محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803604637
بغض و حیرت خبرنگاران در مراسم تجلیل از غیرخبرنگاران
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به بهانه برگزاری جشن روز خبرنگار بغض و حیرت خبرنگاران در مراسم تجلیل از غیرخبرنگاران زنجان - ایرنا - بغض و حیرت خبرنگاران در مراسم تجلیل از غیرخبرنگاران، امیدی که جای خود را به ناامیدی داد.
روزها گذشت و شد پنج شنبه 16 مرداد سال 93، 17 مرداد روز خبرنگار است.
یادآوری این روز بیم ها و امیدهای برگزاری مناسب مراسم را در ذهنم تجدید می کند، امسال مراسم یا جشن روز خبرنگار یک روز قبل با حضور میهمانان ویژه و با حضور استاندار زنجان برگزار شد.
قبل از برگزاری مراسم به دلیل ذهنیت سال های گذشته رغبتی برای حضور در این مراسم که یک بار در طول سال برگزار می شود را نداشتم، به توصیه بزرگان و دوستان و به دلیل تغییرات مدیریتی در این حوزه بسیار امیدوار به حضور در این مراسم شدم.
روز خسته کننده ای بود روز 16 مرداد دستگاه های اجرایی جلسات زیادی داشتند که تا نزدیک مراسم در جلسه بودم، فرصت استراحت مناسب نیز وجود نداشت و خودم را به سالن علامه طباطبایی دانشگاه آزاد رساندم.
هنوز صندلی ها کامل پر نشده بود، کم کم مراسم آغاز شد و صندلی ها نیز پر شدند، زمانی که خواستم دوستان خبرنگار را پیدا کنم نزدیکم کسی نبود و تنها مسئولان دولتی و افرادی که شناختی از آن ها نداشتم را در اطراف خودم دیدم، احساس غریبی در مراسم جشن خبرنگار کردم. این احساس را حتی دو سال پیش نداشتم! سعی کردم بر این احساس غلبه کنم و از برنامه های این مراسم که بسیار در مورد متفاوت بودن آن در رسانه ها شنیده بودم لذت ببرم.
هرچقدر که گذشت نه تنها بر این احساس غلبه نکردم بلکه این احساس سرشار از عذاب شدت بیشتری یافت، مراسم روز خبرنگار با پخش کلیپی بسیار طولانی که البته از حق نگذریم محتوای خوبی داشت بسیار کسل کننده شد، هرچند در این کلیپ برخی فراموش شدند و برخی دیده شدند اما ماهیت و کلیت آن خوب بود، فقط طولانی شد و کمی حوصله ها را سر برد.
اگر می دانستم سخنرانان متعدد در این مراسم سخن خواهند گفت در مورد این کلیپ اینگونه اظهار نظر نمی کردم اما وقتی سخنرانان شروع به سخنرانی کردند جشن روز خبرنگار ادامه یافت و بی حوصلگی شدت بیشتری گرفت، محتوای سخنرانی خیلی ارتباطی با روز خبرنگار نداشت، حتی به جایی رسید که یکی از نمایندگان مجلس درخصوص خارج شدن کشور از رکود اقتصادی و رویکرد دولت سخن گفت و عملکرد دولت را ناموفق توصیف کرد.
این تنها اظهارات سخنران این مراسم که با عنوان جشن روز خبرنگار برگزار می شد، نبود چون سخنران دیگری در جواب اظهارات این نماینده برآمد و خواستار بازگشت نقدینگی خارج شده از بانک ها توسط برخی افراد به دامان بیت المال شد، این جو در سخنرانی ادامه داشت و کسی نبود از مشکلات خبرنگاران و مباحثی که در این حوزه است سخن بگوید.
یکی خاطره فعالیت خود در سال های بسیار دور را نقل می کرد و یکی خواستار آزادی زندانیان سیاسی است! به نظرم اگر تک موسیقی محلی و شعری که توسط یک هنرمند ایراد شد، نبود باید عنوان این مراسم را با لغات سخت تری که در قرابت تمام با کلاس های محاسباتی دانشگاه است تعریف می کردیم.
خبرنگاران در مراسم روز خبرنگار تنها غریبه هایی بودند که با اسم آن ها افراد دیگری کام مراسم را می چشیدند.
یک سال گذشته به امید روزی که خبرنگارانی که در شب و روز و در سرما و گرما برای پوشش اخبار در تلاشند از بغض ها و دردهای کشیده خود بگویند اما مجالی نیافتند! بغض خبرنگاران در گلو ترکید و خاطرات تلخ زحمات بی اجرت برایشان در کنار بی توجهی مدعیان رسانه ای دیروز و امروز تجدید شد.
این تجدید خاطرات در روز تولدی بود که می توانست به فراموشی برود و جای خود را به خاطره زیبا و ماندگاری همچون گرفتن تقدیرنامه از دستان استاندار محبوب زنجان یا مسئول دیگری بدهد. نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه سیاسی کاری پدرخوانده های خودساخته جشن روز خبرنگار را با تلخ کامی کم سابقه ای به پایان برد.
وقتی دولت تغییر کرد دو واژه تدبیر و امید شد شعار و راهبرد جدید در توسعه کشور و استان زنجان، حال همه ادعا دارند واژه اعتدال را قبل از روحانی به کار برده اند! این دستاورد جشنی است که مسئولان دولتی و نمایندگان رسانه ها برای خبرنگاران به ارمغان آوردند.
زمانی به افرادی برون سازمانی خرده می گیریم که ترحم و بی توجهی به خبرنگار و رسانه ها دارند و حال خودمان با دستان خودمان عزت و کرامت خبرنگاران را نادیده می گیریم و در مراسم روز و جشن خبرنگار نه تنها فرصتی برای سخن آن ها فراهم نمی کنیم بلکه گریزی به بیلان کارهای خود داریم! این همان فرصت هایی است که خودمان آن را از دست می دهیم و بعد از اتمام بازی انتظار توجه از مسئولان داریم، کاش داستان تلخ روز یا جشن روز خبرنگار به همین جا ختم می شد. اتمامی بدون حضور و تجلیل تنها بهت خبرنگاران فعال استان را دربر داشت. همان خبرنگارانی که مسئولان می گویند 300 نفر هستند،اما من بیش از 10 تا 20 نفر آن ها را در آن روز ندیدم.
همان 300 نفری که می توانستند در تنها روزی که برایشان در تقویم تعریف شده بر روی سن بروند و توسط مسئولان استانی تقدیر شوند، بعد از زحمت یک ساله در سرما و گرما به غیر از روز خبرنگار چه زمانی باید این اتفاق محقق شود؟ تشویق خبرنگارانی که مشکل معیشتی دارند و امنیت شغلی، روانی و جانی آن ها بر روی یک تار مو است کی باید انجام شود؟ غیر از روز خبرنگار؟ تقدیر از پیشکسوتان عرصه مطبوعات کاری بسیار شایسته بود. در نظر گرفتن آیتم تقدیر از مدیران دوستار رسانه نیز کاری نو و مناسب بود، اما حیف که با ندیده شدن خبرنگاران همه کارهای نو زیر سوال رفت.
به نظر می رسد اگر از خبرنگاران دعوت نمی شد و پدرخوانده های خودساخته مطبوعاتی به صورت خودمانی این مراسم را برگزار می کردند و از مدیران دوستار رسانه تقدیر می کردند بهتر از برنامه ای بود که اجرا شد.(به راستی یوسف مرادلو که شاید از همه بیشتر حامی مطبوعات استان می باشد چرا در مراسم از ایشان دعوت و یا قدردانی نشد) اگر هم هدایایی برای خبرنگاران بود می آمدند و از ارشاد می گرفتند!! می شد در یک گونی برای هر رسانه نیز تقدیرنامه فرستاد! یا نگه داشت تا بیایند ببرند. بالاخره هر برنامه ای که بریزیم قابل اجراست. روز یا جشن روز خبرنگار سال 93 تمام شد. با همه تلخی و شیرینی خود و ماند همان قضاوتی که بارها گفته ام باید به آن توجه داشته باشیم. واژه امید در دولت یازدهم واژه ای بود که خیلی بر روی آن سرمایه گذاری شد اما با این عملکردها این واژه تنها واژه خواهد ماند.
منبع : روزنامه مردم نو
20/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها