محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803175725
در ايران سيگار هم فيلم بازي مي‌كند !
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: در ايران سيگار هم فيلم بازي مي‌كند !
با وجود بحراني بودن وضعيت مصرف دخانيات در كشورمان و لزوم انسجام تمام دستگاه‌هاي فرهنگي و غيرفرهنگي براي رسيدگي به اين مشكل اما پوستر يكي از فيلم‌هاي سينمايي كه در سرتاسر شهرها و حتي بر سر در يكي از پر مخاطب‌ترين سينماهاي پايتخت نصب است، سيگار را تبليغ مي‌كند.
با وجود بحراني بودن وضعيت مصرف دخانيات در كشورمان و لزوم انسجام تمام دستگاه‌هاي فرهنگي و غيرفرهنگي براي رسيدگي به اين مشكل اما پوستر يكي از فيلم‌هاي سينمايي كه در سرتاسر شهرها و حتي بر سر در يكي از پر مخاطب‌ترين سينماهاي پايتخت نصب است، سيگار را تبليغ مي‌كند.
به گزارش «جوان»، آخرين گزارش‌ها درباره وضعيت مصرف دخانيات در كشورمان از بحران كاهش سن مصرف دخانيات در ايران به 13 سال حكايت دارد، آن هم در حالي كه در 20 سال گذشته سن شروع مصرف سيگار در ايران حدود 20 سال بوده است. در ايران سالانه چيزي حدود 3/3 ميليارد دلار صرف مصرف سيگار و دخانيات مي‌شود و اين درست برابر ميزان بودجه‌اي است كه دولت حسن روحاني به حوزه بهداشت اختصاص داده است!
با وجود هشدارهايي كه كارشناسان بهداشت نسبت به وضعيت مصرف دخانيات در كشورمان مي‌دهند اما به نظر مي‌رسد كه مسئوليت‌ناپذيرترين حوزه در ميان بخش‌هاي مختلف حوزه فرهنگ باشد. همه كشورها سينما و تلويزيون را ابزار گسترش فرهنگ خود مي‌دانند ضمن آنكه به پرده نقره‌اي سينماها و نيز جعبه جادويي تلويزيون به چشم رسانه‌هايي مي‌نگرند كه مي‌تواند گفتمان مد نظر و نيز پيام‌هايشان را به جامعه مخابره كند. در ايران نيز قرار بر اين است كه سينما ابزار فرهنگسازي براي جامعه باشد اما اين رسانه محبوب در اين روزها درست خلاف جهت آب شنا مي‌كند. براي اينكه جامعه سيگاري ما كمتر به سوي مصرف اين عادت كشنده حركت كند، سينماي ايران هيچ‌گاه نخواسته كه به نمايندگي از جامعه فرهنگي كشور فرهنگساز خوبي باشد؛ نمونه عيني اين موضوع نقش بستن تصوير سيگار بر پوستر فيلم سينمايي «زندگي مشترك آقاي محمودي و بانو» است كه 23 روز از مدت نمايشش مي‌گذرد و روي پرده 21 سينما در سرتاسر كشور قرار دارد. تصوير سيگار درست در كنار تصوير ساير بازيگران اين فيلم به چشم مي‌خورد؛ همنشيني جالبي كه شايد چندان هم بيراه نبوده است. در فيلم «زندگي مشترك آقاي محمودي و بانو» مي‌توان كمترين سكانسي را پيدا كرد كه در آن شخصيت‌هاي اصلي فيلم در حال كشيدن سيگار نباشند. در واقع سيگار يكي از بازيگراني است كه حتي بيشتر از ساير شخصيت‌هاي اين فيلم در صحنه‌ها و سكانس‌هاي مختلف حضور دارد و اين موضوع خود جايي براي بحث و كنكاش بيشتر باقي مي‌گذارد.
مشكل نمايش سيگار، دخانيات و حتي مصرف مواد مخدر در فيلم‌هاي ايراني ابعاد گسترده‌تر از اين هم دارد. سي و دومين جشنواره فيلم فجر كه ويترين سينماي يك سال ايران است، دودي‌ترين دوره تمام ادوار گذشته خود را در بهمن ماه سال گذشته پشت سر گذاشته است، طوري كه اكثر فيلم‌هاي حاضر در اين جشنواره به شكل تعجب برانگيزي آغشته به دود سيگار كاراكترهايشان بودند. كاراكترهاي اكثر فيلم‌هاي حاضر در جشنواره فيلم فجر در شادترين لحظات زندگي‌شان سيگار روشن مي‌كردند، در اعماق مصائب روحي و رواني به سيگار پناه مي‌بردند و يگانه راه خلاصي موقتشان از مواجهه با مشكلات اجتماعي و اقتصادي باز هم چيزي نبود جز درآوردن يك نخ سيگار از پاكت و دود كردن آن.
«آرايش غليظ»، «برف»، «تمشك»، «چندمتر مكعب عشق»، «دلتنگي‌هاي عاشقانه»، «ردكارپت»، «زندگي جاي ديگريست»، «شيفتگي»، «قصه‌ها»، «كلاشينكف»، «متروپل»، «مردن به وقت شهريور»، «ارسال آگهي تسليت براي روزنامه»، «خانوم»، «رنج و سرمستي»، «ناخواسته» و «ملبورن» تنها مشتي نمونه خروار از فيلم‌هايي بودند كه در آن سيگار كشيدن به شكلي زيبا و هنرمندانه به تصوير كشيده مي‌شد. در «آرايش غليظ» كه حتي اوضاع وخيم‌تر شد و كاراكتر و شخصيت اول و اصلي فيلم با بازي حامد بهداد مدام در حال كشيدن حشيش با لذتي وصف‌ناپذير بود.
در اوج كم‌توجهي متوليان فرهنگي، سينما در اين روزها به ابزاري تبديل شده كه به جاي تسكين، بر زخم وضعيت بحراني مصرف دخانيات در كشور نمك مي‌پاشد و با توجه به تأثيرگذاري عميقي كه بر مخاطبان دارد، مي‌تواند اوضاع آينده را نيز از اين كه هست، بدتر كند. در اين شرايط مقايسه اجمالي اين وضعيت با روندي كه در سينماي كشور همسايه يعني تركيه در جريان است مي‌تواند جالب توجه باشد.
سينماي تركيه ممكن است كه تحت‌تأثير سينماي اروپا آلوده به صحنه‌هاي غيراخلاقي باشد اما مخاطبان سينماي تركيه مي‌توانند مطمئن باشند كه تصاوير سيگار يا مشروبات الكلي به شكل علني در فيلم‌هاي تركي نمايش داده نخواهد شد. در كشوري كه در مبارزه جدي عليه مواد مخدر سهم دارد و تبليغات منع مصرف سيگار در ميان رسانه‌هايش جايگاه ثابتي دارند، اين تصاوير عموماً شطرنجي و سانسور مي‌شوند. در اين وضعيت كشيده‌شدن پاي سيگار از داخل فيلم‌ها روي پوستر و پلاكارد روي پرده تبليغاتي سردر سينماهاي ايران مي‌تواند پديده‌اي منحصر به فرد براي كشوري باشد كه تلاش دارد خود را از منجلاب آمار بالاي مصرف دخانيات و مواد مخدر در كشور نجات دهد!
نویسنده : الناز خمامي‌زاده
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 01 تير 1393 - 21:51
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها