واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از هفتمین جشنواره قند پارسی
توصیه داور جشنواره قند پارسی به شاعران جوان/ همه ما ساکن زبان فارسی هستیم
داور جشنواره قند پارسی ضمن توصیههایی به شاعران جوان افغانستانی عنوان کرد: زبان به نوعی وطن محسوب میشود و وطن تنها خاک نیست. زبان است که هر جا برویم با خود آن را حمل میکنیم و تا زمانی که به آن فکر میکنیم ساکن آن زبانیم.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، اختتامیه هفتمین جشنواره قند پارسی عصر امروز در حوزه هنری برگزار شد. اسماعیل امینی شاعر و داور بخش شعر هفتمین جشنواره قند پارسی به شاعران جوان افغان چند توصیه کرد و گفت: بنده داور بخش شعر جشنواره بودم. آثار را خواندم از این رو به چند نکته اشاره میکنم. اول اینکه همه کسانی که کار هنری میکنند از جمله شاعران منتظر واکنش مخاطب خود هستند. حتی پیش از آفرینش اثر، ممکن است واکنش مخاطب بر اثر تاثیرگذار باشد. بخشی از مشکلی که این رسانههای جدید برای شعر پیش آوردند این است که این رسانهها مثل اینترنت، رادیو و تلویزیون مجالی برای تأمل نمیگذارند. مخاطبی که از اینها استفاده میکند مجال تأمل نمییابد. وی ادامه داد: اولا باید اثر کوتاه باشد، ثانیا شگفتیهایش عیان باشد. در غیر این صورت از آن میگذرد. این سطحی بودن در مخاطب و روی سلیقه آفریننده اثر تاثیر میگذارد. از این رو با انبوهی از آثار مواجه میشویم که نیازی به تأمل ندارد. آثاری اینچنین با اقبال مخاطب مواجه نشده و شاعر احساس شکست میکند. وی ادامه داد: به هیچ عنوان ذائقه مخاطبان رسانههای جدید نمیتواند معیار ارزیابی اثر ادبی باشد. به گفته این داور شمار انبوه رسانههای جدید کسانی هستند که کمتحمل هستند بنابراین شاعری که اثری میآفریند به هیچ عنوان نمیتواند متکی بر واکنش این رسانهها به عنوان نقد اثر خود باشد. امینی به نکته دوم اشاره کرد و گفت: چند سالی است که یک شیوهای از نقد نویسی در مطبوعات و رسانهها باب شده است که خیلی هم نظریه عمیقی نیست. اما چیزی نیست غیر از لفاظی و تکرار جملاتی که معنای روشنی ندارند. آنچه هست اگر متن ادبی و علمی است باید جملاتش با صراحت و وضوح بیان شود تا مخاطب متوجه منظور راوی شود. اما جملات بیمعنی به معنای نقد عنوان میشوند و دوستان جوان مرعوب این جملات شده و دلیل را کمسوادی خود میدانند. با اطمینان میگویم که این گونه نوشتهها ژرفا و اعتبار علمی و ادبی ندارد. وی با اشاره به اینکه به جوانان توصیه میکنم نقد و نوشته بزرگان نقد ادبی را بخوانند، گفت: جوانان پس از مطالعه سخن بزرگان میتواند مقایسه کند که سخنان آنها تا چه حد صریح است. در ادامه این مراسم ابوتراب خسروی نویسنده و داور بخش داستان جشنواره در جملاتی ابراز داشت: زبان به نوعی وطن محسوب میشود و وطن تنها خاک نیست. زبان است که هر جا برویم با خود آن را حمل میکنیم و تا زمانی که به آن فکر میکنیم ساکن آن زبانیم. بنابراین تفاوتی میان ما و جوانان افغان وجود ندارد. چون همه ما ساکن زبان فارسی هستیم. پس مشکلاتی که جوانان ایرانی دارند جوانان افغان نیز با آن مواجهند و البته این موارد ناشی از سوء تفاهماتی است که نسبت به ادبیات وجود دارد. وی به این سوءتفاهمها اشاره کرد و ابراز داشت: ما مینویسیم که ادبیات خلق کنیم بنابراین ادبیات متعهد به مباحث جامعهشناختی یا روانشناختی علمی و فلسفی نیست. گاهی این تصور ایجاد میشود که ما بنویسیم فلان معضل اجتماعی را بازتاب دهیم پس در یک مقاله بهتر میتوانیم آن را بازتاب داد ولی می شود نویسنده ادبیات بنویسد و مخاطب نتایج و دریافت خود را به دست آورد. بنابراین سوءتفاهم اولی که وجود دارد این است که نویسنده میخواهد با داستانی که مینویسد این مقولات را بازتاب دهد. البته ادبیات داستانی مشخصههایی دارد و آن چیزی که ادبیات داستانی را متفاوت جلوه میدهد زاویه دید است. به دلیل زاویه دید است که داستان باید عینیت یابد. خسروی در ادامه با بیان اینکه تعریف داستان چه میتواند باشد، گفت: حداقل سه واقعه که بر هم تاثیرگذار است و منتج به شرایط دیگری میشوند، داستان نام میگیرد. این داور در پایان سخنان خود پیرامون استفاده از منطق شعر در داستان گفت: این مهم خاص دنیای شعر است اما در داستان اشیا موازی واقعیت هستند. داستان بستر القا نیست، بستر سمت و سو دادن هم نیست بلکه شرح یک وضعیت است. انتهای پیام/
92/12/14 - 16:31
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 126]