واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
فیسبوک تویتر Google+ Cloob استفاده از اوریگامی برای تولید نانوساختارهای دو بعدی تهران-ایرنا- محققان با استفاده از اوریگامی دی ان ای موفق به تولید ساختارهایی شدند که می توان از آن ها به عنوان داربست زیستی استفاده کرد.
به گزارش ایرنا، پژوهش های اخیر محققان استرالیایی و آمریکایی نشان می دهد که می توان از نانولوله های دی ان ای به عنوان میزبان برای نگهداشتن فیبریل های آمیلوئیدی (نوعی پروتئین تجمع یافته غیرقابل انحلال) استفاده کرد.
این نانوساختارها می توانند به عنوان داربست در نانوزیست فناوری استفاده شوند.
اوریگامی به علمی گفته می شود که در آن رشته های دی ان ای را تا می زنند تا به اشکال مختلف درآید.
این موضوع اولین بار در سال 1982 توسط نادریان سیمن از دانشگاه نیویورک مطرح شد و 9 سال بعد او و همکارانش موفق به پیاده سازی این ایده شدند.
اوریگامی ویژه ای که در این پروژه از آن استفاده شده است، اولین بار در سال 2006 توسط پاول روتموند از مؤسسه فناوری کالیفرنیا پدید آمد که یک رشته بلند ویروسی بود و با افزودن مقادیر کمی دی ان ای سنتز شده، شکل دهی می شد.
با اتصال بخش های کوچک تر به باقی بخش های دی ان ای، ساختارهایی مربع و مثلث شکل پدید می آید که ابعادی در حدود 20 نانومتر داشتند.
فیبریل های آمیلوئیدی پروتئین های متجمع و غیرقابل انحلالی هستند که در برخی بیماران نظیر مبتلایان به آلزایمر دیده می شود. این فیبریل های میله ای شکل مانند ابریشم مستحکم هستند (مدول یانگ در حدود 14 گیگا پاسکال). این ترکیبات در دمای بالا پایدار بوده و نسبت به مواد شیمیایی مختلف مقاوم هستند.
این گروه تحقیقاتی از مولکول های دی ان ای سنتز شده برای ایجاد ساختارهای پیچیده نظیر نانوذرات فلزی استفاده کردند. رشته های دی ان ای می توانند برای هسته زایی و سازمان دهی فیبریل های آمیلوئیدی مورد استفاده قرار گیرند. گروه تحقیقاتی سیمن نشان داند که چنین چیزی امکان پذیر است.
سیمن می گوید: «ما دریافتیم که نانولوله های اوریگامی دی ان ای می توانند فیبریل های آمیلوئید را همانند غلاف در بر گیرند. این نانولوله ها که هر یک دارای 20 پیچ هستند، می توانند خودآرایی دهند و فیبریل درون لوله به صورت هسته مرکزی باقی بماند. در نهایت ساختار پایداری بدست می آید که حاوی یک پپتید مرکزی است.
این نانولوله های پر شده با فیبریل، می تواند به صورتی سازماندهی شوند که تشکیل الگویی دو بعدی دهند. این ساختار دوبعدی از برهمکنش میان دو رشته دی ان ای بدست می آید. اگر این فیبریل ها با ساختارهای لوله ای دیگر نظیر نانولوله کربنی یا روبان ها جایگزین شوند می توان از ساختار نهایی به عنوان داربست در نانوزیست الکترونیک استفاده کرد.
نتایج این پژوهش در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است.
علمی**1497**1440
انتهای پیام /*
ارتباط با سردبير:
[email protected]
تماس بی واسطه با مسئولین
29/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]