تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820336569
حرکت چرخ‌های تولید، نیروی محرکه موتور اشتغال
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
حرکت چرخ‌های تولید، نیروی محرکه موتور اشتغال
هنوز وعده دولت به صنعت و تولید مبنی بر پرداخت بخشی از درآمد حاصل از هدفمندی یارانه ها عملی نشده است. درواقع در شرایط فعلی با حمایت از تولید می توان با به راه انداختن دوباره برخی کارخانجات تعطیل شده اشتغال و در نهایت تولید را افزایش داد.
بیکاری در ایران در حال حاضر به یکی از پرچالش ترین مسائل کشور تبدیل شده و دولت ها در سال های مختلف همواره در تلاش برای خروج از این وضعیت نابسامان بوده اند. طرح های فراوانی نیز از پرداخت وام های خوداشتغالی، اجرای طرح بنگاه های کوچک زودبازده و مباحثی از این قبیل نیز با صرف میلیاردها تومان از منابع بانکی به اجرا گذاشته شد اما حاصل چیزی جز باقی ماندن چندین میلیون بیکار نبوده است. گفته می شود تعداد بیکاران فعلی کشور 6میلیون نفر است و اگر همچنان دست روی دست گذاشته شود این تعداد در سال 1400 به 10 میلیون نفر خواهد رسید! وضعیت بیکاری در کشور در 12 سال گذشته 3 طرح اشتغال زایی در کشور به اجرا گذاشته شد که هر سه، تنها از مسیر دریافت تسهیلات بانکی عبور کردند و هیچ تاثیری بر بیکاری نداشتند، چرا که همکاری بانک ها در پرداخت وام به طرح های خوداشتغالی، بنگاه های کوچک زودبازده و مشاغل خانگی بوده است و تنها منجر به تزریق نقدینگی جدید به جامعه، انباشته شدن تقاضا برای کار و تبدیل گروه هایی از بیکاران به بدهکاران بیکار بوده است و وام های پرداختی جهت مشاغل کوچک و زودبازده صرف اموری غیر از آن شده اند. چرا که در نهایت عنوان شد تسهیلات پرداخت شده به زودبازده ها تا 60 درصد از هدف انحراف داشته است! در واقع بخش اعظم بیکاری در کشورمان بدین علت است که افراد به دنبال مشاغل مدیریتی و به اصطلاح شیک می باشند.آن ها از مشاغل ساده، فیزیکی و کم درآمد روی گردانند. این مسئله باعث شده امروزه هزاران فرصت شغلی از این نوع در اختیار اتباع خارجی قرار گیرد. گفته می شود تعداد افراد مشغول به کار شده در فاصله سال های 85 تا 90، 71 هزار نفر اعلام شده است. طبق گزارشات در سال 92 حدود 2٫5 میلیون بیکار در کشور بوده است که بخش قابل توجهی از آن ها را فارغ التحصیلان تشکیل داده اند. در حال حاضر نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاه ها به 43 درصد رسیده است. مسئولان دولت تدبیر و امید می گویند تعداد شاغلان کشور از 22 میلیون نفر فعلی به 35 میلیون نفر در سال 1400 خواهد رسید! اشتغال، مساله همه دولت ها پس از دفاع مقدس اخیرا توافق نامه ای میان کشورمان با قزاقستان به امضا رسیده است. می توان با توجه به نیازهای قزاقستان در زمینه آموزش های فنی – حرفه ای و نیروی کار ماهر همکاری های مناسبی را با این کشور سامان دهد. چرا که هر دو کشور در حوزه آموزش مشاغل خانگی و روستایی دارای تجربیات فراوانی هستند و تبادل اطلاعات و کارشناس در این زمینه می تواند برای هر دو کشور مفید باشد. در واقع ایران دارای نیروی کار متخصص و ماهر است بنابراین می تواند نیازهای قزاقستان در زمینه نیروی کار ماهر به ویژه در بخش کشاورزی و تربیت مربی را تامین کند. در ادامه می توان گفت راه اندازی ظرفیت های خالی بنگاه ها، استفاده از سرمایه های خارجی و داخلی در خدمت تولید، افزایش بهره وری و حمایت مالی از طرح های اقتصادی بخش خصوصی، بهبود نظام اطلاعات بازار کار و ایجاد صندوق اشتغال می تواند تغییرات مثبتی را در بازار کار کشور رقم بزند. در واقع دولت پنجم جهت کاهش نرخ بیکاری اقدام به اجرای طرح های کشاورزی و توسعه تعاونی ها کرد اما موفق نبود و در پایان دوره ششم بسیاری از پروژه های ملی با ایجاد فرصت های شغلی و به وجود آوردن حرکتی کوتاه مدت سبب شد بیکاری کاهش یابد اما با تزریق نقدینگی به جامعه شاهد افت پروژه های ملی در دولت هفتم بودیم و بیکاری مخفی در جامعه نمایان شد. دولت هفتم برای کاهش بیکاری اعتبارات قابل توجهی در ایجاد مراکز آموزش و اشتغال هزینه کرد که نتوانست در دولت هفتم و هشتم کارساز باشد، به نحوی که پس از مدتی تمامی این مراکز به سازمان فنی و حرفه ای جهت توسعه آموزش های فنی تحویل داده شد. در این فرآیند آنچه از دولت هفتم و هشتم باقی ماند آماری از یک رقم حداکثری در ابتدای دولت هفتم و کاهش نرخ بیکاری در پایان دولت هشتم بود که میزان نرخ بیکاری را رقمی نزدیک به 10تا 11 درصد نشان داد. این رقم در دولت نهم به عنوان یک رقم واقعی در نظر گرفته نشد و با عنوان نرخ بیکاری بالای 15درصد مطالعاتی جهت کاهش نرخ بیکاری شروع شد. به هرحال دولت دهم که یکی از شعارهای اصلی آن اجرای طرح های حمایتی از جمله حمایت از بنگاه های اقتصادی و استفاده از این پتانسیل جهت جذب یا ایجاد فرصت های شغلی جدید بود توانست نرخ بیکاری را تا مرز یک رقمی شدن کاهش دهد. حال دولت یازدهم نیز به دنبال این است که بتواند از طریق اجرای بسته خروج از رکود، رونقی را در بازار کار کشور ایجاد کند. ولی تا کنون گام مهمی در این جهت برنداشته است. شاه کلید مساله اشتغال در وضعیت کنونی می توان با آموزش نیروی انسانی متخصص و ماهر در زمینه های شغلی مورد نظر جامعه بخش اعظمی از نیروی بیکار را به سمت اشتغال سوق داد. همچنین حمایت از بخش های مختلف اقتصادی به ویژه بخش مسکن، صنعت و کشاورزی که اشتغالزایی بالایی دارد می تواند برای کشور در شرایط کنونی گره گشا باشد. چرا که هنوز وعده دولت به صنعت و تولید مبنی بر پرداخت بخشی از درآمد حاصل از هدفمندی یارانه ها عملی نشده است. درواقع در شرایط فعلی با حمایت از تولید می توان با به راه انداختن دوباره برخی کارخانجات تعطیل شده اشتغال و در نهایت تولید را افزایش داد. مورد دیگری که می توان به آن اشاره کرد سعی در واردات کالاهای سرمایه ای و مواد اولیه به جای واردات کالاهای مصرفی می باشد چرا که باورود مواد اولیه و کالاهای سرمایه ای نیاز اولیه کارخانجات تا حدی رفع و سبب به کار گیری نیروی کار بیشتری می شود و بخش اعظمی از بیکاران را به کار وا می دارد. در واقع اگر از تولید داخلی حمایت شود می توان کالاهای مصرفی را در داخل تولید و به مصرف رساند. در نهایت باید گفت می توان با حمایت جدی از تولید داخلی، چرخ تولید کشور را که به کندی و با ظرفیت های خالی در حرکت است با سرعت زیادی به حرکت درآورد. سمیرا عبدالهی خواه منبع: رصد انتهای متن/
93/07/08 - 04:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها