واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
مرد 4000 شمارهای جامجم همه ما جامجمیها او را دیدهایم. وقتی با عجله از پلههای ساختمان بالا و پایین میرویم یا در حیاط روزنامه رفت و آمد میکنیم، او گوشهای سرگرم کار خودش است.
آن قدر که اگر با صدای بلند سلام نکنیم حواسش نیست و نمی شنود. خداداد شورنِی پیرمرد آرام و دوست داشتنی جام جم انگار بیش از این که توجهش به ما باشد، باغچه و گلدان ها را نگاه می کند و مراقب حال و روز آنهاست. چنانچه خودش می گوید او اولین درخت ها را در باغچه جام جم کاشته است. او هنوز هم به یاد دارد روزی را که گل ها و درخت ها را خریده و به باغچه آورده، هر روز آبیاری شان کرده و آن قدر مراقبشان بوده تا رشد کنند و سبز شوند. خودش می گوید وقتی به جام جم آمده جز او و چهار نفر دیگر هیچ کس اینجا نبوده. او به حال و روز باغچه فکر می کرده و در ذهنش سبز شدن درختان آن را آرزو می کرده که میزها و صندلی ها به این ساختمان آمده اند و بعد کم کم اینجا سر و شکل گرفته و نیروها یکی یکی آمده اند. لهجه زیبای او اول از همه این پرسش را در ذهنم ایجاد کرد که اهل کجاست؟ همین سوال کافی است تا نگاه او پر بکشد به باغ های انگور و گیلاس نیشابور که سال های کودکی اش را در آنجا گذرانده. بعد هم بگوید که کشاورز بوده، سال 1350 به تهران آمده و در شهرداری تهران مشغول باغبانی شده است. سال 74 هم از شهرداری بازخرید کرده و در وزارت ارشاد مشغول کار شده است. بعدتر هم سال 1379 یعنی درست از زمانی که قرار بوده روزنامه جام جم شکل بگیرد به اینجا آمده تا به فکر گل ها و باغچه باشد. در جام جم هم چند باری تعمیرات ساختمان گل هایش را خشک کرده است، اما او باز هم گل ها و درخت ها را کاشته و هرروز چشم انتظار مانده تا در دل خاک سبز شوند و به دیوارهای روزنامه زیبایی بخشند. او جام جم را دوست دارد، او شش دختر دارد که سه تایشان را راهی خانه بخت کرده. بیشتر آنها تحصیلکرده و موفق هستند. مثل همه پدرها وقتی از موفقیت فرزندانش حرف می زند برق خاصی در چشمانش می نشیند. او می گوید اگر جام جم نبود، کم می آوردم. من اینجا را دوست دارم چون برای مسئولانش گل ها و درخت ها هم اندازه بقیه چیزهای روزنامه مهم بوده، همیشه قدر کارم را دانسته اند و هوایم را داشته اند. اگر هوایم را نداشتند چطور می توانستم از پس مخارج شش فرزند در تهران بر بیایم؟ خداداد شورنی سواد خواندن و نوشتن دارد و دوره نهضت را به پایان رسانده، اما دیگر توان خواندن را ندارد. او جام جم را به خانه می برد تا فرزندانش برایش بخوانند. وقتی از او می پرسیم چه گلی را دوست دارد، می گوید: همه گل هایی را که پرورش داده ام دوست دارم، اما کمی فکر می کند و ادامه می دهد: من بنجامین را دوست دارم؛ چون اگر به آن برسی و مراقبش باشی خشک نمی شود. یاس رازقی را هم نمی شود دوست نداشت. گل ها همه دوست داشتنی هستند و هر چه عمر بیشتری داشته باشند، بیشتر دوستشان دارم. اما می شود او را مرد چهار هزار شماره ای جام جم دانست؛ مردی که از اولین شماره روزنامه اینجا بوده و گل ها و درخت هایی را که حیاط و راه پله های روزنامه را زیباتر می کنند، پرورش داده است.
چهارشنبه 28 خرداد 1393 3:50 بازدید:2
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]