محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845222354
چگونه رئیس اف بی آی سیستم امنیتی آمریکا را شکل داد؟
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: چگونه رئیس اف بی آی سیستم امنیتی آمریکا را شکل داد؟
جی.ادگار تا پایان عمرش یعنی به مدت ۴۸ سال ریاست اف‌بی‌آی را به عهده داشت اما او چگونه توانست 48 سال بر کرسی کلیدی چنین نهاد مهمی تکیه کند و هیچ گاه از مسئولیتش برکنار نشود؟ این پرسشی است که کلینت ایسوود تلاش کرده به آن پاسخ دهد و برای پاسخگویی چنین تصویری را پیش رو قرار می دهد که او اطلاعات جالبی از ارشدترین مقامات آمریکا در تمامی این سال‌ها داشته...
کد خبر: ۳۸۲۹۲۳
تاریخ انتشار: ۰۹ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۶ - 28 February 2014
اگر قرار باشد به تماشای روایتی از زندگی جی. ادگار هوور موسس FBI بنشینید، یک روایت سرراست از او می‌تواند جذاب شد و شاید کلینت ایسوود که در مقام کارگردانی نیز به اندازه بازیگری، چهره شاخصی است، بتواند این تصویر را به خوبی روایت کند، هرچند شاید مقتضیات سن این کارگردان باعث شود، انتظارات برآورده نشده باشد.
به گزارش «تابناک»، «جان ادگار هوور / John Edgar Hoover» یا به صورت مخفف جی.ادگار هوور اولین گرداننده و رئیس اداره تحقیقات فدرال (پلیس فدرال آمریکا یا اف‌بی‌آی) بود. او در سال ۱۹۲۴ به مقام ریاست «ادارهٔ آگاهی» که یک ادارهٔ دولتی بود منصوب گشت و این اداره را که بعداً در ۱۹۳۵ به اداره تحقیقات فدرال (اف‌بی‌آی) تغییر نام داد در مدت کوتاهی به یک سازمان کلیدی تبدیل کرد که در حوزهٔ جاسوسی و اطلاعات نیز فعال بود. هوور همچنین اف‌بی‌آی را در طول جنگ سرد به‌عنوان یک ارگان ضدکمونیستی به کار انداخت.
جی.ادگار تا پایان عمرش (۱۹۷۲) یعنی به مدت ۴۸ سال ریاست اف‌بی‌آی را به عهده داشت اما او چگونه توانست 48 سال بر کرسی کلیدی چنین نهاد مهمی تکیه کند و هیچ گاه از مسئولیتش برکنار نشود؟ این پرسشی است که کلینت ایسوود کارگردان شاخص سینمای آمریکا تلاش کرده به آن پاسخ دهد و برای پاسخگوییچنین تصویری را پیش رو قرار می دهد که او اطلاعات جالبی از ارشدترین مقامات آمریکا در تمامی این سال‌ها داشته که باعث می‌شده جرات تغییرش را نداشته باشد.
داستین لنس بلک به همراه ایسوود در این مسیر حتی از متهم کردن جان اف کندی رئیس جمهور فقید آمریکا به اتهامات جنسی عجیب نیز پرهیز نکرده اند که شاید این مسئله به گرایش سیاسی ایسوود نیز بی ارتباط نباشد اما علی رغم حجم اتهامات مطرح شده در این فیلم، شاهد هیچ شکایتی از نویسنده یا کارگردان این اثر نیستیم، چرا که در آن منطقه جغرافیایی مردم درک کرده اند که لزوماً فیلم سینمایی نباید عین واقعیت باشد و اگر عین واقعیت نبود، نباید با عوامل فیلم برخورد قهری داشت!
جیمز براردینلی منتقد مشهور درباره جی ادگار می‌گوید: این فیلم ارزش دیدن را دارد، اما هوش از سرتان نمی رباید. حتی اگر چیدمان زمانی وقایع داستان را که بی سر و ته و نامناسب است کنار بگذاریم (منظور استفاده از فلش بک و فلش بک در فلش بک می باشد)، یکی از مشکلات فیلم J. Edgar نمایش یک زندگینامه ی تصویری کاملاً عادی در مورد شخصی خاص و منحصر به فرد است. با وجود اینکه شخصیت هوور در سرتاسر قرن بیستم واکنش های شدیدی را میان مردم به وجود آورد، در این فیلم هیچ چیزی وجود ندارد که احساسات مخاطب را له و یا علیه او بر انگیزد. فیلم J. Edgar پروژه ای خوش ساخت است که می تواند Leonardo DiCaprio را نامزد جایزه ی اسکار کند، اما فیلمی فوق العاده یا آنچنان به یاد ماندنی نیست.
فیلم J. Edgar شرح وقایع زندگی رئیس FBI، از زمان کار کردن اون در مزرعه، دوران ایجاد تشکیلات هوور، تا آخرین سال زندگی او و درگیری هایش با Richard Nixon است . سالهای اولیه ی فعالیت هوور، که در بردارنده ی حملات بی رحمانه ی او به "کمونیست های انقلابی" ، گیر انداختن قانون شکنان دوران تحریم و تحقیقات او در مورد ربوده شدن فرزند Lindbergh، هنگامی که داستان زندگی اش را برای یک زندگینامه نویس حرفه ای تعریف می کند، به تفصیل در فلش بک هایی شرح داده شده اند. زمان "حال" در این فیلم، دوره ی ده ساله ی بین 1962 تا 1972 را به صورت فشرده تصویر می کند. در این دوره هوور از "پرونده های سرّی" خود برای اخاذی از خانواده ی Kennedy و انتقام گیری از Martin Luther King استفاده می کند.
به راحتی در قالب شخصیت هوور جای می گیرد و مجدداً به بینندگان یادآوری می کند که پسر جوانی که در فیلم Titanic از دخترهای زیادی دلربایی کرده بود، به بازیگر سطح بالا و باقابلیتی تبدیل شده است. نقش آفرینی او در این فیلم، تحت تأثیر بازی او در نقش Howard Hughes در فیلم The Aviator ساخته ی Martin Scorsese است و می توان آنرا معادل بهترین نقش آفرینی های او تا به امروز، و یا فراتر از آنها دانست. چهره پردازی او در دوره ی پیری بسیار باورپذیر است، گرچه در نقاطی از فیلم باعث پرت شدن حواس مخاطب می شود. DiCaprio به خوبی از پس ایفای نقش در فیلم هایی که راوی داستان زندگی اشخاص هستند بر می آید، تا جایی که تماشاگر دیگر متوجه بازی و بازیگری نمی شود و تنها شخصیت تاریخی ای را می بیند که وی مجسم می نماید.
به جز DiCaprio و Hammer، تنها بازیگر دیگری که زمان نقش آفرینی در خور توجهی دارد، Naomi Watts است. وی ایفا کننده ی نقش غیر ضروری هلن گندی، منشی وفادار هوور است. Watts در اغلب صحنه های فیلم حضور دارد اما کار خاصی انجام نمی دهد. بازیگران شناخته شده ی زیادی در این فیلم هستند که نقش های کوچکی ایفا می کنند. Judi Dench در نقش مادر هوور، Dermot Mulroney در نقش یکی از افسران پلیس نیوجرسی، Josh Lucas در نقش Charles Lindbergh و Lea Thompson در نقش مادر جینجر راجرز.
در کنار نقش آفرینی DiCaprio ، قابل توجه ترین ویژگی فیلم J. Edgar طراحی صحنه ی دوره ی زمانی داستان است. استفاده از تکنیک دیسچوره کردن رنگ ها که تاحدودی باعث می شود تصاویر حالت سیاه و سفید پیدا کنند، دهه های 1920 و 1930 در فیلم، واقعاً ماندد فضای دهه های 1920 و 1930 در آمده است. در سالهای اخیر، Eastwood علاقه ی زیادی به داستانهای با منشأ تاریخی، و به تصویر کشیدن دوره های مختلف زمانی پیدا کرده است. و فیلم J. Edgar دربردارنده ی هر دوی این ویژگی هاست. البته اگر بتوان سبک کاری خاصی برای فیلم های Eastwood در نظر گرفت، شامل این نکات نیست. فیلم های او اغلب بیش از حد طولانی هستند (مانند همین فیلم)، البته پیشروی داستان در فیلم J. Edgar تا حد نه چندان قابل توجهی بهتر از سایر فیلم های اخیر این کارگردان محترم است. واقعا چه کسی باورش می شود این شخص (ایستوود) زمانی نقش هری کثیف را بازی کرده باشد؟
از نظر نمایشی، فیلم موقع به تصویر کشیدن مدتی که هوور مشغول گردآوری قدرت و بالا بردن جایگاه خودش و FBI است، دچار یکنواختی می شود. نطق های او در مقابل اعضای کنگره متن های جالب توجه و نشانه ی مهارت بالای سخنوری اوست. اخاذی های هوور از اشخاص با نفوذ ( که شامل رؤسای جمهور هم می شود)، به صحنه ی مبارزه او و Robert Kennedy (رئیس کل دادگستری کابینه ی وقت جان.اف. کندی) ختم می شود. در چنین لحظاتی شاهد تضاد میان خواسته های شخصیت اصلی فیلم هستیم. مردی که به میهنش عشق می ورزد اما قصد دارد قوانین آن را به دلیلی که از نظر خودش "صلاح مردم" است، زیر پا بگذارد.
چیزی که کمبودش در فیلم J. Edgar حس می شود، تحرک است. بخش هایی از فیلم بیش از حد ثابت و سر راست است. فیلم به جای آنکه به لایه ی زیرین امواج پر تلاطم شخصیت هوور بپردازد تا تصویر جامع تری از وی به دست دهد، تنها وقایع سطحی زندگی او را مرور می کند. شخصیت هوور در پایان فیلم به همان گنگ و مبهمی ابتدای آن است. از بسیاری جهات، این فیلم مانند یک کتاب درسی ست که بر اساس وقایع زندگی او نوشته شده و زندگینامه ی شایسته ای درباره وی ارائه می دهد، اما احساسات مخاطب را درگیر نمی کند. فیلم شیوه ای استعاری به کار می بندد تا بیننده را متوجه کند دیدگاه هوور نسبت به خودش (و شاید دیدگاه تاریخ نسبت به وی) الزاماً بازگو کننده ی واقعیات نیست. با اینحال، طولانی بودن گفته های راوی، و دوره های ساکن فیلم، باعث می شود تماشای آن کمی سخت، و بیشتر مناسب افرادی باشد که به هوور، دوران او، و آنچه از وی بازمانده، علاقه ی ویژه ای دارند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها