محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844991565
فقط غلامِ حسین باش/۲ وقتی به همه مشاهیر خلافکار وصل شدم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فقط غلامِ حسین باش/۲
وقتی به همه مشاهیر خلافکار وصل شدم
... شلوار مشکی پاچه گشاد، کمربند سه قلاب، پیراهن سه خط «منتی گول»، موهای فر و خالکوبی تصویر یک دختر موبلند روی بازو که عکسش روی قوطی چای شهرزاد بود. همین عکس، میاندار و دسته علی خیک شناسنامه دارم کرد. و حسینِ غلام شد حسینِ شهرزاد.
خبرگزاری فارس - گروه ادبیات انقلاب اسلامی؛ برش دوم از کتاب «فقط غلام حسین باش» (روایت جانباز حسین رفیعی) را در زیر می خوانید. * شانزده ساله بودم که تکیه گاه زندگی ام -آقام- را از دست دادم. او به علت سختی کار کشاورزی، به بستر بیماری افتاد و درگذشت و عمویم سرپرستی من را به عهده گرفت. رضا، برادر بزرگم که برای کار به تهران رفته بود، به همدان برگشت. با این حال، هیچ چیز جای خالی پدر را پر نکرد. بیشتر شب ها از غصه، با شکم گرسنه سر به بالین می گذاشتم و به موسیقی های غمگین پناه می بردم. سایه پدر و مادر روی سرم خیمه امنی بود که با نبودشان در معرض هر آسیبی قرار می گرفتم. آسیب هایی که در حصار خان، با وجود آدم های شرور و ناسالم، هر جوانی را تهدید می کرد. سرکش و ماجراجو بودم، اما نه لات و لاابالی. فقط زیر بار حرف زور هیچ کس نمی رفتم. کار به جایی رسید که خودم هم نمی دانستم به چه کسی وصل شده ام؛ به سردسته کارهای خلاف در همدان. ماجرا از این قرار بود که او از محله گازران به حصار خان آمد و با عربده کشی و زورگیری، زهر چشم گنده لات های حصار را بگیرد. بهش می گفتند: علی خیک. وصف من را شنیده بود و به هر منطقه و محل که می رفت، اول از چند نفر زهرچشم می گرفت تا حساب دست بقیه بیاید. هفت هشت سالی از من بزرگ تر بود. یک کاردکش حرفه ای که اگر ده خط کارد به کسی می زد، طرف نمی مرد، ولی سرتاپایش یادگاری علی خیک می ماند. با نوچه هایش آمد. درگیر شدیم. زد و زدیم. و همین دعوا، اسباب رفاقتمان شد. ار من خوشش آمد. و آن قدر رفیق شدیم که یکباره دیدم از طریق او به همه مشاهیر خلافکار همدان وصل شده ام. گاهی می گفت: حسینِ غلام، میان جمع ما که هستی مواظب کیف جیبی ات باش. این ها به صغیر و کبیر رحم نمی کنند. همین که می گفت، خودش ظرف چند ثانیه جیبم را می زد و کیف را برمی گرداند. می گفت: اگر این قدر سربه هوا باشی نمی توانی در صنف ما عرض اندام کنی! به تدریج شکل و شمایل ظاهرم از سر تا پا مثل نوچه های علی خیک شد. چاقوی ضامن دار، پنجه بوکس برنجی، دستمال یزدی، شلوار مشکی پاچه گشاد، کمربند سه قلاب، پیراهن سه خط «منتی گول»، موهای فر و خالکوبی تصویر یک دختر موبلند روی بازو که عکسش روی قوطی چای شهرزاد بود. همین عکس، میان دار و دسته علی خیک شناسنامه دارم کرد. و حسینِ غلام شد، حسینِ شهرزاد. انتهای پیام/
93/03/26 - 15:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها