تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848280161
چرا دانشگاه برای بحران آب راه حلی ندارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
چرا دانشگاه برای بحران آب راه حلی ندارد؟ وبلاگ > آخانی، حسین - این روزها، تیتر بیشتر روزنامه ها بحران آب است. علاوه بر این مساله، آتش سوزی جنگل ها، آلودگی هوا و ریزگردها نیز کشور را با چالشی جدی روبه رو کرده است. در این زمینه، پرسش های مهمی می توان طرح کرد: راهکار حل این مشکلات چیست؟ دانشگاه ها و مراکز علمی چه مسوولیتی در برابر این بحران ها دارند؟ چرا متخصصان شاغل در این موسسات راه حل قطعی برای این مسایل ندارند؟ آیا در ایران به قدر کفایت در این رشته ها متخصص تربیت می شود؟ آیا این متخصصان به دولت مشاوره می دهند؟ آیا دولتمردان از این مشاوره ها استفاده می کنند؟ نقش و جایگاه دانشگاه در بحران آب موضوع یاداشتی است که تحت عنوان "استادان، گمشده در بحران آب" به عنوان حرف اول شرق منتشر شده است.
این روزها، تیتر بیشتر روزنامه ها بحران آب است. علاوه بر این مساله، آتش سوزی جنگل ها، آلودگی هوا و ریزگردها نیز کشور را با چالشی جدی روبه رو کرده است. در این زمینه، پرسش های مهمی می توان طرح کرد: راهکار حل این مشکلات چیست؟ دانشگاه ها و مراکز علمی چه مسوولیتی در برابر این بحران ها دارند؟ چرا متخصصان شاغل در این موسسات راه حل قطعی برای این مسایل ندارند؟ آیا در ایران به قدر کفایت در این رشته ها متخصص تربیت می شود؟ آیا این متخصصان به دولت مشاوره می دهند؟ آیا دولتمردان از این مشاوره ها استفاده می کنند؟ برای یافتن پاسخ برخی از این پرسش ها و به دست آوردن تخمینی از تعداد متخصصان ایرانی در حوزه های مرتبط با این بحران ها کافی است نگاهی به دفترچه های کنکور دانشگاه های دولتی بیندازیم. اگر تحصیل در دوره کارشناسی ارشد و بالاتر را معادلی برای متخصص شدن فرض کنیم، می توان کمیت متخصصان مرتبط با مساله آب را به ترتیب زیر تخمین زد: در سال93 دانشگاه های دولتی ما آمادگی خود را برای تربیت 935دکترا و پنج هزارو378کارشناس ارشد در 41رشته مرتبط با آب وهوا، محیط زیست، بیابان زدایی، آمایش سرزمین، بوم شناسی کشاورزی (آگرواکولوژی)، بررسی گیاهان و جانوران، مدیریت و مهندسی آب و مشابه اعلام کرده اند.
این ارقام در دانشگاه های غیردولتی بالاترند، ولی اگر فرض کنیم چیزی نزدیک به همین رقم در این دانشگاه ها مشغول به تحصیل باشند، به عددی در حدود 12هزار متخصص در سال می رسیم که به نحوی در ارتباط با مساله آب، اقلیم و محیط زیست تحقیق می کنند. اگر فرض را بر این بگیریم که برای تربیت یک دانشجوی دکترا و دودانشجوی کارشناسی ارشد، یک عضو هیات علمی لازم است، می توان فرض کرد که دانشگاه های ما حدود سه تا چهارهزار هیات علمی متخصص در این زمینه دارند. اگر تعداد دانش آموختگان را در یک بازه زمانی 10ساله ضرب کنیم، 120هزارمتخصص محیط زیست، زیست شناسی و منابع آب تربیت خواهد شد. در رشته آب وهواشناسی در سال جاری 60 فرصت دکترا و 651فرصت کارشناسی ارشد به داوطلبان داده شده است. در حالی که کل ایستگاه های ثبت داده های سینوپتیک و اقلیم شناسی (کلیماتولوژی) کشور فقط 410 است. فقط در رشته تخصصی من (علوم گیاهی) 64 صندلی دکترا و 586 صندلی کارشناسی ارشد در دانشگاه های دولتی وجود دارد و اگر این عدد (با احتساب دانشگاه های غیردولتی) دوبرابر فرض شود حدود هزارو300 داوطلب به دانشگاه های کشور مراجعه می کنند و هرکدام موضوعی پژوهشی را برای رساله خود برمی گزینند. توجه شود تعداد گونه های گیاهی شناخته شده در کل کشور حدود هفت هزارو300 است و با این روند تنها طی شش سال تعداد متخصصان ارشد و دکترای ما از تعداد گونه های گیاهی کشور بیشتر می شود! البته در این آمار فارغ التحصیلان سال های قبل و کسانی که ترجیح داده اند با مدرک کارشناسی به کار و زندگی بپردازند محاسبه نشده است. بازمی گردیم به سوال اول: چرا تولیدات علمی این همه دانشجو و استاد دردی از دردهای کشور دوا نمی کند؟ آیا همه پایان نامه ها به درستی نوشته می شوند؟ آیا همه پایان نامه ها به درستی خوانده می شوند؟ آیا منابع علمی و مالی لازم برای اجرای این همه پایان نامه در کشور فراهم است؟ آیا برای این همه فارغ التحصیل در کشور جایگاهی هست؟ چرا در کشوری که حدود سه هزار استاد و عضو هیات علمی وجود دارد که قادرند متخصصانی در سطح کارشناسی ارشد و دکترا در رشته های محیط زیست، آب و رشته های مربوطه تربیت کنند، مدیران کشور، مشاوره کارآمدی از آنان نمی گیرند تا بازی با منابع آبی کشور و مصرف 85درصد آب های تجدیدشونده، کشور را در آستانه بحران قرار ندهد؟ چرا این همه دانشمند که بسیاری از آنها ید بیضایی در مشاوره های ارزیابی دارند، نتوانسته اند وزارت نیرو را از دخالت بیش از حد در نظام هیدرولوژیکی کشور بازدارند و وزارت کشاورزی را مجاب به کنترل مصرف آب در کشور کنند تا به یکباره منابع آب های زیرزمینی کشور خالی نشوند و تالاب ها و دریاچه های کشور به کویر تبدیل نشوند؟ به راستی حلقه گمشده کجاست؟
یکشنبه 6 مهر 1393 - 07:25:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها