واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: دزدی دختر کینهجو از پدرش
کد خبر: ۳۹۵۸۰۰
تاریخ انتشار: ۰۶ ارديبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۸ - 26 April 2014
دختر کینهجو وقتی پدرش اجازه نداد وی رانندگی کند بهطراحی توطئه سرقت خانوادگی پرداخت.زمانی که خودرویی از داخل حیاط خانه یک مرد آبادانی به سرقت رفت پلیس دختر جوان این خانواده را دزد اصلی شناخت.
به گزارش ایران، کارآگاهان که مطمئن بودند سرقت از سوی آشنایان مالباخته است در شاخهای دیگر از تحقیقات، شماره تلفن دختر این خانواده را بررسی کردند و به رابطه پنهانی با پسر جوانی که «رضا» نام دارد رسیدند و در تجسسهای فنی مشخص شد وی با همدستی پسر جوان اقدام به سرقت خودروی پدرش کردهاست.
«آزاده» که 20 سال دارد به مأموران گفت: وقتی دیدم پدرم خودرواش را به من نمیدهد تصمیم به دزدی آن گرفتم و با همدستی پسر موردعلاقهام نقشهام را عملی کردم.
گفتوگو با دختر جوان
[آزاده خیلی ناراحت است و البته بیشتر نگران پسر مورد علاقهاش است.]
چرا دزدی؟
دو سال است که گواهینامه دارم و با اینکه پدرم در وضعیت مالی خوبی قرار دارد برایم ماشین نخرید و حتی مانع سوار شدن من به خودرواش شد، تصمیم گرفتم برای اینکه اعتراضی کنم و به حسادتهایم پایان بدهم دست به این کار بزنم.
حسادت؟
پدرم میگفت تصادف میکنم و مانع رانندگی من میشد و این در حالی بود که همه دوستانم با خودروی پدر یا خودشان رانندگی میکنند و رفتار پدرم باعث شده بود مورد تمسخر دوستانم قرار بگیرم.
پدرم آنقدر که برای خودرواش ارزش قائل بود برای من و خانوادهاش وقت نمیگذاشت و اهمیت نمیداد.
پژو را چطور سرقت کردی؟
به «رضا» گفتم اگر مرا دوست دارد باید ماشین پدرم را بدزدد که وی نیز برای ثابت کردنش تصمیم بهاینکار گرفت.
شب سرقت در غذای خانوادهام داروی خواب آور ریختم و بعد از اینکه آنها به خواب عمیق فرو رفتند ساعت 3 شب بود که «رضا» با در اختیار داشتن کلید در خانه و سوییچ یدک خودروی پدرم که از قبل من در اختیارش قرار داده بودم وارد حیاط شد ودست به سرقت زد.
قصد داشتی با خودرو سرقتی چه کارکنی؟
قرار بود خودرو را در اهواز بفروشیم که «رضا» از سوی مأموران شناسایی شد و فرار کرد.
پشیمانی؟
نه، پدرم هیچ توجهی به خانوادهاش نمیکند و باعث شده بود آبرویم پیش دوستانم برود و باید بهخاطر رفتارهای بدش تنبیه میشد. بنا بر این گزارش، در حالی که «احمد» اعلام رضایت از دزد خودرواش کرده است بازپرس پرونده بهخاطر جنبه عمومی جرم قرار مجرمیت برای آنها صادر کرد.
تحلیل پرونده
همگامـی با فرزندان
مهرانگیز شعاعکاظمی، روانشناس
هنگامی که هویت نوجوانی از سوی والدین و اطرافیان وی قبول نشود و آنها تواناییهای نوجوان را نادیده بگیرند و سعی کنند با سرزنش یا تحقیر او را به عقبنشینی از خواستههایش وادار کنند با رفتاری ناهنجار از سوی نوجوان روبهرو خواهند شد.
گوش کردن به صحبتهای طرف مقابل اصل مهمی در ارتباطات محسوب میشود بنابراین پدر و مادر باید به درستی خواستههای فرزندشان را بشنوند، آنها را تحلیل کنند و دلایل خود را به گونهای بیان کنند که برای وی قابل پذیرش باشد تا او خود از خواستههایش عقبنشینی کند و درستی تصمیم آنها را بپذیرد، اما بسیاری از والدین گذشته خود را فراموش کرده و فکر میکنند همیشه پدر یا مادر بودهاند به همین دلیل بهراحتی با خواسته فرزندان خود مخالفت میکنند.
این در حالی است که هرگاه درخواستهای نوجوانی مورد پذیرش قرار نگیرد و او با ناکامی روبهرو شود، دست به انتقام میزند تا نشان دهد خواستههای وی مهم بوده است. گاهی این انتقامگیری کوچک است و گاهی نیز ممکن است در حد ارتکاب بزه باشد.
نوجوانان معمولاً به دنبال قهرمان شدن هستند، در این رابطه برخی به سمت ورزش و درس میروند و از این راه سعی میکنند به مدارج بالا برسند و گروهی دیگر سعی میکنند در امور روزمره به موفقیت برسند بنابراین هرگاه نوجوانان در راه خود با مشکل مواجه شوند سعی میکنند از هر راهی به مقصد برسند.
در پرونده دزدی دختر نوجوان از پدرش میبینیم والدین او میتوانستند با وی همراهی کنند و به جای مخالفت با رانندگی او که باعث خشم و ناراحتی او و از سوی دیگر تحقیر در گروه همسالان شده، به راحتی با همراهی و تعامل این مهارت را در دختر نوجوان تقویت کنند و حتی برایش شرط بگذارند که فقط با حضور پدر یا مادر میتواند رانندگی کند.
قبول نکردن رانندگی دختر نوجوان از سوی پدرش و پاک کردن خواسته او از سوی والدین باعث شد او هم پدری را که از کودکی برای هر انسانی مهم است پاک کند و اقدامی ناشایست انجام دهد. نکته قابل توجه این است که بسیاری از خواستههای جوانان و نوجوانان برای آنها مهم است حتی اگر برای پدر و مادرشان تمسخرآمیز باشد.
دوران نوجوانی، شناکردن بین هیجان و احساس است و والدین باید بتوانند بین این دو حالت تطابق ایجاد کنند، نه اینکه سعی کنند رفتار فرزندشان را براساس منطق، کنترل و هدایت کنند و از او توقع رفتاری کاملاً منطقی داشته باشند.
توصیه میشود والدین در ارتباط با نوجوانان و جوانان از حالت سرزنشگری و حسابگری خارج شوند و سعی کنند مهارت فرزندانشان را در بخشی از امور اجتماعی، تحصیلی و... که ممکن است موفق شوند، تقویت کنند.
اگر نگاه والدین به بچهها آرمانی باشد آنها قطعاً دچار اختلال شخصیت میشوند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]