تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821227769
اینجا سرطان روی سرتان آوار می‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
اینجا سرطان روی سرتان آوار می‌شود
خبری از بیمارستان امام رضا(ع) اصفهان نیست! کلاس‌های مدرسه صدیقه هنوز محل درمان بیماران سرطانی است.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، روزهای سختی است و بحرانی که گذشته از درد جسمانی که به همراه دارد، ذهن را کاملا درگیر می‌کند، که آیا با این همه رفت و آمد راه روزنه‌ای برای ادامه وجود دارد یا نه؟ نامش «امید» است، نامی که برای مردم اصفهان، شاید تداعی کننده ذهنیت خوشایندی نباشد، چرا که بسیاری از امیدها در این مکان ناامید و البته بسیاری از ناامیدی‌ها به امید تبدیل شده است، اما از زمان تغییر نام این مکان تقریبا چند دهه‌ای می‌گذرد. اینجا بیمارستان سیدالشهدا است، جایی که آخرین امید بیماران سرطانی در آن رقم می‌خورد، در مرکز شهر و در دل یکی از محلات اصیل اصفهان، در اواخر اسفند ماه سال 1347 بود که کلنگ مرکز مبارزه با سرطان اصفهان به نام «امید» در قطعه زمینی به مساحت 600 متر مربع در اصفهان به همت و مساعدت نیکوکاران شهر بر زمین زده و در سال‌های 1350 تا 1353 به تدریج مورد بهره‌برداری قرار گرفت. از آن زمان تاکنون این مکان شاهد رفت و آمدهای بسیاری از بیماران سرطانی نه تنها از اصفهان که از سایر استان‌های همجوار به خصوص چهارمحال و بختیاری و روستا بوده است، چه ساعت‌ها و روزها که بیماران سرطانی و همراهان پشت درب بیمارستان و در کوچه‌های اطراف و اندک چمن جلوی درب بیمارستان در خودروی خود و یا پشت درب منازل محل به صبح رساندند تا کمی از شدت درد بیماری آسوده شوند. هزینه‌های سرسام‌آور داروها و جیب‌خالی کن، دیگر دلخوشی و رمقی برای بیمار و خانواده‌‌شان که از مسافتی دور به این بیمارستان آمده‌اند نمی‌گذارد که برای اقامت چند روزه برای درمان و عمل و شیمی درمانی به مکانی دیگر برای استراحت در شب برود. * خبری از بیمارستان امام رضا(ع) نیست!/کلاس‌های مدرسه صدیقه محل درمان بیماران سرطانی
سراسر آه است و اندوه، بغض وضعیت بیماران سرطانی که برای درمان به این مکان می‌آیند، سالها پیش بود که ساخت بیمارستانی مخصوص برای بیماران سرطانی به نام امام رضا (ع) در کنار مرکز درمانی سیدالشهدا رسانه‌ای شد اما اکنون با گذشت چندین سال هنوز این مکان به بهره‌برداری نرسیده است و بیماران سرطانی برای شیمی درمانی به محلی می‌روند که در گذشته مدرسه و محل تدریس دختران مقطع راهنمایی بوده است. مدرسه ایمان، یکی از مدارس بسیار بزرگ و قدیمی اصفهان در کنار دبستان قدیمی دخترانه صدیقه سابق اکنون مکان موقتی برای درمان بیماران سرطانی و نیز ساخت بیمارستان جدید بیماران سرطانی و خاص در اصفهان است. مدرسه‌ای پر از کلاس درس که اکنون بخشی از کلاس‌های درس آن محل درمان بیماران سرطانی و نیز تالاسمی است و دیگر سال‌های سال است که خبری از دانش‌آموز نیست. اعظم صابری، یکی از اهالی محل که حدود 40 سالی در این منطقه زندگی می‌کند می‌گوید، زمانی دختران زیادی در این مدرسه درس می‌خواندند و یادم هست که حدود20 سال پیش که دختر خودم هم در این مدرسه درس می‌خواند، کوچه پر می‌شد هر روز از هیاهوی دخترانی که به مدرسه می‌رفتند اما همان زمان هم می‌گفتند که این مدرسه فرسوده است و باید نوسازی شود و از آن زمان تا کنون این محل دستخوش تغییراتی شده اما هنوز فرسود و بسیار قدیمی و در شان بیماران دردمندی همچون بیماران سرطانی نیست. وی افزود: هر روز از پنجره اتاقمان بیمارانی را می‌بینم که دیگران زیر دست آنها را گرفته‌‌‌اند تا برای درمان به این بیمارستان بروند و بسیار این وضعیت آزارم میدهد اما کاری نمی‌توانم برای آنها انجام دهم. این شهروند اصفهانی گفت: پارک خودروها در این منطقه گاهی بسیار آزار دهنده است و سر و صدای خودروها برای عبور و مرور آسایش را از اهالی گرفته است. *ساکنان محدوده بیمارستان سید‌الشهدای اصفهان از وضعیت بیمارستان شاکی هستند وی ادامه داد: به خاطر دارم، سالها پیش بیماری از یکی از شهرستان‌‌ها برای درمان به این بیمارستان آمده بوده اما به دلیل اینکه جایی برای خوابیدن نداشت و درمانش به روز بعد موکول شده بود، مجبور شد که در همین مکان بیرونی شب را به صبح برساند که گویا به دلیل تب و لرز این بیمار متاسفانه تا صبح دوام نیاورد و فوت کرد. خانم صابری بیان کرد: اهالی این منطقه سالها است که از این وضعیت این بیمارستان و رنگ و وارنگ‌هایی که میبینند، شاکی و از خودروهایی که در این منطقه پارک می‌شوند معترض هستند، اما ما ظاهرا چاره‌ای جز تحمل نداریم چرا که با دیدن بیماران بد حال که برای درمان به این بیمارستان مراجعه می‌کنند، جز سکوت کاری نمی‌توان کرد. وی افزود: از مسئولان متولی درمان در استان اصفهان درخواست دارم لااقل فکری به حال این بیماران کنند چرا که مکان درمان این بیماران در مدرسه قدیمی و فرسوده صدیقه که ساخت آن به حدود بیش از 50 سال پیش می‌گذرد، بکنند، شاید راه‌اندازی بیمارستان جدید از مشکلات جانبی برای اهالی بکاهد. *کلاس‌های درسی که مامن آلام دردهای ناامیدی می‌شود مکان ورودی درمان بیماران سرطانی از راهرویی آغاز می‌شود، راهروهایی پر از اتاق‌هایی که تداعی‌کننده کلاس‌های درس و هیاهوهای دخترانه دهه 40 تا 60 است اما اکنون پذیرای بیمارانی است که برای درمان به این محل می‌آیند. طبقه بالا به بیماران سرطانی اختصاص دارد، راهروهای فرسوده و تاریک و موزاییک‌های جرم گرفته از رفت و آمدهای زیاد که گاه گاهی ترمیم و مرمت شده است، نتوانسته است، تر‌ک‌های روی دیوار و نیز چهره قدیمی و فرسوده این محل را تغییر دهد.
دستشویی‌ها و سرویس بهداشتی که پیداست چندسالی از ساخت آنها نمی‌گذرد، چندان بهداشتی نیست و بیمارانی که بسیاری از آنها توانایی راه رفتن ندارند و نیز همراهان مجبورند که از این سرویس بهداشتی کوچک و بدون امکانات استفاده کنند. این در حالی است، که تعرق زیاد و خروج سموم از بدن بیماران سرطانی سبب نیاز این افراد به استحمام هر روزه می‌شود، در حالی که این بیمارستان فاقد یک حمام استاندارد با سیستم‌های مناسب گرمایشی برای جلوگیری از سرماخوردگی بیماران است. اسهال، استفراغ و سرفه‌های تهوع‌آور بخشی از عوارض داروهای شیمی درمانی است، برخی بیماران مدام سرفه‌های تهوع آور می‌کنند و برخی نیاز به خواب و استراحت کامل دارند و گاهی کودکی این سکوت را با صدای بلند از درد ناله می‌شکند.
اتاق‌ها تهویه ندارند و همین سبب انتشار و انتقال میکروب به بیماران دیگر و همراهانشان می‌شود و گاهی محیط اتاق آن چنان بیمار را تحت فشار روحی قرار میدهد که به فضای باز بیمارستان پناه می‌برد. این کار زمان زیادی از وقت پرستاران و یا مددجویان را تلف می‌کند. علاوه بر این ممکن است رگ دست بیمار به دلیل حرکت و رعایت نکردن اصول نگهداری سرم با مشکل مواجه شود. هر بار رگ گیری و تعویض سرم خطر عفونت را برای بیمار به همراه دارد. کمی آن طرف‌تر با سرکی به اتاق‌های این بیمارستان متوجه کوچک بودن اتاق‌ها و بیش از ظرفیت تخت‌های هر اتاق می‌شوید، تقریبا در هر اتاق هفت تخت برای بیماران، که البته همراهان هم به سختی در کنار تخت‌ها می‌توانند جایی داشته باشند. اتاق‌ها اکثرا بدون نور و یا با نور کمی هستند، چرا که آن زمان که برای کلاس درس این مدل پنجره‌ها مناسب بوده اما اکنون برای بیماران نا امیدی که ساعت‌ها باید روی تخت بخوابند و چشم به آسمان بدوزند، نور و دیدن محیط برونی بسیار می‌تواند در روحیه موثر باشد. *ظرفیت 100 نفره برای بیماران سرطانی و بیماران خاص
یکی از مسئولان بخش درمانی در مورد ظرفیت این بیمارستان و اتاق‌های پذیرش بیمارستان می‌گوید، بخش ویژه این بیمارستان 11 نفر، بخش بانوان 23 نفر، بخش آقایان 23 نفر، بخش کودکان 24 نفر، بخش جراحی 11 نفر و در بخش اورژانس شش نفر ظرفیت دارد. وی با بیان اینکه 180 نفر تحت درمان هستند، افزود: متاسفانه بیماری سرطان در اصفهان بسیار شایع و بیماران مراجعه کننده بسیار زیاد شده‌اند و این بیمارستان گنجایش پذیرش زیاد ندارد و گاها می‌شود که بسیاری از بیماران برای درمان باید روزها صبر کنند، چنانکه 250 نفر اکنون در نوبت درمان هستند و این در حالی است که هر لحظه‌ای که از زمان درمان بیماران بگذرد از عمر زندگی این بیماران کم می‌شود. از این راه‌روها مرتب افراد بالا و پایین می‌روند، که گاها چهره برخی از افراد بیان‌گر افراد تالاسمی است که آنها هم به اجبار برای درمان باید در کنار بیماران سرطانی در یک بیمارستان درمان شوند. فرسودگی در این محل منوط به در و دیوار و ساختمان آن نیست بلکه تجهیزات بیمارستانی نیز فرسوده است و به وضوح پیداست. به گزارش فارس، اورژانس تنها مرکز درمان بیماران سرطانی استان اصفهان، فقط شش تخت دارد که به طور متوسط روزانه حدود 100 بیمار سرطانی به پذیرش اورژانس مراجعه می‌کنند که با وجود محدودیت‌های فیزیکی این بیمارستان و کمبود تخت تنها فقط برای 30 نفر از آنها امکان پذیرش فراهم می‌شود. در این بیمارستان بیماران با انواع سرطان‌های خوش‌خیم و بدخیم در فضایی غیر اصولی و تقریبا غیر بهداشتی روی تخت‌ها خوابیده‌اند. بسیاری از این بیماران نیاز مبرم به بستری شدن در اتاق ایزوله دارند اما دیده می‌شود که با بیمارانی که برای یک دوره شیمی درمانی کوتاه مدت یک روزه به این بیمارستان آمده‌اند، درمان می‌شوند.
سالنی برای تزریق شیمی درمانی بیماران وجود دارد که تخت‌های آن فرسوده و گاها فرو رفتگی‌های ناشی از قدیمی بودن تخت‌ها دارد و قلاب‌هایی آویزان که برخی از سقف سالن آویزان شده است و ناخودآگاه تصویری نه چندان خوشایند در ذهن متبادر می‌کند که با ورود به این سالن دلهره‌‌ای تمام وجود آدم را در بر می‌گیرد. مردان و زنان در این سالن به صورت مشترک شیمی درمانی می‌شوند هر چند اتاق‌های جداگانه‌ای نیز برای شیمی درمانی وجود دارد.
*خبری از بیمارستان امام رضا(ع) نیست!/کلاس‌های مدرسه صدیقه محل درمان بیماران سرطانی ف.حسین‌‌پور یکی از زنانی است که برای شیمی درمانی چندین جلسه به این محل مراجعه کرده است، وی می‌گوید بار اولی که برای شیمی درمانی آمدم به این سالن، واکنش بیماران دیگر بسیار نگرانم کرد و دلهره‌‌ای عجیب داشتم، پاهایم سست شده بوده اما مجبور به تسلیم بودم چون تنها راه درمان من همین جا بود. این بیمار سرطانی گفت: برخی از این بیماران بسیار حالشان وخیم و حتی سوند ادراری به آنها وصل بود و برخی از شدت شیمی‌درمانی رنگ و رویی بسیار زرد و بدون موی سر بودند که همین مسئله اضطراب بیماران جدیدی همچون من را بیشتر می‌کرد، چنان که بار اولی که برای شیمی درمانی آمدم فقط از ترس گریه می‌کردم. وی که خود چهره‌ای زرد و بی‌حال داشت، بیان کرد: خانواده من باید ساعتی در کنار تخت من باشند اما مکان درست و حسابی و حتی صندلی خوبی برای همراهان وجود ندارد که آنها این زمان را در آن بگذرانند و وضعیت این بیماران مختلف روحیه دیگران چه بیمار و همراه را خراب می‌کند. این بیمار خواستار رسیدگی فضای شیمی‌درمانی و جداسازی حریم شد و گفت: بیماران سرطانی همگی شاهد درد کشیدن همدیگر هستند و به نوعی عاقبت خویش را با دیگر بیماران میبینند و امید خود را از ادامه حیات از دست می‌دهند. وی تاکید کرد: سیستم ایمنی بدن بیماران سرطانی بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر است و بستری شدن در چنین اتاق‌هایی بیمار را در معرض بیماری‌های عفونی قرار میدهد. این بیمار سرطانی با اشاره به اینکه محدودیت‌های فیزیکی اجازه نمی‌دهد، حریم خصوصی با خانواده داشته باشید و یا حتی کمی بلندتر گریه کنی، گفت: با دیدن تخت‌های دیگر که بیماران وخامت حالشان زیاد است، شاید اندک امیدی هم که برای بازگشت به زندگی و مقاومت در برابر بیماری سرطان وجود دارد به ناامیدی می‌کشد. وی ادامه داد: شاید اگر محدودیت فیزیکی وجود نداشت بیماران بد حال به اتاق‌های خصوصی انتقال پیدا می‌کردند و ساعات آخر عمرشان را در حریمی خصوصی‌تر به نحوی که روحیه دیگر بیماران خراب نشود می‌گذراندند و به نظرم این حداقل حقوق خانواده بیمار است که بتواند در لحظات آخر بیماری در کنار بیمارش باشد. *از 16 سالگی به بعد اتاق درمان با سایر بزرگسالان مشترک است/ فرزندم شاهد مرگ یک بیمار سرطانی بود
در کنار سالنی که بیماران سرطانی در آن حضور دارند، اتاق کوچک رنگی در مجاورت آن وجود دارد که به بیماران خردسال اختصاص دارد که با کمی تزئینات جزئی تزیین شده است اما این فضای محقر و اسباب‌بازی‌های محدود آن نمی‌تواند از آلام این کودکان سرطانی که با درد بزرگ شده‌اند کم کند، چرا که حال و هوای بیمارستان کودکان را متوجه تحمل رنج‌ها و بیماری می‌کند. در این اتاق کپسول‌های هوای فرسوده نیز دیده می‌شود که برای مواقع مورد نیاز گذاشته شده است. صدای گریه کودکان هر چند ساعت یک بار سکوت محل تزریق را در هم می‌شکند و در پس آن صدای پرستاران و اسباب‌بازی‌هایی گول‌زنکی که تلاش می‌کنند به این کودکان وانمود کنند که اتفاق جدی رخ نداده است. مادرانی دلواپس و چشم‌گریان و نگران هر از چند گاهی از این اتاق بیرون می‌آمدند که آن قدر درگیر التیام فرزندانشان بودند که دیگر بهداشتی بودن و حال و هوای بیمارستان برایشان مهم نبود. در راه‌روی پذیرش بیماران با مادر یکی از بیماران سرطانی سر صحبت باز شد، وی که پسری 16 ساله دارای سرطان استخوان دارد می‌گوید: افراد سرطانی بعد از گذران 16 سال دیگر نمی‌توانند در بخش کودکان بمانند و به ناچار به بخش بزرگسالان منتقل می‌شوند و بزرگسالان و نوجوانان در کنار سالمندان و بیماران بدحال بستری می‌شوند. وی می‌گوید: چرا نباید به دلیل نبود اتاق مخصوص بیماران بدحال همه کسانی که در اتاق حضور دارند مجبور به مشاهده وخامت حال بیمار بدحال و حتی مرگ آنها باشند در حالی که من هر روز به فرزندم برای زنده ماندن امید می‌دهم اما پسرم با دیدن این صحنه‌ها حرف‌هایی می‌زند که تمام وجودم را می‌سوزاند. * وضعیت بیمارستان سیدالشهدا (ع) بسیار نامطلوب است به گفته بسیاری از پزشکان و متولیان امر بهداشت و درمان، بیماری سرطانی در استان اصفهان بسیار شایع است و هر روز بر تعداد بیماران سرطانی و نیز ام.اس آن افزوده می‌شود و این در حالی است که با وجود این حجم زیاد از بیماران سرطانی ظرفیت‌های فیزیکی این مجموعه پاسخگوی نیاز متقاضیان نیست. رسول زرگرپور استاندار اصفهان در پی بازدیدی که به این بیمارستان داشته است، از وضعیت این بیمارستان شاکی و خواستار رسیدگی به این بیمارستان شد. وی خواستار اجرای دستورات اکید وزیر بهداشت و درمان برای تجهیز هرچه سریع‌تر بیمارستان سیدالشهدا به لحاظ نیاز مبرم و ضروری مردم استان به خدمات این مرکز درمانی شد. استاندار اصفهان با بیان اینکه این بیمارستان برای بیماران سرطانی استان اصفهان و سایر استان‌ها مهیا شده است، گفت: با وجود اینکه بیمارستان سیدالشهدا از لحاظ پزشک و پرستار وضعیت مطلوبی دارد اما در بازدیدی که داشتم وضعیت آن را به لحاظ فیزیکی بسیار نامناسب دیدم. وی به ساختمان مجاور این بیمارستان اشاره کرد و اظهار داشت: این ساختمان توسط خیرین و با کیفیت بسیار خوب ساخته شده اما تجهیزات ندارد و منتظر تجهیز شدن آن هستیم. زرگرپور گفت: تجهیز این بیمارستان در کمترین زمان ممکن به لحاظ نیاز مبرم مردم استان به خدمات این مرکز درمانی ضروری است. *مشکل مالی توجیهی برای تاخیری 20 ساله روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی استان اصفهان ضمن تایید وضعیت نامناسب فیزیکی این بیمارستان گفت: بیمارستان امام رضا (ع) به عنوان بیمارستان جایگزین بیمارستان امید یا سیدالشهدا ساخته شده و به زودی زودی افتتاح می‌شود. به گفته حسن‌خانی ساخت این بیمارستان به دلیل مشکلات مالی حدود 20 سال به طول انجامیده است. وی از برگزاری جلسات متعدد در ماه‌های اخیر برای راه‌اندازی هرچه سریع‌تر این مرکز خبر داد. به گزارش فارس، در کنار ساختمان این بیمارستان، ساختمان جدید و نیمه‌کاره‌ای به چشم می‌خورد که گفته می‌شود بخشی از این بیمارستان به آنجا انتقال داده می‌شود. کلنگ این ساختمان در سال 72 زده شده است و گفته می‌شود این ساختمان قرار است یک بیمارستان خصوصی باشد. گفتنی است، علاوه بر این کمک‌های نقدی، خیران برای ساخت ساختمان جدید به بیمارستان کمک می‌کنند اما این سؤال مطرح می‌شود که با وجود مبالغی که خیران کمک می‌کنند چرا وضعیت بیمارستان کماکان این گونه است؟ چرا ساختمان جدید هنوز و با گذشت بیش از 20 سال که از کلنگ‌‌زنی آن می‌گذرد ساخته نشده است و چرا در این مدت برخی از بیماران سرطانی برای پرتو درمانی مجبور می‌شوند به بیمارستان میلاد مراجعه و با هزینه‌های زیاد در این بیمارستان درمان شوند. ----------------------------- گزارش از نفیسه راهداری ----------------------------- انتهای پیام/63012/س40
93/06/19 - 12:09
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]
-
گوناگون
پربازدیدترینها