تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836378120
میگفتند تو خائن خاندان خواجه امیری هستی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
با مهرزاد خواجه‌امیری به مناسبت انتشار آلبوم تازه‌اش میگفتند تو خائن خاندان خواجه امیری هستی نام‌خانوادگی‌اش بخشی از تاریخ موسیقی ایران است، اما او نه‌تنها تکیه نکرده بر این نام که تا می‌تواند بحث را به خود موسیقی می‌کشاند.
این نکته نه از نخواستن که از آن است که می خواهد خودش باشد؛ خودی که از سال ها پیش دغدغه نغمه ها و آواها رهایش نکرد و تشویق های پدر و مادر او را محکم تر با نت ها آشتی داد. مهرزاد خواجه امیری چندی پیش دومین آلبومش را روانه بازار کرد. هرچند او با اولین آلبومش توانسته بود نظر بسیاری را به خود جلب کند، اما آلبوم دوم، او را در موسیقی به بلوغ رسانده است. او پس از انتشار آلبوم بی کلام «خالق» که اتفاقا جزو پرفروش ترین آلبوم های حوزه خود شد اکنون آلبوم «سایه سوم» را به بازار فرستاده. فارغ از شباهت نامش به خواننده بزرگ موسیقی ایران اثر تازه اش آنقدر خوب هست که بتوان نامش را فراموش کرد و دل به صدایش سپرد. شما از یک خانواده هنری آمده اید، بالاخره استاد ایرج عموی شماست. چرا اینقدر فراری هستید از این که با نام خواجه امیری شناخته بشوید؟! نه، اصلا این طور نیست. برخلاف تصور خیلی ها چنین دافعه ای وجود ندارد. اولویتم این است که در حوزه موسیقی به یک هویت مستقل دست پیدا کنم. دوست ندارم مردم به ترانه هایم گوش بدهند یا از آلبومم حمایت کنند، فقط صرف این که از خاندان خواجه امیری هستم. ترجیح می دهم به جایگاهی که مد نظرم هست به تنهایی دست پیدا کنم نه به واسطه افراد دیگری. البته این را هم بگویم که من کارهای احسان را خیلی دوست دارم و از او طرفداری می کنم، اما داشتن یک هویت مستقل برایم خیلی اهمیت دارد. از طرفی هر کدام از ما تفکر خاص خودش را در ژانر متفاوتی از موسیقی دارد و ما هیچ وقت سعی نکردیم در حوزه کاری همدیگر وارد بشویم. در معاشرت های خانوادگی هم معمولا از هر چیزی صحبت می کنیم جز موسیقی! به نوعی به حریم همدیگر احترام می گذاریم. پس چطور شد که وارد دنیای موسیقی شدید؟ شاید عجیب باشد، اما تقریبا در ده سالگی با دیدن کارهای «یانی» به موسیقی علاقه مند شدم. برای همین هم به کارهای New Age و Instrumental گرایش پیدا کردم. من حتی آهنگسازی کارهای سنتی را براساس سیستم کلاسیک انجام می دهم. یعنی بینش من به کارهای سنتی هم از دیدگاه کلاسیک است. هیچ وقت سلیقه موسیقایی ام به سمت موسیقی سنتی ایرانی تمایلی نداشت و به خاطر همین هم برخی که من و خانواده ام را می شناختند، می گفتند «تو خائن خاندان خواجه امیری هستی!» از طرف دیگر سازی هم که انتخاب کردم، پیانو بود و بیشتر دوست داشتم کارهای ملودی محور را بنوازم. البته هدفم از یادگیری پیانو، صرفا نواختن نبود. از ابتدا به دنبال خلق بودم به همین دلیل پس از مدتی از کارهای کلاسیک هم فاصله گرفتم، چون کشف تازه ها و ابداع برایم اولویت اصلی بود. بعد از پیانو هم به سراغ دودوک رفتم. درباره آلبوم اولتان بگویید؛ فکر کنم سن کمی داشتید برای تولید یک آلبوم. تقریبا هجده ساله بودم که کارم را با یک تک آهنگ در ژانر New Age شروع کردم. بعد از آن چند تا سفارش کار از طرف صدا و سیما داشتم که موفق ترینشان «رویای زمستانی» بود که در طول فصل زمستان از شبکه یک سیما پخش می شد. این قطعه بعدها در اولین آلبومم «خالق» هم گنجانده شد. خب این آلبوم خیلی مورد توجه قرار گرفت، چون جزو معدود آلبوم های ژانر New Age بود، اما متاسفانه دانلودهای غیرمجاز زیادی از آن شد و امکان پخش مویرگی به این شکل کنونی وجود نداشت. خیلی ها وقتی به عقب برمی گردند و آثارشان را می بینند رضایت سابق را ندارند. درباره «خالق» چنین حسی دارید؟ نه! حتی بعد از هفت سال به آن افتخار هم می کنم. شاید درباره کارهای پاپ مثل آلبوم «سایه سوم» بعد از چند سال در موردش چنین احساسی داشته باشم که می توانست بهتر از این باشد، اما درباره خالق اصلا این طور نیست. معمولا خواننده ها خیلی کم از یک ژانر به ژانر دیگری می روند، اما شما دوست دارید در چند ژانر مختلف کار کنید؛ چرا؟ من به نوعی از موسیقی علاقه دارم که پشتش یک تفکر وجود داشته باشد، یعنی مخاطبش را با سوال روبه رو کند. برای همین خودم را به گوش دادن به موسیقی محدود نمی کنم و به همه استایل ها و ژانرها توجه دارم. درواقع تعصبی به نوعی از ژانر موسیقی ندارم. هر موسیقی که همراه با اندیشه و ایده باشد، برایم ارزشمند است. پس قصد دارید فعالیت را در ژانرهای مختلف ادامه بدهید؟ بله، حتی الان هم با دو ارکستر مشغول تمرین هستم. یکی برای آهنگ های پاپ و دیگری برای آهنگ های اینسترومنتال (بدون کلام) که هر دو به شکل موازی پیش می روند. فکر نمی کنید این حجم بالای کاری باعث افت کیفیت آثارتان بشود؟ همیشه کیفیت از کمیت مهم تر بوده، این را هم دقت کنید که انتشار آلبوم اول و دومم هفت سال فاصله داشتند. هیچ وقت خودم را از ترس زیاد شدن کار محدود نمی کنم، چون به نوعی این محدودیت از خلاقیتم کم می کند. کمی درباره آلبوم تازه تان بگویید؛ چرا «سایه سوم»؟ این اسم معنا یا مفهوم خاصی دارد؟ خب منظور از سایه سوم به نوعی خیانت است. تصمیم گرفتم آلبومم با این مفهوم یک تم داشته باشد. در حقیقت به دنبال همان تفکری بودم که تنیده شده به موسیقی باشد. داشتن یک تم یا موضوع مشخص در کارهای موسیقی ایرانی بسیار کم است و معمولا ترانه های یک آلبوم پراکنده هستند، اما من خواستم آلبومم را با یک موضوع واحد خلق کنم. فکر می کنم کمتر خواننده ای در ایران این کار را کرده باشد. این موضوع در آثار دیگری مثل سینما و تئاتر مرسوم هست، اما در موسیقی آن هم از نوع پاپ کمتر بوده است. حالا چرا مفهوم خیانت را انتخاب کردید؟ هر هنرمندی که می خواهد مردمی باشد، لازم است که شرایط اجتماعی اش را در نظر بگیرد، یعنی حواسش به اتفاقات پیرامونی جامعه باشد. پرداختن به اتفاقات ناگوار و البته شیرین جامعه می تواند به گونه ای مرهمی برای روح مردم همان جامعه باشد. یعنی اگر درد بخشی از جامعه امروز خیانت و دروغ است و همان موضوع در ترانه هایی که زمزمه می کنند هم بیاید، شاید کمی تسکین دهنده باشد. مردم اگر احساس کنند یکی دارد حرف دلشان را می زند، حتی اگر کمی هم با شنیدن این کارها غمگین شوند، اما مطمئن باشید آرام می شوند. حس همذات پنداری با هنرمند به شنونده بسیار کمک می کند. پس معتقدید یک خواننده پاپ هم باید در برابر اتفاقات جامعه مسئول باشد؟ بله، نه به اندازه یک جمله زیبا در یک مصاحبه که درواقع با خلق اثری هنری این مسئولیت را نشان می دهم. حتما در کارهای آینده ام هم این کار را انجام می دهم، اما نه این که همیشه باید به مشکلات جامعه پرداخت. شاید چند سال دیگر جامعه ما آنقدر خوب و ایده آل باشد که موضوع آلبومم را «شادی و خوشبختی» انتخاب کنم یا یک موضوع مثبت و مفید دیگری. جامعه و همه اتفاقات در آن موضوع آلبوم بعدی را انتخاب می کند. نام های بزرگی در آلبوم تان هست، ضمن این که با ترانه سراهای زیادی کار کردید که این کار هم خیلی مرسوم نیست. علت این که من با چند ترانه سرای مختلف کار کردم، هم این بود که بفهمم کدامیک از آنها در آینده بیشتر می توانند با من همکاری کنند و در موفقیت های آینده آثار من کمک کننده باشند. برای همین هم نظر مردم برایم بسیار مهم است. من از انتقاد بیشتر خوشم می آید تا تعریف چون می توانم نقطه ضعف هایم را پیدا کنم و کارهای آینده ام را بهتر بسازم. کدام یکی از قطعه های این آلبوم را بیشتر دوست دارید؟ من دو تا کار را خیلی دوست دارم؛ یکی «دارم می رم» و دیگری «یکی از ما سه نفر» و جالبه که مردم هم نسبت به این دو قطعه خیلی نظرات مثبتی داشتند. ساخت این آلبوم چقدر زمان برد؟ سایه سوم از حدود سه سال پیش با یک تک آهنگ به نام کابوس کلید خورد که قرار بود، تیتراژ یک سریال باشد، اما به دلایلی این اتفاق نیفتاد. اولین آهنگ آلبوم فعلی «دارم میرم» هست اما «یکی از ما سه نفر» نخستین آهنگی بود که از این آلبوم ساخته شد. ساخت کل آهنگ ها ده ماه طول کشید، اما کمی سر مجوزها و اصلاحیه ها کار عقب افتاد. به طور کلی کار آهنگسازی، تنظیم و خواندن خیلی سریع پیش رفت، اما کار میکس کمی زمان بر شد. آهنگسازی و تنظیم تمام قطعات آلبوم را خودتان انجام دادید. مهرزاد خواجه امیری کمی خودشیفته نیست؟! نه فکر نمی کنم این مساله به خودشیفتگی مربوط باشد. چند گزینه مختلف برای این که کار آهنگسازی این آلبوم را انجام بدهند پیش رو داشتم، اما احساس می کردم ذهن ملودی ساز خودم در بیان آن چیزی که مد نظرم هست بیشتر کمک می کند چراکه تصاویری را که از کارها می دیدم خودم بهتر می توانستم اجرا کنم تا این که بخواهم به شخص دیگری بسپارم. در طول دوره ای که حرفه ای به موسیقی می پرداختید، کاری بوده که بسازید و بعدش پشیمان بشوید؟ بله ،چند تا کار داشتم که آهنگ خوبی برایش ساختم، اما کلام روی آن خوب نمی شد؛ برای همین هم کنار گذاشتمشان و هیچ وقت منتشرشان نکردم. شما کار هنری تان را ابتدا با آهنگسازی شروع کردید و بعد وارد دنیای خوانندگی شدید. دوست دارید مهرزاد خواجه امیری را به چه عنوانی بشناسند؟ سوال سختی است؛ تا دو سال پیش بیشتر دوست داشتم، به عنوان یک آهنگساز شناخته بشوم، ولی الان هر دو برایم به یک اندازه مهم هستند. دوست دارم مردم من را به عنوان خواننده و آهنگساز بشناسند. ایده ات در دنیای موسیقی چیست؟ هر انسانی که زنده است برای خودش رویاها و آرزوهایی دارد. من دوست دارم بتوانم کنسرتی در تخت جمشید داشته باشم و کارهای بی کلام و اینسترومنتالم را در آنجا اجرا کنم. چون مسائل تاریخی و نشان دادن عظمت تاریخ ایران باستان برایم بسیار مهم و ارزشمند و دوست داشتنی است. شما با آلبوم سایه سوم ژانر پاپ را تجربه کردید. نظرتان راجع به موسیقی پاپ چیست؟ من مثل بقیه معتقد نیستم که پاپ حال و روزش خوب نیست. به نظر من اتفاقات مثبتی در حال شکل گیری است و می شود به آینده امیدوار بود. البته اگر همین طور پیش برود و باز محدودیت های قدیمی ایجاد نشود. کدام یک از خواننده هایی که الان پاپ کار می کنند را می پسندید؟ در هر جامعه ای هیچ اثر هنری بی دلیل محبوب نمی شود. از نظر من محسن یگانه طی چند سال گذشته خیلی خوب کار کرده؛ یکسری از کارهای بنیامین و احسان را هم دوست دارم؛ کارهای خیلی قدیمی محسن چاوشی را هم خیلی دوست دارم. شما صدای گرم و خوبی دارید، اما این صدا ویژگی خاصی ندارد و این موسیقی شماست که بیشتر کارتان را متفاوت می کند، قبول دارید؟ به قول معروف هیچ بقالی نمی گوید «ماست من ترشه» (باخنده) ولی خب احساس می کنم که با یک آلبوم و یک کار نمی شود اینقدر راحت اظهار نظر کرد. فکر می کنم به کمی زمان بیشتری نیاز هست و به مرور زمان می توانم خودم را بهتر به مخاطبم بشناسانم، اما جدا از این حرف ها من دوست دارم اثری که خلق می کنم، مورد علاقه مردم قرار بگیرد، حالا چه به خاطر صدایم، چه به خاطر آهنگسازیام یا حتی به خاطر تنظیمم. این جزئیات خیلی برایم مهم نیست. دو سال پیش کتاب «نگاهی به برترین ترانه ها» را هم منتشر کردید، ترانه های این مجموعه را بر چه اساسی انتخاب کردید؟ من سعی کردم یکسری از ترانه هایی که در دنیا مشهور بود و همین طور در ایران بین مردم جاافتاده بود و به نوعی هم به آن گوش می دادند و هم دوستش داشتند را انتخاب کنم. به نظر می رسد به اصالت ترانه در یک قطعه موسیقی اعتقاد خاصی دارید؟ بله از نظر من خیلی مهم است که شنونده یک اثر موسیقی بتواند با آن اثر احساس همذات پنداری کند و این احساس با ترانه هایی که روایی هستند و داستانی را به همراه دارند خیلی بیشتر پدید می آید. مثلا یکی از ترانه هایی که به آن پرداختم «سلام» نام دارد، از گروه ایون سِنس. در این ترانه خواننده داستانی از هفت سالگی خودش را تعریف می کند که چطور در آن سن خواهرش را از دست داده است. در ترانه هایی که انتخاب کردم سعی ام بر این بوده که مفاهیم جهانشمولی را در بر بگیرد، سوگ، دروغ، خیانت و... محدود به جغرافیای خاصی نمی شود. علاوه بر این شنونده های آثار ایرانی به ترانه بیشتر از سایر عناصر یک اثر موسیقی، حتی صدای خواننده توجه می کنند و درواقع ترانه برایشان خیلی اهمیت دارد. در نتیجه وقتی شما با توجه به مخاطب اثری را خلق می کنید، باید به علاقه مندی هایش هم احترام بگذارید. با این اوصاف معتقدید که ترانه نویسی به کمی تحول نیاز دارد؟ بله، در مقدمه کتاب هم به این مساله اشاره کردم و گفتم که مخاطب اصلی این کتاب ترانه سراها و دست اندرکاران این حوزه هستند. این که ترانه سراها بهتر است که کمی بیشتر روی محتوای ترانه ها تاکید کنند. در بازار جهانی موسیقی ترانه سراها معمولا به صورت گروهی کار می کنند که این خیلی در تجزیه و تحلیل و بهتر شدن کارهایشان کمک می کند. این افراد وقتی مرتب باهم در ارتباط هستند و به افزایش اطلاعات همدیگر کمک می کنند، قطعا نتیجه از کیفیت بهتری برخوردار می شود. علاوه بر این ترانه سراهای موفق جهان معمولا به سایر عناصر تشکیل دهنده اثر موسیقایی هم اشراف دارند. منظورم این نیست که هم ترانه سرایی می کنند و هم آهنگسازی یا تنظیم یا خوانندگی؛ منظورم داشتن اطلاعات حرفه ای در این حوزه هاست که کمک می کند بهتر ترانه بگویند یا ترانه هایی خلق کنند که با ملودی بیشتر همخوانی دارد. ترانه سراهای ایرانی معمولا اشرافی به آهنگسازی ندارند و معمولا شاعر محض هستند که این سبب خلق آثاری می شود که تک بعدی است و شاید برای آهنگساز کار کردن روی این ترانه ها بعضا خیلی مشکل باشد. تا به حال از کسانی که برای شما ترانه می نویسند، خواسته اید که کمی این شیوه روایتی و داستان گونه را لحاظ کنند؟ در آلبوم «سایه سوم» با چند ترانه سرا و شاعر کار کردم. شاید در نگاه اول این افراد هیچ ارتباط مفهومی بین کارهایشان نباشد اما هدفم از این کار این بود که نوع نگاه هر کدام را با یک موضوع واحد که «خیانت» بود بسنجم و ببینم چطور می شود به این شیوه از ترانه سرایی رسید، اما باید بگویم که باز هم نتوانستم در آلبومم به این تصویرسازی در ترانه دست پیدا کنم. از طرف دیگر این کار کردن سفارشی با ترانه سراهای ایرانی قابل انجام نیست. چون این هنرمندان دارای شان و مرتبه بالایی هستند و اصلا نمی شود شما مثلا از یک شاعر معروف و کهنه کار بخواهید که ترانه ای برایتان بگوید که موارد مورد نظر شما درآن گنجانده شده است. میثم اسماعیلی / جام جم
پنج شنبه 21 فروردین 1393 2:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها