تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860510456
محمد حنیف در گفت‌وگوی مشروح با فارس حرف «کلاه جادویی و مجسمه مسی» برای همه نسل‌ها است/ گم‌شدن نویسندگان مستقل در بازی‌های سیاسی/بسیاری از آثار موفق ادبیات سفارشی است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: محمد حنیف در گفت‌وگوی مشروح با فارس
حرف «کلاه جادویی و مجسمه مسی» برای همه نسل‌ها است/ گم‌شدن نویسندگان مستقل در بازی‌های سیاسی/بسیاری از آثار موفق ادبیات سفارشی است
در دهه شصت و هفتاد، سفارشی‌نویسی باب بود، اعتقاد ندارم سفارشی‌نویسی به ذات بد است و عامل اصلی ضربه زننده به ادبیات داستانی تلقی شود. اتفاقاً بسیاری از کارهای موفق در تاریخ ادبیات، آثار سفارشی بوده است.
● گزارش تصويري مرتبط
-------------------------------
خبرگزاری فارس- حسام آبنوسی: محمد حنیف نویسنده رمان پرطرفدار «کلاه جادویی و مجسمه مسی» به علاقه خود در حوزه ادبیات و آگاهانه بودن انتخاب خود اشاره کرد و گفت: از دوره نونهالی و نوجوانی علاقه به ادبیات در نهاد من وجود داشته و از آن دوران چند دفتر حاوی اشعار و قطعات ادبی به یادگار دارم. این یک انتخاب آگاهانه بوده ولی در مسیر زندگی تغییراتی ایجاد میشود که انسان در آن دست ندارد. من دورانی را به آموزگاری اشتغال داشته و سپس به پیشنهاد یکی از دوستان وارد سازمان صدا و سیما شدم و پس از فرود و فرازهای فراوان، به کار پژوهشگری مشغول شدم. در حوزه پژوهشگری هم تمرکزم بیشتر به روی پژوهش‌های ادبی بوده است. *این اثر در دوران حرفهای نویسندگی‌ام نوشته شده است وی در توضیح مقدمه رمان «کلاه جادویی و مجسمه مسی»، که این اثر را اولین اثر دوران حرفهای نویسندگی خود خوانده بود، گفت: از زمانی که تصمیم گرفتم فقط داستان نویسی کنم و به کار دیگری اشتغال نداشته باشم، در حقیقت یک دوره تازه‌ای برای من شروع شد. در حوزه کار تخصصی خودم شناخته شده بودم و پژوهش‌های کلانی به من پیشنهاد می‌شد که مبلغ‌های قابل توجهی داشت، ولی من آن پیشنهادها را نپذیرفتم، زیرا می‌خواستم به نویسندگی و داستان نویسی مشغول باشم. به همین دلیل از زمانی که خودم را به طور تمام وقت و کامل وقف داستان‌نویسی کردم آن دوره را به عنوان دوره نویسندگی حرفهای نام گذاشتم. من قبل از این دوران هم داستان نویسی انجام می‌دادم ولی چون به کارهای دیگری نیز مشغول بودم، نمی‌توانستم تمام انرژی خود را صرف نوشتن کنم به همین دلیل دوران کنونی را دوره حرفهای نویسندگی خود می‌دانم. *کلاه جادویی و مجسمه مسی» هم در ساختار و هم در معنا کار جدیدی بود حنیف افزود: «کلاه جادویی و مجسمه مسی» حرف دل است و به نظر می‌رسد این یک اثر سیاسی است و امکان دارد درست هم باشد. شاید اینگونه به نظر برسد که حرفهای سیاسی، حرف دل من بوده است و باید متذکر شد، که بخشی از آن به ساختار متن بر می‌گردد که چه زاویه دیدی برای آن برگزیده شده و شخصیت پردازی‌ها چگونه بوده است. اینکه چه اندیشه سیاسی به عنوان درونمایه اصلی در این اثر وجود دارد، به گواهی منتقدان، بدون اینکه حساسیت خاصی ایجاد کنم توانستم اثری با این درونمایه خلق کنم. از نظر ساختاری «کلاه جادویی و مجسمه مسی» به ادعای منتقدان، کار کاملا تازه‌ای بوده و دارای ویژگی‌های مختص به خود است. این اثر علاوه بر اینکه از ویژگی‌های داستان امروز استفاده کرده از گزینه‌های داستان نویسی کهن ما نیز در آن سود برده شده است. استفاده از نقالی، اسطوره‌ها، قصه گویی کهن و یا مولفه‌های داستان‌های ایرانی مانند توجه به مادر، در این کتاب بسیار به چشم می‌خورد. این اتفاق در کتاب‌های دیگر مانند «آخرین بار پدرت را کی دیدی؟» که به رابطه میان فرزند و پدر پرداخته، به چشم می‌آید. در «کلاه جادویی و مجسمه مسی» ما علاوه بر اینکه با یک رمان ایرانی روبرو هستیم، یک رمان مدرن را نیز می‌بینیم . این اثر هم از نظر ساختار و هم از نظر معنا یک کار جدیدی بوده است.
*حرف این کتاب برای همه اعصار و نسل‌ها است بهترین پژوهشگر سازمان صدا و سیما در سال‌های گذشته به جامعیت این رمان اشاره کرد و گفت: این کتاب با اینکه یک اشاراتی به دوران قبل از انقلاب اسلامی دارد، اما به طور کلی یک حرف و پیام را برای همه اعصار و نسل‌ها زده‌ام و می‌تواند خواننده کتاب، یک مدیر و یا یک حاکم مخاطب این کتاب قرار بگیرند. در این کتاب یک تجزیه و تحلیل از شرایطی است که حرکت به سوی اصلاح و روشنایی امکان ندارد. البته باید متذکر شوم که این رمان در نظر ندارد که سیاه‌نمایی کند و می‌خواهد بگوید که راهی به سفیدی در حکومت داری وجود دارد. *شروط اقامه عدل در «کلاه جادویی و مجسمه مسی» حنیف اضافه کرد: شخصیت «سپنتا» با توجه به اینکه دارای توان گشایش کتاب سفید است و می‌تواند هزار سال از ماضی و هزار سال از آینده را خبر بدهد و به عنوان یک فرد که سعی کرده جانب عدالت را در حرکات و رفتارش رعایت نماید معرفی شده، اما خواننده شاهد است که این شخصیت هم تسلیم شرایط میشود و در مسیر ناصلاح قدم می گذارد. ولی در کتاب، شرایط حکومت دارای بر مدار عدالت مطرح میشود و در حقیقت ایده آل‌ها نمایانده شده است. شخصیت حکیم نماد فردی است که حکمت را به جای زر (مادیات) برگزیده و در زندگی حکیمانه رفتار می‌نماید. در این کتاب به نوعی نشان داده میشود که اقامه عدل، شروطی دارد و در اثنای کتاب به آنها اشاره شده است.
*تمام اتفاقات داستان در خدمت قصه است نویسنده رمان «کلاه جادویی و مجسمه مسی» گفت: داستان باید نتیجه زمینه‌چینی‌های نویسنده باشد و این شخصیت با چنین پایانی روبرو است، یعنی شخصیتی که حرمت حریم عشق را نگه نداشته، موجب دلشکستگی مادر میشود، تا اندازه‌ای ساده است که به اهداف پیرکان پی نمی‌برد و نقش یک خبرچین را برای او بازی می‌کند و تمام این اتفاقات در خدمت داستان است و در طول داستان، خواننده این گمان را می‌برد که روزنه امیدی وجود دارد تا سپنتا اصلاح شود، ولی این اتفاق نمی‌افتد. اما در این داستان شاهد شخصیتی چون نصرت هستیم که مخاطب وقتی با صحنه دریده شدن زبان وی روبرو میشود یک لذتی به وی منتقل میشود یا قاضی با توجه به توضیحاتی که در راستای علل انحراف خود شرح می‌دهد اما در نهایت به سزای عمل مشارکت در فساد می‌رسد؛ در عین حال در این قصه با شخصیت‌هایی چون مارگریتا یا مادر سپنتا روبرو هستیم که چهره‌های روشن و مثبت هستند. پس نمی‌توان گفت که در کلاه جادویی با یک روایت سیاه روبرو هستیم و خواننده در پایان کتاب احساس تیرگی و سیاهی ندارد و این به خاطر وجود بخش‌های روشن در داستان است. *درونمایه «اسماعیل» اثر امیرحسین فردی، سیاسی است این نویسنده و پژوهشگر در توضیح زبان رمان خود گفت: در این داستان فقط با استفاده از اطلاعات تاریخی که داشتم به یک روایت صرف تاریخی با ابزار ادبیات پرداختم. من اگر می‌خواستم این داستان را در یک دوره تاریخی خاص بنویسم قطع به یقین نه این تاثیرگذاری را داشت و نه آنطور که مد نظرم بود در می‌آمد، علاوه بر این نمی‌خواستم که یک دوره خاص را روایت کنم و اگر می‌خواستم هم نمی‌توانستم و قطعا این تاثیرگذاری و فراگیری را پیدا نمی‌کرد. در ضمن با توجه به مطالعاتی که در تاریخ ادبیات داشتم به نظرم رسید این روش بهترین نحوه روایت این اثر خواهد بود و این خواست خودم بود که اینگونه قصه گویی نمایم. که البته آثاری چون اسماعیل اثر امیر حسین فردی و ... نیز با درونمایه سیاسی نوشته شده است. *ماندگاری آثار سایر سبک‌ها ماندگاری بیشتری دارد محمد حنیف خاطر نشان کرد: آثار سیاسی ممکن است در عصری که نوشته شده مورد توجه قرار نگیرد، ولی در سال‌های بعد در کانون توجه قرار بگیرد و تجدید چاپ شود. بررسی تاریخ هر عصر کار بسیار ارزشمندی است و کتاب‌هایی از این نوع دارای ارزش و اعتبار خاص خود است، ولی ماندگاری آثار در سبک‌های دیگر دارای ارزش و اعتبار خاص خود است، ولی آثار سبک‌های دیگر دارای ماندگاری بیشتری خواهد بود. *اگر واقع‌گرایانه با زمان برخورد می‌کردم محدودیت داشتم وی در ارتباط با زمان و مکان «کلاه جادویی و مجسمه مسی» افزود: برای نمونه وقتی «کوری» ساراماگو را مطالعه می‌کنیم با اینکه با یک اثر لازمان و مکان روبرو هستیم اما کسی نمی‌گوید که این طبیعی نیست و برداشتی که نویسنده مورد نظرش بوده از رمان میشود. اگر با زمان واقع‌گرایانه برخورد می‌کردم هم محدودیت داشتم و هم به مقصود خود نمی‌رسیدم.
*عصر داستان خلاقیت دارد نویسنده «کلاه جادویی و مجسمه مسی» یادآور شد: بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان و انتشارات عصر داستان از نظر طراحی جلد و نوآوری بسیار خلاق هستند و در ضمن در حوزه بررسی و ویراستاری نیز خیلی با دقت کار را مورد بررسی قرار داده‌اند و این نشان از تسلط بر کارشان دارد و در این کار مدیون تلاش این دوستان هستم. البته این به معنای ویرایش نیست بلکه راهنمایی‌هایی دادند تا شخصیت‌های داستان هرکدام در عین دارا بودن ویژگی، یکدست شوند. *خواننده می‌خواهد کشف کند نحوه روایت این رمان و زمان آن موضوعی بود که حنیف به آن اشاره کرد و افزود: خواننده‌ای که اهل مطالعه جدی کتاب است، نمی‌خواهد به او توهین شود. بسیاری از رمان‌های عامه پسند، دارای زاویه دید و زمان خطی هستند که این روش یک زمانی معمول بوده است، ولی امروز دیگر این سبک نگارش مرسوم نیست. مخاطبان نمی‌خواهند نویسنده ایشان را در شرایطی قرار دهد که فهم داستان برایشان آسان شود، بلکه می‌خواهد هر بخشی از داستان پازلی باشد تا با خواندن قسمت‌های داستان آن را در نهایت تکمیل کند و به یک کشف برسد. یکی از ویژگی‌های داستان‌های جدی و دوری از کارهای عامه پسند همین بازی با ذهن خواننده است. البته استفاده و گزینش این زاویه دید یک توانایی و تسلط می‌طلبد که من در کارهای قبلی استفاده کردم ولی اشتباه از آن استفاده نمودم و ناموفق بودم. در این نوع زاویه دید باید در نقاطی چرخش صورت گیرد که خط داستان گم نشود که اگر از این روش نابجا استفاده شود نه تنها ایجاد جذابیت نمی‌کند بلکه موجب خوانده نشده داستان میشود. وی افزود: به نحوه آغاز این داستان ایراد دارم و ممکن است به خاطر شلوغی ابتدای داستان، خواننده کمی سردرگم شود که این شلوغی‌ها در ادامه برطرف میشود و نویسنده توانسته چرخش‌های به موقعی انجام دهد با اینکه نویسنده در متن از فردا حرف می‌زند ولی در امروز به سر می‌برد و این موضوع از عوامل موفقیت داستان بوده است. *حمایت از ادبیات داستانی به نسبت گذشته ضعیف است/بسیاری از کارهای موفق تاریخ ادبیات، سفارشی بوده است محمد حنیف نویسنده رمان «قفس» گفت: در یک فصلی از ادبیات داستانی در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، سفارشی‌نویسی باب بوده است، اما اعتقاد ندارم که سفارشی‌نویسی به ذات بد است و عامل اصلی ضربه زننده به ادبیات داستانی تلقی شود. اتفاقاً بسیاری از کارهای موفق در تاریخ ادبیات، آثار سفارشی بوده است، تا حمایتی نباشد و از نویسنده حمایت صورت نگیرد، نویسنده کمتر می‌تواند فعالیت کند و امروز حمایت از ادبیات داستانی در قیاس با گذشته ضعیف است. حق‌التالیف یک نویسنده برای یک اثر برابر با حقوق مرسوم برای یک شغل عادی است و این در صورتی است که نویسنده باید حداقل یکسال تلاش کند، مطالعه داشته باشد تا بتواند یک اثر را به طبع برساند.
*رشد ادبیات در قیاس با قبل از انقلاب وی ادامه داد: من بر این عقیده نیستم که وضعیت امروز ادبیات داستانی در شرایط بد است. اگر یک مقایسه‌ای میان داستان‌های برجسته تولید شده بعد از انقلاب با داستان‌های برجسته قبل از انقلاب انجام دهید، برای نمونه در افرادی که کار ادبیات داستانی انجام داده‌اند، بعد از انقلاب یک تعداد بیشتری داستان نوشته‌اند و این تعداد با قبل از انقلاب قابل مقایسه نیست. البته این رقم نباید قاعدتاً قابل مقایسه باشد زیرا موقعیت و امکانات تفاوت چشمگیری داشته ولی با همه این تفاوت‌ها باز ما رشد بهتری بعد از انقلاب می‌بینیم و این رشد فقط منحصر به تعداد نویسندگان نمی‌شود. موضوعات انتخابی، به کارگیری روش‌های داستان نویسی و... از تنوع بهتری برخوردار شده است. *حب و بغض‌های سیاسی موجب نادیده گرفته شدن آثار حنیف افزود: اما این یک واقعیت است که در سال‌های اخیر به دلیل اقتصادی و فرهنگی تیراژ کتاب‌ها به شدت پایین آمده و به خاطر برخی سخت‌گیری‌ها موجب شده تا بعضی از داستان‌ها خلق نشود و متأسفانه به خاطر جناح بندی‌های سیاسی، کارهای نویسندگان در معرض حب و بغض‌های سیاسی قرار می‌گیرد و در این میان نویسنده‌های مستقل که علاقه‌ای به جناح‌بندی‌های سیاسی ندارند، آثارشان کمتر بها داده میشود. *مخاطب تشنه خواندن آثار خوب است نویسنده برگزیده جشنواره شهید غنی‌پور گفت: ما کتابی داریم به نام «دا» که نزدیک به دویست مرتبه تجدید چاپ شده و اگر اینطور تصور کنیم که 120 مرتبه از آن نیز سفارشی فروش رفته اما 50 بار از آن در میان خوانندگان به فروش رفته است و این نشان از این دارد که مخاطب تشنه خواندن آثار خوب است و باید از این کتاب درسی گرفت که چه شد این کتاب اینطور مورد توجه واقع شد؟ به نظرم «دا» یک کتاب متوسط رو به بالا است و معتقدم کتاب‌های بهتر نیز وجود دارد که ارزش ادبی بیشتری دارند ولی به خاطر اینکه چند هنرمند این کتاب را تبلیغ کردند، تعریف‌هایی که از آن شد و به این دلیل که این کتاب را به رادیو و تلویزیون آورده‌اند، این کتاب در کانون توجه قرار گرفت و باید از تجربه کتاب «دا» درس گرفت و آن روش‌ها را دوباره به کار بست. *خانه ادبیات داستانی را دو شقه می‌کنند! وی عدم حمایت از ادبیات داستانی را نیز مورد اشاره قرار داد و گفت: من معتقدم حمایت‌هایی که از سایر عرصه‌های فرهنگی مانند سینما صورت گرفته است از حوزه کتاب و به طور خاص داستان نویسی انجام نگرفته است. هرکدام از این حوزه‌ها دارای یک خانه هستند ولی در این سمت نه تنها حمایت نمی‌کنند بلکه با یک تصمیم‌گیری بنیاد ادبیات داستانی را دوشقه می کنند که عملا از کارایی آن کاسته‌اند. بنیاد شعر و ادبیات داستانی کارایی لازم را نخواهد داشت زیرا از خدمتی که به شعر و ادبیات داستانی قرار است داشته باشد، کم خواهد شد. *کلاهی برای شاعر و داستان‌نویس حنیف ادامه داد: با این کار کلاهی بر سر شاعر و داستان نویس با هم گذاشته‌ایم. تا دیروز به هرکدام یک نان می‌دادیم و از امروز گفته شده که به هر دو یک نان داده خواهد شد و این در صورتی است که در سایر عرصه‌های فرهنگی مانند سینما، تئاتر و ... بودجه‌های بسیاری هزینه میشود و واحدهای پشتیبانی کننده بیشتری نیز وجود دارد. این تلفیق چیزی جز کم کردن بودجه در پس آن پنهان نیست و بخشی از انرژی این بنیاد صرف دعواهای دو گروه میشود. *انکار ادبیات انقلاب اسلامی، انکار خورشید است مولف رمان «گل‌های یخی» گفت: انکار ادبیات انقلاب اسلامی و دفاع مقدس مثل انکار خورشید است. شاید اگر کسی به انکار این گونه ادبی بر می‌خیزد، می‌خواهد اینطور بیان کند که داستان، داستان است ولی رویدادهای اجتماعی و موضوعات مختلف می‌تواند موجب خلق یک داستان شود. وقتی یک عده‌ای از نویسندگان در رابطه با یک موضوع می‌نویسند موجب پدید آمدن یک حجم وسیعی از آثار در یک موضوع می‌شوند که خود به خود تبدیل به یک گونه ادبی میشود. بعد از انقلاب اسلامی توجه نویسندگان جلب موضوعات سیاسی و اجتماعی که ناشی از انقلاب بوده، شد و همین گرایش موجب گردید تا گونه ادبی انقلاب اسلامی به وجود بیاید. پدید آمدن مفاهیم متناسب با انقلاب اسلامی و دفاع مقدس مانند ایثار، جانباز، شهادت و... که تا قبل از این نبوده می‌تواند نشانی از وجود یک گونه ادبی خاص باشد که محصول وقوع انقلاب اسلامی است. *داستان نویس حق دارد هر موضوعی را دستمایه خلق اثرش کند محمد حنیف خاطر نشان کرد: من به وجود این مرزبندی‌ها اعتقاد دارم، که در شرایط سیاسی مختلف با قوت و ضعف روبرو شده است. اما اعتقادی به قرار گرفتن در این مرزبندی‌ها ندارم و به نظرم داستان نویس، داستان نویس است و حق دارد با هر اندیشه‌ای اثرش را به هر ناشری بدهد و کارش را چاپ کند. داستان نویس محق است که هر موضوعی را دستمایه خلق یک اثر قرار دهد. *تقویت مرزبندی‌های سیاسی به ضرر ادبیات داستانی است وی افزود: به نظرم وقتی برای یک نویسنده محدودیت قائل شویم، چه از سوی اردوگاه روشنفکری و چه از طرف اردوگاه اصولگرایی تندرو، حقوق مخاطب و مولف را نادیده گرفته و تقویت این مرزبندی‌ها، غیر از اینکه به ضرر ادبیات داستانی تمام شود چیزی عاید فرهنگ ما نخواهد کرد. *اوضاع نقد ادبی آشفته است این نویسنده اشاره کرد: اوضاع نقد ما امروز بسیار آشفته و ضعیف است که تابع یکی از این جریان‌های ادبی شده و نهایتاً به یکی از این اردوگاه‌های سیاسی می‌رسد. در بسیاری از اوقات از کار و اثر خوب، حرف نمی‌زنیم، صرفاً به این دلیل که یک جریان سیاسی از آن حمایت کرده، ولی نباید فراموش کنیم که کار خوب در همیشه تاریخ یک اثر خوب است و اگر امروز از آن صحبت نکنیم در آینده از آن حرف زده خواهد شد و با این جناح‌بندی‌های سیاسی مخاطب را از رسیدن به یک اثر درخور توجه محروم کرده‌ایم. *مردانگی و آزادگی امیرحسین فردی محمد حنیف به ذکر یک خاطره از مرحوم امیرحسین فردی پرداخت و گفت: مرحوم امیر حسین فردی را خدا رحمت کند. یک روز آقای حسنی از من خواست تا معاونت پژوهشی و آموزشی بنیاد را بپذیرم. این دعوت برای من جالب بود زیرا من وابستگی به هیچ گروه و جناح سیاسی نداشتم. من از علت این انتخاب پرسش کردم و گفتند مرحوم امیر حسین فردی شما را توصیه کرده است و این در حالی است که من در حد چند کلمه احوالپرسی با امیرحسین فردی دیدار داشته‌ام، شاید تنها علت این امر مطالعه رمان «قفس» توسط مرحوم فردی بوده است. این نشان از مردانگی و آزادگی مرحوم فردی دارد که با وجود اطلاع از عدم همخوانی تفکر سیاسی من با ایشان با این حال این توصیه را نموده بودند. اما جفایی که در حق امیرحسین فردی شده جلب توجه کننده است و این موضوع از سوی چپ و راست اتفاق افتاده است. مرحوم فردی به عنوان یک نویسنده توانمند با از خود گذشتگی، زمان زیادی را صرف خواندن و راهنمایی کردن سایر نویسندگان نموده است و این کاری است که امروز کمتر نویسنده‌ای انجام می‌دهد. ما باید تمام نویسندگانی که کار خوب ارائه می‌نمایند را گرامی بداریم و کاری به نگاه‌های سیاسی آنها نداشته باشیم. امروز به جای توجه به اثر به شخصیت فرد توجه میشود. *قطعی‌نگری از موانع خلق داستان دینی است وی همچنین به موانع خلق رمان دینی نیز اینطور پرداخت: سرشت رمان ضد سنتی بود و یک حالت ستیز با دین دارد و از سویی رمان قطعیت نگر نیست و چون نوشتن از دین توام با قطعی نگری است به همین خاطر این مسئله یکی از موانع خلق داستان و رمان دینی است. *با استفاده از مولفه‌های اخلاقی، رمان دینی خلق کنیم این پژوهشگر افزود: در داستان‌نویسی شخصیت خاکستری بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و اگر در داستان یکی از معصومین را به عنوان شخصیت داستان انتخاب کنید بخاطر اینکه قائل به معصومیت ذوات مقدس ائمه هستیم، زوایای منفی و سیاه نمی‌توانیم برای ایشان متصور شد. پس موانع زیادی برای نگارش رمان دینی وجود دارد اما نباید فراموش کرد که استفاده از مضامین اخلاقی و انسانی در داستان نویسی مرسوم است و در ادبیات جهان با آثاری روبرو بوده‌ایم که مضامین اخلاقی و انسانی در آن وجود دارد و اگر این‌ها را به عنوان مشترکات ادیان و جوامع بپذیریم که به عنوان اصول اخلاقی و انسانی به آنها معتقد هستند، حتماً رمان دینی نیز وجود دارد، به جای استفاده از شخصیت‌های دینی یا مثل این، می‌توانیم از گذاره‌ها و مولفه‌های دینی مانند اخلاقیات و... استفاده کنیم و یک رمان دینی به مخاطب عرضه کنیم. وی در پایان گفت: کارهایی پژوهشی در حوزه داستان نویسی انجام شده ولی کامل نیست. برای نمونه آمار درستی از داستان‌های نوشته شده با موضوع انقلاب اسلامی در اختیار نیست چه رسد به اینکه خلاصه داستان‌ها نیز در دسترس باشد. در سیمنارهایی که در مورد جنگ و دفاع مقدس برگزار میشود بارها گفته‌ام که بجای حرفهای تکراری و همیشگی نقش ادبیات انقلاب و دفاع مقدس بر جریان ادبیات جهان را بررسی کنید. انتهای پیام/
93/04/07 - 03:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها