واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
«ربنا»ی شجریان موضوع نامه مسطور به ضرغامی تهران - ایرنا - مصطفی مستور در نامه ای خطاب به عزت الله ضرغامی، با انتقاد از صدا و سیما، پخش نشدن «ربنا»ی محمدرضا شجریان از این رسانه را «حق الناس» خوانده است.
در یادداشت انتقادی این نویسنده خطاب به رییس سازمان صدا و سیما که در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، قرار گرفته آمده است:
«تماشای تلویزیون ایران، هرچند دقایق اندکی از آن، حتی به کسی مثل من که دیر، خیلی دیر، انگیزه به کاری پیدا می کند، اغلب این انرژی ذهنی را می دهد تا به همه چیز آن اعتراض کنم. از معنا و محتوا گرفته تا صورت و ساختار تا اجرا و ادبیات و عناصر بصری تا فرهنگ و سواد و هوش جاری در عموم برنامه ها، تا سطح نازل گرافیکی تا کاربرد نادرست زبان و ادبیات فارسی و تا بی دانشی و کم دانشی انواع و اصناف مجریان برنامه ها. از غیبت ذوق و سلیقه گرفته تا فقدان احترام به مخاطب.
برای تک تک این ویژگی ها می توان صدها شاهد آورد. کافی است به جای چند دقیقه، چند روز وقت صرف تماشای این تلویزیون کرد. اگر اصولا این کار اهمیت یا فایده ای داشته باشد. البته جرقه های درخشانی هم گاه در این جعبه دیده می شود، اما این ها فقط جرقه اند و روی سخن من اکنون آن استثناها نیست.
روی سخن من فهرست طولانی نقصان های وحشتناک آن هم نیست. پرسش ساده من - درواقع یکی از صدها پرسش ساده من - به عنوان شهروندی عادی که ظاهرا قرار است مخاطب تلویزیون شما باشد، از کسی است که خود را مسئول «رسانه ملی» می داند. «ملی» یعنی منسوب به ملت و مردم ایران، لابد. اگر چنین است چرا و به چه دلیل چندین سال است یکی از نغمه های مذهبی را - که به گواه و داوری همین ملتی که قرار است تلویزیون «ملی» متعلق به آن ها باشد، بهترین و زیباترین و اثرگذارترین و پرخاطره ترین نغمه هاست - هنگام رمضان از رادیو و تلویزیون پخش نمی کنید و آن را از مردم دریغ می دارید؟ آیا صرفا به این دلیل که نام خواننده آن محمدرضا شجریان است؟ یا شاید به این دلیل که خواننده اش براساس عرف و قانون و حقوق شخصی مایل نیست تصنیف هایش از رادیو و تلویزیون پخش شود؟ یا شاید به دلایل سیاسی و امثال آن است؟
قطعا می دانید و می دانیم که هیچ کدام از این دلایل محمل حقوقی و عرفی و اخلاقی ندارند. اگر مردم ایران بخواهند - و بلکه شیفته اند - نغمه ای را که قانونا اشکالی ندارد، بشنوند تنها کاری که تلویزیون شما باید انجام دهد تا بتواند براساس آن، و البته براساس هزاران و میلیون ها کار دیگر مشابه آن، اسم خودش را «ملی» بگذارد این است که آن نغمه را به بهترین شکل ممکن پخش کند. اما اگر این کار را نکند دیگر این تلویزیون هر چیزی ممکن است باشد مگر رسانه «ملی». این موضوع در خصوص تک تک انتظارات قانونی مخاطبان تلویزیون شما صادق است.
این نغمه کوتاه بدون شک و به معنای دقیق کلمه اثری است ملی و یگانه و بسیار فراتر از خواست های زودگذر من یا شما. حذف نغمه ای مذهبی - و نه سیاسی یا مبتذل - از مذهبی ترین تلویزیون دولتی جهان، برای ساده ترین ذهن ها هم پرسش برانگیز، غریب و غیرقابل درک است. این بلیّه - تعیین ذوق و سلیقه مردم به شکلی که خوشایند همه باشد به جز خود مردم - به گونه ای تناقض آلود، آشکارا نادیده گرفتن چیزی است که به آن اصطلاحا «حق الناس» می گویند. اگر شما نام دیگر آن را می دانید، می توانید توضیح دهید تا ما بشنویم. اما آیا شما صدای ما را می شنوید؟
اول**
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
17/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]