کشاورز ممنوع شود.
به گفته مسوولان، 85 درصد اعتبار مورد نیاز این طرح از محل منابع اعتباری فاینانس به صورت بلاعوض و 15 درصد با مشارکت بهره برداران تامین می شود.
عضو هیات علمی گروه آب دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری گفت: اگر موضوع امنیت غذایی و خودکفایی محصولات راهبردی برای مسوولان اهمیت دارد، دولت باید در اجرای طرح های راهبردی بخش کشاورزی از جمله این طرح هزینه کند.
*تدوین قوانین ضرورت دارد
شماری از شالیکاران مازندرانی در گفت و گو با ایرنا با یادآوری مشکلات اجتماعی ناشی از اجرای طرح تجهیز و نوسازی خواستار تدوین قوانین مورد نیاز در این زمینه شدند.
نورالله ساداتی شالیکار منطقه دشت سر آمل، مالکیت کوچک، قطعات نامنظم و ناهموار، زمان اجرا، جا به جایی زمین، آگاهی نداشتن کشاورزان، نبود تشکل کشاورزی و اخذ مقداری از پول به عنوان خودیاری را از جمله چالش های این طرح برشمرد.
ساداتی تاکید کرد: مسوولان باید با هدف آگاهی بخشی، عده ای از کشاورزان را به صورت گروهی با حضور کارشناسان فنی به اراضی تجهیز شده در فصل کاشت تا برداشت ببرند تا آنان از نزدیک آموزش های لازم را ببیند.
به گفته وی، بررسی مقایسه عملکرد در زمین های تجهیز شده و نشده از دیگر مواردی است که باید به جوامع کشاورزی گفته شود.
این شالیکار مازندرانی با بیان این که در منطقه دست سر آمل مقدار کمی از اراضی تجهیز شده است، گفت: چرا مسوولان اجرای این طرح در شالیزارهای منطقه مرکزی مازندران را جدی نمی گیرند.
وی نقش رسانه ها گروهی و صدا و سیما را در افزایش آگاهی کشاورزان از اجرای طرح تجهیز و نوسازی با هدف تولید بیشتر برنج در کشور بسیار تاثیر گذار دانست.
*تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری اجتناب ناپذیر است
کارشناسان تاکید می کنند برای رسیدن به حداکثر تولید و کاهش هزینه های فرایند تولید کاشت، داشت و برداشت با توجه کمبود آب، اجرای طرح ملی تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری اجتناب ناپذیر است.
معاون تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی مازندران با تاکید بر ضرورت اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری گفت: حدود 80 درصد طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری در سال های 80 تا 86 اجرا شده بود.
«عزیزالله شهیدی فر» در گفت و گو با ایرنا افزود: اگر چه اجرای این طرح با فراز و نشیب های زیادی رو به رو بود اما منابع اعتباری مشکل عمده تاخیر در اجرای این طرح است.
معاون تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی مازندران، قانون و مقررات، نحوه اجرا را از دیگر موارد تاخیر اجرای این طرح برشمرد.
وی اظهار کرد: وزارت جهاد کشاورزی بحث آبیاری تحت فشار و آبیاری قطره ای را به طور جدی پیگیر می کند و از این رو ضرورت مکانیزه شدن اراضی کشاورزی بیش از پیش احساس می شود.
معاون تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی مازندران تصریح کرد: مکانیزه شدن اراضی کشاورزی نیازمند اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی است.
شهیدی فر ادامه داد: مشکلات کشت دوم و پاییزه در اراضی کشاورزی با اجرای طرح تسطیح و تجهیز و نوسازی اراضی به کلی طرف می شود.
وی خاطرنشان کرد: زهکشی اراضی به طور جدی پیگیری می شود و این کار برای مدیریت منابع آب ضرورت دارد.
وی استقبال کشاورزان از اجرای طرح تسطیح و تجهیز و نوسازی اراضی را مطلوب اعلام کرد و گفت: 85 درصد هزینه اجرای این طرح را دولت پرداخت می کند.
شهیدی فر عبور از کشاورزی سنتی به کشاورزی مدرن یا صنعتی را اجتناب ناپذیر دانست و گفت: طرح های زهکشی و تجهیز و نوسازی اراضی یکی از راهکارهای تحقق این مهم است که باید به طور جدی آن را دنبال شود.
وی افزایش عملکرد در واحد سطح، مدیریت آب، چند کشت کردن در اراضی، کاهش هزینه های کاشت، داشت و برداشت را از جمله مزایای این طرح برشمرد.
*کمبود اعتبارات مشکل اصلی اجرای طرح
مدیر آب و خاک و امور فنی و مهندسی سازمان جهاد کشاورزی مازندران سال آغاز اجرای طرح تجهیز و نوسازی شالیزارهای استان را 1370 اعلام کرد.
ایرج صاعدی به ایرنا گفت: تاکنون تنها 50 هزار هکتار از شالیزارهای مازندران زیر پوشش طرح یکپارچه سازی اراضی قرار گرفته است.
وی افزود: بیشترین عملیات اجرای طرح یکپارچه سازی و نوسازی اراضی شالیزاری این استان در سال های 81 تا 93 انجام شده است. به گفته صاعدی، متناسب نبودن اعتبارات تخصیص یافته مطابق برنامه توسعه با سطوح شالیزاری، کوتاه بودن مدت زمان اجرا، کمبودهای قانونی در زمینه اراضی وقفی و زراعی دارای سند ثبتی و همچنین نبود تشکل قانونی برای بهره برداری و نگهداری مناسب از تاسیسات احداثی از جمله مشکلات اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری است.
وی تصریح کرد: معضلات اجتماعی ناشی از قانونمند نبودن این طرح مانع از انجام مطالعات و اجرای حوزه ای و جامع طرح در سطح استان مازندران شده است.
وی افزود: این نهاد با هدف صیانت از اراضی، افزایش بهره وری، بهبود شرایط و کاهش سختی کار و توسعه کشاورزی پایدار طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی سنتی شالیزاری را پی ریزی کرد.
وی گفت: هزینه بالای تولید، پایین بودن عملکرد، نبود کنترل و مدیریت آب در مزارع و اتلاف آن، مصرف بی رویه نهاده ها، نداشتن جاده دسترسی به مزارع و عدم بهره وری مطلوب از منابع آب و خاک اجرای این طرح را اجتناب ناپذیر کرده است.
وی با بیان این که اکنون 70 درصد کشت و کار در زمین های شالیزاری استان به شیوه سنتی انجام می گیرد، یادآور شد: به دلیل پراکنده و خرد بودن اراضی شالیزاری، هزینه تولید برنج در مازندران بالا بوده که ادامه این روند به زیان تولید کننده و مصرف کننده است.
مدیر آب و خاک و امور فنی و مهندسی سازمان جهاد کشاورزی مازندران طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری را برای استفاده مطلوب تر از ظرفیت های موجود این بخش تاثیرگذار دانست.
صاعدی گفت: بهره وری بهینه، امکان مکانیزه کردن کامل مزارع، کاهش هزینه تولید تا 30 درصد و افزایش عملکرد از 15 تا 20 درصد از مزایای این طرح است.
وی افزود: این طرح با هدف استفاده بهینه از ظرفیت های آب و خاک صورت می گیرد و شامل احداث سامانه های آبیاری و زهکشی، آرایش مناسب هندسی، قطعه بندی و تسطیح اراضی، احداث جاده های دسترسی و تجمیع و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری است.
مدیر آب و خاک و امور فنی و مهندسی جهاد کشاورزی مازندران از ادامه اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری این استان از سال آینده خبر داد.
صاعدی گفت: قرار است این طرح از منابع فاینانس به مدت سه سال در سطح 45 تا 50 هزار هکتار اراضی شالیزاری اجرایی شود.
وی با اشاره به انجام مقدمات اجرای این طرح تاکید کرد: بدیهی است در صورت عملی شدن این طرح در دولت یازدهم، اقدامی مهمی برای مدرن شدن شالیزارهای استان مازندران برداشته می شود.
وی سطح اراضی شالیزاری مازندران را 220 هزار هکتار اعلام و اضافه کرد: استان مازندران حدود 39 درصد سطح کل برنج کاری کشور را تشکیل می دهد که با تولید سالانه 900 هزار تن برنج سفید، 47 درصد کل تولید و معادل 43 درصد نیاز داخلی برنج را به خود اختصاص داده است.
محصول راهبردی برنج در مازندران از اهمیت بسزایی برخوردار است به طوری که کشت آن در اقتصاد خانوارهای این استان نقش محوری دارد و درآمد بیشتر خانوارهای منطقه از تولید برنج تامین می شود.
کارشناسان می گویند اگر چه مازندران از لحاظ کشت و تولید برنج در کشور در رده نخست قرار دارد ولی هنوز به نحو مطلوبی از توانمندی و ظرفیت های موجود در تولید این ماده غذایی با ارزش استفاده نمی شود.
*برنامه ریزی برای تسطیح 105 هزار هکتار شالیزار
رییس سازمان جهاد کشاورزی مازندران گفت: بر اساس برنامه وزارت جهاد کشاورزی 105 هزار هکتار از شالیزارهای استان های گیلان، مازندران و گلستان تا چهار سال آینده باید تسطیح و تجهیز شود که بیشترین سهم با 50 هزار هکتار مربوط به مازندران است.
دلاور حیدرپور افزود: خط اعتباری اجرای طرح تسطیح این وسعت از شالیزارها در قالب فاینانس با همکاری کشور چین تامین شده است.
وی تنها راه حفظ تولید پایدار محصولات کشاورزی در استان را افزایش درآمد و بالا رفتن قدرت خرید کشاورزان دانست و افزود: برای رسیدن به این هدف باید طرح تسطیح، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی اجرا تا کشاورزی هر چه سریع تر از حالت سنتی خارج شود.
وی مهم ترین مشکل در اجرای طرح تسطیح اراضی کشاورزی را پس از تامین اعتبار، موضوعات اجتماعی دانست و گفت: تمامی مسوولان و مردم بویژه ریش سفیدان، دهیاران، شورای اسلامی روستاها، بخشداران و فرمانداران باید در این زمینه همکاری و مشارکت جدی داشته باشند.
حیدرپور با یادآوری این که وزارت جهاد کشاورزی با تامین اعتبار برای تسطیح و نوسازی شالیزارها گام بلندی برای توسعه کشاورزی استان های شمالی برداشته است، یادآور شد: دولت تا 85 درصد از هزینه های اجرای طرح تسطیح و نوسازی را پرداخت می کند.
وی همکاری کشاورزان را در اجرای طرح بسیار مهم دانست و گفت: کشاورزان باید مطمئن باشند با تسطیح و زهکشی اراضی شالیزاری فعالیت توجیه اقتصادی پیدا کرده و درآمد و قدرت خرید کشاورزان چندین برابر می شود.
وی افزود: با توجه به این که طرح تسطیح اراضی باید در شش ماه دوم سال همزمان با فصل بارندگی اجرا شود، برنامه ریزی دقیق در این زمینه مهم است.
حیدرپور با اشاره به وجود 230 هزار هکتار اراضی شالیزاری در مازندران، گفت: تاکنون کمتر از 45 هزار هکتار از سطح تسطیح و نوسازی شده است.
نبود ضوابط و مقررات مدون، کمبود اعتبار، نبود برنامه روشن، کوچک بودن اراضی، معضلات اجتماعی و رعایت نشدن اصول فنی از موانعی است که موجب شده تا طرح یکپارچه سازی اراضی در شمال کشور از شتاب لازم برخوردار نباشد.
گزارش از جانعلی فتحی
621/ 506/ 2025
19/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها