محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832277735
آسانسور کی به تاریخ سازمان میراث وارد شد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۴
رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در سالی که طرح «دورکاری» را با وجود انتقادهای فراوان اجرا کرد، طرح عجیبی را هم به نفع خودش به اجرا گذاشت. به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حدود سال‌های 1389 و 1390 که طرح «دورکاری» توسط هیئت دولت تصویب و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای اجرای آن پیش‌مرگ شد، دو معاونت میراث فرهنگی و صنایع دستی به استان‌های فارس و اصفهان منتقل شدند. همان زمان، در ورودی ساختمان سازمان میراث فرهنگی واقع در خیابان «آزادی» تهران، یک دستگاه آسانسور با صرف حدود 30 میلیون تومان نصب شد، تا رییس وقت سازمان راحت‌تر و بدون روبه‌رو شدن با کارمندان، از طریق یکی از دیوارهای جنبی، به دفتر کار خود رفت‌وآمد کند. به این ترتیب، تکنولوژی به مقر سازمان میراث فرهنگی که در دوره‌ی پهلوی دوم ساخته و حتی در سال 1383 در فهرست آثار ملی نیز ثبت شده است، وارد شد. این اقدام، راه را باز کرد تا بخش دیگری از سازمان میراث فرهنگی که در کاخ قاجاری گلستان مستقر بود، در هوس داشتن «آسانسور» به یکی از ساختمان‌های واقع در محوطه‌ی کاخ گلستان آسیب‌های شدیدی بزند. در حالی که هر دو اقدام به‌دلیل ثبت بودن این دو مجموعه در فهرست آثار ملی، به تأیید و بررسی کارشناسان نیاز داشت تا «در صورت لزوم» در این آثار ملی دست برده شود. جلیل گلشن - رییس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری - آذرماه امسال با بررسی رفتار روسای پیشین سازمان میراث فرهنگی، به خبرنگار ایسنا گفت: آقای بقایی برخلاف رفتار روسای قبلی سازمان میراث فرهنگی که معمولا در حیاط ساختمان سازمان از ماشین پیاده می‌شدند و تا دفتر کار خود پیاده می‌رفتند تا کارمندان و مراجعه‌کنندگان بتوانند با آن‌ها ارتباط مستقیم داشته باشند، یک آسانسور اختصاصی برای رفت‌وآمد خود در ساختمان نصب کرد. به این ترتیب، ماشین او تا پای آسانسور می‌رفت و بقایی با آسانسور بالا می‌رفت و پایین می‌آمد و کسی او را نمی‌دید. شهریورماه 1391 و هنگامی که مسعود شریفی مدیر کاخ گلستان بود، همین اتفاق تکرار شد و پیش از آن‌که کاخ گلستان در فهرست جهانی به ثبت نهایی برسد، عملیات نصب یک دستگاه آسانسور آغاز شد. البته خوشبختانه حدود 9 ماه بعد، این بنای ارزشمند در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. عمارت «خوابگاه ملکه الیزابت» که در سال 1339 به‌بهانه‌ی سفر «الیزابت دوم» ملکه انگلیس به ایران ساخته شد و تا مدتی، محل اقامت پادشاه‌ها و روسای جمهور بود، برای نصب آسانسور در حال آماده‌سازی بود و عملیات تا مرحله‌ی حفر مکان جاگذاری آن و نصب چارچوب فلزی در این بنای سه طبقه پیش رفت که پس از مدتی، جلو ادامه‌ی کار گرفته شد. البته برای اجرای همین عملیات نیمه‌کاره هم حدود هفت‌میلیون تومان هزینه شد. وقتی محمدعلی نجفی رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و پروین ثقةالاسلام رییس کاخ ثبت جهانی گلستان شد، دستور برداشتن بدنه‌ی نیمه‌کاره‌ی آسانسور صادر شد. به گزارش ایسنا، تاریخ وارد شدن آسانسور به ایران به دوره‌های قدیمی‌تر از این اتفاق می‌رسد. اگر از شواهد تاریخی ایران که اثبات می‌کند وسایلی مانند آسانسور در مجموعه‌های منحصربه‌فرد «تخت جمشید»، «معبد آناهیتا» و «کاخ آپادانا» قبل از زمان ارشمیدس نیز مورد استفاده بودند، بگذریم، باید گفت که صنعت آسانسور در ایران قدمتی ۸۰ ساله دارد و نسل نخست آسانسورها در ساختمان‌های شاخته‌شده در دوره‌ی پهلوی اول مانند باشگاه افسران ستاد ارتش و کتابخانه‌ی ملی در نزدیکی میدان امام خمینی (میدان سپه سابق) نصب شدند. نخستین آسانسور الکتریکی ایران نیز در اولین ساختمان بلند در خیابان جمهوری (مخبرالدوله) در سال ۱۳۲۹ (۱۹۵۰ میلادی) طراحی و ساخته شد. آسانسور‌های امروزی از حدود ۵۰ سال پیش به کشور وارد شدند، چون نسل اول ساختمان‌های بیش از سه طبقه در ایران و آپارتمان‌سازی به‌صورت امروزی، از سال ۱۳۳۵ شروع شد. بنابراین دوران رشد صنعت آسانسور در ایران از سال ۱۳۳۵ به بعد بوده است. بر این مبنا می‌توان گفت که مدیران قبل و بعد از انقلاب، تا نیم قرن پس از عمومیت یافتن استفاده از آسانسور در ایران، به ذهن‌شان نرسیده بود که در دو بنای تاریخی نام‌برده آسانسور نصب کنند تا مدیریت دولت دهم که مدیر ارشد آن معتقد بود در طول تاریخ نظیر نداشته و شاید خود این تصمیم و اجرای آن، شاهدی است برای چنین مدعایی. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 97]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها