محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832337422
احمدی‌نژاد یا روحانی؛ کدامیک پوپولیست ترند؟/ سفر استانی و سبد کالایی که شیخ حقوقدان را به دام «عوام‌فریبی» انداخت
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
احمدی‌نژاد یا روحانی؛ کدامیک پوپولیست ترند؟/ سفر استانی و سبد کالایی که شیخ حقوقدان را به دام «عوام‌فریبی» انداخت
پوپولیسم‌گرایی دارای ویژگی‌های خاصی است، که رفتار دولتمردان آن را به وجود می‌آورد. دولتمردانی که سعی می‌کنند از این طریق نظر مثبت مردم را به خود جلب کنند.
مصطفی داننده: بعد از دولت نهم و دهم، اینبار دولت یازدهم متهم به پوپولیست بودن شده است و مخالفان و بعضا موافقان دولت روحانی، رئیس جمهور را به واسطه توزیع سبدکالا به عوام فریبی متهم کرده‌اند. چنانچه روزنامه جمهوری اسلامی که رسانه نزدیک به سیاست های دولت روحانی تعریف می شود هم در سرمقاله روز گذشته خود با انتقاد از طرح جدید دولت تدبیر و امید نوشت:« واقعیت این است که اصل تصمیم دولت یازدهم مبنی بر توزیع مقداری ناچیز از مایحتاج اولیه بین اقشار خاصی از مردم که نام "سبد کالایی" بر روی آن گذاشته شد برای اهل دقت وتحلیل کافی بود تا بفهمند یا اگر می‌دانستند مطمئن‌تر شوند که دولت موسوم به تدبیر و امید نیز در پوپولیسم و شعارگرایی چندان از اسلاف خود در دولت‌های نهم و دهم متفاوت و متمایز نیست.»
این روزنامه در ادامه نوشته است:« علاقمندان دولت یازدهم و دغدغه‌مندان نسبت به نظام و کشور این روزها آرزو می‌کنند آقای روحانی به جای جمله معروفش در مناظره‌های انتخاباتی که "من سرهنگ نیستم" می‌گفت "من، پوپولیست نیستم."»
نمایندگان مخالف دولت نیز، روحانی را متهم به پوپولیست بودن کردند و گفتند که او به دنیال گدا پروری است. روحانی که خود از منتقدان سرسخت احمدی نژاد در زمینه عوام فریبی بود، اینبار خود در سیبل این اتهام قرار گرفته است.
برای ورود به این مسئله که آیا روحانی نیز همچون احمدی نژاد پوپولیست بوده است، ابتدا باید پوپولیست بودن را تعریف کرد. این نظریه سیاسی در علم سیاست اینگونه تعریف شده است:
«پوپولیسم از واژه لاتین popularis یا populus به معنای توده مردم یا عامه گرفته شده است. نظریه پوپولیسم بر آرای هربرت شیلر و بر این فرض اولیه مبتنی است که عامه مردم را افرادی ناآگاه، منفعل و ضعیف می‌پندارد.
از نظر تاریخی پوپولیسم برای اولین بار در دهه 1870 میلادی به عنوان یک جنبش اجتماعی در بین روشنفکران روسیه موسوم به جنبش ناردنیک‌ها یا «دوستان مردم» پدپد آمد. جنبش دوستان مردم روسیه که از حمایت دهقانان خرده‌پای این کشور برخوردار بود، برای به دست آوردن دو هدف سیاسی بارز، یعنی آزادی سیاسی برای توده مردم و گسترش مالکیت خصوصی بر روی زمین مبارزه می‌کرد. همزمان با این جنبش، جنبش پوپولیستی دیگری در غرب آمریکا در یک روند نهادی و سازمان یافته پدیدار شد.
در سال 1892 میلادی حزب پوپولیست توانست چهار کرسی نمایندگی به دست آورد و کاندیدای ویژه‌ای برای رییس جمهوری معرفی کند. در سال 1896 بود که این حزب در درون حزب دموکرات آمریکا ادغام شد و به عنوان یک بخش جداناپذیری از جنبش پیشرو این کشور به شمار آمد. از دیگر جنبش‌های مهم پوپولیستی می‌توان به جنبش موسوم به پرونیسم در اواسط دهه 1930 در آرژانتین، جنبش پوژادیسمو ژان ماری لوپن در فرانسه، جنبش موگنس کلیستروپ در دانمارک و ... اشاره کرد.»
پولیسم گرایی دارای ویژگی های خاصی است ، که رفتار دولتمردان آن را به وجود می‌آورد. دولتمردانی که سعی می‌کنند از این طریق نظر مثبت مردم را به خود جلب کنند.
وعده‌های کلی؛ اولین ویژگی پوپولیست گرایی
اولین ویژگی پولیسم جلب پشتیبانی مردم با توسل به وعده‌های کلی و مبهم و همراه با شعارهای ضد امپریالیستی است. برای درک بهتر این ویژگی به مقایسه رفتار احمدی نژاد و روحانی می‌پردازیم. سخنان محمود احمدی نژاد در سازمان ملل به ویژه در مورد محو اسرائیل، شکست آمریکا و یا سخنرانی‌ها او درسفرهای استانی و وعده‌هایش به مردم از جمله، اختصاص دادن پول به نوزادان ، اعطای هزار متر زمین به هر خانوار، ایجاد دو و نیم ملیون شغل در سال، بیانگر قوی بودن این ویژگی در محمود احمدی نژاد است.
حسن روحانی اما سعی کرد که به شیوه احمدی نژاد سخن نگوید و به ویژه در سیاست خارجی سعی کرد بر اساس اصول روابط بین الملل و درک شرایط منطقه و جهان گام بردارد. در سیاست داخلی اما به ویژه بعد از سفرهای استانی، رئیس جمهور روحانی نیز کمی در مسیر پوپولیست بودن گام برداشت. کلی گویی در مسائل فرهنگی و اجتماعی دیگر ویژگی است که روحانی را به پوپولیست بودن نزدیک می‌کند.
توده گرایی و مخالفت با احزاب؛ دومین ویژگی پوپولیست گرایی
دومین ویژگی پوپولیست گرایان پیشبرد اهداف سیاسی، مستقل از نهادها و احزاب موجود، با فراخوانی توده مردم به اعمال فشار مستقیم بر حکومت است. به راحتی میشود این ویژگی را در محمود احمدی نژاد مشاهده کرد. او خودش را فردی جدا از کانون های قدرت میدانست که از دل مردم برخاسته تا با فساد دولت های قبلی که خود هم در آن دولت‌ها نقش استانداری رو ایفا می‌کرده است مقابله کند .بازخوانی مناظره معروف او با میرحسین موسوی در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و ادعای اینکه من مقابل سه دولت گذشته یعنی دولت‌های هاشمی رفسنجانی، خاتمی و موسوی ایستاده‌ام، خود بیانگر این معناست.
روحانی اما در این زمینه از پوپولیست بودن فاصله گرفته است. روحانی از همان روزهای آغازین دولتش، از همکاری با تمام نهادها از مجلس تا سپاه سخن گفت و از آنها برای کمک به دولت دعوت کرد. رئیس جمهور، به خوبی دانسته است که برای پیشبرد اهداف خود به ویژه در سیاست خارجی احتیاج به کمک تمام نهادها دارد. روحانی خود را رئیس جمهور تمام مردم، احزاب و گروه‌ها دانسته است.
تقدس گرایی مردم؛ سومین ویژگی پوپولیست گرایی
سومین ویژگی همچنین دولتی بزرگداشت و تقدیس مردم یا خلق است، با اعتقاد به اینکه هدف‌های سیاسی باید به اراده و نیروی مردم و جدا از احزاب یا سازمان‌های سیاسی پیش برود.
من نوکرم مردم هستم ، مخلص شماییم ، از کی اینجا هستید و ... اینها جملاتی است که بارها و بارها توسط محمود احمدی نژاد بیان شده است. او در سخنان خود به این نکته اشاره کرده است که با کمک مردم جلوی مخالفین داخلی خود می‌ایستد و پشتوانه حمایت مردمی جلوی گردن کلفتی آنها را می‌گیرد. احمدی نژاد سومین ویژگی یک پوپولیست بنا بر تئوری‌های تعریف شده در علم سیاست را داراست. روحانی نیز تا حدودی این ویژگی را با خود دارد با این تفاوت که او بر خلاف احمدی نژاد معتقد بر حزب و حزب گرایی است.
همانطور که مشاهده میشود، بنا بر تعاریف دانشمندان علم سیاست از واژه پوپولیست، رئیس جمهور پیشین ایران یعنی محمود احمدی نژاد بیش از حسن روحانی این لقب را یدک می‌کشد و میشود او را نماد پوپولیست گرایی در تاریخ سی و پنج ساله ایران دانست. در این میان روحانی نیز اما نمی‌تواند خود را از این معنا مبرا بداند. روحانی نیز در رفتار و کلام خود رگه‌هایی از پوپولیست بودن را دارد. امری که شاید باید آن را تا حدی نتیجه عملکرد محمود احمدی نژاد دانست. چه آنکه گویی روحانی با اجباری روبرو است که او را تا حدی در مسیر رییس جمهور پیشین قرار می دهد. گویی آنکه رفتارهای احمدی نژاد که برای بخشی از عامه جامعه خوش آمده است این انتظار را نیز برای روحانی و دولتش ایجاد کرده است.
اجرای طرح سبد کالا توسط دولت بازهم سبب شد این بحث در جامعه رواج پیدا کند و طرفین دعوا دیگری را متهم به پوپولیستی بودن می‌کنند. در این میان نقش افراد تحصیلکرده و دانشگاهیان برای از بین بردن این تفکر بسیار حائز اهمیت است و علمای علم سیاست و اهالی دانشگاه می‌توانند در مقابل این اندیشه بایستند و فرهنگ عقلانیت را جایگزین فرهنگ پوپولیستی کنند.
1392/11/15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
گوناگون
پربازدیدترینها