واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: توپ هميشگي فوتبال در زمين رسانهها
پخش مستقيم ليگهاي فوتبال جهان، رقابتهاي ليگ برتر كشور، بازيهاي دوستانه و...
پخش مستقيم ليگهاي فوتبال جهان، رقابتهاي ليگ برتر كشور، بازيهاي دوستانه و تداركاتي داخلي و بينالمللي و اين روزها هم كه جام جهاني فوتبال، اين حجم مهارنشدني توجه رسانهاي به فوتبال كه در نهايت به موج علاقهمندي مردم به اين ورزش منتهي ميشود، به چه دليل است؟شايد اين سؤال به ذهن بسياري از افراد رسيده باشد كه چرا ورزش فوتبال در كشور ما تا به اين اندازه محبوب است و به رغم جايگاه پايين فوتبال ما در ردههاي بينالمللي، اما حجم مخاطبان بازيهاي باشگاههاي فوتبال ما بسيار بيشتر از رقابتهاي ملي ساير رشتههاي ورزشي است كه گاه به رتبههاي برتر جهاني هم منتهي ميشوند. محبوبيت فوتبال در ميان هموطنان ما در ابتدا اين تصور را به ذهن متبادر ميكند كه شايد فوتبال محبوبترين ورزش در سراسر جهان است و مردم ما هم به تبع اين اصل، تا به اين اندازه به فوتبال علاقهمندند. نكته جالب توجه اينجاست كه به رغم تصور عمومي، فوتبال محبوبترين ورزش همه مردم جهان نيست! از لوژسواري تا تپهنوردي ورزشهاي محبوب ملتهاي مختلف شايد همه ما در مسابقات المپيك حجم تعجببرانگيز تماشاگراني كه براي ديدن يك بازي اسبسواري دوطرف محوطه پيست را پر كردهاند را ديده باشيم يا مخاطباني كه براي تماشاي دو 100 متر، اين همه وقت صرف ميكنند كه تنها بتوانند چند ثانيه تماشاگر مسابقه باشند، اين اتفاقات شايد براي ما عجيب باشد اما مشاهدات نشان ميدهد هر كشور بر اساس فرهنگ و جريانهاي رسانهاي و شرايط اقليمي، سابقه تاريخي و بازار اقتصادي، ورزش خاصي را در جايگاه محبوبترين ورزش خود دارد كه شايد هيچ ربطي هم به ورزش محبوب كشور همسايهاش نداشته باشد. به عنوان مثال لوژسواري ورزش محبوب كاناداييهاست و مردم سوئيس، تنيس را بيشتر از ساير رشتههاي ورزشي ميپسندند، بسكتبال پرطرفدارترين رشته ورزشي در ميان امريكاييهاست و آلمانيها تپهنوردي را به عنوان محبوبترين رشته ورزشيشان انتخاب كردهاند، اين ورزشهاي محبوب را كه در كنار عناويني مانند تيراندازي در كرهجنوبي، اسكي در اتريش، پاتيناژ در اوكراين، راگبي در اروگوئه، كشتي در جمهوري آذربايجان، بيسبال در ونزوئلا و كريكت در هندوستان بگذاريم، متوجه ميشويم كه در هر كشور، ورزشي غير از فوتبال، لقب پرمخاطبترين رشته ورزشي را دارد و در ميان همه كشورهاي دنيا تنها برزيل، آرژانتين، نيجريه و شيلي هستند كه در آنها فوتبال، لقب محبوبترين رشته ورزشي را داراست و البته در كنار كشور ما كه در آن به مدد تبليغات گسترده رسانهاي و به خصوص رسانه ملي فوتبال به جايگاهي از محبوبيت دست يافته است كه حتي در صورت كاهش روزافزون جايگاه جهاني در ركوردهاي بينالمللي و از سوي ديگر قهرماني ايران در ساير رشتهها در سطح جهان، فوتبال مركز توجه قرار ميگيرد؛ اتفاق تأسفباري كه پيامدهاي گسترده در ميان ساير رشتههاي ورزشي كه از قضاي روزگار از موفقترين جايگاه در رنكينگهاي بينالمللي برخوردار هستند، به دنبال داشته است. واليبالي كه توانست مردم را به خيابانها بكشاند! شايد اگر واليباليستهاي جوان و موفق ايراني در مسابقات ليگهاي جهان اين گونه در برابر رقباي قدرتمندشان، قد علم نميكردند و با نتيجههاي تحسينبرانگيز، پيروز رقابتها لقب نميگرفتند، هيچ كس فكرش را هم نميكرد كه بازي واليبال تا به اندازه بتواند در ميان مخاطبان ايراني مقبول بيفتد. از دانستن جايگاه رسانه القاي محبوبيت يك ورزش در سطح عمومي همين بس كه ببينيم در جريان پرداخت چند هفته اخير رسانه به ورزش واليبال كه در ادامه موفقيتهاي تيم ملي واليبال ايران در ليگ باشگاههاي جهان اتفاق افتاد و سرانجام هم به پيوستن ايران به جمع شش تيم برتر جهان انجاميد، تا چه اندازه توجه و علاقه مردم به ورزش واليبال افزايش پيدا كرد و حتي پس از پيروزي ايران در آخرين بازي كه به صعود تيم ملي ايران از گروه خود منجر شد، مردمي كه پيش از اين شايد حتي نام بازيكنان تيم ملي والبيال ايران را به گوش خود نشنيده بودند، براي شادي اين پيروزي به خيابانها ريختند و از اين صعود ابراز شادي كردند، البته اقبال مردم به ورزش واليبال تنها به تماشاي مسابقات و شادي پس از صعود ايران به جمع شش تيم برتر ختم نشد، اين روزها اگر در ميان نوجوانان و كودكان فاميل نگاهي بيندازيم، متوجه ميشويم بسياري از آنهايي كه پيش از اين فقط فوتبال را به عنوان تنها ورزش مهم و جذاب ميشناختند، پس از رقابتهاي اخير، از والدينشان ميخواهند كه آنها را در رشته واليبال باشگاههاي مختلف ثبتنام كنند يا حداقل توپ واليبال را به جمع خانگي خود اضافه كردهاند؛ اتفاقاتي كه در كنار هم نشان از اين دارد اگر پرداخت رسانهاي به ورزشي غير از فوتبال اتفاق افتاده بود، اين روزها به جاي اينكه مردم تا به اين اندازه پيگير ليگ برتر ايتاليا و آلمان باشند، به تماشاي رقابتهاي ديگر رشتههاي ورزشي مينشستند. چرا ورزشهاي غيرفوتبال ناتني به حساب ميآيند؟ اتفاق هفتههاي اخير و اقبال گسترده مردم به رقابتهاي واليبال، تلنگري بود براي مديران رسانهها به خصوص رسانه ملي، مبني بر اينكه رسانه چگونه ميتواند محبوبيت يك ورزش را با انتشار گسترده اخبار افزايش دهد و در مقابل، از جلوهگري ساير رشتهها ممانعت به عمل آورد. شايد يكي از دلايلي كه باعث ايجاد فضاهاي باندبازي در ورزش فوتبال شده است و در اين ميان چه افرادي يك شبه از عرش به فرش ميرسند، همين پرداخت باشد كه رسانهها با تمام وجود در جهت تبليغ اين ورزش به كار گرفتهاند، آن طرف ماجرا اما ورزشهاي ديگري مانند كشتي، واليبال و تكواندو؛ ديگر رشتههايي كه براي ايران مدالها و قهرمانيهاي متعددي را به ارمغان آوردند، جز در زمان برگزاري جامهاي جهاني و رقابتهاي المپيك، جايگاه خاصي در كنداكتور شبكههاي رسانه ملي و صفحات ورزشي روزنامهها ندارند. پرسش اينجاست كه ادامه يكهتازي فوتبال در عرصه رسانه ملي چه رهاوردي براي مردم دارد كه مديران اين رسانه تا به اين اندازه پشتيبان ورزش فوتبال هستند و چرا همواره ورزشهاي غيرفوتبال به مذاق مديران رسانهها، چندان خوش نميآيند؟
نویسنده : سپيده آماده
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۱ تير ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]