تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820429890
نگاهی به آلبوم در «نه فرشته ام نه شیطان» همنشینی دو زبان و لهجه متفاوت موسیقایی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگاهی به آلبوم در «نه فرشته ام نه شیطان»
همنشینی دو زبان و لهجه متفاوت موسیقایی
پورناظری در «نه فرشته ام نه شیطان» تلفیق در محتوا را سرلوحه کار خود قرار داده و از تلفیق‌های خام و صرفا فرمی که در آثار مشابه ارایه می شود گذشته و به تلفیق محتوایی رسیده است.
خبرگزاری فارس؛ حسین سلیمی: «نه فرشته ام نه شیطان» با بسیاری از آلبوم هایی که در فضای موسیقی سنتی و البته موسیقی تلفیقی به بازار عرضه شده، فرق دارد. طهمورث پورناظری در این آلبوم گوشه ای از آوازهای ایرانی را وارد فضاهای دیگر گونه های موسیقی کرده و توانسته تلفیقی ارایه دهند که نه تنها از لحاظ فرمی گونه‌ای متفاوت بلکه از لحاظ محتوایی هم تلفیق خوبی صورت گرفته است. در این آلبوم پورناظری سعی نکرده که صرفا سازهای کلاسیک غربی را در کنار سازهای کلاسیک ایرانی قرار دهد تا فضایی چند صدایی تولید کند. او در این آلبوم بیشتر از این که بخواهد به دین خود را موسیقی سنتی ادا کند، سعی می کند ملودی های موسیقی سنتی را که به گوش مخاطبان آشنا هستند، را در فضایی تازه و بدیع به گوش برساند. او در واقع موسیقی سنتی را به زبان روز موسیقایی ترجمه کرده است. استفاده از سازهای غربی در کنار سازهای ایرانی مسلما کار بدیع و تازه‌ای نیست و کم نبوده‌اند آثاری که با استفاده از این شیوه ساخته شده‌اند. اما بیشتر آلبوم‌هایی که این خصیصه را داشته‌اند همواره بیشتر روی جنبه‌های فرمی تاکید کرده‌اند و نخواسته و یا شاید نتوانسته‌اند که تلفیق را به ورطه محتوا هم بکشانند. مثلا بسیاری از آهنگسازان صرفا ملودی‌های موسیقی ایرانی را بر روی سازهای غربی اجرا کرده‌اند که نتیجه کار اصلا مورد پذیرش واقع نگرفته است. دو ویژگی عمده این آلبوم را متمایز از دیگر آثار مشابه می کند. اول این که آهنگساز تلفیق در محتوا را سرلوحه کار خود قرار داده و از تلفیق‌های خام و صرفا فرمی که در آثار مشابه ارایه می شود گذشته و به تلفیق محتوایی رسیده است. او موتیف‌های متضاد موسیقایی که شبیه همدیگر نیستند را کنار یکدیگر قرار می‌دهد و با عنصر و مولفه‌ای بزرگ به نام «احساس در موسیقی ایرانی» میان آنها پیوند ایجاد می‌کند. یعنی آهنگساز با احساسی و حال و هوایی که در موسیقی ایرانی وجود دارد پلی می‌زند ما بین دو زبان و لهجه متفاوت موسیقایی. ذات موسیقی او ایرانی است اما از آن نمی‌توان به عنوان موسیقی اصیل ایرانی یاد کرد. پورناظری با گونه سازبندی متفاوتی که برای تنظیم قطعاتش انتخاب کرده، ادا در نمی آورد! همه سازهای او در جهت نظم دادن و هارمونی موسیقی حرکت می کنند. او مانند بسیاری از کارهای مشابه سعی نمی‌کند که نت‌های موسیقی را بی‌دلیل به هوا پرتاب کند! نت ها در این آلبوم رها می‌شوند تا بار هارمونیک ملودی‌ها را بر دوش بکشند. نکته دوم پرداخت درست موسیقایی بر روی اشعار است. پورناظری با استفاده از صدای همایون شجریان توانسته لحن اشعار را به خوبی منتقل کند. غالبا در موسیقی ایرانی سعی می‌شود که شعر تصویر شود و همه سعی می‌کنند تصویر و فضایی که از شعر دریافت کرده اند را منتقل کنند. اما خواننده و آهنگساز این بار به سراغ لحن شعر و شاعر رفته‌اند. قطعه اول این آلبوم با نام «چرا رفتی» این ادعا را تا حدی ثابت می کند. خواننده قطعه را با بم خوانی آغاز می‌کند و پیانو هم با ریتمی آرام و لطیف با صدای او حرکت می‌کند. هیچ یک سعی نمی‌کنند که بر دیگری غلبه کنند و یا از یکدیگر جلو بزنند. او تلاش می‌کند تاکیدات و حالات غمگینانه‌ای که شاعر بر روی کلماتش تزریق کرده را بیان کند و یا وقتی که بخشی از شعر را بالا می‌خواند، می‌خواهد اعتراضی که شاعر در شعرش به معشوقش می کند را بیان کند. بالا نمی‌خواند که هنر آواز و تسلطش را به رخ بکشد، او صدایش را در خدمت شعر در می‌آورد و ان را با درکی که از موسیقی ایرانی دارد، همراه می‌کند. همیشه فضای موسیقی سنتی با دستگاه‌های سنتی و گوشه‌هایی که دارد به غیر از معدود موردهایی روند یکسانی را طی کرده است و بیشتر کسانی که موسیقی سنتی ساخته‌اند و یا خوانده‌اند، در دایره تکرار قدم گذاشته‌اند و فقط توانسته‌اند هوادارن خاص موسیقی سنتی که به نوعی معتاد این گونه موسیقیایی هستند را راضی کنند. بسیار کم بوده‌اند نوآوری‌ها و خلاقیت‌هایی که در این زمینه صورت گرفته باشد. که البته اغلب این آثار هم با جبهه گیری ها و برخوردهای متعصبانه‌ای که از از سوی اهالی موسیقی سنتی صورت گرفته، به انزوا رفته‌اند و به شکست محکوم شدند. تنها گناهشان هم این بوده که نخواستند تنها بر روی بحرهای عروضی اشعار آهنگ سازی کنند و فقط خواسته‌اند اندکی سلیقه شنیداری مخاطبان را تغییر دهند. اتفاقا «نه فرشته ام نه شیطان» هم در همین دسته آثار قرار می‌گیرد و متعصبان موسیقی سنتی باز هم به این آلبوم خواهند تاخت و سازندگان آن را هم نکوهش خواهند کرد. قطعا پورناظری و همایون هم از وجود چنین جریان‌هایی در موسیقی سنتی خبر دارند و با علم بر این موضوع در ورطه نو و تازه قدم گذاشته‌اند و همین جسارت و شجاعت آنها است که باعث شد این آلبوم موفق شکل بگیرد. هر هشت قطعه «نه فرشته ام نه شیطان»هم از لحاظ فرم و تکنیک موسیقایی با هم تفاوت دارند و هم از لحاظ بیان گونه و حالات مختلف احساسی؛ یعنی با این آلبوم هم می توان غمگینانه گریست و هم می توان سرخوشانه خندید. قطعات آلبوم‌ها بر خلاف رسم معمول کاملا جداگانه و تفکیک پذیر روایت می شود. یعنی آهنگساز سعی نکرده داستان سرایی کند و قطعات را به یکدیگر متصل کند تا داستانی انتزاعی و نامفهوم را سر هم کند. هر یک از قطعات او هویتی مستقل دارند و هر کدام قصه مختص خودشان را. این آلبوم از جمله آثاری است که در چند سال گذشته نمونه آن کم بوده است و در ردیف آثار ماندگار موسیقی ایران خواهد بود. در روزهایی که موسیقی ایرانی جایگاه ویژه‌ای در بین توده مردم ندارد، باید انتشار چنین آثاری که می تواند دوباره گوش مخاطبان را با نغمات و ملودی های غنی موسیقی ایرانی آشنا کند، غنیمت شمرد. انتهای پیام/ ا
92/12/25 - 12:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها