انی تارك فیكم الثقلین كتاب الله وعترتی اهل بیتی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: :c (14):
شوخیهای پیامبر
--------------------------------------------------------------------------------
نشاط و شادی در سیره معصومان (علیه‌السلام)
نشاط و سرور بخشی از سرشت انسان است. بدین جهت قوانین روح‏بخش اسلام به پیروان خود نشاط و شادمانی می‏بخشد. پیامبر خاتم‏نیز همیشه شادمان بود و بر این امر تاكید می‏ورزید. افزون‏براین، بعضی از روایات نشان می‏دهد معصومان(علیهم السلام)دركجا ودر پی چه مسایلی شاد می‏شدند و برای شاد و بودن چه برنامه‏هایی‏ارائه می‏كردند.
پیامبر اكرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)با یارانش مزاح می‏كرد، اجازه می‏داد یاران باوی مزاح كنند و گاه به شوخی یاران با یكدیگر، گوش می‏سپرد وتبسم می‏فرمود. او هرگز شادیهای یارانش را برهم نمی‏زد مگر وقتی‏سخن یا عملی خارج از محدوده شرع از آنها مشاهده می‏كرد.
آیا ظاهر شدن آثار آن همه خوشحالی برچهره شریف پیامبر و یادیگر رهبران امت در اثر عملكرد خوب برخی از پیروان وعلاقه‏مندان دلیل سرور و شادمانی اهل‏بیت(علیهم السلام)نیست؟
البته این شادمانیها با عربده كشی‏ها و خنده‏های غیرمُجازی كه ‏گاه به سلامت و امنیت و نشاط و حتی حیثیت ‏یك ملت و مذهب زیان ‏می‏رساند، تفاوت دارد. آن گونه شادیها را نه دین تایید می‏كند نه عقل سالم.
• چهره همیشه شاداب پیامبر و علی(علیهما ‌السلام)
چهره مقدس پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)هرگز درهم كشیده و گرفته نبود مگر هنگام‏ نزول آیات موعظه یا نزول آیات قیامت كه هر شنونده را دچار افسردگی و دگرگونی غیر قابل وصف می‏كرد.
فیض كاشانی می‏نویسد: پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) هنگام ملاقات یارانش چهره‏اش بیش ‏از دیگران شاداب و خندان بود. گاه چنان می‏خندید كه دندانهای ‏مباركش نمایان می‏شد.
• گشاده رویی و خوش طبعی علی(علیه‌السلام)
مرحوم قمی می‏نویسد: حُسن خلق و شكُفته رویی آن حضرت چنان بودكه دشمنانش بدین سبب بر وی خرده می‏گرفتند. عمروبن عاص می‏گفت:
او بسیار خوش طبعی می‏كند. البته عمرو این سخن را از عمر آموخته بود.
او برای اینكه خلافت را به آن حضرت نسپارد، خوش طبعی را عیب‏علی (علیه‌السلام) شمرد.
روزی معاویه به قیس بن سعد گفت: خدا رحمت كند ابوالحسن را كه بسیار خندان و شكفته و خوش طبع بود.
قیس گفت: آری چنین بود؛ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نیز با یارانش خوش طبعی‏می‏كرد و خندان بود. ای معاویه! تو به ظاهر او را مدح می‏كنی اما هدفت ‏بدگویی و خرده‏گیری است. اما بدان به خدا سوگند، آن حضرت‏ با آن شكُفتگی و خندانی، هیبتش از همه فزونتر بود؛ و آن هیبت ‏به ‏سبب تقوایش بود....
• شوخی و مزاح پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) با یاران
گاه پیامبر با یارانش مزاح كرده، آنها را شادمان می‏ساخت و می‏فرمود:
«انی لامزح و لااقول الا الحق.» ، من مزاح می‏كنم و جز حق چیزی نمی‏گویم.
طریحی هم می‏نویسد: «كان رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) یداعب الرجل یرید ان ‏یسره‏» پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) با انسان به قصد آن كه شادمانش سازد شوخی می‏كرد.
نكته قابل دقت این است كه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) خود مزاح را آغاز می‌كرد و برآن بود بدین وسیله سرور و نشاط را در یارانش زنده نگه دارد.
این كار پیامبر بزرگوار اسلام در رفع خستگیها و فشارهای ناشی ازمشكلات زندگی یارانش موثر بود. نمونه‌های زیر بخشی از لطایفی است كه از آن حضرت ثبت شده و به دست ما رسیده است، بخوانید:
1- آرامتر برو كه بلورها نشكنند
در یكی از مسافرتها، غلام سیاه و خوش صدایی به نام «انجشه‏» همراه حضرت بود كه به دستور پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) آواز ویژه تند رفتن شتران ‏می‏خواند. و در آن كاروان برخی از زنان پیامبر و ام‏سلیم نیز حضور داشتند.
انس می‏گوید: حضرت گاهی با انجشه شوخی می‏كرد و می‏فرمود:
«رویدا یا انجشه لا تكسر القواریر (یعنی ضعفه النساء.»
انجشه! قدری آرامتر بران تا بلورها خرد نشود.(یعنی زنان آزار نبینند).
2- چه كسی این بنده را می‏خرد!
روزی حضرت بازوی یكی از یارانش را از پشت‏سرگرفته و فرمود:
چه كسی این بنده را می‏خرد؟ [یعنی بنده خدا را و مراد پیامبر از این كاری مزاح بود].
3- پیر زنها به بهشت نمی‏روند.
روزی پیامبراكرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)به پیرزنی از طایفه اشجع فرمود: ای‏اشجعیه! بدان هرگز پیرزن داخل بهشت نمی‏گردد.
پیرزن از شنیدن این حرف اندوهگین شد. بلال از راه رسید و با مشاهده آن صحنه، وضعیت زن را برای پیامبر نقل كرد. حضرت به بلال ‏فرمود: سیاه چهرگان هم به بهشت نمی‏روند. بلال نیز مانند پیر زن اندوهگین گشت. عباس، عموی پیامبر، بر آنها گذشت و پس از آگاهی ‏از حالشان، ماجرا را برای پیامبر بازگفت. پیامبر فرمود: پیرمردها هم به بهشت گام نمی‌نهند.
آنگاه رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) هرسه را طلبید و فرمود: خداوند اینان را بابهترین شكل ظاهری داخل بهشت می‏گرداند. سپس فرمود: خداوند آنهارا در قالب جوانانی نورانی وارد بهشت می‏سازد.
4- او همان نیست كه در چشمانش سفیدی هست؟!
ابن شهرآشوب می‏نویسد: روزی آن حضرت به زنی كه از همسرش سخن‏می‏گفت، فرمود: آیا او همان نیست كه در چشمانش سفیدی است؟ زن‏بلافاصله گفت: نه. آنگاه به خانه رفته، ماجرا را برای شوهرش بازگفت. او كه دریافته بود پیامبر مزاح كرده است. به همسرش‏گفت: آیا نمی‏بینی سفیدی چشمم از سیاهی‏اش زیادتر است؟
5- شوخی و مزاح با امیرمومنان(علیه‌السلام)
روزی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و علی(علیه‌السلام) كنار یكدیگر خرما می‏خوردند. حضرت هسته ‏خرمایی كه می‏خورد، نزد علی(علیه‌السلام)می‏گذارد. هنگامی كه از تناول خرما دست كشیدند، تمام هسته‏های خرما نزد علی(علیه‌السلام)جمع شده بود.
پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به علی(علیه‌السلام) فرمود:
«یا علی انك لاكول.»
ای علی! بسیار می‏خوری.
علی(علیه‌السلام) گفت: «یا رسول الله الاكول من یاكل الرطب و النواه‏»
ای رسول خدا! بسیار خور كسی است كه خرماها را با هسته‏اش‏خورده است.
6- دست گذاردن برچشم برخی یاران
حضرت برخی یاران را از پشت‏سر بغل می‏گرفت و دو دستانش را بر چشمانشان می‏گذارد تا آنها را بیازماید آیا می‏توانند با چشم‏بسته طرف مقابل را تشخیص دهند؟
:c (14)::c (14)::c (14):

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]