واضح آرشیو وب فارسی:الف: مقصر جنجال کودکآزاری، زبان فارسی است
مصطفی مسجدی آرانی، 15 مرداد 93
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۴۹
سخنان دیروز مظفر الوندی، دبیر مرجع ملی حقوق کودک کشور سوژه رسانهها و کاربران در شبکههای اجتماعی شده است. او در مورد پرونده تعرض یک ناظم به چند کودک در مدرسهای در غرب تهران گفته: «از نظر علمی نیز برخی اعتقاد دارند این کششها و گرایشها به صورت دو طرفه در برخی مقاطع سنی وجود دارد. من هم معتقدم تمامی این موارد به زور نبوده و در برخی موارد این گرایش، دو طرفه بوده است. بنابراین باید زمینه این گونه گرایشها از بین برود؛ فضاهای مجازی و ماهواره بر روی کودکان تاثیر میگذارند؛ و به نظر میآید که کارهای فرهنگی و آموزش میتواند موثرتر از اقدامات قضایی در این زمینه باشد.» اولین بار، همشهری در شماره روز دوازدهم خردادماه امسال، خبر داد که «ناظم مدرسهای که متهم است چند نفر از دانشآموزان یک مدرسه پسرانه ابتدایی در غرب تهران را مورد «آزار و اذیت» قرار داده است در شعبه ۷۹ دادگاه کیفری استان تهران بهصورت غیرعلنی در حال محاکمه است.» به نوشته روزنامه همشهری، این مرد ۳۳ ساله که از پنج سال پیش، ناظم دبستانی در شهرک دانشگاه تهران بوده، در ۱۹ اردیبهشت ماه امسال با شکایت پدر و مادر دانش آموزان بازداشت شده و در ابتدا به تجاوز به دو دانش آموز پسر متهم شده بود.روزنامه شهروند کمی بعد به نقل از مونیکا نادی، عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان خبر داد که سازمان پزشکی قانونی «تجاوز» این ناظم به شش کودک را تأیید کرده، اما تعداد دیگری از دانش آموزان این مدرسه نیز می گویند که ناظم مدرسه آنها را نیز «اذیت» کرده و اکنون برای تایید ادعایشان به پزشکی قانونی می روند.اما سوال اصلی اینجاست که چرا چنین اظهارنظری باید جنجالی شود؟ فعالان رسانهای و شبکههای اجتماعی از دیروز بر دو نکته تمرکز کردهاند. یکی اینکه این اظهارات، نوعی تایید وجود گرایش همجنسخواهانه در برخی از شهروندان کشور، آن هم کودکان است که شنیدن آن از زبان یک مسوول رسمی سابقه ندارد. در گذشته حتی رئیس جمهور کشور در یک تریبون آکادمیک به صراحت گفت که ما در ایران همجنس گرا نداریم.مساله دوم اما دارای اهمیت حقوقی است و آن هم این است که به فرض وجود چنین گرایشی در کودکان، نباید پنداشت که این کار مجاز بوده، زیرا بزه دیدگان کودک بودهاند. در واقع این عده از کاربران به درستی معتقدند حتی به فرض وجود چنین گرایشی، نمیتوان مدعی وجود اراده در فرد شد. از منظر حقوقی هم باید عناصر اراده را تفکیک کرد. اگر چه ممکن است در برخی افراد کوچکتر از سن قانونی، گرایش یا خواست اعمال جنسی وجود داشته باشد (will) اما یک فرض قانونی این است که این افراد از تصور آن عمل به درستی و نیز تصور عواقب آن عاجزند و از این رو دیگر عنصر اراده یعنی آگاهی (Conscious) را ندارند.در عین حال باید در نظر داشت برای همان فرض خواست هم در جهان، علاوه بر اجبار مشهود، اجبار سیستماتیک را هم در نظر میگیرند. یعنی اگرچه ممکن است ناظم منظور، مثلا دست و پای کودکان را نبسته باشد اما صرف کودک بودن آنها و مقام فرد در مدرسه باعث میشود ترس به سراغ بزه دیدگان شود و آنان عملا در یک فشار و اجبار محیطی قرار بگیرند و تن به این کار بدهندبا این وجود از متن اظهارات الوندی برمیآید که شاید او نیز منظوری غیر از این نداشته و استفاده از کلمه زور به معنای تایید وجود خواست بوده و نه نفی تاثیر آگاهی در اراده. اگر چنین باشد باید تقصیر چنین سوء تفاهمی را بر گردن ادبیات فارسی انداخت که ظرفیت زبانی آن برای توضیح چنین موارد غامض حقوقی، اندک است. درست مثل وقتی که نمیتوان به درستی فهمید منظور از کلمات آزار و اذیت، تعرض و یاحتی تجاوز جنسی چیست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]