تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867409247
اوت كردن توپ در ۶ قدمي دروازه
واضح آرشیو وب فارسی:الف: اوت كردن توپ در ۶ قدمي دروازه
سينا كلهر- سيد علي كشفي، 3 اسفند 92
تاریخ انتشار : شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۰۲
براي بازيكن هاي بزرگ هم گاهي پيش مي آيد كه توپ را از ۶ قدم دروازه بيرون مي زنند فقط گاهي برايشان اتفاق مي افتد! اما براي بازيكن هاي شاغل در ليگ هاي درجه ۲ و۳ فوتبال جهان اين اتفاق تقريبا عادي است و كسي تعجب نمي كند و تنها مي ماند صداي گزارشگري كه مي گويد بيرون زدن اين توپ از گل كردن آن سخت تر بود!در حضور "چ" حاتمي كيا، "شيار۱۴۳" آبيار، " امروز" ميركريمي ، "مهمان داريم " عسگر پور و... جايزه دادن به " شهدخت و..." همان توپ را از شش قدم بيرون زدن است بدون اينكه گزارشگري باشد كه اين اوت زدن را به رخ بكشد و بگويد: اوووووووووووت شد!!!... و همان طور كه از بازيكنان فوتبال درجه چندم انتظاري جز اوت كردن توپ نيست از جشنواره اي چون فيلم فجر هم گويا انتظاري نيست جز اينكه برخلاف مصالح عمومي فرهنگ و ملت و نظام و انقلاب و ... عمل كند، اما! اما مي ماند اين سئوال كه چرا چنين است؟ما را چه شده است كه در سالروز بزرگداشت انقلاب اسلامي، انقلابي ترين آثار را رها مي كنيم و به اثري متوسط جايزه مي دهيم، سخن بر سر كيفيت فيلم افخمي نيست كه تاريخ حيات هنري افخمي نسبت به بسياري از شبه كارگردانان سينماي ايران روشن است اما سخن اين است كه اگر حتي "چ" و كارگردانش نمي تواند جايزه فجر را بگيرد ديگر چه اثري بايد ساخته شود كه دولت جمهوري اسلامي از آن فيلم تقدير كند.اين را هم نبايد فراموش كرد كه بيش از آنكه حاتمي كيا و فيلمش به سيمرغ محتاج باشند اين سيمرغ رنگ و رو پريده فيلم فجر است كه با تعلق گرفتن به آن دو، حيثيتي براي خود به دست آورد. اما بعد از دولت نهم و دهم ديگر نمي توان تقصير را به گردن دست اندركاران و مسئولان برگزاري جشنواره انداخت. نه مسئوالان سينمايي فعلي از مسئولان قبلي كم تر دين دارترند و نه انتخاب دولتمردان نهم و دهم از انتخاب در جشنواره امسال بهتر است.پس ماجرا مربوط به دين دار بودن يا انقلابي بودن مسئولان نيست بلكه ناشي از شرايطي است كه جشنواره اي چون فيلم فجر در آن گرفتار شده. مسئولان ناچارند هئيت داوراني انتخاب كنند كه در ميان هنرمندان و سينماگران مشروعيت داشته باشد و در ميان سينماگران جز اين عده قليل هر كس كه انتخاب شود فرقي با ديگران نخواهد داشت و نتيجه همان خواهد شد كه تا به حال بوده است. مرور نزديك به سه دهه فعاليت جشنواره و تركيب اعضاي هيات داوران حتي در دولتي چون دولت نهم و دهم خود گوياي اين مساله است.اما آيا معناي اين حرف آن است كه همه تقصيرها به گردن هيات داوران و سينما گران است؟ هيات داوران اگرچه مقصر اند به خصوص جايي كه چ را بگذارند و به فيلم ديگري جايزه بدهند اما به گمانم تقصيرشان در حد تقصير همان بازيكن ليگ فوتبال درجه سه است. اين نه ناشي از ضعف سينماگران است كه بسياري از آنها حتي همان هاي كه ما دوستشان نداريم هنرمند قابلي! هستند بلكه ناشي از گرفتاري در شرايطي است كه انسان حاشيه اي در جهان سرمايه داري در آن گرفتار شده است و تنها يك روح انقلابي و مرد انقلابي مي خواهد كه اين شرايط را در هم بشكند و طرح نوي دراندازد. طرح نو، راه نو و شاخص نو براي حرف نو. اول بايد اين طرح نو را باور كرد و بعد راه تحققش كوشيد و اين از انسان حاشيه نشين و افراد عادي معمولي بر نمي آيد.هيات داوران جشنواره ناچار است بر اساس شاخص هايي فيلم را انتخاب كند كه در سينماي جهان و جشنواره هاي اروپايي و امريكايي به عنوان شاخص مطرح اند و درست به همين خاطر كه در اين جهان سينما، جايگاه سينماي ايران مشخص است نمي توان بر آنها از اين جهت خرده گرفت مي ماند تنها انقلابي بودن و انقلابي عمل كردن آنها كه به نظر ميرسد انتظار بسيار زيادي است از چنين سينماگراني بخواهيم و توقع داشته باشيم كه انقلابي عمل كنند!!به همين خاطر حاتمي كيا، ميركريمي، منوچهر محمدي و چند نفر ديگري كه در چنين فضايي با اقدام انقلابي تلاش دارند آثاري در تراز انقلاب اسلامي بسازند نبايد از جشنواره انتظار بيشتري داشته باشند، مي ماند ما تماشاگران كه مثل بازي فوتبال وقتي در وقت هاي اضافه بازيكن توپ را از ۶ قدم بيرون زد و بازي را باختيم تنها با خود بگويم كاش اون توپ اوت نمي شد، اگه اوت نمي شد الان ما...!!!بعدالتحرير: اين يكي را اگر نگوييم ديگر در گلويمان مي ماند و مي ترسيم خناق بگيريم!!! حتي در جشنواره اي به اصطلاح حرفه اي كه سنگ جايزه اش را صغير و كبير به سينه مي زنند، طوري كه گويي جايزه اش، همانند جايزه نوبل در علم، قبله آمال و دواي آلام هر سينماگري است؛ يعني جشنواره اسكار، آنقدر هيات داورانش عرق ملي و تعصب ميهني دارند كه به يك فيلم درجه چندم، فقط به خاطر تعلقات و مضمامين ميهني آن در جهت ارزش هاي سياسي ايالات متحده آمريكا، جايزه دهند؛ يعني «آرگو» بايد از اسكار جايزه بگيرد، اما «چ» نبايد از فجر جايزه بگيرد! كاش به اندازه مديران اسكار «عرق ملي»، و نه انقلابي و ديني و اسلامي و...،داشتيم!!!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها