تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804747076
نگاهی به سنت‌های نوروزی و بیوگرافی‌های عیدانه/ از عمو نوروز؛ عاشقانه‌ای از عیدی دادن پیرمرد تا سفره هفت‌سین سنتی قدیمی اما مبهم
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
نگاهی به سنت‌های نوروزی و بیوگرافی‌های عیدانه/ از عمو نوروز؛ عاشقانه‌ای از عیدی دادن پیرمرد تا سفره هفت‌سین سنتی قدیمی اما مبهم
گشتن میان رمز و اسرار سنت های پیشینیان بسی زیبا و هیجان انگیز است به خصوص که گاهی برای بعضی از نمادها در طول تاریخ سند مکتوبی پیدا نمی کنیم.
گروه اجتماعی نامه نیوز - همین که زمستان به سر می آید و ننه سرما کوله بار سفر می بندد تا جای خودش را به عمو نوروز بدهد و رو سیاهی را برای ذغال بگذارد، خیابان‌های ما رنگ دیگری از شور و نشاط نوروزی می گیرد، پر از هیاهوی کودکانی که دست پدر و مادرشان را می کشند تا به سمت مغازه ها و گاری هایی که گوشه و کنار خیابان بساط سفره هفت سین و ماهی قرمز و سبزه را برپا کرده اند بروند. که البته اگر از حق نگذریم آدم بزرگ ها کم تر از بچه ها ذوق خرید این اقلام زیبای نوروزی سفره هفت سین را ندارند. کمی آن سو تر مردی قرمز پوش و سیه چهره با تنبکی به رقص و پایکوبی مشغول است وآواز می خواند: بشکن بشکنه بشکن، من نمی شکنم بشکن... بله درست است حاجی فیروز خودمان است خبر از آمدن عید می دهد. ما هم مثل هر ساله و طبق آنچه از گذشتگان مان یاد داریم سفره هفت سینمان را تهیه می کنیم و به زیبایی می چینیم. اما بی شک گاهی هم به فکر فرو می رویم که فلسفه هرکدام از این اجزاء زیبا چیست، گاهی پدر بزرگ مادر بزرگ ها برایمان چیز هایی تعریف می کنند اما باز هم انگار دلمان می خواهد بدانیم. اگر دوست دارید از اسرار رسوم سنت های نوروزی سر در بیاورید با ما همراه شوید:
**حاجی فیروز؛ آقای سیاه باز!
حاجی فیروز یا حاجی پیروز منادی سنتی نوروز است که در روزهای نزدیک به نوروز در کوچه‌ها و خیابان‌های ایران ظاهر می‌شود. حاجی فیروز مردی است لاغراندام با چهره سیاه کرده و لباسی به رنگ قرمز همراه با کلاه دوکی شکل قرمز، دایره و دنبکی به دست می‌گیرد، به خیابان می‌آید و به رقص و شیرین‌کاری و خواندن شعرهای ضربی به رقص می‌پردازد. مردم از هر سنی دور او جمع می‌شوند و همراه با او شادی می‌کنند. در اینجا سیاهی نماد سرما و شب‌های بلند و سرد زمستان است. حاجی فیروز با دنبکی به دست این آواز را زمزمه می کند:
حاجی فیروزه،//سالی یه روزه،//همه می‌دونن،//منم می‌دونم،//عید نوروزه.
ارباب خودم سامبولی بلیکم//ارباب خودم سر تو بالا کن،//ارباب خودم منو نیگا کن،//ارباب خودم لطفی به ما کن.
//ارباب خودم بزبز قندی،//ارباب خودم چرا نمی‌خندی؟
بشکن بشکنه بشکن،//من نمی‌شکنم بشکن،//اینجا بشکنم یار گله داره،//اونجا بشکنم یار گله داره!//این سیاه بیچاره چقد حوصله داره.
**عمو نوروز ؛ عاشقانه‌ای از عیدی دادن پیرمرد
عمونوروز یکی از نمادهای نوروز است که در شب عید نوروز برای بچه‌ها هدیه می آورد و به همراه حاجی فیروز سفر می‌کند. داستان عمو نوروز، داستانی عاشقانه‌است عمو نوروز منتظر زنی است. آنها می‌خواهند با هم ازدواج کنند. براساس یک باور قدیمی، نامزد عمو نوروز از یک ماه به نوروز مانده، به دارکوب‌ها و چرخ‌ریسکها می‌گوید که از برگ نورس درختان و گلهای نوشکفته، قبای زیبایی برای عمو نوروز که در سفر دوازده ماهه‌است ببافند.
اما قصه عمو نوروز: نرسیده به دروازهٔ شهر خونهٔ ننه سرماست که یک دل نه هزار دل عاشق پیره مرده... قصشون قصهٔ امسال و پارسال نیست... قصهٔ عشقشون هزارسالست نه دوهزار ساله شایدم خیلی بیشتر... پیرزنه اول هربهار خورشید دراومده، نیومده پا می‌شه جاشو جم می‌کنه خونه تکونی می‌کنه حیاط و آب و جارو می‌زنه،تو یه سینی خوشگل و تمیز سیر و سرکه و سماق و سنجد و سیب و سبزی و سمنو می‌چینه تو یه سینیِ دیگه هفت جور میوهٔ خشک و نقل و نبات می‌ریزه. پا می‌شه سریع منقلُ آتیش می‌کنه و قلیونُ می‌یاره دم دستش؛ اما سر قلیونُ آتیش نمی‌زاره.. چشم به در تا عمو نوروز بیاد و قلیونو آتیش کنه و دیدنش مهیا بشه... تو همین فکرا پیرزنه از خستگی خوابش می‌بره... عمو نوروز می‌یاد اما ننه سرما خوابه... چُرتِش پاره می‌شه... اَی دل غافل عمو نوروز اومد و رفت پیره زنه خوابش برده بود... عمو نوروز رفت تا یه سال دیگه؟... ای پیری پیری پیری....
**هفت سین ؛ سنتی قدیمی اما مبهم در تاریخ !!
هفت سین نوروز یک سنت کهن پارسی است. این سنت از زمان باستان تا امروز همچنان جایگاه ویژه خود را نزد پارسیان حفظ کرده است. این سنت کهن دارای معانی ویژه و نیز نشانی از رمز و رازهای هوشمندانه زندگی نیاکان ماست.
تاریخچهٔ این رسم مبهم است و «هفت سین» در یک دوبیتی که به طور واضحی معاصر است ریشه این سنت را از زمان کیانیان و در اصل به صورت هفت شین بیان می‌کند («روز نوروز در زمان کیان/می‌نهادند مردم ایران/شهد و شیر و شراب و شکر ناب/شمع و شمشاد و شایه اندر خوان»).
در سفرهٔ هفت سین معمولاً هفت جزء یا بیشتر که با حرف سین آغاز می‌شوند قرار می‌گیرد که معمولاً از مجموعهٔ زیر انتخاب می‌شوند: سیر، سیب، سبزه، سنجد، سرکه، سمنو، سماق، سنبل، سکه، سپند، سپستان، سوهان، سوسن، سرمه، سنگک، سبزی، سیاهدانه. از این سین‌ها (و نیز اجزاء دیگر این سفره) معمولاً به نماد مفاهیمی چون نوزایی، باروری، فراوانی، ثروت، و مانند آنها یاد می‌شود. بعضی نیز این اجزاء را به خدایان ایران باستان، بالاخص آناهیتا و سپندارمذ، ایزد بانوهای آب و خاک، نسبت می‌دهند. به روایتی" سین"، واژه اول نام هفت فرشته باستانی پارسی است. همه آنها دارای ویژگی های خاص و نیکو بودند.
نماد های هفت سین
سبزه؛ فرشته اردیبهشت و نماد آبهای پاک و بیکران است. سبزه از اجزای اصلی سفره شمرده می‌شود و معمولاً از گندم، یونجه، یا عدسِ سبزشده است که ممکن است بر کوزه سبز کنند. به روایتِی هفت "سین"، نشانه هفت دانه گیاهی است که میتوان با آن سبزه نوروز را تهیه کرد: جو، ماش، عدس، ارزن، لوبیا، نخود و گندم. زمان پارسیانِ کهن، مردم از هر هفت دانه، سبزه می پروراندند (10 روز قبل از نوروز) و ظروفِ آنرا بر سر درِ خانه های خود میگذاشتند و هر کدام بیشتر و بهتر سبز میشد، نشانه پر ثمریِ آن محصول برای کاشت در آن سال بود.
سیر؛ نماد اهورا مزدا ، نگهبان سفره ( محافظت کننده از شر ) است.
سیب؛ فرشته زن، نماد باروری و سلامتی است.
سنجد؛ فرشته خورداد نماد دلبستگی و حیات است.
سرکه: فرشته امرداد نماد جاودانگی و شادی است.
سمنو: فرشته شهریور نماد خواربار و خیر و برکت است
سماک یاسماغ: فرشته بهمن نماد باران نماد مزه زندگی است.
مرسوم است اجزاء دیگری هم در سفره چیده می‌شود. این اجزا ممکن است برای زینت یا کامل کردن مجموعه باشند. از جملهٔ این اجزاء میتوان از آینه، کتاب (قرآن، کتاب مقدس یا مجموعهٔ اشعار از قبیل دیوان حافظ و شاهنامهٔ فردوسی)، شمعدان (در بعضی سنت‌ها تعداد شمع‌ها به تعداد فرزندان خانواده است)، تخم مرغ رنگی، میوه، گل، شیرینی، آجیل، نان، شیر، ماست، پنیر، گلاب، عسل، شکر، تنگ یا کاسهٔ آب (معمولاً حاوی برگ یا ماهی یا انار یا ترنج یا سایر مرکبات)، بیدمشک، بادبزن و سبزی خوردن نام برد.
آینه و کتاب در کنار آن هم از اجزائی است که در بسیاری از سفره‌های هفت سینی چیده می‌شود. برخی بر این باورند که سکه که نماد «دارایی» وآب که نماد «پاکی و روشنایی» است بهتر است در کنار هم قرار گیرند و سکه را درون ظرفی از آب سر سفره می‌گذارند. یا به امید ازدیاد ثروت، سکه را بر آینه می‌گذارند.
**سیزده بدر،روز طبیعت و شادی
سیزده‌به‌در سیزدهمین روز فروردین ماه و از جشن‌های نوروزی است. در تقویم های رسمی ایران این روز روز طبیعت نامگذاری شده‌است و از تعطیلات رسمی است. برخی بر این باورند در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند. اما برای اثبات اینکه ایرانیان قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد. بعد از سیزده به در، جشن‌های نوروزی پایان می‌پذیرد.
آیین‌های سیزده‌به در: این رویداد دارای آیین‌های ویژه‌ای است که در درازای تاریخ پدید آمده و اندک اندک چهره سنت به خود گرفته است. از آن جمله میتوان آیین‌های زیر را برشمرد:
گره زدن سبزه، سبزه به رود سپردن، خوردن کاهو و سکنجبین،پختن خوراک‌های گوناگون به ویژه آش رشته
فلسفه سبزه گره زدن: افسانهٔ آفرینش در ایران و مسأله ی نخستین بشر و نخستین شاه و دانستن روایاتی درباره ی کیومرث حائز اهمیت زیادی است.. مشیه و مشیانه که دختر و پسر دوقلوی کیومرث بودند، روز سیزدهم فروردین برای اولین بار در جهان با هم ازدواج نمودند. در آن زمان چون عقد و نکاهی شناخته شده نبود آن دو به وسیلهٔ گره زدن دو شاخهٔ مورد، پایهٔ ازدواج خود را بنا نهادند و چون ایرانیان باستان از این راز بخوبی آگاهی داشتند، آن مراسم را - بویژه دختران و پسران دم بخت - انجام می‌دادند و امروز هم دختران و پسران برای بستن پیمان زناشویی نیت می‌کنند و علف گره می‌زنند.
سخن آخر:
گشتن میان رمز و اسرار سنت های پیشینیان بسی زیبا و هیجان انگیز است به خصوص که گاهی برای بعضی از نمادها در طول تاریخ سند مکتوبی پیدا نمی کنی، اما گذشته گان ،و آبا و اجداد ما با وجود این فرهنگ و چندین و چند هزار ساله برای هر رسمی تفکر والا و اندیشه ای پاک نهاد داشتند، باید خدا را شاکر باشیم که در سرزمینی زندگی می کنیم که غنی از آداب و رسوم و فرهنگ است و ای کاش یادمان باشد پاسدار این فرهنگ های ناب ایرانی مان باشیم . برایتان نورزی شاد و سرشار از شادی و سالی پر برکت آرزومندیم.
1393/1/1
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 247]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها