واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: اگر هدفمندي را با عينك اقتصاد مقاومتي ببينيم
دستور رهبر انقلاب اسلامي براي اجراي اقتصاد مقاومتي فرصتي دوباره را فراهم كرد تا از زاويه اقتصاد مقاومتي به سياست هدفمندي نگاه شود. هدفمندي يعني افزايش هزينههاي توليد و اقتصاد مقاومتي يعني تلاش براي مقاوم كردن اقتصاد داخلي، تلاش براي بينياز شدن از اقتصاد خارجي، تلاش براي جدا شدن از وابسته بودن به نفت و پول... اقتصاد مقاومتي يعني اينكه خود پول بسازيم نه اينكه با پول بسازيم، اقتصاد مقاومتي يعني ماهي نميخواهيم قدرت ماهيگيري را طالبيم. حال با اين تعاريف مطرح شده چگونه ميتوان جمعي (پيوندي) بين اقتصاد مقاومتي و افزايش هزينههاي توليد برقرار كرد. اينكه توليدكنندگان را نيازمند پول كنيم خلاف روحيهاي است كه در ادبيات اقتصاد مقاومتي وجود دارد، براي اقتصاد مقاومتي بايد توان افزايش يابد نشانه افزايش توان و بنيههاي اقتصاد اين است كه توليدكنندگان نيازمند پول نيستند چراكه خود از طريق توليد، پول ميسازند حال چرا ميخواهيم با افزايش دادن هزينههاي توليد، توليدكنندگان خود را وابسته و نيازمند پول كنيم. اين امر خلاف روحيه اقتصاد مقاومتي است. اين برخورد با توليدكنندگان با برخوردي كه قبلاً با آنها داشتيم چه فرقي ميكند، ما توليدكنندگان را بايد ريسكپذير قدرتمند، قوي و شجاع بار بياوريم نه اينكه هدف خود را اين قرار دهيم كه به آنها پول بدهيم. اشتباه نشود، كسي نميگويد كه به توليدكنندگان نبايد پول داد و از آنها حمايت كرد، آنچه مد نظر نگارنده است اين است كه پول دادن امري مقدس نيست كه ميخواهيم توليدكنندگان را نيازمند پول كنيم و بعد به آنها پول بدهيم. لذا چرا بايد شرايطي را فراهم سازيم كه توليدكنندگان براي توليد خود نيازمند پول شوند؟ آن هم در شرايطي كه لازم است دولت حمايتهاي تحقيق و توسعهاي براي بومي كردن سرمايههاي فيزيكي و پيوند دانش و توليد انجام دهد و در اين كارها دولت به پول نياز دارد لذا چرا بايد پول را در جهتي غير از اين به صرف رساند؟ زماني كه هزينههاي توليد افزايش يابد، به فرض هم اگر پولي آزاد شود كه بخواهيم آن را به توليدكنندگان بدهيم آن پول صرف امور جاري و كوتاهمدت بنگاههاي توليدي ميشود. تواني شكل نگرفته كه بخواهد از آن پول استفاده سرمايهگذاري كند، آن پول صرف جبران افزايش هزينهها براي افزايش بيشتر توليد ميشود. كسي از آن پول به عنوان منبعي براي سرمايهگذاري توليدي نگاه نميكند... لذا بحث بر سر اين است كه چرا بايد نياز به پول را در توليدكنندگان افزايش داد و بعد در مقام خيرخواهي به آنها پول داد؟ و نكته ديگر كه در دادن و اختصاص دادن پول به سرمايهگذاران مهم است، اين است كه آن پول روحيه سرمايهگذاري را ايجاد كند و گرنه يك نيازمندي دائمي توليدكنندگان به پول را ايجاد خواهد كرد و بحث بر سر اين است كه نياز به پولي كه افزايش هزينههاي توليد براي سرمايهداران ايجاد ميكند، از نوع اول نيست بلكه از نوع دوم نياز به پول است يعني نياز به پولي است كه دائمي خواهد بود چراكه سرمايهگذاري با توليد پيوند زده نشده است و اين كاري است كه دولت بايد از طريق پول انجام دهد. اين اشتباه است كه فكر كنيم سرمايهداران با پول، خود مشكلات خود را حل ميكنند اين دولت است كه با پول ميتواند مشكلات را حل كند، دادن پول به توليدكنندگان چيزي را عوض نميكند (هر چند كه ندادن پول يعني مرگ افزايش توليد، سرمايهگذاري كه از قبل مرده است) عليالخصوص آنكه آن پول در ازاي افزايش دادن هزينههاي توليد باشد و در عمل خود راه صرف آن را نيز نشان دادهايم وتأكيد كردهايم كه پول را صرف كنيد براي جبران افزايش هزينههايتان، نه اينكه پول را صرف كنيد براي تحقيق و توسعه!
نویسنده : محمد شهاب
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 03 اسفند 1392 - 22:24
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]