تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 16 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):سپاسگزارى منافق از زبانش فراتر نمى رود.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826462583




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

به خاطر قایقرانی از دانشگاه اخراج شدم فضل‌اولی: مادرم همراهم دو فرشته به اینچئون فرستاد/چطور دلشان می‌آید به نقره ما پاداش برنز بدهند؟


واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به خاطر قایقرانی از دانشگاه اخراج شدم
فضل‌اولی: مادرم همراهم دو فرشته به اینچئون فرستاد/چطور دلشان می‌آید به نقره ما پاداش برنز بدهند؟
ملی‌پوش کایاک دو نفره گفت: مادرم برای کسب مدال برایمان دعا می‌کرد و به من گفت همراهت دو فرشته به اینچئون می‌فرستم.

خبرگزاری فارس: فضل‌اولی: مادرم همراهم دو فرشته به اینچئون فرستاد/چطور دلشان می‌آید به نقره ما پاداش برنز بدهند؟



بهاره محمدی - خبرگزاری فارس، متولد سال 71 است و در کایاک هزار متر دو نفره مدال نقره گرفت. همراه با دوستش که دو بار قلبش را عمل کرده است. می‌گوید در بازی‌های آسیایی استرس نداشت، چرا که مادرش دو فرشته همراهش فرستاده بود تا کمکش کند. با دعای خیر پدر و مادرش به مدال رسید. گهگاهی برای دیدن بازی‌های ملوان به ورزشگاه می‌رود و با سید جلال حسینی دوست است. پول زیاد خرج می‌کند و می‌گوید ورزشکار باید شیک پوش باشد. عاشق باقالی خورشت با ماهی شور است و هر وقت غذایی دوست داشته باشد مادرش از انزلی به تهران می‌آورد. سعید فضل اولی میهمان خبرگزاری فارس بود که متن مصاحبه را در زیر می‌خوانید: فارس: از تمریناتت قبل از بازی‌های آسیایی بگو. قبل از المپیک لندن 2012 در تورنمنتی شرکت کردیم همچنین در کاپ‌های مختلف. همه رده‌های سنی در مسابقات مختلفی شرکت کردند. ما در مسابقات بودیم که شنیدیم دنیامالی برکنار شده است. تا آن موقع روند فدراسیون خوب بود. اردو می رفتیم حتی در تورنمنت شرکت می‌کردیم که فکر نمی‌کردم هیچ رئیس فدراسیونی بخواهد ورزشکاران را به تورنمنت بفرستد. بعد از بازگشت یک اردو بودیم اما از مردادماه که المپیک بود تا شهریور که انتخابی داشتیم اردوی‌مان تعطیل شد. بعد از آن دوباره از 10 مهر با سرپرستی اسبقیان دو اردو در انزلی بودیم. تمرینات خوبی پشت سر گذاشتیم. البته سفرها و اردوهایی که هر سال می رفتیم را در این مدت نتوانستیم برویم. با توجه به اینکه تعلیق بودیم قبل از مسابقات ازبکستان نتوانستیم در هیچ مسابقه‌ای شرکت کنیم اما با انگیزه کار می‌کردیم. فارس: بحث تعلیق که پیش آمد در تمرینات‌تان تأثیر نگذاشت؟ مثلا دست از کار بکشید و دیگر تمرین نکنید. خیلی‌ها اینطوری بودند. من دوست داشتم مدالم را خوشر‌نگ تر کنم چون تازه به بزرگسالان آمده بودم. در هوای آلوده تهران که آب دریاچه‌ کم می شد تمرین کردیم.  بعد از آن در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کردیم که فکر می‌کنم به غیر از چند ماده نتایج خوبی گرفتیم. ما نمی‌دانستیم حریفان چطور تمرین می‌کنند. من در آن مسابقات دو نقره و یک برنز گرفتم. بعد از مسابقات قهرمانی آسیا با توجه به اینکه سال بازی‌های آسیایی بود سال حساسی داشتیم. خودم 4 سال پیش حضور نداشتم و برای اولین بار در بازی‌های آسیایی شرکت می‌کردم. من در کایاک دونفره مسابقه دادم که ترکیب سختی بود. در دوره قبل ورزشکاران پنجم شده بودند، بنابراین فشار زیادی روی ما بود. حتی بحث‌هایی مطرح شد که ما را اعزام نکنند. شاید به ما چیزی نمی‌گفتند اما از نگاهشان می‌فهمیدیم که می‌گفتند اینها که مدال نمی‌گیرند. فارس: علنی به شما نگفتند که مدال نمی‌آورید؟ در مورد محسن شادی این حرف زده می‌شد. به ما حرفی نزدند فقط از نگاهشان می‌فهمیدیم اما در مورد محسن شادی شاید به خاطر اینکه همه از او انتظار طلا داشتند و شادی در قهرمانی آسیا نقره گرفته بود این حرف را می‌زدند. فکر می‌کنم در مورد ما کمی امید داشتند ما هم ناراحت بودیم از اینکه اگر مدال نگیریم چه اتفاقی می‌افتد، حریفمان قزاق بود. در المپیک شرکت کرده بود و با مربی بلاروسی در بلاروس تمرین می‌کرد. سوم جهان شده بودم و همینطور چین، قهرمان گوانگجو، خیلی تیم ها بودند با دعای پدر و مادرمان تمریناتمان را از سر گرفتیم. در این بین دلسرد هم می‌شدیم اما تمرین کردیم. فارس: چه انگیزه‌ای باعث شد با وجود این همه حاشیه باز هم تمرین کنید؟ پدرم به من انگیزه زیادی می‌داد، می‌گفت اگر موفق نشوی از تیم ملی بیرون می‌آورمت. فارس: پدرتان قایقرانی کار کرده‌ است؟ نه پدرم والیبالیست بود. به من می‌گفت من در تو می‌بینم که می‌توانی مدال کسب کنی. پدر آقامیرزایی قایقران بود. او هم به علی همین حرف‌ها را می‌زد. ما شش ماه بعد از عید به خانه نرفتیم. آدم‌های وابسته‌ای هستیم به خاطر همین خانواده‌هایمان به دیدارمان می‌آمدند. بالاخره اعزام شدیم رکوردهای خوبی هم زدیم البته در مسابقات زیر 23 سال جهان نتوانستیم رکورد خوبی بزنیم. فارس:‌ چرا؟ قایقمان کج شد. قایقی که برداشته بودیم، بزرگ بود و کج شد. چین تایپه که هیچوقت در قایقرانی مدعی نبود توانست ما را بگیرد و در فینال B اول شد. قایق‌هایی که ما در تهران تمرین می‌کردیم قدیمی بود.

  فارس: قایق‌هایی که دنیامالی سفارش داده بود به دستتان نرسید؟ قایق‌ها در تهران و در گمرک بود. در باز‌ی‌های آسیایی برایمان قایق گرفتند وقتی در مسابقات قهرمانی جهان نتوانستیم نتایج خوبی بگیریم نا امید شدیم، دلسرد شدیم، فشار عصبی دو برابر شد، اردوها خسته‌کننده بود و روزها هم نمی‌گذشت. زمستان هم اردوی خارج از کشور نرفتیم که با حمایت دنیامالی در اهواز اردو برگزار کردیم. مانند اردوهای خارج از کشور نبود اما بد نبود. البته پیشرفتی که کشورهای دیگر داشتند، ما نداشتیم. قبل از بازی‌های آسیایی دو هفته در چمخاله اردو داشتیم به خاطر اینکه با آب و هوای اینچئون شبیه‌سازی شود. در آنجا رکوردهای خوبی زدیم. امیدوار شدیم البته مربیان ما امیدوار بودند و انگیزه می‌دادند. دو هفته در تهران اردو برگزار کردیم بعد از آن به اینچئون رفتیم. مادرم می‌گفت برایم دو فرشته می‌فرستد تا به من کمک کند، همه چیز عوض شد و خودمان را باور کردیم. فارس:‌ استرس نداشتید؟ قبل از هر مسابقه طبیعی است که همه استرس دارند. قهرمانی کشوری هم استرس داریم چه برسد به بازی‌های آسیایی، اما در این مسابقات من استرس نداشتم چون به دعای پدر و مادرم اطمینان داشتم. به اینها که فکر می‌کردم آرام می‌شدم. وقتی مرحله مقدماتی را پشت سر گذاشتیم و در گروهمان اول شدیم روحیه بیشتری گرفتیم. برای فینال هم آقای اقلیمی با ما صحبت کرد. تاکتیک‌هایی را گفت و توانستیم مدال نقره را بگیریم. فارس: خودتان فکر می‌کردید مدال نقره را بگیرید؟‌ فکر می‌کردیم بین سه تیم اول باشیم اما درصدی هم احتمال می‌دادم که مدال نگیریم. می‌دانستیم مدال می‌گیریم اما رنگش را نه، وقتی وارد کره شدیم دیدیم ازبکستان قوی است، ژاپن هم همینطور. یکی از ورزشکاران این کشور که در گوانگجو سوم شده بود در قایق دو نفره نشسته بود. همان چین تایپه که ما را در قهرمانی جهان گرفته بود هم حضور داشت. باران می‌بارید و باد به شدت می‌وزید. چیزی یادم نمی‌آید فکر می‌کنم بیهوش شدم. دیدم تیم‌ها دارند به ما نزدیک می‌شوند به علی گفتم برو او هم با قدرت پارو زد و در نهایت دوم شدیم. بعد از آن پشتک زدم و به درون آب پریدم. فارس: از قبل تصمیم گرفته بودی که وقتی مدال گرفتی پشتک بزنی؟ از قبل برنامه‌ریزی نکرده بودم؛ یک بار این کار را در مسابقات انتخابی المپیک انجام داده بودم که اولین مدال بزرگسالان را گرفتم، به دوستانم گفتم اگر مدال بگیرم به درون آب می‌پرم. فارس: فکر می‌کنی ما می‌توانستیم مدال طلا را بگیریم؟ 100درصد. گوینده تلویزیون که مسابقه ما را گزارش می‌کرد خوب صحبت می‌کرد. از قایق دو نفره انتظار مدال نمی‌رفت، خدا را شکر توانستیم مدال بگیریم. قزاقستانی‌ها 15 سال است که به طور مداوم با هم تمرین می‌کنند. چند المپیک شرکت کردند. من و علی 21 و 22 ساله هستیم و دو سال است که با هم تمرین می‌کنیم. این دو سال هم ترس و لرز داشتیم. امسال عزممان را جزم کردیم برای انتخابی المپیک کارهایی انجام دهیم چون حالا اعتماد به نفسمان بالا رفته است و انگیزه‌مان دو برابر شده. کایاک دو نفره قبل و بعد از دوحه هیچ مدالی نداشت. سنمان کم است قدرت بدنی‌مان بالا رود می‌توانیم به هدفمان برسیم. فارس: چند سال است که در قایقرانی کار می‌کنی؟ 9سال فارس: چه شد که به قایقرانی آمدی؟ من قبلاً جودو کار می‌کردم البته مادرم با ورزش کردن من مخالف بود. فارس: چرا؟ تک‌پسر هستم و مادرم می‌ترسید آسیب ببینم، اول فوتبال کار کردم، بعد کاراته رفتم بعد از آن جودو، پدرم والیبالیست بود و مرا به والیبال برد. مادرم می‌گفت رشته‌های رزمی خشن هستند و مرا به شنا برد. پدرم کارمند شیلات بود زمانی که کوچک بودم وقتی داشتم با دوچرخه در این باشگاه دور می‌زدم از این رشته خوشم آمد. شوهرخاله‌ام مرا به شنا برد. وقتی جلیقه نجات می‌پوشیدم از کله‌ام بزرگتر بود، بعد از آن قایقرانی را یاد گرفتم بعد از مدتی آقای ساویز مرا دید. سه چهار تیم در انزلی داشتیم.

  فارس: چه مدت کار کردی بعد به تیم ملی دعوت شدی؟ یک سال و چند ماه کار کردم و در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردم که به فینال Aصعود کردیم، بعد از آن به تیم ملی دعوت شدم. یک سال با آقای ساویز و یک سال و چند ماه با آقای مرتضوی در تیم ملی«ب» کار کردم. دو تیم «ب» در انزلی و مازندران تشکیل شد. چند ماه چند ماه آزادی می‌آمدیم و تست می‌دادیم. آن موقع در آزادی فقط تیم بزرگسالان اردو داشت. نزدیک مسابقات جوانان در سال 2009 که شد ما را به اردو آوردند و من عضو ثابت تیم ملی شدم.در مسابقات آسیایی جوانان در سه ماده فیکس شدم. فارس: چرا به قایق دو نفره رفتی؟ من در تک نفره 500متر و هزار متر خوب پارو می‌زنم، در هزار متر جزو سه نفر اول هستم. فارس: پس رقیب جدی احمدرضا طالبیان هستی؟ بله یادتان باشد قبل از المپیک به مالزی رفتیم، من، فرزین اسدی و طالبیان بودیم که بعد از تست طالبیان انتخاب شد. فارس: دوست نداشتی امسال در تک‌نفره در بازی‌های آسیایی شرکت کنی؟ من در همه ماده‌ها خوب هستم اما وقتی با آقای اقلیمی صحبت کردم به من گفت در دو نفره خوب هستی. فارس: از ابتدا با علی آقامیرزایی پارو زدی؟ نه، تا قبل از مسابقات آسیایی ازبکستان با حمید ترکی پارو می‌زدم بعد از آن ترکیب تغییر کرد. فارس: سرمربی تصمیم می‌گیرد با چه کسانی در یک قایق بنشینید؟ دست خودتان نیست؟ خودمان می‌توانیم پیشنهاداتی بدهیم که با چه کسانی می‌توانیم بنشینیم. فارس: اولین مدال بین‌المللی در چه مسابقاتی بود؟ در مسابقات آسیایی سه مدال گرفتم، که دو طلا و یک نقره بود. فارس: برای المپیک برنامه‌ات به چه صورت است؟ اگر بخواهند تست بگیرند شرکت می‌کنیم اگر اردو تشکیل دهند تمرینات را شروع می‌کنیم. فارس: شنیدم که از مسئولان کمیته ملی المپیک به خاطر پاداش‌ها گله داشتید؟ درست است. خستگی در تنمان ماند. قبل از مسابقات قرار شد به ما پاداش بدهند. 1550 دلار کمیته به ما پول توجیبی داد. سجادی و هاشمی به ما گفتند مدال بگیرید باز هم به شما پاداش می‌دهیم. طلا، 5000دلار، نقره 1000دلار و برنز 500دلار. اصلاً بحث گروهی را مطرح نکردند وقتی مدال گرفتیم و خواستیم جایزمان را بگیریم به ما 500 دلار دادند. گفتیم چرا؟ گفتند چون گروهی پارو زده‌اید. من گفتم تیم دو نفره گروهی است؟ تنها رشته‌ای که زیر چهارنفره در بازی‌های آسیایی بود فقط ما بودیم. وقتی پولمان را در پاکت گذاشتند و خواستند از ما عکس بگیرند قبول نکردیم. گفتند جایزه ما از برنز هم کمتر است من با کسی عکس نمی‌گیرم، وقتی خواستم بروم به من گفتند تقصیر ماست که به شما پول می‌دهیم. ناراحت شدم بعد از آن خبردار شدیم به روئینگ چهار نفره پول کامل را داده‌اند و نصف نکرده‌اند. به شهنازی گفتم چرا پاداش ما را نصف کرده‌اید؟ گفت قانون است. وقتی به شخصی که به ما پول می‌داد گفتم چرا به روئینگ چهار نفره پول کامل داده‌اید به من گفت شهنازی در این مورد اشتباه کرده است. من به خاطر سه مدال قهرمانی آسیا 8.5سکه گرفتم. به من برای برنز انتخابی المپیک 2.5میلیون تومان دادند جالب اینجاست سفارت هم به نفر اول تبلت، نفر دوم، آیپد مینی و نفر سوم دوربین هدیه می‌داد. جایزه ما را هم با برنز حساب کردند و دوربین دادند. برای سفارت فرقی نمی‌کند که چه هدیه‌ای بدهد نمی‌دانم که چه کسی اسم ما را جزو برنزی‌ها داده بود. یعنی نقره تیمی را با برنز یکی می‌دانند. قبل از اعزام سجادی به دریاچه آمد و با او درباره پاداش‌ها صحبت کردیم. با سجادی دوباره بعد از بازگشت از مسابقات صحبت کردم. به او گفتم ما دو نفریم. فارس: فدراسیون قول پاداش نداده است؟ چیزی نگفتند مگر می‌خواهند پاداش بدهند؟ یک چیزی را من بگویم رشته‌های تیمی مگر تلاششان از سایر ورزشکاران کمتر است، علی آقامیرزایی دو بار قلبش را عمل کرده دو بار آنژیوی قلب کرده، اینها چطور دلشان می‌آید جوایز ما را ندهند. من چه انگیزه‌ای می‌خواهم که ادامه بدهم؟ علی آقا میرزایی بعد از پایان مسابقه بیهوش شد. وزیر و آقای سجادی بودند. فارس: هنوز هم آقامیرزایی با این شرایط ادامه می‌دهد؟ بله قایقرانی عشق اوست و به آن علاقه دارد. هیچ پولی که به ما نمی‌دهند حقوق صندوق ما را هم می‌خواهند نصف کنند می‌گویند تیمی هستیم. قبلاً اینگونه نبود بعد از بازی‌های گوانگجو این تصمیم را گرفتند. والیبال و بسکتبال به این پول‌ها نیاز زیادی ندارند البته نباید از حقشان بگذرند اما آنها لیگ دارند. ما نه لیگ داریم نه حقوق درست و حسابی. امسال 300 هزار تومان از لیگ گرفتم. سرباز هم هستم. فارس: شغل دیگری نداری؟ نه پدرم هم کارمند بوده و بازنشسته شده است. ما به خاطر مکمل‌ها هزینه‌های زیادی باید بدهیم. وقتی حقوق می‌گیرم از یک ماه قبل بدهکار هستم. فارس: حقوقتان چقدر است؟ 715 هزار تومان. فارس: مدتی هم بعضی از ورزشکاران به خاطر غذا و حقوق اعتصاب کرده بودند. بله شرایط غذا مدتی بد شد مجبور شدیم مدتی اردو را تعطیل کنیم تا شرایط درست شود. فارس:‌ برکناری دنیامالی چقدر در نتیجه شما تأثیرگذار بود؟ شما تصور کنید قایقی در یک مسیری می‌رود و ناگهان آن را با توپ منفجر کنید. مثال ماست، در شرایط پیشرفت بودیم. اسپانسر داشتیم، پول کامل می‌گرفتیم نمی‌دانم اگر آن شرایط ادامه پیدا می‌کرد شاید الآن قایق چهار نفره طلا می‌گرفت. شاید طالبیان هم طلا می‌گرفت. فارس: برخی از کارشناسان اعتقاد دارند ورزشکار نباید به این مسائل توجه کند و باید کارش را انجام دهد. دنیا مالی به فکر بود وقتی با ورزشکاری صحبت می‌کرد درگیر می‌شد به ما می‌گفت وقتی خودم تمرین می‌کنم و خسته می‌شوم تک‌تک شما جلوی چشمانم می‌آیید. سختی‌های شما را که می‌بینم برایم قوت قلب می‌شود. حیف شد. فارس: حالا که امینی به فدراسیون آمده فکر می‌کنی شرایط چطور شود؟ او سال‌ها سابقه داشته و همه ورزشکاران را می‌شناسد. با روحیه آنها آشناست. امیدوارم امینی روند رو به رشد خوبی را برای فدراسیون در نظر داشته باشد. او مدیر لایقی است. احساسم این است که خبرهای خوبی در راه است.  

  فارس: تا کی می‌خواهی قایقرانی را ادامه دهی؟ می خواهم به المپیک برزیل بروم و به فینال A صعود کنم، طلای بازی‌های آسیایی هم هدف دیگر من است. فارس: البته قایقرانی محدودیت سنی ندارد. حمایت بشویم کارمان را انجام می‌دهیم. فارس: پشیمان نیستی که به این رشته آمدی؟‌ من به خاطر قایقرانی از دانشگاه اخراج شدم. فارس: چه می‌خواندی؟ تربیت بدنی دانشگاه سراسری گیلان، البته در حق من بی‌مهری کردند. سه ترم مشروط شدم زمانی بود که در ایران نبودم و برای المپیک تمریم می‌کردم. بعد از آن به سربازی رفتم. گاهی اوقات با دوستانمان می‌گوییم اگر با این تلاشی که می‌کنیم به رشته دیگری می‌رفتیم الآن میلیونر بودیم اما عشق است دیگر. فارس: اگر قایقرانی نمی‌رفتی دوست داشتی در چه رشته‌ای کار کنی؟ جودو. فارس: البته جودو در بازی‌های آسیایی نتیجه خوبی نگرفت. شاید اگر من می‌رفتم نتیجه می‌گرفتم، اگر در رشته‌های دیگری غیر از قایقرانی می‌رفتم شاید جایگاهی که الآن دارم را نداشتم. فارس: پدرت که والیبالیست بود، مجبورت نکرد در این رشته کار کنی؟ زمانی که به تیم ملی قایقرانی دعوت شدم همان موقع برای استعدادیابی به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم که مادرم گفت حالا که دوست داری به قایقرانی برو. فارس: به فوتبال علاقه داری؟ طرفدار ملوان هستم و گاهی برای تماشای مسابقات این تیم به ورزشگاه می‌روم. با سید جلال حسینی و برادرش هم دوست صمیمی هستم. انزلی‌چی‌ها می‌گویند ایران - ملوان. آنها ورزشکاران را دوست دارند و برایشان سنگ تمام می‌گذارند. عاشق شهرم هستم و هر زمانی مرخصی داشته باشم به شهرم برمی‌گردم. فارس: الآن والیبالی‌ها را می‌بینی چه نظری داری؟ شاید به این جایگاه می‌رسیدم شاید هم نمی‌رسیدم. رشته ما واقعاً‌ سخت است. فارس: در رشته‌های دیگر هم دوست صمیمی داری؟ در فوتبال و بسکتبال دوست صمیمی دارم. فارس: وقتی از چیزی ناراحت شوی با چه کسی صحبت می‌کنی؟ با مادرم. فارس: پس مشخص است به مادرت خیلی نزدیک هستی؟ به مادرم علاقه دارم و پدرم را هم دوست دارم. پول‌هایم را هم به مادرم می‌دهم و در بانک نمی‌گذارم. گاهی اوقات زیاد خرج می‌کنم. فارس: به چه غذایی علاقه داری؟ باقالی‌خورشت با ماهی شور، مادرم گاهی اوقات این غذایی که دوست دارم را برایم به تهران می‌آورد. شب که غذا خوب نباشد به مادرم زنگ می‌زنم. فردا صبح می‌بینم با دیگ و پیک‌نیک به دریاچه می‌آید. شش ماهی که در اردو بودیم مرخصی نداشتیم اما نتیجه‌اش را گرفتیم. فارس: وقتی مدال نقره را گرفتی با مادرت صحبت کردی؟ همانجا با وایبر با مادرم صحبت کردم البته آنها زنده مسابقه را می‌دیدند. مادرم مشغول دعا بود. او فکر می‌کرد ما سوم شده‌ایم چین که به ما نزدیک شد فکر می کرد دومی را از دست داده‌ایم. وقتی خوشحالی ما را دید به او گفتم که ما دوم شدیم. مادر علی خیلی نگران بود چون قلبش ناراحت بود. فارس: میزبانی بازی‌های آسیایی چطور بود؟ یکی از فوتبالی‌ها می‌گفت که سیب‌زمینی خورده‌اند، مگر ما اورانیوم خوردیم؟! ما که از آنها بیشتر ماندیم، البته شرایط غذایی خوب نبود اگرچه گفته بودند رستوران 24 ساعته است اما اینطوری نبود. والیبالی‌ها که توسط خانواده‌شان ساپورت شدند ما هم میوه زیاد می‌خوردیم. در صبحانه‌شان هم پنیر نداشتند. خیلی لاغر شدیم. ساختمان هم 29 طبقه داشت با یک آسانسور. پیست خوبی هم نداشت. از زیر آب علف درآمده بود و سطح آب را پوشانده بود. البته غواص‌ها و قایق‌موتوری‌ها تلاش می‌کردند که این علف‌ها را از بین ببرند. فارس: صحبت پایانی؟ جا دارد از مربیان و خانواده ام تشکر کنم که نقش بسزایی در کسب مدال من داشتند. امیدوارم در بازی های آسیایی آینده رنگ مدالم را خوشرنگ‌تر کنم و در المپیک هم حضور خوبی داشته باشم. انتهای پیام/م

93/07/16 - 01:00





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


ورزش

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن