محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844052318
راهکارهایی که ایران را از حالت رکود خارج می‌کند
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
راهکارهایی که ایران را از حالت رکود خارج می‌کند
دولت با چه راهکارهایی می‌تواند اقتصاد ایران را، که هم دچار رشد اقتصادی منفی و بیکاری بالا و هم دچار تورم صعودی است، از این حالت خارج کند؟ خروج از این حالت در مدت چند سال امکان‌پذیر است؟ با چه راهکارهایی؟ آیا این بسته‌ی دولت چنین توانایی را داراست؟ دکتر احمد صمیمی به این سؤالات پاسخ می‌دهد.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس اقتصادی جام نیوز، رئیس سابق دانشکده‌ی اقتصاد دانشگاه مازندران از راهکارهای خروج از رکود می‌گوید؛ همانی که این روزها دولت در تب‌وتاب است تا با بسته‌ی ارائه‌شده به مجلس، اقتصاد را جان تازه‌ای بخشد.
به نظر دکتر احمد صمیمی، مهم‌ترین راه خروج از رکود، افزایش تولید کالا و خدمات است که در آن، هم عرضه تشویق میشود و هم امکان افزایش قیمت‌ها کمتر خواهد بود. منتها مهم‌ترین اقدامی که دولت باید انجام دهد، کاهش اندازه‌ی دولت و مخارج و کنترل هزینه‌های غیرمولد است. در کنار همه‌ی این‌ها، دولت باید ضمن توجه به درآمدهای نفتی و تنوع‌بخشی به صنایع و فرآورده‌های پتروشیمی، به‌سراغ درآمدهای غیرنفتی برود؛ البته به شرط همکاری مردم و واحدهای اقتصادی.
سیاست‌های ارزی، گمرکی و توسعه‌ی صادرات، مسائلی است که در کوتاه‌مدت و بلندمدت، برای خروج غیرتورمی از رکود لازم است.
رئیس سابق دانشکده‌ی اقتصاد دانشگاه مازندران در ادامه‌ی گفت‌وگوی تفصیلی خود با برهان می‌گوید: برای خروج از رکود، تمام بخش‌ها باید دست به کار شوند. دولت نباید فقط به وزیر اقتصاد نکاتی را دیکته کند، بلکه تمام بخش‌ها، وزرا و دستگاه‌های مختلف، مانند کشاورزی و حتی خدماتی، باید در این مسیر گام بردارند.
وی ادامه می‌دهد: ما می‌توانیم با تکیه بر صنایعی که در آنها مزیت نسبی داریم، سریع‌تر از رکود خارج شویم؛ مثل صنایع غذایی، پوشاک، جهانگردی و...
در ادامه، گفت‌وگوی تفصیلی برهان با رئیس سابق دانشکده‌ی اقتصاد دانشگاه مازندران را بخوانید.
در یک نگاه
·مهم‌ترین راه خروج از رکود، افزایش تولید کالا و خدمات است.
· قسمتی از اصلاحات برای خروج از رکود، به بخش دولتی می‌رود. دولت باید هزینه‌ها، مخصوصاً هزینه‌های غیرمولد را کنترل کند.
·شرط اصلی این برنامه‌ها این است که مورد قبول مردم و واحدهای اقتصادی در جامعه باشد.
· می‌توانیم راه خروج از رکود را با تأکید بر صادرات، مخصوصاً صادرات غیرنفتی (مثل خدمات) پیدا کنیم.
·برای خروج از رکود، تمام بخش‌ها، وزرا و دستگاه‌های مختلف تولیدی، صنایع، کشاورزی و حتی خدماتی، باید در این مسیر گام بردارند.
· در حال حاضر که شرایط به‌نحوی است که روزبه‌روز فساد اقتصادی در حال گسترش است، حرف زدن از راه‌های خروج از رکود بی‌فایده است.
· اگر مثلاً تعیین شود که به تولیدکننده نرخ ترجیحی کارمزد تعلق می‌گیرد، آن‌گاه همه‌ی تولید‌کنندگان در صف می‌ایستند.
آقای دکتر، دولت برای خروج از رکود می‌تواند چه تصمیماتی را اتخاذ کند؟ راهکارهای کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت شما برای خروج از رکود اقتصادی فعلی چیست؟
در اقتصاد، رکود به این معناست که رشد اقتصادی در حال کاهش است، مشکلاتی برای تولید ایجاد شده و بیکاری افزایش یافته است. از طرفی، تورم مربوط به بالا رفتن قیمت‌هاست. در گذشته، بعضی از راه‌حل‌های مبارزه با رکود، منجر به تورم می‌شد. همچنین برطبق منحنی معروف فیلیپس، بین بیکاری و تورم رابطه‌ی منفی برقرار است. یعنی اگر بخواهیم رکود را از بین ببریم و بیکاری را کاهش دهیم، تورم ایجاد میشود؛ در حالی که امروز در کشور ما تأکید بر این است که بدون ایجاد اثر تورمی، از رکود خارج شویم.
نظر من این است که مهم‌ترین راه خروج از رکود، افزایش تولید کالا و خدمات است؛ یعنی تنها متغیری که می‌تواند خروج از رکود را دقیق و بدون تورم برای ما تسهیل کند، همین مسئله است، چون با این کار اشتغال ایجاد میشود. افزایش اشتغال مساوی با افزایش تولید و آن هم مساوی با رشد اقتصادی است. رشد ما تا امروز منفی بوده و حتی صندوق بین‌المللی پول هم پیش‌بینی کرده است که در سال 93 به رشد مثبت (هرچند ناچیز) دست یابیم.
از طرف دیگر، با افزایش تولید، حوزه‌ی عرضه تشویق میشود و امکان افزایش قیمت‌ها کمتر خواهد بود؛ مگر اینکه تقاضا با سرعت بسیار بیشتری بالا رود که در این صورت، با توجه به سیاست‌های خروج از رکود غیرتورمی، آن هم باید پرداخته شود.
اکنون سؤال این است که افزایش تولید چگونه امکان‌پذیر است؟
همان‌طور که می‌دانید، اقتصاد یک بخش دولتی و یک بخش خصوصی دارد (البته بخش سوم هم شرکت تعاونی است که نقش کمتری دارد و به‌نحوی غیردولتی محسوب میشود). به نظر من، باید راه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت مورد توجه قرار بگیرد که مهم‌ترین آنها عبارت است از اینکه اندازه‌ی دولت در کشور ما بسیار بزرگ شده و مخارج هنگفتی را به‌همراه داشته است.
وظایف اقتصادی دولت باعث بالا رفتن هزینه‌های آن میشود؛ از جمله هزینه‌های جاری، هزینه‌های عمرانی، یارانه‌ها و غیره. در حالی که درآمدهایش به اندازه‌ی کافی نیست. روال کشور ما در طول بیست سی سال گذشته، این‌گونه بوده که موجب رشد مخارج دولت شده است. با وجود اینکه درآمد غیرنفتی کشور بالا رفت، مخارج دولت نتوانست به موازات آن افزایش پیدا کند.
بنابراین قسمتی از اصلاحات برای خروج از رکود، به بخش دولتی می‌رود. دولت باید هزینه‌ها، مخصوصاً هزینه‌های غیرمولد را کنترل کند. تعریف ساده‌ی مولد و غیرمولد از این قرار است که اگر کسی یک ریال هزینه کند و بیش از یک ریال درآمد به دست آورد، مولد است.
از طرف دیگر، درآمد نفت پرنوسان است و دوباره شوک ایجاد می‌کند. پس ضمن توجه به درآمدهای نفتی و تنوع‌بخشی به صنایع و مخصوصاً فرآورده‌های پتروشیمی، دولت باید به‌سراغ درآمدهای غیرنفتی هم برود. البته امروز اصلاحاتی ایجاد شده، مثل مالیات بر ارزش افزوده که به نظرم اصلاح بسیار مهمی به‌شمار می‌رود، ولی متأسفانه در سطح اجرا خوب عمل نشد.
دقت کنید که تمام این راه‌حل‌ها تئوری است و آنچه مهم است، اجراست. مشاهده نشده که برنامه‌های اقتصادی در هیچ کشوری موفق باشد مگر اینکه همکاری مردم و واحدهای اقتصادی را به‌همراه داشته باشد. به عبارت دیگر، شرط اصلی این برنامه‌ها این است که مورد قبول مردم و واحدهای اقتصادی در جامعه باشد.
این امر نشان می‌دهد که دولت باید آگاهی و فرهنگ این کار را افزایش دهد و ارتباط خوبی با مردم برقرار کند. به‌عنوان مثال، اولین شرط موفقیت در اجرای مالیات بر ارزش افزوده، این است که دو سال باید برای آن فرهنگ‌سازی کرد تا مردم با سیستم فاکتور آشنایی پیدا کنند، بخش‌های مختلف در جریان امور قرار بگیرند و به اجرای آن کمک کنند.
بنابراین باید دانست که کنترل مخارج و درآمدهای دولت بسیار مهم است و اگر به‌خوبی اجرا نشود، هیچ‌کدام از سیاست‌ها با موفقیت انجام نخواهد شد.
برای اینکه درآمدهای دولت غیرتورمی باشد، نباید پایه‌ی پولی (نقدینگی) بالا رود، چون اگر نقدینگی به‌خاطر افزایش تولید بالا برود، اتفاق بدی نیست، ولی اگر تولید چندان افزایش نیابد و نقدینگی بالا رود، تورم ایجاد خواهد شد.
شما فرمودید دولت باید بتواند درآمدهای خود را افزایش دهد. حال دولت چه راه‌حل‌هایی را اتخاذ کند که افزایش درآمد منجر به تورم نشود؟
برای اینکه درآمدهای دولت غیرتورمی باشد، نباید پایه‌ی پولی (نقدینگی) بالا رود، چون اگر نقدینگی به‌خاطر افزایش تولید بالا برود، اتفاق بدی نیست، ولی اگر تولید چندان افزایش نیابد و نقدینگی بالا رود، تورم ایجاد خواهد شد.
بانک مرکزی نهاد کنترل‌کننده‌ی حجم پول است و باید سیاست پولی را اجرا کند. دقت کنید که باید بر استقلال بانک مرکزی تأکید بسیار زیادی کرد (که البته تاکنون در کشور ما وجود نداشت، اما در سال‌های اخیر کمی بهبود یافته است). در گذشته، زمانی بانک مرکزی زیر نظر دولت بود. دولت هم زیاد به فکر درآمد نبود. شبیه این است که سرپرست خانواده چندان به دنبال کار نباشد و بگوید «حاج‌آقای خیّری هست و کم‌وکسری‌ها را تقبل می‌کند.» این حاج‌آقای خیّر همان بانک مرکزی است.
اگر دولت بداند که باید معادل درآمدهای خود خرج کند و اجازه‌ی تأمین آن را از طریق بانک مرکزی نخواهد داشت (چون مالیات تورمی ایجاد می‌کند)، پس این هم باید با آن سازگار باشد. سیاست‌های ارزی، سیاست‌های گمرکی، توسعه‌ی صادرات و غیره، مسائلی است که در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت برای خروج غیرتورمی از رکود، بسیار لازم است.
منظور حضرت‌عالی از سیاست‌های ارزی چیست؟ دولت چگونه با سیاست‌های ارزی می‌تواند اقتصاد را از رکود خارج کند؟
دو متغیر نقش بسیار مهمی در رشد اقتصادی ایفا می‌کنند: صادرات و سرمایهگذاری خصوصی. متغیرهای سرمایهگذاری خصوصی تحت تأثیر متغیرهای داخلی است. به نظر من، دولت باید در زمینه‌ی فضای کسب‌وکار، قوانین حاکم بر شرکت‌ها، قوانین مالیاتی، سیاست‌های مالیاتی و تشویق‌های مالیاتی، مشوق سرمایهگذاری خصوصی باشد. مثلاً توسعه‌ی دانشگاه غیرانتفاعی از آن جمله است.
نقش دولت باید در صادرات عوض شود. قوانین صادرات به‌نوعی موتور رشد است. همان‌طور که نرخ بهره برای دریافت وام و تأمین مالی سرمایهگذاری بسیار مهم است، نرخ ارز هم برای صادرات و واردات اهمیت فراوانی دارد. مثلاً اگر فردی بخواهد سرمایهگذاری کند، به تعدادی مواد اولیه‌ی وارداتی نیاز دارد. در قدم بعد، باید بداند که نرخ دلار را چقدر در نظر بگیرد؛ حال آنکه چند نوع نرخ ارز وجود دارد.
باید در این زمینه‌ها شفاف‌سازی شود و به سمت تک‌نرخی شدن ارز حرکت کنیم. ثابت شده است که یکی از ریشه‌های مهم فساد در همه‌ی کشورها، مخصوصاً کشور خودمان، همین سیستم چندنرخی بودن ارز است. در کنار آن، فساد نیز خیلی مؤثر است. زمانی پنج شش نوع نرخ ارز وجود داشت و امروز به دو نرخ کاهش یافته است، اما باز هم فساد ایجاد می‌کند.
اگر در این قسمت، مخصوصاً در صادرات، شفاف‌سازی صورت بگیرد، آن‌گاه بخش زیادی از تولیدات ما مورد استفاده‌ی خارجیان قرار می‌گیرد. درست است که در حال حاضر تحریم هستیم، ولی روابط خارجی ما رو به بهبود است و مذاکرات 5+1 می‌تواند به ارتباط ما با سایر کشورها کمک کند. بنابراین می‌توانیم راه خروج از رکود را با تأکید بر صادرات، مخصوصاً صادرات غیرنفتی (مثل خدمات) پیدا کنیم.
گلوگاه‌های ایجاد رکود در بخش عرضه کدام است و ما با تکیه بر چه صنایعی می‌توانیم اقتصاد را سریع‌تر از رکود خارج کنیم؟
در مجموع، می‌توان گفت که برای خروج از رکود، تمام بخش‌ها باید دست به کار شوند و دولت نباید فقط به وزیر اقتصاد دیکته کند، بلکه تمام بخش‌ها، وزرا و دستگاه‌های مختلف تولیدی، صنایع، کشاورزی و حتی خدماتی باید در این مسیر گام بردارند.
ما در برخی از صنایع رقابتی، مزیت‌های نسبی داریم. طی جلسه‌ای که با وزیر داشتیم، صاحبان صنایع آمدند و درباره‌ی راه‌های خروج از رکود بحث شد. عده‌ی زیادی از کارشناسان معتقدند که اولین و مهم‌ترین متغیری که باید روی آن تأکید کرد، صنعت است.
تجربه نشان داد که بنگاه‌های کوچک و زودبازده در ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی بسیار مؤثرند. بعضی‌ها تأکیدشان روی صنایع کوچک است و به بعضی از کشورها مثل چین، هندوستان و برزیل، که تجربه‌شان روی بنگاه‌های کوچک و زودبازده بود، اشاره می‌کنند. در مقابل، عده‌ای معتقدند که باید صنایع مادر اساسی در اولویت باشد. به نظر من، این دو می‌تواند در کنار هم رشد کند. صنایع کوچک به تأمین مالی کمتری نیاز دارد و در آنها اشتغال‌زایی در نظر گرفته شده است.
در کشور ما، بیشتر صنایع وابسته به بخش کشاورزی است و به نظر من، باید در اولویت باشد؛ مثل صنایع غذایی. در گذشته، خاطرم هست که نوشابه‌ی زمزم در عربستان بسیار پرطرفدار شده بود و همین امر به صادرات ما بسیار کمک می‌کرد. به علاوه، در بخش خدمات فنی و حرفه‌ای نیز مزیت نسبی داریم.
البته ممکن است در رقابت با کشورهای دیگر، مخصوصاً چین (که بازار خودمان را هم تحت تأثیر قرار داد) شکست بخوریم، ولی در بعضی از بخش‌ها هنوز می‌توانیم حرف زیادی برای گفتن داشته باشیم، مثل پوشاک و صنایع چرم. به نظر من، دوخت لباس ایرانی در دنیا بی‌نظیر است.
همچنین خدماتی مثل توریسم و صنعت جهانگردی می‌تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند. همیشه این بحث شده است که ایران از لحاظ جاذبه‌های توریستی جزء ده کشور برتر قرار دارد، ولی از نظر کسب درآمد در رتبه‌ی آخر هستیم. بسیاری از جاذبه‌های کشور ما مورد توجه کشورهای خارجی، مخصوصاً کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس، قرار گرفته است.
طبیعتی که خداوند به ما عطا کرده، می‌تواند با هزینه‌ی کم، راه خوبی برای کسب درآمد باشد. برای این کار، تقویت زیربناهای اقتصادی و فرهنگ‌سازی، حرف اول را می‌زند. در مجموع می‌توان گفت که برای خروج از رکود، تمام بخش‌ها باید دست به کار شوند و دولت نباید فقط به وزیر اقتصاد دیکته کند، بلکه تمام بخش‌ها، وزرا و دستگاه‌های مختلف تولیدی، صنایع، کشاورزی و حتی خدماتی باید در این مسیر گام بردارند.
بحث دیگری هم هست که می‌تواند مسئله را سریع‌تر حل کند، ولی ممکن است از نظر اجرایی دشوارتر باشد و آن مشکل چندشغله‌هاست. امروز بسیاری از بازنشسته‌ها مشغول کار هستند و حتی در بانک‌های غیردولتی نیز اغلبِ مدیران بازنشسته مشغول شده‌اند.
به علاوه، بسیاری از مسئولان اجرایی، مانند تعدادی از نمایندگان مجلس، عضو هیئت‌علمی دانشگاه‌ها هستند. باید دانست که این مسائل، فرصت‌های شغلی را کم می‌کند. برای از بین بردن رکود، غیر از تولید، باید سیاست‌های اصلاح بازار کار را هم در نظر گرفت.
در مجموع، منظورم این است که حل مسائل اقتصادی به این سادگی نیست. یک ماتریس را در نظر بگیرید که صد ستون و صد سطر دارد. اگر جایی دچار تغییر شود، همه‌ی اجزا به هم می‌خورند. بنابراین باید همه با هم به‌صورت سیستماتیک کار کنند.
نظر شما در رابطه با بسته‌ی خروج از رکود دولت چیست؟
به نظر من، خوشبختانه دولت هم تا الآن خیلی خوب کار کرده و برنامه‌ای را برای خروج از رکود ارائه داده است. البته مشکلاتی دارد، ولی می‌توان آن را با جلسات صاحبان صنایع حل کرد.
دولت برای تقویت بخش خصوصی به‌منظور خروج از رکود، چه اقداماتی می‌تواند انجام دهد؟
همان‌طور که می‌دانید، یکی از مشکلات فعلی در بخش خصوصی، تأمین مالی است. باید برای طرح‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها، وام‌های ارزان‌قیمت تدارک ببینند. این کار در همه‌ی کشورها انجام میشود و دولت‌ها برای آن، تخفیف‌های مالیاتی در نظر می‌گیرند.
مثلاً صنایعی را که به تولید کمک می‌کنند، از طریق بهره و نرخ ترجیحی کارمزد تأمین مالی می‌کنند. حال سؤال اینجاست که چه کسی باید این مسئله را اجرا کند؟ در حال حاضر که شرایط به‌نحوی است که روزبه‌روز فساد اقتصادی در حال گسترش است، حرف زدن از راه‌های خروج از رکود بی‌فایده است و نمی‌توان راه به جایی برد. واقعیت این است که باید دسته‌ای از شرایط فرهنگی ایجاد شود که فساد نابود شود.
در حال حاضر، چرا رقم مطالبات معوقه‌ی بانکی روزبه‌روز در حال افزایش است؟ با کمی دقت و بررسی می‌توان دریافت که در آن حتماً فساد رخ داده است؛ یا در خود بانک و کارشناسان بانکی یا فرد و شرکتی که آن را گرفته است.
از طرف دیگر، اگر مثلاً تعیین شود که به تولیدکننده نرخ ترجیحی کارمزد تعلق می‌گیرد، آن‌گاه همه‌ی تولید‌کنندگان در صف می‌ایستند. یعنی به این ترتیب که نرخ بهره‌ی تأمین مالی که در حال حاضر، 12 تا 14 درصد و حتی گاهی تا 20 درصد است، برای تولیدکننده توجیه اقتصادی ندارد. عده‌ای معتقدند عاقلانه نیست که 20 درصد وام از بانک بگیرند و تولید را اضافه کنند. مگر چقدر سود به دست می‌آورند که این 20 درصد را هزینه‌ی تأمین مالی کنند؟ می‌توانیم مانند کمک مالیاتی، مقداری تخفیف بدهیم و تا دو سه سال وام‌های 8 درصدی برای آنها در نظر بگیریم.
این مسائل در تئوری خوب است، اما در اجرا کارشناسان باید بسیار دقت کنند. نکات اخلاقی و معنوی نیز باید تقویت شود. امروز در اقتصاد شاخه‌ای به نام اقتصاد اخلاقی تأسیس شده است که در وزارت علوم هم مقطع کارشناسی ارشد آن به تصویب رسیده است.
برای اجرای سیاست‌های اقتصادی، باید از این مسائل استفاده کرد. امروز حتی در آمریکا، کتاب‌های اقتصاد خرد و کلان با رویکرد اخلاقی نوشته شده است. برطبق آن، باید به فکر جامعه و سود اجتماعی بود و از اعمال نادرست و فساد فاصله گرفت.
یکی دیگر از عوامل عمده‌ی رکود، مشکل طرف تقاضاست. به نظر شما، برای حل مشکل طرف تقاضا چه اقداماتی باید انجام داد؟ آیا همین بحث بیکاری می‌تواند یک راهکار برای آن باشد؟ چون به هر حال، وقتی شغل ایجاد شود، تقاضا هم ایجاد میشود.
وقتی شما از تقاضا سخن می‌گویید، نباید مشکلِ افزایشِ شدیدِ تقاضا وجود داشته باشد، چون باعث تورم میشود. اگر هم‌زمان عرضه و تقاضای کل بالا رود، بالا رفتن تقاضای کل، مخصوصاً وقتی از جانب نقدینگی باشد، باعث میشود که در کوتاه‌مدت، سرمایهگذاری هم بالا برود. فرق سرمایهگذاری با بقیه‌ی تقاضاها این است که سرمایهگذاری در بلندمدت منحنی عرضه را هم شیفت می‌دهد، مخصوصاً اگر سرمایهگذاری مولد باشد.
بعضی اوقات ما اسماً سرمایهگذاری می‌کنیم، ولی توجیه اقتصادی ندارد. معنی آن این است که نه تنها عامل رشد و خروج از رکود نیست، بلکه رکود را بیشتر می‌کند. بنابراین، این نکته مهم است. ولی من فکر نمی‌کنم در قسمت کمبود تقاضا مشکلی داشته باشیم، چون همین الآن که در شرایط تورمی به سر می‌بریم، الحمدالله وضع مردم بد نیست. درست است که بازاری‌ها می‌گویند وضع خراب است و مشتری نداریم، اما در مهمانی‌ها چیز دیگری می‌بینیم./برهان/110
۱۲/۰۶/۱۳۹۳ - ۰۹:۳۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها