واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: همیشه پای یک «رای» در میان استارزیابی داوری های جشن منتقدان سینمایی در مقایسه با جشنواره فیلم فجر
آرای متفاوت داوران انجمن منتقدان در مورد فیلم های بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر نسبت آرای داوران این جشنواره تصویرگر دو ایده آل متفاوت از سینمای ایران است.به گزارش خبرآنلاین، فیلم هایی که از نگاه هیئت داوری هفت نفره جشن منتقدان مورد توجه قرار گرفته اند در فاصله نسبتاً بعیدی از فیلم های محبوب داوران بیست و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر دارند و همین مسئله تفاوت دیدگاه های دو طیف منتقد و داوران برگزیده جشنواره فجر را در مورد سینمای ایران به نمایش می گذارد.مهرزاد دانش، خسرو نقیبی، حسین گیتی، حمید گرشاسبی، محمود گبرلو، امیر قادری و علی علایی به عنوان داوران آثار جشن منتقدان برخلاف مسعود جعفری جوزانی، ابوالقاسم طالبی، محسن علی اکبری، دکتر ابراهیم فیاض، اسفندیار شهیدی و سیدناصر هاشم زاده، شیفته فیلم توقیفی ابراهیم حاتمی کیا «به رنگ ارغوان» نشدند و «هیچ» ساخته عبدالرضا کاهانی- که از سوی داوران جشنواره مورد توجه قرار نگرفته بود - یا «پرسه در مه» به کارگردانی بهرام توکلی را به درستی بررسی و با دریافت ویژگی های این آثار نگاهی تحسین آمیز نسبت به آن ها داشتند.تفاوت این دو دیدگاه و دلایل رسیدن به این دو منظر متفاوت، از سوی فیلمسازان و داوران جشنواره فجر و جشن منتقدان مورد بررسی قرار می گیرد.فیاض: داوری ما حرفه ای بودابراهیم فیاض، عضو هیئت داوران بیست و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر درباره کیفیت داوری های جشنواره به خبرآنلاین گفت: «در مورد چگونگی داوری داوران انجمن منتقدان و نویسندگان نمی توانم به درستی اظهار نظر کنم، اما در مورد داوری خودمان می دانم که ما کاملاً حرفه ای عمل کردیم. نگاه و نوع برخورد ما با آثار و افراد حرفه ای بود و هیچ مسئله دیگری را غیر از کیفیت کارها و حرفه ای بودن آن ها مدنظر قرار نمی دادیم.»او ادامه داد: «آقای شهیدی که در مورد فیلمبرداری صاحب نظر بودند در مورد این بخش کارها بیشتر اظهار نظر می کردند و یا آقای جوزانی به لحاظ کارگردانی آثار را بررسی می کردند و نگاه تخصصی خود را در این زمینه مطرح می کردند، نگاه ما در داوری ها کاملاً حرفه ای بود و طبیعتاً نتیجه آن نیز حرفه ای از آب درآمد.»فیاض یکی از مشکلات موجود در سینمای ایران را نبود دیدگاه حرفه ای عنوان کرد و گفت: «اتفاقاً مشکل من با سینما این است که دید حرفه ای در این زمینه چندان وجود ندارد. سمت و سوهایی که گاه در سینما مشاهده می شود حتی جلوتر از دیدگاه حرفه ای گام برمی دارد و جریان موجود را دچار مشکل می کند و برای سینما خطراتی ایجاد می کند.»این استاد دانشگاه اظهار داشت: «تا مدت ها سینمای کشور ما تابعی از سینمای کشور فرانسه بود و همچنان نیز این جریان ادامه دارد و به همین دلیل است که سینمای ما هیچ گاه همانند سینمای آمریکا جهانگیر نمی شود. ارائه تعریف از سینما فقط در چارچوب کارهای آوانگارد مسئله ای است که در بسیاری از داوری ها دیده می شود، اما در مورد داوری جشنواره فیلم فجر ما از این نگاه دوری کردیم و از منظر حرفه ای آثار را مورد توجه قرار دادیم.»او درباره داوری آثار سینمایی با رویکردهای متفاوت، گفت: «بسیار خوب است که نگاه هایی از منظرهای متفاوت آثار سینمایی را مورد بررسی قرار دهند، به عنوان مثال دانشجویان دانشکده هنر می توانند از نگاه هنری خود و یا دانشجویان فلسفه از نگاه فلسفی آثار را بررسی کنند و موجب ارتقای سینمای ایران شوند. داوری انجمن منتقدان سینمایی نیز می تواند کاربردی اینچنین داشته باشد.»دانش: تفاوت ناشی از دیدگاه متفاوت استمهرزاد دانش، عضو هیئت داوری انجمن منتقدان سینمای ایران درباره نکاتی که هیئت داوری هفت نفره انجمن مدنظر داشتند، به خبرآنلاین، گفت: «نگاه داوران انجمن برآیند دو تفکر بررسی براساس سلایق هیئت انتخاب شده و دیدگاه حرفه ای مورد نیاز برای سینما بود. من برای داوران جشنواره فیلم فجر احترام قائلم و معتقدم براساس اینکه این دو ترکیب متفاوت از یکدیگر بودند، طبیعی است نتایج انتخاب ها نیز متفاوت از هم باشد. نوع نگاه ها، تفکرات و ایدئولوژی این دو گروه موجب می شود تا کارهایی که آنان انتخاب کرده اند نسبت به هم کاملاً متفاوت باشد.»او در مورد مراحل داوری آثار گفت: «داوری ما در انجمن چند مرحله داشت. در درجه اول بعد از دیدن آثار، در برگه هایی که از سوی انجمن در اختیار داوران قرار گرفته بود، هر اثر، رشته و یا فردی امتیازی دریافت کرد. براساس برآیند این امتیازها برترین ها و افرادی که امتیازی بالا آوردند تعیین شدند.»«قطعاً داوران جشنواره فیلم فجر داورانی متخصص در حوزه فعالیت خود بودند و انتخاب های آنان نیز قابل احترام و قابل توجه است، اما منتقدان از موضع دیگری آثار را بررسی کرده اند که همین ها تفاوت هایی میان انتخاب آنان و انتخاب داوران منتقدان به وجود می آورد.»دانش اظهار داشت: «بعد از این مرحله با داوران گرد هم آمدیم و در مورد آرایی که با اکثریت ضعیف انتخاب شده بودند صحبت کردیم و براساس گفت و گویی که داشتیم تلاش کردیم تا آن ها را از اکثریت ضعیف به اکثریت مطلق برسانیم.»این منتقد سینما درباره نوع نگاهی که در جریان داوری ها حاکم بود، گفت: «تلاش ما این بود که در جریان داوری ها جدا از فردیت به عنوان نمایندگان انجمن منتقدان سینمای ایران آثار را مورد بررسی قرار دهیم تا صرفاً فقط نظر شخصی خودمان در مورد گزینش آثار تاثیر نگذارد.»او ادامه داد: «هدف ما این بود که حتی اگر می توان یک وجه این داوری ها و انتخاب را الگوسازی قرار داد به نوعی با انتخاب هایمان به این دیدگاه نزدیک شویم.»دانش تاکید کرد: «قطعاً داوران جشنواره فیلم فجر داورانی متخصص در حوزه فعالیت خود بودند و انتخاب های آنان نیز قابل احترام و قابل توجه است، اما منتقدان از موضع دیگری آثار را بررسی کرده اند که همین ها تفاوت هایی میان انتخاب آنان و انتخاب داوران منتقدان به وجود می آورد.»مهرزاد دانش یادآور شد: «تفاوت های موجود در این داوری ها تفاوت موجود در دو دیدگاه و خاستگاه است که خود به خوبی معانی موجود در آن را نشان می دهد.»توکلی: به داوران احترام می گذارم«پرسه در مه» به کارگردانی بهرام توکلی با وجود ویژگی هایش در جریان بیست و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر مورد توجه قرار نگرفت و این درحالی بود که منتقدان در رسانه های مختلف از این اثر استقبال کردند و ارزش های آن را یادآور شدند. فیلمی که در جشنواره مورد توجه داوران نبود در انتخاب جشن منتقدان مورد توجه قرار گرفته و در چند رشته نامزد دریافت جایزه شده است.بهرام توکلی درباره نامزدی این فیلم در جشن منتقدان به خبرآنلاین گقت: «طبیعی است دو گروه مختلف از داوران نظرات متفاوتی در مورد یک فیلم داشته باشند و فیلمی از نگاه گروهی در رشتهای نامزد نشود و از دیدگاه گروهی دیگر مورد انتخاب قرار گرفته، نامزد دریافت جایزه شود و حتی بتواند جایزه نیز دریافت کند.»او ادامه داد: «سطح سلیقه و دیدگاه داوران مختلف متفاوت است و انتظار نمی رود دو طیف مختلف و متفاوت نظری مشابه در مورد آثار سینمایی که قابلیت برداشت دارند، داشته باشند.»کارگردان فیلم سینمایی «پرسه در مه» با متفاوت دانستن خاستگاه دو هیئت داوری جشنواره فجر و انجمن منتقدان گفت: «من به عنوان فیلمساز خود را در حدی نمی دانم که بتوانم نوع کار و داوری گروهی از داوران را نقد و بررسی کنم، تنها واکنش من به دیدگاه های متفاوت داوران می تواند احترام گذاشتن به آن ها باشد.»او بررسی فیلم های سینمایی از نگاه هیئت داوران انجمن منتقدان را امری لازم دانست و گفت: «در شرایطی که هیچ کس به سینما از نگاه یک هنر که می تواند شاخه مهمی از هنر هم باشد، نگاه نمی کند، داوری آثار سینمایی از سوی هیئت داوران منتقدان می تواند این نگاه فراموش شده را یادآوری کند.»توکلی اظهار داشت: «غالب نگاه ها به سینما این روزها یا نگاهی ناشی از تفکر رسانه ای است به این ترتیب که سینما را در جایگاه رسانه ای می بینند که می تواند دیدگاهی را منتقل کند و یا نگاه بازاری و تجاری در این زمینه غالب شده. همه این ها وجه دیگر سینما که می تواند بسیار مهمتر باشد را تحت الشعاع قرار می دهد.»این فیلمساز تاکید کرد: «جشن منتقدان سینمایی جای خالی نگاه هنری به سینما را پرمی کند و فضا را برای ایجاد تعامل میان منتقدان و فیلمسازان به وجود می آورد. فاصله کمتر میان منتقدان و فیلمسازان و وجود تعامل سالم میان آنان می تواند سینمای ایران را به سمت بهتری جهت دهی کند و آینده ای امیدوارتر از فردای سینمای ایران پیش روی ما قرار دهد.»تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 291]