واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: اين بازي قرار بود ايراني-اسلامي باشد!
هر چند بازي «پروانه» هنوز به صورت درست و حسابي رونمايي نشده است اما براي كساني كه با فضاي بازيهاي كامپيوتري آشنا هستند همين هم كفايت ميكند تا بدانند با چه چيزي طرف هستند و توقع چه چيزي را خواهند داشت
هر چند بازي «پروانه» هنوز به صورت درست و حسابي رونمايي نشده است اما براي كساني كه با فضاي بازيهاي كامپيوتري آشنا هستند همين هم كفايت ميكند تا بدانند با چه چيزي طرف هستند و توقع چه چيزي را خواهند داشت. اما به هر حال قصد اين نوشته بررسي پارامترهاي معمول در نقد بازيهاي رايانهاي مانند گرافيك و گيم پلي و چيزهايي از اين قبيل نيست، بلكه هدفگذاري استراتژيك در زمينه توليد بازيهاي رايانهاي چيزي است كه اين نوشتار قرار است در راستاي آن به بررسي همين مختصر اطلاعات منتشر شده درباره بازي «پروانه» بپردازد.
تمام اطلاعاتي كه تاكنون از اين بازي منتشر شده عبارت است از: نام آن، اندكي از فضاي بازي به همراه خلاصهاي دست و پا شكسته. درباره اين بازي گفته شده است:«اين بازي كه در استوديوي ايرانيBearded Bird و توسط مؤسسه كاظميون توليد شده، با كيفيتترين گرافيك را در ميان بازيهاي ايراني به خود اختصاص داده و خصوصياتي همچون دوبله و موسيقي ويژه و داستان و محتواي مبتني بر فرهنگ ايراني ـ اسلامي نيز از ويژگيهاي ديگر اين بازي رايانهاي است.» اين بازي يك RPG حماسي با فضايي فانتزي است كه در آن قهرمان داستان كه نوجواني به نام «فاديا» است از طريق فداكاري به قدرت ميرسد. اين بازي قرار است شامل پنج اپيزود باشد كه اپيزود اول با نام «ميراث نگهبانان نور» قرار است به زودي به بازار عرضه شود. با همين تفاسير به سراغ نقد بازي ميرويم. نام بازي اولين معرف آن به مخاطب است همچنين بسياري از بازيهاي مهم و استراتژيك به واسطه نامشان در اذهان ماندني شدند، مانند سري بازيهاي «مدال افتخار (Medal Of Honor)» كه پيش از آنكه «نداي وظيفه (Call of Duty)» بتواند جايگاه فعلي را براي خود در ميان بازي دوستها دست و پا كند نامي آشنا در ميان بازيهاي رايانهاي بود، و از همين دست هستند بازيهايي مانند «ميدان نبرد (Battlefield)» و «شاهزاده ايراني (Prince Of Persia)» و... اما نام «پروانه» نه تنها با تم حماسي بازي همخواني ندارد بلكه بيشتر نامي ظريف و لطيف است كه باعث ايجاد طنزي پارادوكسيكال با قصد سازنده بازي ميشود. اما در نقد فضاي فانتزي و وجود موجودات عجيب و غريب و فوقالعاده شدن قهرمان داستان (كه به گونهاي معادل لولگيري در بازيهاي مشابه خارجي است) بايد گفت كه هر چند در غرب بازيهاي فانتزي زيادي مانند World Of Warcraft Diablo، Drogon Age و دهها عنوان ديگر توليد ميشوند اما همواره اين بازيها در سطح دوم هدفگذاري كمپانيهاي توليد بازي بوده و البته در يك راستا با بازيهاي سطح اول قرار دارند و آن تقويت لايه دوم اعتقادات ماترياليستي است كه به يكسانانگاري اعتقاد به ماوراء الطبيعه و عالم غيب با افسانهها و اساطير خرافي ميانجامد و اين تنها به بازيهاي مذكور محدود نميشود بلكه تأثير ناخواسته وارد شدن به چنين فضايي فارغ از محتواي ارائه شده چيزي جز اين امر نخواهد بود و نه تنها به هيچ وجه با اعتقادات «ايراني ـ اسلامي» هماهنگي نداشته بلكه به نوعي در ضديت است. اما از سوي ديگر بازيهايي مانند Call of Duty، Splintercell، Ghost Recon و Battlefield تماماً در فضايي واقعي رخ ميدهند و نسخههاي جديدتر آنها روز بهروز به واقعيتر شدن فضاي مورد نظر تأكيد دارند، هر چند در اين بازيها بر زبده و كارآزموده بودن نيروهاي نظامي يا برتري تكنولوژيك غرب تأكيدات اغراق آميزي ميشود اما هرگز وارد وادي خارقالعاده نشان دادن آنها نميشوند. غرب اين فرمول ساده را دريافته است كه براي جذب جوانان به ارزشهاي مدنظر خود نميتواند از فضايي رويايي با پارامترهايي استفاده كند كه با خروج از بازي در دنياي بيروني هيچ نمادي از آن يافت نميشود بلكه بالعكس بازسازي فضاي واقعي باعث آن ميشود كه پيشزمينه ذهني مخاطب در هماهنگي كامل با تصاوير پخش شده از اخبار شبكههاي خبري به عنوان واقعيترين بازتاب جهان بيروني در ذهن مخاطب باشد. اما مطمئناً سازندگان بازي مقايسه اين بازي با بازيهاي مطرح نامبرده شده را غلط دانسته و خواهند گفت كه بازيهاي مذكور همه داراي رده بندي سني ۱۸+ بوده و مقايسه آن با «پروانه» كه براي مخاطب نوجوان است اشتباه است، كه نگارنده نيز به اين امر اذعان دارد اما مسئلهاي كه در اين ميان مغفول مانده اين است كه اكنون كودكان و نوجوانان ما مشغول همان بازيهاي 18+ هستند و در واقع بازيهاي داخلي قرار است در چنين ميداني به رقابت بپردازند. با تمام تفاسير فوق چند نكته ديگر نيز در مورد اين بازي قابل تأمل و نقد است، با وجود تمامي تأكيداتي كه بر «ايراني ـ اسلامي» بودن فضاي بازي شده است اما بررسي وضعيت ظاهري شخصيتها، لباس و حتي گهگاه چهره شخصيتهايي را تداعي ميكند كه پيشتر در بازيهاي ديگر مشابه آن مشاهده شده است. اين بازيها كه بيشتر المانهاي خود را از قرون وسطي گرفتهاند حضور بسيار محسوسي در بازي پروانه دارند. علاوه بر آن معماري خانهها و فضاها و حتي شمشيري كه در دست «فاديا» قرار دارد هيچ كدام خصوصيات اقليمي و فرهنگي ايران را ندارند. از همه اينها گذشته نام اپيزود اول كه «ميراث نگهبانان نور» است براي مخاطب ايراني با حافظه تاريخي مشخص، آيا موبدان زرتشتي كه وظيفه حفاظت از آتش مقدس كه نمادي از نور ابدي در آئين زرتشت را دارند يادآور نميشود؟ شايد منظور سازندگان از شق ايراني عبارت «ايراني ـ اسلامي» همين باشد! به هر حال اگر اين بازي به سرنوشت بسياري از بازيهاي توليد داخل مانند «بازمانده» و «مسيرعشق» كه حتي تا پايان مرحله اول هم كشش ندارند كه مخاطب را پاي بازي نگهدارند، دچار نشود، بايد درباره اشكالاتي كه شايد همه آنها اتفاقي باشند ابراز نگراني كرد. اينجاست كه ارزش بازيهايي مانند «مبارزه در خليج عدن» بيش از پيش معلوم ميشود.
نویسنده : سحر داوودي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۴ تير ۱۳۹۳ - ۱۷:۲۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]