تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806435242
مگر ما چه چیزی از فرهنگ اصیل انقلاب اسلامی برای صدور کم داریم؟/ کاش سریال کتابم را سیروس مقدم می ساخت
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و ادب > ادیبات ایران حسینی‌پور در نمایشگاه کتاب:
مگر ما چه چیزی از فرهنگ اصیل انقلاب اسلامی برای صدور کم داریم؟/ کاش سریال کتابم را سیروس مقدم می ساخت
راوی کتاب «پایی که جا ماند» می گوید: آنچه به خاطرات اسرای ما بعد جهانی می‌دهد نگاه اخلاقی و انسان مداری است که رزمندگان ما در دفاع مقدس داشتند و این چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد. به نظر من این ظرفیت را باید با استفاده از ترجمه به کشورهای جهان صادر کرد مگر ما چه چیزی از فرهنگ اصیل انقلاب اسلامی برای صدور کم داریم؟
به گزارش خبرنگار مهر، سیدناصر حسینی‌پور راوی کتاب «پایی که جا ماند» که از جمله آثار پرفروش موسسه انتشارات سوره مهر در سال‌های اخیر به شمار می‌رود، عصر امروز با حضور در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ضمن بازدید از بخش‌های نمایشگاه در غرفه انتشارات سوره مهر حاضر شد و دقایقی را با خبرنگاران صحبت کرد.
وی در ابتدا با اشاره به اسرای دوران دفاع مقدس گفت: دوستان ما که دست به قلم داشتند بیشتر سفیدی اسرای ایرانی و سیاهی سپاه عراق را دیدند، اما به نظر من اینطور نیست که همه اسرای ایرانی در عراق صددرصد با منش سفید بودند کسانی هم بودند که به معنای واقعی بد باشند اما ما جسارت به خرج ندادیم تا آن را بیان کنیم.
حسینی‌پور ادامه داد: جنگ از سال ۶۷ برای همه تمام شد جز برای اسرا. آن‌ها باید در زندان با حفظ عزت زندگی می‌کردند تا در نهایت به کشورشان برسند. نظامیان عراق خوشحال بودند از آنکه ما در چنگال آنهاییم اما خود آن‌ها اذعان داشتند که تنها جسم ما را اسیر کرده‌اند و آرمان و ارزش‌ها و عقیده‌های ما به تسخیر آن‌ها در نیامد.
راوی کتاب «پایی که جا ماند»، ادامه داد: من به عنوان یک رزمنده دیده بان۱۹ ساله که در مکتب امام (ره) درس خوانده بودم یاد گرفتم که در دوران اسارتم دیده‌بان باشم، اما دیده‌بان اعمال و رفتار و منش انسان‌ها چه ایرانی باشد چه عراقی و اینگونه شد که این خاطرات بعد از انتشارات از نظر مقام معظم رهبری روایتی استثنایی از حوادثی تکان دهنده تعبیر شد.
حسینی‌پور افزود: من در دوران اسارت اصلا در ذهنم به فکر کتاب نوشتن نبودم دلم می‌خواست تنها یادداشت‌های روزانه داشته باشم به خاطر دارم که دو بند کفش از پوتین یک رزمنده که در بیمارستان الرشید عراق بر اثر اصابت متعدد ضربات باتوم عراقی‌ها به شهادت رسیده بود، برداشتم، یک بند کوتاه که حساب هفته‌ها را داشت و یک بند بلند‌تر که حساب ماه را و به ازای هر روز که می‌گذشت یک گره بر بند بلند‌تر و یک گره بر بند کوتاه‌تر می‌زدم و اینگونه بود که حساب روزها را داشتم.
وی ادامه داد: پیش از این همیشه می‌گفتم که یادداشت روزانه نوشتن مخصوص سلاطین است، اما من به شما می‌گویم که جنگ از رزمندگان ایرانی افرادی ساخت که این گونه یادداشت نویسی را از دست رجال و سلاطین گرفته و به آن بعد تازه‌ای دادند.
راوی کتاب «پایی که جا ماند»، ادامه داد: به اعتقاد من دفتر ادبیات حوزه هنر در سال‌های گذشته در بسط فرهنگ دفاع مقدس پرچم دار جریان فرهنگی در کشور بوده و کتاب‌های وزینی را منتشر کرده است که‌گاه در چندین چاپ تجدیدنظر می‌شود. این خاطرات چون مردمی هستند و بحث مردمی بودن جنگ کمتر دیده شده، بسیار مورد استقبال است. اگر جنگ را به عنوان پیکره انسان در نظر بگیریم این خاطرات روح آن را تشکیل می‌دهد.
حسینی‌پور در ادامه به شباهت میان ادبیات شفاهی دفاع مقدس و ادبیات جنگ در سایر کشور‌ها اشاره کرد و گفت: در هر کجای دنیا کسی در جنگ به اسارت در آمده خاطراتش از اسارتش طرفداران زیادی دارد. کتاب من وقتی در لبنان چاپ شد در ظرف ۱۰ روز بیش از ۲هزار نسخه از آن به فروش رفت و این یعنی میان همه مردم دنیا در ارتباط با این خاطرات نوعی هم پنداری وجود دارد و از خریدن آن پشیمانی ندارد اما آنچه که خاطرات اسرای ما را بعد جهانی می‌دهد نگاه اخلاقی و انسان مداری است که رزمندگان ما در دفاع مقدس از خود به خرج داده‌اند و این چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد. به نظر من این ظرفیت را باید با استفاده از ترجمه به کشورهای جهان صادر کرد مگر ما چه چیزی از فرهنگ اصیل انقلاب اسلامی برای صدور کم داریم.
وی در پایان در پاسخ به سوال دیگری در مورد ساختن سریالی بر مبنای این اثر گفت: آقای سیروس مقدم کارگردانی است که در فعالیتهای خود نشان داده که می‌تواند از پس ساختن چنین سریالی بر آید و خودش هم در اظهارنظر‌هایش عنوان کرده که امیدوارم اجازه بدهند تا این اثر را به سریال تبدیل کنم اما من شنیده‌ام دوستان بخش حوزه هنری این کتاب را به آقای محمدمهدی عسگر‌پور دادند و او نیز بر اساس آن یک فیلمنامه برای یک اثر سینمایی ۲ ساعته نوشته است فکر نمی‌کنم عمر من برای ساخته شدن این فیلم کفاف بدهد چون حدود ۱۰ سالی طول می‌کشد اما به شخصه خودم طرفدار آقای سیروس مقدم هستم.ای کاش او این کتاب را به سریال تبدیل می‌کرد.
۱۳۹۳/۲/۱۳ - ۱۸:۱۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 162]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها