محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843764096
غزلی از علی‌محمد مودب خدا را شکر با یک دوستت دارم دل تنگی/رهایی یافت از تاویل‌های من درآوردی!
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: غزلی از علی‌محمد مودب
خدا را شکر با یک دوستت دارم دل تنگی/رهایی یافت از تاویل‌های من درآوردی!
مودب نوشت: به احترام ایده قشنگ دوستانی که اولین شب شعر ترانگیزان را برگزار کردند یک غزل تقدیم می‌کنم.غزلی که اتفاقا مصرع نخستش می تواند شکری با شکایت باشد از زبان دوستان بنیاد به شاعران عزیزی که شرط را به جا نیاوردند!
به گزارش خبرگزاری فارس، علی محمد مودب در تازه‌ترین مطلب وبلاگ خود شعری منتشر کرده توضیحاتی نیز درباره آن آورده است: شب شعر «ترانگیزان» برگزار شد و چه خوب ایده‌ای دارد ترانگیزان، کاری ساده و به ظاهر کوچک اما بزرگ که شروع درخشانی بود برای ورود شعر به حوزه فعالیت‌های بنیاد شعر و ادبیات داستانی، شرط ترانگیزان شدن ترانگیزان البته این است که شاعران ترانگیزان به عهدی که می بندند باقی باشند و شعرهای تر و تازه بخوانند که متاسفانه بعضی دوستان رعایت نکردند. من دو سه غزل منتشر نشده با خودم برده بودم ولی متاسفانه فرصت کم بود و نتوانستم بخوانمشان. به احترام این ایده قشنگ و دوستانی که همت کردند و اولین شب شعر ترانگیزان را برگزار کردند یکی از این غزل ها را- هر چند ناقابل- تقدیم می کنم.غزلی که الان دیدم که اتفاقا مصرع نخستش می تواند شکری با شکایت باشد از زبان دوستان بنیاد به شاعران عزیزی که شرط را به جا نیاوردند! چه باغی آمدی اما گل سرخی نیاوردی نه آوردی نه بردی گفتی اینجا هرز می گردی سراغم آمدی شب، صبح، پاییز و بهار اما نگاهم را نپرسیدی : «که دلگرمی؟ که دلسردی؟» چه می گویی که چشمت بازگوی حرفهایت بود برای من که منگم چشمکی اسراف می کردی! مگو باران تر از باران، سرود دیده من بود مرا رگبارها بستند و تو چتری نگستردی خدا را شکر با یک دوستت دارم دل تنگی رهایی یافت از تاویل های من درآوردی! انتهای پیام/و
93/07/03 - 13:41
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها