تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833231893
درباره بیماری‌های فرهنگی
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۰ فروردین ۱۳۹۳ - ۱۱:۰۹
یک پژوهشگر حوزه‌ی انسان‌شناسی پزشکی گفت: بسیاری از بیماری‌ها از عوامل غیرطبیعی ناشی می‌شوند و علل اصلی پدید آمدن آن‌ها، عوامل فرهنگی هستند. دکتر پیمان متین در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: «قوم‌پزشکی» همواره یکی از مهم‌ترین موضوعات مورد نظر انسان‌شناسی از روزهای آغازین فعالیت این رشته‌ی علمی بوده است. عمده‌ی توجه قوم‌پزشکی بر مطالعه‌ی نظام‌های بهداشتی میان‌فرهنگی در اجتماعات گوناگون متمرکز است. او ادامه داد: هر نظام بهداشتی چند حوزه را مانند نوع نگرش و درک افراد آن جامعه از معضلات بهداشتی و چگونگی دسته‌بندی آن‌ها، روش‌های مورد استفاده برای پیش‌گیری از بیماری‌ها، روش‌های تشخیصی، روش‌های درمانی مانند اعمال جادویی، مذهبی، آیینی و علمی و نقش درمان‌گرها در این نظام دربر می‌گیرد. این پژوهشگر حوزه‌ی مردم‌شناسی همچنین گفت: اصطلاح قوم‌پزشکی برای اولین‌بار در دهه‌ی 1960 میلادی به کار رفت. در آن زمان فقط به نظام‌های بهداشتی جهان غیرغربی توجه شد و این اصطلاح به‌نوعی مترادف «طب عامیانه»، پزشکی مردمی و حتا طب بَدَوی بود، البته اصطلاح طب بدوی دیگر به کار نمی‌رود. او همچنین بیان کرد: دلیل این نوع نگاه به قوم‌پزشکی در آغاز، بیشتر متأثر از عقاید قوم‌محور بود. باید دقت کرد که دانش زیست‌پزشکی یا همان پزشکی‌غربی که رویکردی مبتنی بر دانش جدید غربی است و بر فناوری‌های تشخیصی و درمانی امروزی تأکید دارد، خود نوعی نظام قوم‌پزشکی محسوب می‌شود. این پژوهشگر گفت: انسان‌شناسان، زیست‌پزشکی غربی را یک نظام فرهنگی می‌دانند که سخت با ارزشهای غربی آمیخته شده است. بنابراین آنچه امروزه از قوم‌پزشکی مستفاد می‌شود صرفا نظام‌های طبی بومی و منطقه‌ای نیست، بلکه همه‌ی انواع نظام‌های موجود در سراسر جهان را شامل می‌شود. او ادامه داد: یکی از اساسی‌ترین عناصر در حوزه‌ی قوم‌پزشکی، نگاه مردم هر اجتماع به موضوعی به نام انسان است. برخی معتقدند انسان، یک مجموعه‌ی جسمانی واحد تشکیل‌شده از تن یا جسم است. طبعا همه‌ی نگرش‌ها از جمله دیدگاه بهداشتی در متن جامعه، حول این تن می‌گردد. متین همچنین بیان کرد: اگرچه نظام زیست‌پزشکی غربی با جسم فردی انسان‌ها گره عمیقی خورده است، اما بسیاری از فرهنگ‌ها این جسم را بخشی جدایی‌ناپذیر از کل جامعه می‌دانند و نقشی ویژه برای ذهن قائل‌اند. این تفاوت‌ها در نگاه‌های فرهنگی باعث شده تا تعاریف گوناگونی از جسم مرده و جسم زنده وجود داشته باشد. مثلا در برخی جوامع، مرگ مغزی معرف مرگ جسمانی است، حتا اگر قلب در حال تپش باشد. در حالی که در جوامع دیگر، این مغز نیست که ملاک مرگ و زندگی است، بلکه قلب، نقشی تعیین‌کننده دارد. این انسان‌شناس گفت: از دیگر مسائل مهم در قوم‌شناسی، نحوه‌ی تعریف و دسته‌بندی معضلات بهداشتی و سلامت است که به یکی از چالش‌های انسان‌شناسی پزشکی و متخصصان حوزه‌ی بهداشت و درمان تبدیل شده است. خیلی از برچسب‌هایی که زیست‌پزشکی غربی آن‌ها را به‌عنوان یک واقعیت کلی پذیرفته است، در سایر فرهنگ‌ها در همان معنا پذیرفتنی نیست. این پژوهشگر اظهار کرد: یکی از عمده‌ترین این تناقض‌ها که مفهوم آن در فرهنگ‌های مختلف، متفاوت است دو اصطلاح مجزا اما متشابه «بیماری» و «ناخوشی» است؛ در یک الگوی شناخته‌شده، منظور از «بیماری» آن دسته از معضلات بهداشتی زیست‌شناختی است که عینی و عالم‌گیر است، مانند عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی یا مثلا شکستن بازو، «ناخوشی» هم به آن دسته از مفاهیم خاص فرهنگی و تجربیات وابسته به آن‌ها می‌گویند که نمود آن به‌صورت یک معضل بهداشتی است. او توضیح داد: «ناخوشی» در واقع درک شخصی و تجربه‌ی زنده‌ی هر فرد از حالات مرضی و ناخوش‌احوالی است که صرفا به بیماری محدود نمی‌شود. پس برخلاف «بیماری» که پدیده‌ای است زیست‌شناختی، «ناخوشی» شامل ابعاد اجتماعی و روان‌شناختی بدحالی می‌شود. برای همین در خیلی موارد، بیمارانی که یک مرض مشخص پزشکی دارند، مانند فشار خون بالا، در زندگی روزمره، خود را بیمار نمی‌پندارند و برعکس، خیلی از افراد هستند که بدون داشتن یک مرض مشخص، همیشه ناخوش‌احوال و بیمارگونه رفتار می‌کنند. وی همچنین گفت: تفکیک قائل شدن میان «بیماری» و «ناخوشی» سازمان بهداشت جهانی را به سمت ارائه‌ی تعریفی نسبتا دقیق از سلامت هدایت کرد. به این معنی که سلامت صرفا نبود بیماری نیست، بلکه احساس «خوب بودن» از لحاظ جسمی، روانی و اجتماعی است. در هر حال، درک مفهوم سلامت و سالم بودن یا سالم نبودن کاملا به چارچوب فرهنگی تعیین‌شده برای «طبیعی بودن» دارد. متین توضیح داد: زمانی هست که عده‌ای خود را ناخوش قلمداد می‌کنند، یعنی در تقابل با سطوح و چارچوب‌های فرهنگی تعریف‌شده از طبیعی بودن و نشانه‌ها و شرایط آن قرار گرفته‌اند. این قضیه در دید اجتماع درباره‌ی یک فرد ناخوش نیز صدق می‌کند. اولین گام در مطالعات و تحقیقات قوم‌پزشکی، آموختن این است که مردم چگونه معضلات بهداشتی را تعریف، دسته‌بندی و برچسبی خاص را اتخاذ می‌کنند. او اظهار کرد: براساس هر فرهنگ خاص، عناصری مانند علت یا سبب بیماری‌ها، ناقل یا حاملان بیماری یا عوامل بیماری‌زا، اعضای درگیر بدن، نشانه‌های بیماری یا ترکیبی از همه‌ی این‌ها، پایه‌ی طبقه‌بندی و نامگذاری معضلات بهداشتی باشند. انسان‌شناسان وجود بسیاری از معضلات بهداشتی را در سراسر جهان کشف کرده‌اند که معمولا از آن‌ها به‌عنوان سندرم‌های خاص فرهنگی (یا وابسته به فرهنگ) یاد می‌شود. متین گفت: سندرم خاص فرهنگی، یک معضل بهداشتی با مجموعه نشانه‌هایی مخصوص از یک فرهنگ ویژه است. غالبا عوامل اجتماعی مانند تنش، ترس و هول، عوامل زمینه‌ای ایجاد این سندرم‌ها هستند. نشانه‌های زیست‌شناختی نیز ممکن است همراه با این حالات باشند و یک سندرم خاص فرهنگی، حتی مرگ‌آور و کشنده باشد. او افزود: جسمانی‌سازی، روندی است که در آن، بدن با جذب تنش‌های اجتماعی، آن‌ها را به‌صورت نشانه‌های رنج و عذاب بروز می‌دهد. در آغاز، انسان‌شناسان پزشکی سندرم‌های خاص فرهنگی را صرفا در فرهنگ‌های غیرغربی بررسی می‌کردند. همین تمرکز باعث ایجاد نوعی تفکر مبنی بر متعلق بودن این سندرم‌ها به فرهنگ‌های دیگر شد. این انسان‌شناس در ادامه بیان کرد: امروزه، انسان‌شناسان ثابت کرده‌اند که فرهنگ‌های غربی نیز سندرم‌های خاص فرهنگی خود را دارند. به‌عنوان مثال، بی‌اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی از جمله سندرم‌های خاص فرهنگی است که عمدتا میان دختران نوجوان سفیدپوست طبقه‌ی متوسط آمریکا رواج دارد. او همچنین اظهار کرد: بین سال‌های 1928 تا 1955 میلادی جنبشی به‌وجود آمد که انسان‌شناسی فرهنگی را به علومی مانند روان‌شناسی و روان‌کاوی پیوند می‌زد و نام فرهنگ و شخصیت به خود گرفت. پس از سال 1960 میلادی این حوزه به‌عنوان انسان‌شناسی روان‌شناختی نامیده شد و در دهه‌ی 1990 میلادی در محیط‌های دانشگاهی به روان‌شناسی فرهنگی مشهور شد. متین توضیح داد: این جنبش تلاش می‌کرد مفهوم فرهنگ و ابعاد روان‌شناختی آن را در تحقیقات مرتبط جا بیندازد. طرفداران این جنبش معتقد بودند فرهنگ نقش ویژه‌ای در رشد روان‌شناختی فردی ایفا می‌کند و الگوهای روحی - روانی به‌طور مشخص متأثر از فرهنگی خاص هستند و افراد هر اجتماع، فرهنگ خود را از راه‌های گوناگون درک می‌کنند. به این شکل، این متفکران، نظریه‌های غالب روان‌شناختی را که گونه‌ی انسان را به‌عنوان یک کل واحد می‌نگریست، به چالش کشیدند و توجه آن‌ها را به یافته‌های میدان‌های تحقیق انسان‌شناسان و گزارش‌های متنوع آن‌ها از فرهنگ‌های گوناگون بشری جلب کردند. او افزود: بیشتر تکیه‌ی آن‌ها بر روند رشد کودکان و تازه‌بالغان و اختلالات دِماغی آن‌ها، رابطه‌ی بین ساختار اجتماعی و رفتارهای فردی و ارزیابی شخصیت افراد در فرهنگ مربوط به خود بود. این انسان‌شناس اظهار کرد: در تمام فرهنگ‌های سراسر جهان، مردم تلاش می‌کنند شناختی از معضلات بهداشتی پیدا کنند و تلاش دارند علت و منشأ بیماری‌ها را بیابند. طبعا تنوع فرهنگ‌ها و قومیت‌ها باعث شده انواع دیدگاه‌ها درباره‌ی سبب‌شناسی بیماری‌ها و ناخوشی‌ها وجود داشته باشد. این دیدگاه‌ها ممکن است منشأ طبیعی، اقتصادی، اجتماعی، روان‌شناختی یا ماورای طبیعی برای دلایل بیماری‌ها قائل باشند. از جمله دلایل طبیعی می‌توان به محیط و آب‌و‌هوا اشاره کرد. مانند اینکه در معرض هوای سرد قرار گرفتن باعث سرماخوردگی و زکام می‌شود یا محیط مرطوب و بارانی عامل انواع رماتیسم است یا باد انواع و اقسام ناخوشی‌های میگرن‌مانند را به بار می‌آورد. این پژوهشگر در پایان اضافه کرد: بعضی دیگر از عوامل محیطی شامل سن‌و‌سال، ارث و توارث، ذات و طبیعت فردی و جنسیت افراد، مجاورت و تماس با عوامل طبیعی، تأثیر غذاهای خاص و عادات تغذیه‌ای است. نقش اقتصاد، بویژه فقر در بروز بیماری‌ها، عاملی غیرقابل انکار است. ضمن اینکه عوامل روان‌شناختی یا شرایط روحی مانند عصبانیت و پریشان‌حالی نیز در بروز این بیماری‌ها دخیل‌اند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها