محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831013270
عقب نشینی ناتو در مقابل روسیه؟
واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: عقب نشینی ناتو در مقابل روسیه؟
بحث گسترش جغرافیایی ناتو به شرق و اطراف مرزهای روسیه، یکی از موضوعات مهم مناقشه برانگیز بوده است که طی بیش از دو دهه اخیر بویژه همزمان با تجدید حیات ناتو پس از فروپاشی شوروی، بر مناسبات موجود میان این سازمان با فدراسیون روسیه سایه افکنده است. اخبرا سازمان پیمان آتلانتیک شمالی موسوم به ناتو، در یک عقب نشینی آشکار مقابل روسیه، طی مواضعی اعلام کرد که گزینه گسترش به شرق و افزایش اعضای جدید را به حال تعلیق در آورده است. ناتو به چهار کشور یعنی گرجستان، مقدونیه، مونته نگرو و بوسنی و هرزگوین که از آن ها به عنوان اعضای آینده این سازمان یاد می شد، اطلاع داده است که عضویت این کشورها را در آینده نزدیک در دستور کار قرار نخواهد داد. این موضوع را نخستین بار وزیر امور خارجه مقدونیه تأیید و از آن با عنوان "عقب نشینی" یاد کرده است. بر این اساس موضوع گسترش ناتو به شرق در همایش سران این سازمان که قرار است سپتامبر امسال (شهریور) در "ولز" برگزار شود، مطرح نخواهد شد. پیشینه موضوع بحث گسترش جغرافیایی ناتو به شرق و اطراف مرزهای روسیه، یکی از موضوعات مهم مناقشه برانگیز بوده است که طی بیش از دو دهه اخیر بویژه همزمان با تجدید حیات ناتو پس از فروپاشی شوروی، بر مناسبات موجود میان این سازمان با فدراسیون روسیه سایه افکنده است.واقعیت این است که گسترش ناتو به شرق در سه زمینه به علل وجودی این سازمان کمک نموده و حضور و تداوم حیات آن را توجیه می کند: 1) تأمین منافع سیاسی و اقتصادی اعضای ناتو در جهت بروز هر نوع شورش و یا جنگ احتمالی در منطقه؛ 2) تقویت رژیم عدم اشاعه سلاح های هسته ای از طریق الحاق کشورهای اروپای شرقی به آن؛ 3) تأمین بخشی از هزینه های ناتو توسط اروپا و کاهش هزینه های آمریکا. از این رو گسترش عضویت ناتو یکی از مهمترین موضوعات دستور کار ناتو پس از جنگ سرد بوده است. با این وجود، توسعه ناتو، صرفاً حاصل این دوران نبوده، طوری که ماده 10 پیمان آتلانتیک شمالی تصریح می کند: «دولت ها ممکن است به اتفاق آراء از دیگر دولت های اروپایی دعوت کنند تا به منظور تقویت اصول این پیمان و همکاری در امنیت منطقه آتلانتیک شمالی به این پیمان ملحق شوند. هر دولتی که به این نحو دعوت می شود می تواند با تسلیم اسناد الحاق به دولت ایالات متحده آمریکا به عضویت این پیمان در آید. دولت ایالات متحده آمریکا دریافت چنین اسنادی را به اطلاع همه دولت های عضو می رساند». این ماده از همان آغاز اطمینان خاطر داده که این امکان برای کشورهایی که اهداف و ارزش های مشترک با ناتو دارند وجود دارد که به عضویت ناتو در آیند. در واقع از این نکته نظر و با توجه به نص صریح و تأکید ویژه ای که در سند تأسیس ناتو وجود دارد، افزایش عضویت آن را می توان از منظری واقع گرایانه به مفهوم توسعه ناتو نیز قلمداد کرد چرا که افزایش اعضای ناتو که متعاقباً گسترش حوزه جغرافیایی این سازمان را نیز در پی خواهد داشت در اصل به مفهوم گسترش ناتو خواهد بود. فلذا با توجه به تأکید ماده 10 یونان و ترکیه در سال 1952، آلمان غربی در سال 1955 و اسپانیا در سال 1988 به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی در آمدند. پس از جنگ سرد نیز ناتو به گسترش اعضای خویش ادامه داده است. به طوری که با عضویت جمهوری چک، مجارستان و لهستان در سال 1999، مرزهای ناتو 400 کیلومتر به سمت روسیه گسترش پیدا کرده است که در ادامه نیز استونی، لاتویا، لتونی، رومانی، اسلواکی و اسلونی نیز در سال 2004 به ناتو ملحق شده اند. علاوه بر این موارد شمار زیادی از کشورها از جمله گرجستان، مقدونیه، مونته نگرو و بوسنی و هرزگوین هم وجود دارند که علاقه خود را به الحاق ناتو اعلام کرده اند و نیز کشورهایی هم هستند که چه بسا در آینده به ناتو ملحق خواهند شد. اما توسعه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی به شرق در چارچوب سیاست "درهای باز" ناتو نشان می دهد که گسترش جغرافیایی ناتو همچنان ویژگی کلیدی و اصلی اصلاح و تجدید حیات این نهاد پس از جنگ سرد می باشد که بصورت مصرانه در راستای تحقق این طرح یا ویژگی گام برداشته و پیش رفته است. در واقع باید اشاره داشت که گسترش ناتو به سمت شرق از برخی زمینه ها و عوامل تاریخی نیز برخودار بوده است که از آن جمله می توان به موارد ذیل اشاره داشت: بحران هویت و تهدید علیه موجودیت آن در اوایل دهه 1990، اختلافات اروپا - آتلانتیک گرایان با برداشت های نوین انزواگرایانه، افزایش نفوذ لابی کشورهای اروپای شرقی و مرکزی و چرخش در تلقی جوامع غربی نسبت به روسیه. از این رو است که گفته می شود، نخبگان اروپا - آتلانتیک گرای روسیه همچون عاملی در فاز اول گسترش ناتو به حساب می آیند. توجه به این نکته ضروری است که بسیاری بر این باورند که می توان تلقی سیاست هویج و چماق از گسترش ناتو به شرق در نظر داشت به این مفهوم که ناتو از گسترش به شرق درصدد یافتن امتیازاتی عمده برای خود از طریق ارائه برخی از امتیاز های فرعی به کشورهای اروپای مرکزی و شرقی و هم چنین محدود نمودن حیطه سیاستگذاری‌های امنیتی راهبردی ملی آن هاست.علاوه بر این گروهی از تحلیلگران نیز، گسترش ناتو به شرق را بخشی از استراتژی هژمونی طلبی آمریکا و در راستای گسترش فرهنگ و لیبرال دموکراسی آمریکایی در جهان پس از فرو پاشی نظام دو قطبی قلمداد می کنند. گروهی نیز هدف آمریکا را محدود کردن نقش روسیه و اژدهای خفته آسیا در نظام نوین جهان می‌دانند. علل تعلیق طرح گسترش ناتو به شرق بی شک تصمیم ناتو بر تعلیق گسترش به شرق پس از دو دهه که وزیر امور خارجه مقدونیه از آن با عنوان عقب نشینی ناتو در مقابل روسیه نیز یاد نموده است، از سه نقطه نظر قابل بررسی و ارزیابی است:نخست اینکه ناتو نگران آن است که پذیرش عضو تازه به معنای دادن تعهدات امنیتی تلقی و روسیه تصمیم به آزمایش میزان امنیت این کشورها بگیرد. این موضوع به ویژه در مورد گرجستان صدق می کند که از سال 2008 تاکنون در نوبت انتظار برای عضویت در ناتو بوده است. به همین خاطر است که مسائل اوکراین سبب شد سازمان ناتو در دادن تعهد و همچنین اعتبار تعهدهایش محافظه کارتر باشد. به عنوان مثال اگر ناتو گرجستان را همین حالا به عضویت بپذیرید، اما در هنگام نیاز از آن کشور دفاع نکند، این کار چه تأثیری در پی خواهد داشت. اما موضوع دوم و حائز اهمیت مربوط به چالش ها و مشکلاتی است که ناتو همواره در مسیر گسترش جغرافیایی خود با آن ها مواجه بوده و این مشکلات هم اینک که روسیه و غرب در اوکراین درگیری منازعه هستند، بیش از پیش برای ناتو مهم شده است. در این راستا باید گفت بطور کلی سه مشکل و گرفتاری بالقوه گسترش ناتو از اهمیت خاص برخودار بوده اند: نخست بی ثباتی احتمالی امینت و ثبات اروپا؛ دوم تضعیف بالقوه انسجام و توانمندی های نظامی دسته جمعی ناتو و سوم الزامات برای ماهیت ناتو. لذا تأثیر این مشکلات متصور، مهم است، زیرا اگر مخالفان گسترش ناتو راست گفته باشند، گسترش ناتو به عنوان یک نهاد به جای تقویت امنیت و ثبات اروپایی این توانایی را دارد و خواهد داشت که نتیجه کاملاً معکوس دهد. موضوع سوم و بسیار مهم دیگر مخالفت روسیه با گسترش ناتو می باشد که از بدو امر با سوء ظن و شک و تردید به برنامه های گسترش ناتو نگریسته و نتوانسته است نگرانی های خود در این زمینه را کتمان کند. چرا که از نظر روسیه گسترش ناتو و الحاق کشورهای اروپای شرقی و بالکان به ناتو به منزله تهدیدی بر علیه ساختار امنیت ملی روسیه است. به عبارت دیگر از دیدگاه مسکو به همین دلیل است که دولت های غربی و بویژه آمریکایی ها خواستار روسیه ای هستند که در مرزهای خویش محدود شود. بنابراین در این راستا هرگونه گسترش ناتو به شرق و به سوی روسیه و ورود این سازمان به حوزه های سابق روسیه به زیان این کشور تمام خواهد شد. این در حالیست که روسیه نیز برای اینکه حداقل از پیامدهایی که از گسترش ناتو متوجه این کشور است مصون بماند دست به اتخاذ راهکارهایی گوناگونی در قبال این طرح زده است که افزایش همکاری های سیاسی، اقتصادی و نظامی با کشورهایی که در بلوک غرب نمی گنجند و از نظم جدید بین المللی ناخرسند یکی از مهم ترین این راهکارها برای رویارویی با گسترش ناتو بوده است که در این راستا طی دو دهه گذشته بویژه یک دهه اخیر، مهمترین کشور در این گروه یعنی چین، جایگاه برجسته ای در سیاست های ضد ناتوی روسیه یافته است. ارزیابی نهایی به عنوان ارزیابی نهایی باید تأکید داشت دولتمردان روسی بویژه پوتین نگاهی واقعگرایانه نسبت به بحث گسترش ناتو به شرق دارند. یعنی هم بر گزینه های نظامی در برابر ناتو تأکید دارند و هم تا آنجا پیش نمی روند که روابط اقتصادی و علمی- تکنولوژیکی خود را با کشورهای عضو ناتو خدشه دار سازند. هر چند کشورهایی که روسیه با پیوستن آن ها به ناتو مخالف بود، به عضویت ناتو در آمده اند، اما در عین حال نیز روسیه به تهدیدات ناشی از این مسئله بی توجه نمانده است. با این اوصاف، هر چند داشتن روابط خوب و گسترده با غرب برای برآوردن نیازهای داخلی روسیه حائز اهمیت است، اما از دیدگاه نئورئالیسم، هیچ چیز بالاتر از امنیت و منافع ملی و یکپارچگی سرزمینی با استفاده از ظرفیت و قدرتی که بتواند این دو را محقق سازد، برای روسیه مهم نیست. بر مبنای این استدلال، دفاع زمامداران روسیه بخصوص در مقطع کنونی که پوتین با آن شخصیت و طرز تفکرات کاملاً شناخته شده اش زمام امور در روسیه را بدست دارد، از امنیت و منافع ملی شان جای هیچگونه چون و چرایی را ندارند که به نظر می رسد این مسأله به خوبی از جانب ناتو جدی گرفته شده و برای همین است که شاید از یک منظر، طرح گسترش بیش از پیش ناتو به شرق و اطراف مرزهای روسیه که مطمئناً با پاسخ روس ها مواجه خواهد شد را به حالت تعلیق در آورده اند.
سه شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۳ - ۱۸:۳۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[مشاهده در: www.irinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها