واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: معجزه تدوين در پويايي «پنجاه قدم آخر»
هرچند در سي و دومين جشنواره بينالمللي فيلم فجر برخي فيلمها با نقدها و واكنشهايي منفي روبهرو شد
هرچند در سي و دومين جشنواره بينالمللي فيلم فجر برخي فيلمها با نقدها و واكنشهايي منفي روبهرو شد و در ميان اين فيلمها، آثاري بودند كه سازندگان آنها را افرادي استخوان خرد كرده در سينما تشكيل ميداد، اما بعضي از دوستان منتقد و ديگر دستاندركاران و حتي مديران برخي مجموعههاي فرهنگي كه اعتراضاتي شديد به اين آثار داشتند، فراموش كرده بودند كه اتفاقاً جشنواره فيلم فجر ايستگاه نهايي يك فيلم نيست تا پس از ديدن چند نقطهضعف در فيلم، موضعي حداكثري در برابر آن گرفته و فيلم و سازندهاش را مورد حمله شديد قرار دهند؛ بلكه جشنواره فيلم فجر در حقيقت ايستگاه اول فيلمهاي به نمايش درآمده محسوب گرديده و پس از اينكه فيلمي در معرض تماشاي اهالي سينما، رسانه و حتي مردم قرار گرفت، سازندگان آن اين فرصت طلايي را دارند تا بر اساس همان بازخوردها و نظرات نسبت به اصلاح فيلم خود و رفع مشكلات آن اقدام كرده و فيلم را براي ايستگاه بعدي و در حقيقت ورود به ايستگاه اصلي كه همان اكران عمومي است، آماده كنند.
به طور مثال يكي از فيلمهايي كه در جشنواره فيلم فجر با واكنشهايي انتقادي روبهرو گرديد، فيلم«پنجاه قدم آخر» بود؛ اثري از كيومرث پوراحمد كه پيش از اين كار بدي از وي نديده بوديم. در اين شرايط، اخلاق حرفهاي و انصاف حكم ميكرد كه در واكنش به اين اثر، از حد اعتدال خارج نشده و صاحبنظراني كه فيلم را در برج ميلاد و ديگر سينماهاي جشنواره به تماشا نشستند در فضايي منطقي و آرام به نقد و ارائه نظرات خود به سازنده اثر مبادرت ورزند، اما برخي رفتارهاي عجولانه و برخي اظهارنظرهاي تند، هتاكانه و حتي غيراخلاقي، آزرده خاطريهايي را به دنبال داشت كه زيبنده شأن اهل نظر و نقد نيست؛ چنانكه امروز وقتي ميبينيم همين فيلم پس از تدوين مجدد به درجه قابل قبولي رسيده كه ميتواند با مخاطب ارتباطي سالم برقرار سازد، بايد آن دسته از معترضان در رفتار خود اين تجديد نظر را نموده كه هيچ گاه به فيلمي كه در ايستگاه اول جشنواره به نمايش در ميآيد، حمله و اعتراض صددرصدي نداشته باشند، زيرا چنين آثاري بيشك پس از نمايش اوليه در جشنواره و دريافت بازخوردها فرصتي دوباره براي بازسازي و اصلاح را خواهند داشت.
در تمام سالهايي كه به عنوان فيلمساز فيلمهاي داستاني و تلويزيوني و مجموعههاي مستند فعاليت نموده و در حوزه نقد حضور داشتهام، به يك معجزه سينمايي ايمان آوردهام و آن هم معجزه تدوين در پويايي يك فيلم است؛ يك تدوين ضعيف ميتواند اثري را كه قابليت شاهكار داشته به زمين زده و يك تدوين خوب و ظريف و هوشمندانه ميتواند اثري متوسط را به يك اثر خوب تبديل كند؛ در شبهاي گذشته و با ديدن نسخه جديد «پنجاه قدم آخر» باز هم معجزه تدوين را به عيان ديدم، زيرا نسخه جديد اين فيلم تفاوتي اساسي با نسخه پيشين يافته و عاري از نقاط ضعف گذشته و داراي لحظاتي اثرگذار است. فيلمي كه ميتواند اين درس را براي جوان امروزي داشته باشد كه هيچ جاي جهان وطن نيست و براي دفاع از آرمانها و ارزشهاي كشورش از هيچ چيز دريغ نكند. درسي كه سعي شده تا حد ممكن با جذابيت و با زبان سينما مطرح شود. فيلمي كه نميگويم شاهكار است، اما فيلمي قابل قبول بوده و بخشي از نياز امروز سينماي ايران و بخشي از پازل سينماي دفاع مقدس را پر نموده و بايد اميد داشت، فيلمهاي بعدي نيز براي تكميل اين پازل از راه رسيده و به اينسان قطار سينماي دفاعمقدس هيچ گاه از حركت باز نايستد.
و اينكه: منطق نقد حكم ميكند تا براي واكنش نهايي به يك فيلم منتظر نسخه اصلي آن باشيم و گرنه اگر قرار است نقد و حرف آخر را نسبت به يك اثر، قبل از تماشاي نسخه نهايي آن بزنيم، درست به اين ميماند كه در وادي نقد و نظر كارشناسي «پنجاه قدم آخر» خود را خوب و كامل برنداشتهايم.
نویسنده : محمد ديندار
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 14 اسفند 1392 - 23:33
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 138]