واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۵
دانشآموختهی مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف گفت: نخبگان و استعدادهای برتری که میخواهند خود و جامعه را به پیش ببرند، بیش از هر چیز نیازمند فضای مناسب هستند. اگر زمینه فراهم باشد، خلاقیت ایشان به زیباترین شکل بروز کرده و با نیاز جامعه ارتباط برقرار میکند. به گزارش ایسنا، مهدی احمدیان، دانشآموختهی مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف و دارنده مدال نقره المپیاد فیزیک در حاشیه برگزاری نشست صمیمانه دانشجویان و دانشآموختگان رشتههای مهندسی کامپیوتر و مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف با دکتر سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری رئیس جمهور و رئیس بنیاد ملی نخبگان، گفت: تفاوت مهم نخبه با استعداد برتر و دیگران این است که در پیشرفت جامعهاش نقش کلیدی دارد. با این توصیف استعدادهای فکری و مهارتی کشور بر سه نوع هستند؛ «آنهایی که به غیر از تأمین منافع شخصی خود دغدغهای ندارند یعنی استعدادهایی که نمیخواهند نخبه باشند»، «آنهایی که دغدغهی منافع جامعهی خود را دارند، اما فرصت شکوفایی استعداد خود را نیافتهاند یعنی آنان که میخواهند و نمیتوانند» و «آنهایی که هم دغدغهی منافع اجتماعی و ملی را دارند و هم توانایی بهرهبرداری از استعدادهای فردی و اجتماعی را دارند؛ آنان که هم میخواهند و هم میتوانند». بنیاد ملی نخبگان باید برای هر سه گروه برنامه داشته باشد و گروه پایینتر را به سمت بالا ارتقا دهد. وی مهمترین دغدغه خود را وجود فضای مناسب برای رشد عنوان کرد وافزود: مقرری ماهانه، پژوهانه، وام خودرو، وام مسکن و نظایر اینها مفید هستند، اما نخبهپروری نمیکنند. آن کسی که به هر حال میخواهد کشورش را ترک کند، با این امکانات راحتتر مهاجرت میکند. آن کسی که میخواهد بنگاه دانشبنیان تأسیس کند یا در پژوهشی بنیادین مرزهای دانش را جابجا کند یا در فرهنگ و سیاست حرفی نو بزند، با این جوایز و مزایا به پیش نمیرود. آن نخبهای هم که توانسته گلیم خود را از آب بکشد، این مبالغ را پول خرد میداند. حمایتهای مستقیم که نام برده شدند، مانع سقوط هستند، نه بازوی پیشرفت. این دارنده مدال نقره المپیاد فیزیک ادامه داد: نخبگان و استعدادهای برتری که میخواهند خود به پیش بروند و جامعه را به پیش ببرند، بیش از هر چیز نیازمند فضای مناسب هستند. اگر زمینه فراهم باشد، خلاقیت ایشان به زیباترین شکل بروز کرده و با نیاز جامعه ارتباط برقرار میکند. بنیاد ملی نخبگان باید مسیر رشد را هموار کند. مسیر پیشرفت مسیری چند بعدی، چند رشتهای و چند گانه است. فقط تسهیلات مالی کفایت نمیکند. همان گونه که در مراکز رشد و پارکهای فناوری، مشاورهی حقوقی و بازاریابی و حسابداری ارائه میشود، باید در تمام عرصههای پیشرفت نخبگان «تسهیلگری» شود. احمدیان در ادامه به نقش شبکهسازی و ارتباطات خوشهای نخبگان برای سامان دهی ارتباطات نیز اشاره کرد و ادامه داد: نیاز مهمی که بیشتر مورد توجه کارآفرینان و مدیران واحدهای دانشبنیان بوده است، تسهیل ارتباطات بین نخبگان است. شبکهسازی نخبگان مورد مطالبهی جدی مقام معظم رهبری هم بوده است. با طرح این موضوع، نخستین ایدهای که به ذهن میرسد، شبکهی اجتماعی در فضای مجازی است. اما این نوع شبکه آفتهایی امنیتی و فرهنگی دارد که مقابله با آنها میتواند مزایای اصلی شبکه را زیر سوال ببرد. شاید همین معضلات و تعارضها مانع از شکلگیری ارتباطات موثر در جامعهی نخبگان شده باشد. وی افزود: در جامعه نخبگان که تمام روابط و عواید محاسبه میشوند؛ پایدارترین ارتباطات، هدفمندترین آنها هستند. شاید برگزاری اردوهای سیاحتی به تقویت ارتباطات کمک کند، اما هرگز به اندازهی نمایشگاه یا همایش تخصصی مفید نخواهد بود. بر این اساس پیشنهاد میشود که بنیاد ملی نخبگان «ارتباطات هدفمند» را تسهیل کند. هدف ارتباط به طور کلی میتواند علمی باشد یا بازاری؛ که به ترتیب خواستهی دانشمندان و کارآفرینان است. احمدیان در ادامه گفت: بنیاد ملی نخبگان میتواند برای ساماندهی به ارتباطات، از الگوی خوشهای استفاده کند. برای این منظور، ابتدا باید حوزههای مختلف علمی و بازاری خوشهبندی شوند. مسئولیت ساماندهی به ارتباطات هر خوشه به نخبگان شناختهشده و مورد تأیید بنیاد سپرده میشود. ایشان هم از چالشهای حوزهی تخصصی خود آگاه هستند و هم با بنیاد ملثی نخبگان آشنایی خوبی دارند. برای مثال در همایش سالانهی بنیاد که مهرماه هر سال برگزار میشود، میتوان یک نیمروز را به شبکهسازی اختصاص داد. بنیاد با همکاری کارآفرینان مورد تأیید خود، نمایشگاهها و کارگاههای تخصصی ترتیب میدهد. هم کارآفرینان با نیروی کار نخبه ارتباط میگیرند و هم مخاطب عمومی از پیشرفتها و نیازهای علمی و فنی بنگاههای دانشبنیان آگاه میشود. وی در پایان به ترسیم افق برای بنیاد ملی نخبگان پرداخت و گفت: تسهیلگری پیشرفت نباید تا ابد به یک جمع کوچک محدود بماند، بلکه باید به کل جامعه تسری داده شود. بسیاری از مخاطبان بنیاد به معیارهای احراز نخبگی معترض هستند و روال موجود را ناعادلانه میدانند. سوال آنان این است که رتبهی 100 و 101 کنکور چه قدر تفاوت دارند که یکی در ناز و نعمت باشد و دیگری در سختی و نقمت. هنگامی که بنیاد ملی نخبگان و به طور کلی حاکمیت به سمت تسهیلگری پیشرفت حرکت کند، خط کش نخبگی از چشم قاضی برداشته شده و به رفتار مردم منتقل میشود. دیگر نیازی نخواهد بود استعداد برتر را از رتبهی کنکور شناسایی کنیم، زیرا میدان مسابقهی پیشرفت، بهترین معیار برای سنجش استعداد و نخبگی است. بنیاد ملی نخبگان یک پدیدهی موقتی است، یک آزمایشگاه است که بتواند مکانیزمهای اقتصاد دانشبنیان را در جامعهای کوچک نهادینه کند تا در آیندهای نه چندان دور به کل کشور توسعه داده شود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]