محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827451410
روز معلم، مهناز افشار را یاد چه کسی می اندازد؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: روز معلم، مهناز افشار را یاد چه کسی می اندازد؟ جامعه > آموزش - مهناز افشار در روزنامه اعتماد نوشت:
هنوز بوی مدرسه، مهر، اردیبهشتی که روز معلم دارد...، همه این روزها مرا وسوسه می‌کند، مرا با یک آه به یک حسرت همیشگی می‌رساند، که کاش می‌شد به مدرسه و روزهای خوب آن برگردم. معلم‌ها فراموش نمی‌شوند. اسم معلم که می‌آید چهره خانم نجفی معلم ریاضی‌ام را به یاد می‌آورم، آنقدر دقیق و روشن که انگار همین دیروز سر کلاسش می‌نشستم. برای نسل من، مدرسه همه‌چیز بود. مدرسه جدی بود، رقابت داشت، احترام و عشق را در همان چارچوب و از همان معلم‌هایی یاد گرفتیم که امروز به نام‌شان است. آنها «یاد گرفتن» را یاد ما دادند. مسیر زندگی، من و هر کدام از همشاگردی‌هایم را به جایی برد، شاید دورتر از آنچه آن روز فکر می‌کردیم در مسیر آنیم. همه مادرها و پدرهای ما می‌خواستند آن دخترهای روپوش مشکی و مقنعه سرمه‌یی را روزی با روپوش سفید دکتری و کلاه زرد ایمنی مهندسی ببینند و این شد که من هم تجربی خواندم. در تئاتر مدرسه وقتی پای صحنه رفتم چنان مضطرب بودم که گفتم هیچ‌وقت بازیگر نمی‌شوم، اما شدم. همه‌چیز جوری دیگری رقم خورد، اما برای همه ما مدرسه و معلم خاطره‌یی شد با یک حسرت دایم؛ حسرت اینکه که کاش می‌شد برگردیم. 17302
پنجشنبه 11 اردیبهشت 1393 - 07:53:44
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها