محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831517204
شوخی و مزاح در سیره معصومان
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
شوخی و مزاح در سیره معصومان «شوخی و مزاح» یکی از نیازهای روحی انسان است؛ چرا که روح مانند جسم، به واسطۀ فعالیتهای روزمره و ناملایمات و فشارهای روحی، خسته می¬شود و برای زدودن کسالت و ملالت و به دست آوردن نشاط روحی، شوخی و مزاح لازم است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «مؤمن شوخ و زنده دل است و منافق سخت و غضبناک».1«فضل بن ابی قرّه» می¬گوید: امام صادق علیه¬السلام فرمود:«ما مِن مُؤمِنٍ اِلا وَفیهِ دِعابَهٌ قُلتُ وَ مَا الدّعابَه؟ قالَ اَلمِزاحُ». «مؤمنی نیست مگر اینکه دعابه دارد، راوی می¬گوید: به حضرت عرض کردم: دعابه چیست؟ حضرت فرمود: مقصود، مزاح و شوخی است».پیشوای مالکی¬ها می¬گوید: امام صادق علیه¬السلام بسیار شوخ طبع و خندان بود. امام صادق علیه¬السلام به «یونس شیبانی» که از اصحاب و یاران او بود، فرمود: «شوخی شما اصحاب با یکدیگر چه مقدار است؟»عرض کردم: کم است. حضرت فرمود: «این گونه نباشید، به درستی که شوخ طبعی از حسن خلق است و همانا شما بدین وسیله برادر خود را شاد می¬کنید، همانگونه که رسول خدا صلی الله علیه و آله اهل شوخی و مزاح بودند تا سرور و شادی را در قلب اصحاب ایجاد کنند». در سیرۀ آن حضرت آمده است: «اگر یکی از اصحابش را غمگین می¬یافت، او را با شوخی شادمان می¬ساخت». و متقابلاً اگر پیامبر صلی الله علیه و آله محزون بود دیگران او را شاد می-کردند. نقل شده است روزی پیامبر صلی الله علیه و آله به شدت ناراحت بود ناگهان عربی از راه رسید که می¬خواست سؤالی از حضرت بپرسد اصحاب گفتند: رسول اکرم امروز به شدت ناراحت است مرد عرب گفت به خدا قسم تا او تبسّم نکند رهایش نمی¬کنم.نزد حضرت آمد و گفت شنیده¬ام که دجال هنگام ظهور مقداری آبگوشت برای مردم می¬آورد و مردم از گرسنگی در معرض هلاکت هستند. آیا اگر او را می¬¬دیدم از آن غذا نخورم تا بمیرم یا آنقدر بخورم که سیر شوم بعد به خدا ایمان آورم و از دجّال بیزاری جویم.پیامبر صلی الله علیه و آله چندان خندید که دندانهایش نمایان شد و فرمود: خداوند مؤمنین را از دجّال بی نیاز می¬کند. فرازهایی از شوخیهای پیامبر و امامان علیهم السلام تاریخ زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان علیهم¬السلام نشان می¬دهد که آنها در مواردی با مؤمنان شوخی و مزاح می¬کردند و به این وسیله آنها را شاد می¬نمودند . در اینجا به چند نمونه از آنها اشاره می¬کنیم:1- روزی پیامبر صلی الله علیه و آله به زنی فرمود: «این زن، همان است که در چشم شوهرش، سفیدی هست؟!» زن گفت: «نه، در چشم شوهرم سفیدی نیست». سپس آن زن بی تابانه نزد شوهر خود آمد و سخن (شوخی) پیامبر صلی الله علیه و آله را به شوهرش گفت.شوهر به همسرش گفت: «آیا نمی¬بینی که سفیدی چشمم بیشتر از سیاهی است!». 2- روزی پیرزنی به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کرد: «دعا کن خداوند مرا اهل بهشت کند.» پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «پیرزن وارد بهشت نشود».آن پیرزن گریه کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله خندید و به او گفت: «آیا نشنیده¬ای که خداوند می¬فرماید:اِنّا اَنشَأنا هُنَّ اِنشاءً – فَجَعَلنا هُنَّ اَبکاراً.ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم – و همه را دوشیزه قرار دادیم.» 3- پیرزنی بر اثر پیری، دندانهایش افتاده بود. پیامبر صلی الله علیه و آله او را دید و فرمود: «پیرزنِ بی دندان به بهشت نمی¬رود.»پیرزن گریه کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمود: «چرا گریه می¬کنی؟» او عرض کرد: «ای رسول خدا! من بی دندان هستم.» پیامبر صلی الله علیه و آله خندید و فرمود: لاتَدخُلینَ الجَنَّهَ علی حالِکَ:تو با این حال وارد بهشت نمی¬شوی. (بلکه به صورت جوانی کامل وارد بهشت می¬شوی).4- پیامبر صلی الله علیه و آله با حسن و حسین علیهماالسلام که در آن هنگام کودک شیرخواره بودند، شوخی می¬کرد. بر پشت به زمین می¬خوابید و امام حسین علیه¬السلام را روی شکمش می-نهاد و مکرّر می¬فرمود:حُزُقَّهٌ حُزُقَّهٌ تَرَقَّ عَینُ بَقَّهٍ:ای کوچولوی شکم برآمده! برخیز بیا بالا، ای ریز چشمم! 5- پیرزنی از دودمان اشجعی به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله آمد. پیامبر صلی الله علیه و آله از روی مزاح به او فرمود: «پیرزن به بهشت نمی¬رود.» او گریه کرد. بلال حبشی او را دید و از علت گریه¬اش پرسید. او علت را گفت. بلال نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و ماجرا را بازگو نمود. پیامبر صلی الله علیه و آله از روی مزاح فرمود: «سیاه هم به بهشت نمی¬رود.» بلال نیز محزون شد و گریه کرد. عباس عموی پیامبر صلی الله علیه و آله آنها را گریان دید، علت آن را پرسید؛ آنها گفتند: پیامبر صلی الله علیه و آله به ما چنان گفت. عباس ماجرا را به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کرد، پیامبر به عباس نیز فرمود: «پیرمرد هم به بهشت نمی¬رود.» سپس پیامبر صلی الله علیه و آله هر سه نفر را طلبید و اندوهشان را برطرف نمود و به آنها فرمود:خداوند اهل بهشت را به صورت جوان، با زیباترین چهره، وارد بهشت می¬کند، نه به صورت پیر و سیاه و بدقیافه. 6- روزی پیامبر صلی الله علیه و آله با علی علیه¬السلام خرما می¬خوردند. پیامبر صلی الله علیه و آله از روی مزاح، هسته¬های خرماهایی را که می¬خورد به پیش روی علی علیه¬السلام می¬نهاد. وقتی که از خوردن خرما فارغ شدند، همۀ هسته¬ها در نزد علی علیه¬السلام جمع شده بود. پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه¬السلام فرمود:یا عَلیُّ اِنَّکَ لاکُولٌ.ای علی! تو پرخور هستی.علی علیه¬السلام در پاسخ (از روی مزاح) عرض کرد:اَلاکُولُ مَن یأکُلُ الرُّطَبَ وَالنَّوا.پرخور کسی است که خرما را با هسته¬اش بخورد! 7- صهیب رومی یکی از اصحاب رسول خدا بود، یکی از چشمهای او عیب داشت، روزی او در حضور پیامبر خرما می¬خورد پیامبر به او فرمود: آیا با این که یک چشمت معیوب است خرما می¬خوری؟ صهیب گفت: با آن طرف سالم، خرما می¬خورم. امامان علیهم السلام نیز به پیری از پیامبر صلی الله علیه و آله این گونه شوخیها را داشتند و با شوخیهای لطیف و پرنکته، مؤمنان را شاد می¬نمودند، چنانکه گفتار آنها در تمجید از مزاح و اسوه قرار دادن پیامبر صلی الله علیه و آله، بیانگر این مطلب است.منابع:- کافی، ج 3، ص 162، بحارالا نوار ، ج 74، ص 172- صدوق، معانی الاخبار، ص 164 (چاپ مکتبه الصدوق). - عن مالک و لقد کنت اری جعفر بن محمد و کان کثیر الدّعابه و التبسم، بحارالانوار، ج 17، ص 32. - اصول کافی، ج 2، ص 663 (دوجلدی). - سنن النبی، ص 60. - محجه البیضاء، ج 4، ص 135. - بحارالانوار، ج 16، ص 194. - همان مدرک، ص 195 – شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 6، ص 330. - همان مدرک، ص 298. - شرح نهج حدیدی، ج 6، ص 331 – بحار، ج 6، ص 297. - بحار، ج 16، ابن ابی الحدید: ص 295. -زهر الربیع ، ص 7- محجه البیضاء ، ج 5، ص 234.
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 437]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها