محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843951820
التماس دعا از یک پابرهنه
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۷
دکتر محمدکاظم کوهی که تحصیلات خود را در شهر هامبورگ آلمان و در رشته مولکولار بیولوژی با گرایش فیزیو توکسیکولوژی گذرانده و هم اکنون نیز استاد دامپزشکی دانشگاه تهران است، خاطره‌ای را از آغاز عملیات« بیت المقدس7» روایت کرده است. به گزارش خبرنگار سرویس «فرهنگ حماسه» خبرگزاری دانشجویان ایران دکتر محمدکاظم کوهی که در آن زمان رزمنده‌ای 19 ساله بوده است،می‌گوید:قرار بود عملیات «بیت‌المقدس۷» شروع شود.ما در منطقه «بنه» در «شلمچه» مستقر شده بودیم تا وارد عملیات شویم. هوا فوق‌العاده گرم و سوزان و واقعا دیوانه‌کننده بود. ظهر بعد از نماز که از سنگر نمازخانه بیرون آمدم دیدم کفشم را یکی اشتباهی پوشیده و رفته و در این منطقه هم چون همه برای عملیات آماده شده بودند هیچ امکان تدارکاتی اینچنینی وجود نداشت. به سیدعلی آقای موسوی که فرمانده ما بود،گفتم:«کفشم نیست»،گفت:«به من می‌گفتی مواظبش می‌شدم.» به ناچار پاچه شلوارم را بالا زدم و بر روی شن‌های داغ و سوزان راه افتادم.دیدم همه می‌گویند: «التماس دعا برادر» و من هم با پای تاول‌زده و سوز فراوان می‌گفتم:«محتاج دعاییم.» فهمیدم بچه‌ها فکر می‌کنند به دلیل تقوای زیاد و برای آب شدن گناهان من به عمد با پای برهنه بر روی شن‌های داغ راه می‌روم و حتی بعدا این موضوع را در دل نوشته یکی از بچه‌ها(رزمندگان) از آن ایام دیدم. محمدکاظم کوهی در تصویر:نشسته از سمت راست نفر سوم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها