واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
از هویت ایرانی تا چهارشنبه سوری کاشان- ایرنا- نوشتن از آخرین خط زمان همیشه آن طور که می خواهی نیست، لحظه و ثانیه است که با تمام نگرانی ها یا با همه دلواپسی هایش به انتهای بی نهایت می رسد.
به گزارش ایرنا، یکی از این لحظه ها شب زمستانی چهارشنبه سوری است که همزمان با جشن بهاری سبزه هاست.
اما آیا می توان چهارشنبه سوری را آغاز یک پایان دانست یا از یک هویت ملی سخن گفت؟ اگر هویت یک سبزه بهاری را بخواهیم بنویسیم باید آغاز فصل بهار و بوی نوروز را احساس کنیم.
باورم نیست از سرمای زمستان هراسی ندارد و خود را به بالاتر از آنچه که هست می رساند.
این هویت اوست من هم به هویت او می بالم، سبزهای سبز نیز همانند من و تو از خاک خرسند سربلند شده اند و جان گرفته اند.
اما ایران اسلامی هویت من است، من چگونه از آن جان می گیرم.
در کتاب تغییرات اجتماعی هویت را وجه تمایز بین من و ما با غیر و دیگران دانسته اند از این روی اصل هویت یکی از ارکان ناشناخته هر فرد، جریان و جنبش اجتماعی است.
بر این باورم که هویت همانند قطاری است که از گذشته به آینده می رسد وهیچ زمان نیزمتوقف نمی شود.
ˈیونگ هابرماسˈ جامعه شناس معتقد است: این حقیقت را نادیده گرفتن که در سرزمین بدون تاریخ، هر کسی که خاطرات گذشته را زنده کند، مفاهیمی وضع نماید و گذشته را تفسیر کند، آینده از آن اوست.
اما حال اگر در سرزمینی که تاریخی به بلندای فلک دارد اگر خاطرات گذشته نادیده گرفته شود، می توان گفت آینده با او دست به گریبان می شود تا بماند.
چه بجاست از گذشته چهارشنبه سوری آن تصویری که بر یاد داریم را بنویسیم.
در گذشته هفت کوپه آتش در فاصله های یکسان می گذاشتند و با خواندن آوازی چنین ˈسرخی تو از من و زردی من از توˈ از روی آتش می پریدند؛ آن روزها هیاهویی داشت، هیزم جمع کردن و یک دل شدن برای برگزاری یک جشن کوچک اما پر از صفا و صمیمیت و بی خطر.
شادروان استاد ˈپور داودˈ می گوید: آتش افروزی ایرانیان در پیشبازی نوروز از آیین دیرین است و همه جشن های باستانی با آتش که فروغ ایزدی است، پیشباز می شود.
روز چهارشنبه نزد عربها روز شوم و نحسی است...، از این روست که ایرانیان آیین آتش افروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمد سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار بمانند.
دکتر ˈمهرداد بهارˈ معتقد است: چهارشنبه سوری اسمش مربوط به دوران اسلامی است و ما فقط حدس می زنیم که شاید چهارشنبه بودنش مربوط به چهار فصل سال بوده باشد.
نگارنده بر این باور است که عبور از آتش در نزد ایرانیان مظهر پاکی بوده است، همانطور که در شاهنامه نیز سیاوش از آتش عبور می کند، اما این باور امروز که می توان از آن به یک انفجار کوچک نام برد در هیچ کجای هویت ملی ما قرار ندارد.
آن همه پیش بینی های نیروی انتظامی و اورژانس بیمارستان ها و نگرانی مردم از به آتش کشیدن این بمب های کوچک در دستان کودکان معصوم که گاهی باعث می شود انسانی آسیب جدی ببیند از کدام چهارشنبه سوری می آید؟
اسلام دین شادی و انسان مداری است ایران نیز سرزمین بیداری است پس این همه آوای انسان ازاری از هویت ایران اسلامی جداست و بیگانه.
اما بجاست که جشن ها و مراسم های ایران اسلامی به دست کارشناسان دلسوز فرهنگ به شناخت و مرحله معرفی برسد تا به فرهنگ و هویت ایرانی آسیبی نرسد.
می توان نوشت که سرزمین ما پیکرسبز تاریخ است گرچه گاهی احساس فراموشی از گوشه ای از آن لحظه را محو می کند، اما گذشته پاک را از یاد نخواهد برد.
7430/545
زهرا جلوداریان
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]