محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832643102
آسیب‌شناسی فارس از تجمل و اسراف در ضیافت الله سفره‌های افطاری که حتی در خیال و نقاشی کودکان غزه نمی‌گنجد!
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: آسیب‌شناسی فارس از تجمل و اسراف در ضیافت الله
سفره‌های افطاری که حتی در خیال و نقاشی کودکان غزه نمی‌گنجد!
گاهی تکبر و تفاخر برخی را به سمت تجمل و اسراف در ضیافت الله و گستردن سفره‌های هزار رنگی می‌کشاند که حتی در رویا و نقاشی‌های کودکان مظلوم غزه هم نمی‌گنجد و این فراموشی و فاصله گرفتن از سبک زندگی بزرگان دین جای بسی سؤال دارد.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، قربان ماه رمضان مظلوم بروم که با حرمتش برخی چه بازی‌ها که نمی‌کنند، اینجا برای دعوت افطاری کارت فاخری چاپ کردند که رنگ رمضان ندارد، درست مثل کارت جشن، انگار افطاری هم بر اساس عادت شده بزمی برای تفریح برخی افراد، مراسم در مهمانسراهای یکی از ادارات شهر است، ضیافت افطاری یک شرکت دولتی که البته گفتند به میمنت انتصاب آقای مدیرعامل جدید و با خرج شخصی ایشان برگزار شده، همان مدیری که حدیث و روایت هنگام سخنرانی در گفتارش موج می‌زند، به در مهمانسرا که می‌رسیم، در پارکینگ اختصاصی چند نفر ایستادند و ماشین‌ها را برای انتقال به پارکینگ تحویل می‌گیرند، اتومبیل‌های مدل بالایی اینجاست که برخی را برای اول می‌دیدم، رنگ‌هایی که چشم آدم را می‌زند... کنار درب ورودی سالن هم چند خدمه از همان شرکت با لباس فرم اداره به مدعوین خوشامد می‌گویند و یکی هم مدعوین را چک می‌کند و دیدم که از ورود خانمی به سالن جلوگیری کرد که مدش به حضار نمی‌خورد و آن خانم که احتمالاً دعوت نداشت، سرافکنده خارج شد... وارد سالن که شدم به جای بوی عطر افطار، بوی تند و زننده انواع ادوکلن در فضا پیچیده بود، اینجا تفاوتی با محفل شام عروسی نداشت، کنار درب ورودی چندین فلاکس شیشه‌ای بزرگ و مجلل آب‌جوش‌نبات، چای، قهوه، نسکافه، شربت آب‌لیمو، شربت پرتقال، شیرموز و... سیستم پذیرایی هم اعیانی است، علاوه بر اینکه سر میزها از غذاهای اصلی چیده، در اطراف سالن هم حدود 20 میز مجلل خودنمایی می‌کند، یاد جشنواره غذای لندن افتادم که برنامه دیدنی‌ها نشان می‌داد، یک میز مخصوص نوشابه‌ها بود، ده‌ها نوع ایرانی و خارجی، انرژی‌زا، انواع دوغ و ماءالشعیر و خلاصه همه نوع آشامیدنی بود، میز دیگر ده‌ها نوع انواع سالاد ایرانی و خارجی، میز بعدی انواع کیک و ژله و دسر و شیرینی که ساده‌ترینش 5 نوع زولبیا و بامیه و گوش‌فیل بود. به ترتیب میزهای بعدی انواع پلوهای مختلف و انواع خورشت‌های متفاوت، انواع کباب مرغ و بره، کوبیده و سلطانی و جوجه، 5 مدل ماست مختلف، انواع ترشی جات و شوری جات، میگو، انواع میوه و آبمیوه و کنارش یک یخچال انواع بستنی و فالوده و ظرف‌هایی پر از انواع آش و حلیم و خرما و سبزی و شله‌زرد و حتی دلمه و پیراشکی و انواع سس و چاشنی و دسر و ... این‌ها فقط برای حدود صد یا صدوبیست نفر از خانواده‌های کارکنان و مدیران خاص و افراد متمول شهر که با نهایت فیس و افاده و لباس‌های مجلل به مراسم آمده بودند، هنگام ورود وقتی سراغ نماز جماعت را گرفتم، گفتند می‌توانید بروید طبقه بالا نماز بخوانید، همان‌جا که چراغش تاریک بود... افطاری که بوی قرآن و عطر مناجات ندارد/ سفره‌های هزار رنگی که کودکان غزه را از یاد بردند به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس، نه یک خط قرآن خوانده شد و نه دعای قبل و بعد از افطار و نه فاتحه‌ای برای اموات، حین مراسم شاید ده باری قصد ترک سالن کردم ولی کنجکاوی‌ام هنوز مرا نگه می‌داشت، فقط روزه باز کردم، غذا به دلم نمی‌نشست، احساس می‌کردم سنگ می‌خورم، این‌همه رنگ و تنوع همه در چشمم سیاه می‌آمد، سالن دور سرم می‌چرخید... فکر و ناراحتی دست از سرم بر‌نمی‌داشت، شاید این غذا می‌توانست صد نفر دیگر را هم سیر کند و اگر با پولش یک دم‌پختک ساده تهیه‌شده بودف به‌راحتی دو تا سه هزار نفر را غذا می‌داد، یعنی شاید همه فلان محله پایین‌شهر را که حلیم‌بادمجان غذای اشرافی رمضانشان است. تمام غذاها دست‌خورده و به‌هم‌ریخته شده بود و میزهای ناخنک‌زده، تصویری زشت از یک گناه به‌یادماندنی و لذیذ، حالا آقای رئیس داشت یادمان برنامه و هدیه‌های مخصوص را می‌داد، فکر کردم قرآنی یا مفاتیحی چیزی است ولی نه، آقای مدیرعامل حدود 40 گل نقره برای خانم‌های دوستان دعوت‌شده در مراسم و حدود 30 بسته بازی فکری 40 هزارتومانی برای کودکان تدارک دیده بود و آخر مراسم هم با هر خانواده عکس جمعی انداختند، داشتم مرور می‌کردم، نفرت از خودم را که چرا به این مراسم آمدم که نگاهم به یکی از ال سی‌دی‌های بزرگ سالن افتاد، همان تصاویری که در هیاهوی جمعیت گم‌شده بود و نگاه کسی به آن گره نمی‌خورد، کودکان خاک و خون‌آلود غزه روی خاک‌ها نشسته بودند، دور یک‌کاسه 5 نفری نان در یک‌کاسه می‌زدند، اشک از چشمانم سرازیر شد، از خودم بدم می‌آمد، از این سالن از آقای مدیرعامل، از این‌همه اسراف و تجمل، بی خداحافظی بیرون زدم و در خیابان‌ها راه می‌رفتم، بچه‌های غزه جلوی چشمم کنار نمی‌رفتند... نذری که مستحقان از آن محروم‌اند! به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس، متأسفانه در سال‌های اخیر در سطح مدیران و ادارات دولتی و نیز بسیاری از طبقات مردم، مشاهده می‌شود که برخی اقدام به پهن کردن سفره‌های رنگارنگ و دعوت از کسانی می‌کنند که نه‌تنها فقیر و نیازمند نیستند، بلکه به‌صورت تشریفاتی آمدند و حضورشان برای صاحب‌خانه مایه مباهات و تبعات مادی است، آن‌ها هنگام افطار تنها چند لقمه برگرفته تا صاحب‌خانه ناراحت نشود و باقی غذاها و این سفره مفصل هم خدای‌ناکرده روانه سطل زباله می‌شود و حتی این سعادت وجود ندارد که پرندگان و حیوانات هم از پس‌مانده این طعام بهره‌مند شوند. این چه نذر و انفاقی است که یتیم و فقیر و نیازمند از آن بهره‌ای ندارد و تنها اغنیا و آستین نوها بر سر سفره‌اش بنشینند، مگر نه این است که نذر باید بین نیازمند و مریض و مسکین و یتیم و درراه مانده تقسیم شود؟ آیا در سفره‌های نذری ما اصلاً به این افراد حضور دارند؟ چه بسیار برای تفاخر و شب‌نشینی و اسم درآوردن سفره‌های فراخ گستردیم و به‌جای مستحقان اصلی نذر، رفقای ذی‌نفع و هم‌پیمان خود را بر سر سفره دعوت کردیم، این چه نذر و انفاقی است که گاهی مؤمنین و روزه‌داران واقعی از آن بهره‌ای ندارند و حتی لقمه‌ای از آن به افراد مستحق و مستضعف نمی‌رسد. عدم رعایت قواعد مصرف، حلال را حرام می‌کند استاد اخلاق و عرفان حوزه علمیه اصفهان، معتقد است: انسان‌ها نمی‌توانند ادعایی نسبت به مال خود داشته و بگویند چون دارم پس هر طور بخواهم مصرف می‌کنم، بلکه رضای خدا و توصیه‌های دینی و مقررات الهی نیز در مصرف مال باید مدنظر قرار گیرد. آیت‌الله محمدناصری یادآور می‌شود: غرور و تکبر و فخرفروشی در مصرف مال سبب خشم خداوند شده، ولی اینکه فردی فقیر باشد یا غنی ارتباطی به رضایت خداوند از وی ندارد و ممکن است پروردگار کسی را با فراوانی مال امتحان کند تا معلوم شود جزء اسراف‌کنندگان است یا خیر؟ وی با انتقاد از سفره‌های رنگارنگ برخی افراد در ماه مبارک رمضان خاطرنشان کرد: عدم رعایت دستورات خداوند در مصرف مال سبب حرام شدن مال می‌شود و تنها کسانی که قوانین الهی را برای صرف ثروت رعایت کنند، می‌توانند مال حلال داشته باشند. چشم‌وهم‌چشمی‌ها و تجملات ما کجا، گفتار بزرگان دین کجا! به گزارش خبرگزاری فارس، امام صادق(ع) اسراف را در دور ریختن آب آشامیدنی و هسته خرما و استفاده نابه‌جا از لباس میهمانی تعبیر می‌کنند و ما اکنون چقدر از سبک زندگی ائمه دور شده و گرفتار اسراف شده‌ایم. خداوند در حدیث قدسی معراج، خطاب به پیامبر می‌فرماید: «ای احمد (ص)، اگر خوردن و آشامیدنت حلال باشد در لوای من خواهی بود» و پیامبر اکرم (ص) نیز می‌فرماید: «هر کس غذای حلال بخورد، یک فرشته بالای سر او برایش طلب آمرزش می‌کند تا از غذا خوردن فارغ شود». البته کسی نمی‌تواند بگوید که چون مال من حلال است، دوست دارم هر طور بخواهم مصرف کرده و ریخت‌وپاش کنم، بلکه مؤمن هرگز در مصرف مال حلال اسراف نمی‌کند و تنها مال‌های شبهه‌ناک است که بیشتر مورد اسراف قرار می‌گیرد و مالی که با زحمت به دست بیاید، هرگز به مسیر اسراف نمی‌افتد. در روایات واردشده که اسراف برای مال، فساد و برای بدن زیان و بیماری می‌آورد و هر چیز از حدود و اعتدال خارج شود باعث فساد است. در سوره اعراف به‌صراحت خداوند اسراف‌کنندگان را از دایره حجت خود خارج می‌داند و در آیات دیگر هم مسرفین برادران شیطان خوانده شدند. در عقد و عروسی و مجالس ختم و شادی و یا جشن اعیاد و برنامه‌های روضه و عزاداری ائمه، باید اعتدال و دوری از اسراف سرلوحه و الگو باشد، ولی گاهی مشاهده‌شده که برخی به سبب رقابت غیراصولی و حسادت و چشم‌وهم‌چشمی، اقدام به برگزاری مراسم‌های تجملاتی و سفره‌های پر اسراف می‌کنند که زیبنده شیعه علی(ع) نیست. پیامبر(ص) زمانی که با مال مردی که انباری خرما پس از مرگش وصیت بر انفاق کرده بود، روبه‌رو شد، خرمای خشکیده‌ای و ته‌مانده‌ای را از کف انبار برداشته و به یاران گفت: اگر در زمان زندگی، این شخص همین خرما را خیرات و انفاق کرده بود، به‌اندازه این انبار که پس از فوت خیرات شود، پاداشش برابر بود و این روایت، نشانگر این است که خیرات و سفره‌های رنگین برای اموات صواب چندانی ندارد و گاهی تازه منجر به گناه می‌شود و افراد در زمان زندگی باید خود انفاق کنند و اگر نیت در زمان زندگی صالح نباشد، فراوانی نذورات و انفاق پس از مرگ راهگشای سعادت نخواهد بود. همچنین ترازوی قیامت بر مبنای «الاعمال باالنیات» کار می‌کند و میزان خلوص و اخلاص افراد در اعمال نیک مطرح است نه کمیت و زیاد مصرف کردن که باعث اسراف و از بین رفتن مال شود. تفاخر و تکبر، صفات اسراف‌کنندگان غرق در منیت یک استاد مدیریت راهبردی دانشگاه‌های اصفهان، معتقد است؛ سبک زندگی ریشه در فرهنگ و اعتقادات ما دارد و سفره‌های رنگین، بستر ورود شیطان به زندگی برای اسراف در نعمت‌های خداست و مؤمن باید در مصرف مال حلال خود، پیرو قواعد و مقررات خاصی باشد که از احکام و قوانین دینی برداشت‌شده و اکثراً ریشه علمی دارد. محمود یقینی در گفتوگو با خبرنگار فارس در اصفهان گفت: بنا بر آیات و روایات، در روز قیامت انسان‌ها قدم از قدم بر‌نمی‌دارند، مگر اینکه به سؤالاتی نظیر عمرت را چگونه گذراندی؟ مالت را چگونه به دست آوردی و چگونه مصرف کردی؟ و نیز سؤالاتی در باب ولایت پاسخ دهند و این اهمیت حلال بودن مال و چگونگی مصرف را که باید به‌دوراز اسراف باشد، مشخص می‌کند. وی ادامه می‌دهد: برخی با نیت‌های نادرست و ناخالص میهمانی‌هایی به سبب اسم درآوردن و ارضای منیت خود برگزار می‌کنند و بر آن برچسب کار ارزشی و دینی و روضه یا عزاداری می‌زنند، تفاخر می‌کنند و تکبر می‌ورزند که این نشان از تضاد ارزش‌ها در وجود این افراد و ضعف ایمان و تقوایشان دارد که با رفتار نادرست حتی آموزه‌های دینی را خدشه‌دار می‌کنند. وی تأکید می‌کند: در هر کاری نیت خیر و تهذب نباشد به مسیر باطل می‌رود و اسراف‌کنندگان می‌خواهند کمبود شخصیت که نشان از ضعف دینی و ضعف اخلاقی است را با رفتار جاهلانه پر کنند. نذورات را صرف اعتلای پیام مولا علی و سیدالشهدا(علیها السلام) کنیم یقینی، آموزش و فرهنگ‌سازی در همه سنین را سبب تغییر در نگرش‌ها و سبک زندگی‌های نادرست افراد دانسته و بیان می‌کند: همه باید بدانند که مولا علی و سیدالشهدا(علیها السلام) برای پیام بزرگ دین به شهادت رسیدند و ما باید در راه اعتلای آن پیام تلاش کنیم، نه اینکه به ظواهر و خرج‌های اسراف گونه آمیخته با گناه اکتفا کنند و از اصل جا بمانیم. وی یادآور می‌شود: اگر چه گرم کردن جلسات دینی و روضه ائمه اطهار(علیها السلام) مستحب مؤکد است، ولی اگر مخارج غذای نذری برای ایشان در راه تداوم تفکر علوی و پیام عاشورا، صرف کارهای فرهنگی فاخر شود، بسیار تأثیرگذارتر بوده و اسرافی هم صورت نمی‌گیرد. این پژوهشگر و آسیب‌شناس فرهنگی بر این باور است که در حال حاضر صهیونیسم‌های غاصب هم یاد گرفتند نذورات دینی خود را صرف کارهای فرهنگی و رسانه‌ای علیه جهان اسلام کنند و هزاران شبکه و اتاق فکر تقویت کردند، ولی متأسفانه برخی از ما با ظاهربینی تنها به مسائل سطحی می‌پردازیم. سفره رهبر معظم انقلاب و بزرگان دین الگوی ما باشد یقینی با اشاره به اینکه جریان‌های التقاطی در مسلمانی برخی از افراد نفوذ کرده و آن‌ها را به ورطه اسراف کشاندند، می‌گوید: که اگر نیک بنگریم در رفتار غربی‌ها اسراف وجود ندارد و حتی میوه و غذا را محدود تهیه می‌کنند، ولی ما مسلمانان که سفارش دینی هم داریم در بسیاری از مسائل دچار افراط‌وتفریط شدیم وی تأکید می‌کند: اگر چشم خدا و امام زمان را ناظر بر کارها بدانیم و به چشم‌های مردم زمینی اهمیت ندهیم که چه می‌بینند و چه می‌گویند، عاقبت‌به‌خیر شده و اسراف و تکبر و تفاخر نمی‌کنیم. وی خاطرنشان می‌کند: سفره‌های بزرگان ما بسیار ساده بود و البته باید مجالس دینی گرم شود، ولی نه به قیمت تجمل و اسراف و استفاده نابه‌جا از امکانات و دور ریختن نعمت خدا، باید از رهبری یاد بگیریم و ببینیم که آقا چه سفره ساده‌ای دارند و در زمان افطار به یاد کودکان غزه باشیم.
رمضان ماه مدیریت مصرف است نه موسم پرخوری و اسراف روزه ما باید راهی برای رسیدن به مدیریت مصرف باشد نه اینکه در این ماه به‌جای صرفه‌جویی، تازه گرفتار خرج‌های اضافه و چند برابری شویم، اگر قرار باشد طعم گرسنگی و تشنگی را بچشیم ولی زمان افطار آن‌قدر اسراف کنیم و از وعده‌های تغذیه مختلف مصرف کنیم و به عبارتی جبران گرسنگی و تشنگی روز را کنیم، روزه ما ارزش چندانی پیدا نمی‌کند، زیرا ما به روح و معنای واقعی روزه‌داری جسم هم نرسیدیم، چه برسد به روزه‌داری روح و ذهن. چه نازیباست رفتار برخی که برای کاسه‌ای نذری خلق‌الله نیازمند را به‌صف می‌کنند و در پس این صحنه، سفره‌های سفارشی برای دوستان هم منفعت می‌اندازند. نگاهی به سفره‌های بزرگان دین و اولیای الله بیندازیم و نگاهی به خان تجمل‌گرایانه خودمان تا بسیار شرمنده شویم از این‌همه تفاخر و نامردمی، از این‌همه ناشکری در برابر نعمت‌هایی که خداوند به کرامت بخشیده و ما به اسراف هدر می‌کنیم. از مالی که می‌شود صدها یتیم نیازمند را با طعامی پاک و ساده سیر کرد، غذاهای تجملاتی رنگارنگ سفارش می‌دهیم تا تنها ده یا بیست نفر از آن مستفیض شوند، کسانی که حتی یک فاتحه یا یک خط دعا و شکر هم در پس این سفره روان نمی‌کنند. ------------------------------ گزارش از مهدی رفائی ------------------------------ انتهای پیام/63036/ب۴۰
93/04/28 - 11:42
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها