واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران:
رستگاری مشروط
«خانواده» و نفس وجودش، بدون توجه به هر گونه ناهنجاری و حتی فساد كه ممكن است در بطنش تنیده شده باشد، آن قدر برای آمریكا و سینمایش مهم است كه برآیندش میشود فیلمی همچون ما خانوادهی میلر هستیم.
به گزارش حوزه سینمای جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از مجله فیلم؛ دیوید كه یك قاچاقچی خردهپاست در شرایط دشواری قرار می گیرد و مجبور میشود برای تسویهحساب با قاچاقچیهای ردهبالا، یك محمولهی مواد مخدر را از مرز مكزیك وارد خاك آمریكا كند. او برای آنكه نگهبانان مرزی بهش شك نكنند، یك اتومبیل كاروان قرض میكند و سه نفر از همسایههایش را مجاب میكند كه در ازای مبلغی پول او را در این سفر همراهی و نقش خانوادهی جعلی او را بازی كنند...
ما خانوادهی میلر هستیم We"re the Millers
كارگردان: راسن مارشال تِربِر.
فیلمنامه: باب فیشر، استیو فِیبر، شان آندرس، جان موریس.
بازیگران: جنیفر اَنیستن (رُز)، جیسن سودیكیس (دیوید)، اما رابرتز (كیسی)، ویل پولتر (كِنی)، اد هِلمز (براد).
محصول ۲۰۱۳، ۱۱۰ و ۱۱۸ دقیقه.
رستگاری مشروط
«خانواده» و نفس وجودش، بدون توجه به هر گونه ناهنجاری و حتی فساد كه ممكن است در بطنش تنیده شده باشد، آن قدر برای آمریكا و سینمایش مهم است كه برآیندش میشود فیلمی همچون ما خانوادهی میلر هستیم. در این فیلم برخی از تندوتیزترین و صریحترین شوخیهایی كه ممكن است با بنیانهای یك خانواده صورت بگیرد وجود دارد؛ اصلاً هوشمندی سازندگانش اینجاست كه با موقعیت اولیهی خوبی كه تعریف كردهاند و با كنار هم قرار دادن اجباری چندتا آدم دربوداغان به عنوان یك خانوادهی نوعی آمریكایی، بستری فراهم كردهاند تا برخی از خط قرمزهای هالیوود را رد كنند و شوخیهای كمتر دیدهشده و تروتازهای عرضه كنند. اما در عین حال و همچون بسیاری از فیلمهای هالیوود، در نهایت این روح یك خانوادهی خوب و مهربان است كه پیروز میدان میشود و هرچه هم بین دو نقطهی آغاز و پایان ماجراها شخصیتها و موقعیتها از مسیرهای كلیشهای و از پیش تعریفشده بیرون میزنند، سرانجام به راه میآیند. البته این فرجام نیك و رستگاری، با نمای پایانی كه نشان میدهد در رگ و ریشهی این آدمها هنوز هم هنجارشكنی و گریز از عادتهای مألوف جریان دارد، تا حد بایستهای تعدیل میشود.
اولین و شاید مهمترین شاخص یك فیلم كمدی این است كه بخنداند؛ و از این منظر، ما خانوادهی میلر هستیم فیلم موفقی است. كارگردان توانسته با زمانبندی كمدی عالیاش بیشتر شوخیها را (كه البته روی كاغذ هم جذاب و بامزه به نظر میرسند) بهخوبی به تصویر بكشد و روی مرز باریكی راه برود كه ممكن بود فیلم را به ورطهی لودگی و ابتذال بكشاند. از طرف دیگر، «اغراق» و «تصادف» كه دوتا از مشخصههای اصلی كمدی هستند، حضور پررنگی در این فیلم دارند و استفاده از آنها بهشدت بر بار كمیك صحنهها افزوده است. با وجود انبوه كمدیهای بیمزه و سطحی سینمای آمریكا، پیدا كردن یك كمدی واقعاً خندهدار واقعاً غنیمت است.
هومن داوودی/
انتهای پیام/ اس
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۰:۱۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]