واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۰۹:۲۰
درویش عبدالمجید طالقانی تنها 35 سال عمر کرد، اما توانست با نبوغ خود کاری کند که امروز شکستهنویسان مطرح به تقلید از او افتخار کنند و او را نابغه خوشنویسی دنیا بدانند. دهم اردیبهشت ماه سالروز درگذشت این شاعر و خوشنویس معروف است. به گزارش خبرنگار بخش تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درویش عبدالمجید طالقانی در سال 1116 شمسی در طالقان متولد شد. در جوانی به قزوین رفت تا اصول اولیه خوشنویسی را بیاموزد. نخست به تقلید از میرعماد نستعلیق مینوشت، اما وقتی دید استادش آن را تا حد کمال رسانده، تصمیم گرفت به نوشتن خط شکسته روی بیاورد. او در ابتدا از خط استادانی چون میرزا حسن کرمانی و شفیعا مشق میکرد، اما پیشرفت او در این زمینه به حدی رسید که سرآمد خوشنویسان زمان خود شد؛ به طوری که تا آن زمان کسی خط شکسته را به زیبایی و ظرافت او ننوشته بود. خط شکسته نستعلیق از جدیدترین خطوط خوشنویسی اسلامی و سومین گونه از خوشنویسی ایرانی است که در اوایل سده یازدهم هجری قمری ابداع شد. چون بیشتر شکلهای آن از شکستن و رها کردن خط نستعلیق گرفته شده بود به نام شکسته نستعلیق شهرت یافت. این خط را میتوان ایرانیترین خط از میان خطوط مختلف خوشنویسی اسلامی دانست. عدهای «مرتضی قلی خان شاملو» حاکم هرات و برخی دیگر «محمد شفیع هروی» معروف به «شفیعا» را ابداع کننده این خط دانستهاند. مرحوم عبدالمحمدخان ایرانی مولف کتاب «پیدایش خط و خطاطان» عقیده دارد که که شکسته نستعلیق در زمان صفویه به وجود آمد و «مرتضی قلی خان شاملو» آن را از نستعلیق گرفت. با این حال همه به اینکه درویش عبدالمجید طالقانی شکسته نستعلیق را به اوج تکامل رساند، معترف هستند.
اثر عبدالمجید طالقانی
شیوه شکستهنویسی از زمانی که درویش در نیمه دوم قرن ۱۲ آن را به کمال رساند و قانونمند کرد، تا امروز همان مکتب و شیوه قابلیت خود را حفظ کرده است. استواری خط شکسته و بالا بردن زیبایی و شیوایی آن از تاثیرات هنر درویش عبدالمجید بر خوشنویسی بود. بسیاری از خوشنویسان آن دوره آرزوی شاگردی درویش را داشتند و او را به عنوان بزرگترین شکستهنویس میشناختند. میرزا کوچک اصفهانی و علیاکبر گلستانه از معروفترین شاگردان این هنرمند هستند. درویش شعر هم میگفت. او غزلهایش را با تخلص «خموش»، «مجید» و «درویش» میسرود. از نفیسترین آثار خوشنویسی دوریش عبدالمجید میتوان به قطعات و مرقعات متعدد نسخه کلیات سعدی (که در موزه کاخ گلستان تهران (کتابخانه سلطنتی سابق) نگهداری میشود) و همچنین نگارش دوازده بند از ترکیببند معروف محتشم کاشانی اشاره کرد. غلامرضا مشعشعی، مدرس خوشنویسی، کتابی درباره زندگی و آثار درویش عبدالمجید طالقانی تألیف کرده است. او درباره درویش گفته است:« استاد عبدالمجید در 15 سال، یعنی میان 20 سالگی تا لحظه مرگ از فقر، بیماری و خصوصا تب مالاریا رنج فراوانی برده است، اما در همین سالها آثاری از خود بر جای گذاشته است که امروز مایه فخر و مباهات هنر خوشنویسی ایران زمین و موزههای دنیاست. من کارنامه هنری درویش در این 15 سال را بررسی کردهام. درویش آنقدر بر هنرمندان بعد از خودش تاثیرگذار بوده که بزرگان زیادی را در زیر سایه خود گرفته است.»
سنگ قبر عبدالمجید طالقانی
مجتبی ملکزاده نیز درباره آثار این هنرمند معتقد است:«معتقدم که درویش عبدالمجید جزو 10 هنرمند بزرگ دنیاست. یعنی درویش را شما فقط شاید بتوانید با چند نفر مقایسه بکنید. او هنرمندترین خوشنویس تاریخ ماستف شما میتوانید با موتزارت و ونگوگ و دیگران مقایسهاش کنید. معمولا آدمهای مولف خودشان تالیف خودشان را به بهترین وجه نمیتوانند ارائه بدهند. درویش را اگر در یک روند درنظر بگیریم، نسبت به قبلیهای خودش جهش است و بعد از او نیز همه پایین میآیند. یعنی یک قله است.» این هنرمند بعدها از قزوین به اصفهان سفر کرد و تا پایان عمر کوتاهش در این شهر ماند. درویش در جوانی به بیماری مالاریا مبتلا شد و از دنیا رفت. او را در فضای جلوخان تکیه میر، در تخت فولاد اصفهان به خاک سپردند. کاری که باعث شد این تکیه بعدها به نام تکیه درویش عبدالمجید شناخته شود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]