واضح آرشیو وب فارسی:الف: حكم خسارت تاخير تاديه وام
بخش داخلی الف، 21 مرداد 93
برگرفته از درس آیت الله جوادی آملی (باب بيع – ربا) - جلسه ۱۶ فروردين ۱۳۹۳
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۲۶
اگر كسي گرفتار يك بانك شد كه حالا روز جمعه بود و نرسيد بدهد ،فردا چون يك روز تأخير شد خسارتش تأخير تأديه دارد يا در ترافيك گير كرده آن روز نرسيده خسارت تأخيرش را بايد دهد، اينجاست كه آن روايات غليظ و شديد وارد است. در كارهاي مهم يك بايع داريم، يك مشتري داريم، يك شاهد داريم، يك سند داريم، اين كارهاي مهم است؛ اين طايفه از روايات ميفرمايد كه در خريد و فروش ربوي بايع ملعون است، مشتري ملعون است، سند نويس ملعون است، شاهد ملعون است، همه را لعنت كرده است و اين قاعده فقهي را هم كه همه شما مستحضرهستيد «إِنَّ اللَّهَ إِذَا حَرَّمَ شَيْئاً حَرَّمَ ثَمَنَهُ».[۲۰] اين بانكدارهاي بيچاره وقتي كه بدانند اين فاكتور بازي است و اين روحش رباست، كار اينها ميشود حرام؛ وقتي كار اينها حرام شد، حقوق اينها ميشود حرام، چرا عمداً به جهنم ميروند؟! حقوق در برابر يك كار حلال است، مگر كسي كار حرام كند، حقوق ميتواند بگيرد ؟ «إِنَّ اللَّهَ إِذَا حَرَّمَ شَيْئاً حَرَّمَ ثَمَنَهُ» اين از قواعد متقن فقهي ماست. مجلس شوراي اسلامی خدا حفظشان كند که تلاش و كوشش كردند و تصويب كردند، شوراي محترم نگهبان تصويب كردند و همه را اسلامي كردند، ما داريم با فاكتور اين مسئله را «كأن لم يكن» ميكنيم و ميدانيم كه اين فاكتور بازي است و اين روحش رباست. اگر آنكه مصوبه مجلس است و آنكه مصوبه شوراي نگهبان است، همان عمل شود که مشكلي نيست و ربايي در كار نيست يا مضاربه است يا عقود ديگر که اسلامي است، اما اگر به صورت فاكتور بازي باشد، طرفين بدانند، بگويد ما كار نداريم برو فاكتور بياور، اين ميشود كار ربا و وقتي كار حرام شد، حقوق آن هم ميشود حرام، ما هم مرگ را فراموش كرديم، هم خطوط كلي فقه را فراموش كرديم و نميدانيم كجا داريم ميرويم؛ اين ﴿بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ﴾[۲۱] خطري است که دامنگير همه ماست. بنابراين در اين روايات باب همه؛ يعنی بايع، مشتري، سند نويس، كاتب و مشاهد همه را لعن كرده است. اينكه در پايان سورهٴ مباركهٴ «بقره» فرمود كاري كه ميكنيد ﴿وَ لْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كاتِبٌ بِالْعَدْلِ﴾؛[۲۲] وام ميدهيد يا تجارت ميكنيد، سند تنظيم كنيد و شاهد بياوريد ﴿إِلاّ أَنْ تَكُونَ تِجارَةً حاضِرَةً تُديرُونَها بَيْنَكُمْ﴾[۲۳] حالا يك مقدار پياز، يك مقدار سيب زميني، يك بسته نان، يك بسته آب داريد ميخريد اين ديگر سند نميخواهد ﴿إِلاّ أَنْ تَكُونَ تِجارَةً حاضِرَةً تُديرُونَها بَيْنَكُمْ﴾؛ يك تجارت داير و رايج و دارج روز سند نميخواهد، اما خريد و فروشهاي مهم سند ميخواهد؛ همه اينها را در آن آيات و روايات لعن كرده است. ديني كه ميخواهد جامعه مقاوم باشد، ديني كه ميخواهد جامعه كريم باشد، روي پاي خودش بايستد، مزدور كسي نباشد و نان مزدوري نخورد، اين دين شريف پرور و كريم پرور است؛ شرع و شرف را به هم آميخت كه ملت متشرع شريف خواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]